Ordan i Tygrysia Lilia

- Grabal - car dla swej córki upatrzył na zięcia podobnego do żaby Kołonę - syna Cara Wodnika; próżnego i wyrachowanego, nie kochającego T. L. ani S. , chce odkupić od O. narzeczoną za wóz złota, a ten wyrzuca go w górę i łamie rękę (ta się goi, lecz K. rezygnuje z T. L.)

- po powrocie do Asarmathu zwycięża w pojedynku oburzonego potraktowaniem faworyta G. - cara, oszczędza mu życie i dostaje rękę T. L.

- ślub i huczne wesele, goście założyli pióropusze z pawich piór, o miód zadbał Celinus z Vranklandu czyli Lipcowy Czarnoksiężnik Miodu, rysie, jelenie, sokoły i łabędzie dawały państwu młodym złote pierścienie, król D. mianuje O. ,,księciem Jumme i Brustaborga"

- w noc poślubną, Tygrysia Lilia znikła w oparach czarnej mgły, O. razem z Rogdajem, Farlafem z Varezji i Ratmirem – młodym chanem Kasarów, wyruszył na ratunek, w jaskini spotkał czarodzieja starca Fina (ów opowiada o swej miłości do czarownicy Nainy, która go uwiodła i uwięziła, oraz o czarowniku Czernomorze, synu smoka i rusałki z Morza Ciemnego, który uwięził Tygrysią Lilię), O. zdobywa zaczarowany róg w kurhanie wąpierza Miseła (zabić go pomaga mu łasica Mysl’, pomagając znaleźć jego jedyny słaby punkt), na starym pobojowisku walczy ze Strażnikiem (uciętą głową woja), który wypuszcza nań zamieć śnieżną z ust, pokonany wyznaje, że zabił go Czernomor w czasie wyprawy po zaczarowany miecz i że może umrzeć dopiero, gdy jego wróg zostanie ukarany, Rogdaj i Ratmir odłaczyli się by pójść za rusałkami (Rogdaj wpadł do rzeki przez dziurę w moście i został uwiedziony pod wodą, zaś Ratmir przyłączył się do orszaku 9 tańczących dziewic, Farlaf odłączył się pod wpływem wyroczni), Czernomor był garbatym karłem o długiej na wiorstę czarnej brodzie, choć starał się pozyskać miłość Tygrysiej Lilii, ta wytargała go za brodę i ukradła mu czapkę niewidkę, ukrywała się przed czarownikiem, aż jego kowal Lemnosa schwytał ją w zaczarowaną sieć tworząc iluzję rannego O., O. zadął w czarodziejski róg z kurhanu Miseła i wyzwawszy Czernomora na pojedynek walczył z nim 3 dni, aż w końcu uciął mu brodę – źródło siły i pojmał w niewolę, powrócił do Brustaborga, od Fina otrzymał czarodziejski pierścień, którym pogrążył w ziemi hordy Pisagów oblegających Kijowiec, Farlaf i Naina zabijają O., lecz Fin go wskrzesza polewając martwą i żywą woda, O. zaś swoją żonę obudził głaszcząc jej twarz

- Urartu odczarował piękną dziewczynę z postaci żmii (przybierała różne postaci, U. wyrwał jej z pyska pęk kluczy i odczarował), jego żona zbiera pióra złotych żurawi i pawi z Krukowa, w jej suknię zaplątał się złoty pierścionek

- miesiąc miodowy O., Tygrysiej Lilii i jej siostry w Krainie Wiecznego Lata - w królestwie Słońca, bez chorób, starości i śmierci, zjedzone zwierzęta ożywały, zabawy w lesie i nad jeziorem, ogniska, turnieje, opowieści, zagadki, śpiewy, tańce, przeciąganie liny, strzelanie z łuku, gry w piłkę, wspinanie się na drzewa, ściganie się ze sobą i ze zwierzętami, pływanie, nurkowanie, budowanie zamków z piasku, nabożeństwa w gaju do I. M. i św. Gospy (złoty tron dla córki Słońca), list T. L. do ojca, czarownicy Kud i Kabat chcąc przejąć władzę nasyłają wielkiego jak dinozaur żelaznego potwora podobnego do koparki o trzech ramionach; O. niszczy go złotą strzałą - nagrodą na turnieju o rękę księżniczki Saule - córki Słońca, czarownicy oskarżają o nasłanie potwora rusałkę Najas, którą wyłowił z jeziora Dionizjusz - młody rybak w lamparciej skórze, O. i T. L. dowiedli jej niewinności, a dzięki wstawiennictwu S. czarownicy zostali skazani na wygnanie

- wracając z Krainy Wiecznego Lata zatrzymali się na wyspie Ilmatar, mającej kształt niewiasty, na której żyły rózne dziwne stworzenia jak Konik Garbusek, żar – ptaki, pandy sepiowe, czarne pantery i białe niedźwiedzie, zostali ugoszczeni przez władających nią Cud Dziewczynę i rycerza Vanoja, który wydarł ją z rąk złego cara Hastura z Leng

- wracając z Krainy Wiecznego Lata, nowożeńcy idą przez Góry Świętojańskie, gdzie cały rok trwa Noc Kupały, a jego królem jest Iwan Kupała

- Tygrysią Lilię porywa podziemny Rachman - car (ojciec Sona i Drymoty) dowodzący armią Minotaurów, O. go zabił, wraz z teściem (który zginął w walce)

- z naszego świata Planned Parenthood, któremu objawia się diabeł Kazdeja i udziela mocy ich nekromantom, by wskrzesili Margaret Sanger, oraz wysyła swych agentów do Cudomirii, by krzewili rozpustę i aborcję, ci wyruszają pod wodzą Kazdei, by siać zamęt, lecz O., Tygrysia Lilia, Gronostaj i Libusza z Bojemy pouczeni przez św. Gospę i Mokoszę pokonali demona aborcji i spalili go, agentom P. P. darowali życie, lecz napiętnowali ich i zabronili wracać do Cudomirii

- O. szuka w Biesogórach zaginionej Lodowej Jaskini, pełnej leczniczego lodu, odnalazł ją, dziękli radzie św. Zbigniewa - wybranego przez Złotą Babę Lodowego Znachora, O. odnalazł grotę i wydobył z niej wielki blok cudownego lodu, lecz gdy wychodził drzwi z brązu się zatrzasnęły i ucięły mu pietę, O. wyleczył ranę lodem

- Tygrysia Lilia porwana przez czarownika Mielecława i uwięziona w Górze Gryfiej, O. zwodzony przez zakochaną w nim czarownicę, która w końcu zgadza się mu pomóc i daje czarodziejski szafir, powstały z opadłej gwiazdy

- O. przybywa na zaproszenie Gwiazdora na gwiazdę Andares, razem z rozdawcą prezentów przenosi się w czasie do naszego świata, gdzie w czasie I wojny światowej udają się do Chorwacji i łapią do worka małpoludy (šumskie dekle), aby dać im schronienie w Cudomirii

- z naszego świata diablica Luxuria sprowadza ,,Obrzydliwych Staruchów'' (amerykańskich, francuskich i niemieckich bogatych pedofilów, uprawiających ,,turystykę seksualną''), aby gwałcili dzieci w Asarmacie, korzystając z asarmackiej gościnności, mocą Luxurii rzucali uroki i zabijali ogniem swych wrogów, O. ich wyłapał, a gdy udowodniono im winę, kat jednym pozgniatał głowy maczugą, a innych zawiesił na haku za genitalia nad skalną przepaścią, aż zjadły ich sępy i kruki

- święte jezioro Hloma pokrywa się krwią i popiołem; widziano w Brustaborgu zjawę Sediny; królowej Sidinów zabitej przez Złotą Nastazję, jak szła w białej szacie z podniesioną złotą włócznią i mamrotała zaklęcia, a z nią widmowe wojsko, oznacza to najazd na Asarmath księcia Hunlandu Drakona i Nogaj - chana (władcy Purpurowej Ordy), O. wyzwolił ludzi przeznaczonych na spalenie w piecu Molocha i niewolników Purpurowej Ordy, zabił w boju markiza Sinobrodego - mordującego żony wodza kolaborantów z Vranklandu (w latach 70 – tych XX wieku, razem z goblinem Oraisem i czarownicę Mirchą pojawił się w naszym świecie, w szczecińskiej szkole, by porywać dzieci i wykrwawiać je w ofierze, grupka uczniów z kółka archeologicznego chciała mu przeszkodzić, lecz oni przybrali postać nauczycieli, uczniowie zostali karnie skierowalni do psychologa – sympatycznego i klnącego jak szewc Murzyna i nic nie zdziałali), zestrzelił z nieba czerwoną gwiazdę Smiersz i zabił Drakona, wraz z jego smokiem Fafnirem Urukajewiczem, ale królestwo zostało podstępem zdobyte przez Nogaj - chana i jego sługę Beruta, O. napił się z kielicha Helli i stracił moc i broń, został niewolnikiem i oślepiony obracał młyńskie koła

- zapiał żelazny kogut na dachu; Salomon Mądry i T. L. pomogli odzyskać mu wzrok, broń i konia, a następnie stoczyli bitwę z carem - czerwonym smokiem Sowynyczem, jego namiestnikiem Wronisławem, wężem Gorynyczem - namiestnikiem gór Ura (chcącym się zemścić za śmierć żmii z Bujanu), jego córkami Żmijewkami - pięknymi kobietami, które przybrały postać ogromnych żmij, Czudą - Judą - gubernatorem Vrastanu (O. wbił mu rogi do oczu), Sołowiejem Rozbójnikiem - księciem Czarnego Błota, co zabijał krzykiem i gwizdem, Żmejem Tugarinem (Tugarinem Żmijowiczem na lutym koniu - zamieniającym się w smoka, bądź w wojownika na czarnym ogierze Lutym), królem kikimor Niemal Człowiekiem, Irod - carem, jego siostrą carycą Irodiadą, księciem Złotej Bani Awoszem (służyły mu stada ogromnych nietoperzy), Kalin - carem (chanem Tartarów), smokiem Vizunasem - panem góry Anafiels, Żelaznym Wilkiem - bożkiem plemienia Wilków i hospodarem Oltenu Nikołą Dracu

- wiec wybrał O. na króla Asarmathu, a koronował go arcykapłan z Rumu

- O. jako król broni Asarmathu przed najazdem Hunlandczyków i Duringów, którzy mieli w armii zaczarowane nosorożce wielkie jak smoki

- O. karze zdrajcę, czarnoksiężnika Hermesa Trismegistosa, władcę Hermii, zabija go i uwalnia służące mu plemię Nilga - u z Hindu (ludzie o niebieskich głowach nilgau)

- O. razem ze swym synem Ostrowiłem zabija pożerającego ludzi Sinego Niedźwiedzia noszącego obrożę z 12 złotych gwiazd

- O. i Ostrowił bronią Asarmathu przed tajną organizacją Czerwonym Bractwem, oddającą cześć diabłu Frantu - Przecherze (bożkowi rozbójników i piratów), na czele Czerwonego Bractwa, słuchającego wytycznych Molaya - wielkiego mistrza rozbitej Loży Szyderców stał czarownik Gardanar – arcykapłan Wielkiej Bogini z Karmath, członkowie loży ubierali się w czerwone szaty, zebrali potajemnie armię zbójników z Wyżu, opryszków z Biesogór, hajdamaków z Niżu, chąsiebników z Jumme i Brustaborga, oraz urveskich korsarzy z wyspy Bosz: O. zwycięzył ich wszystkich, z pomocą Valaruny; zbiegłej nałożnicy wielkiego mistrza pokonując potężne czary, wyciął mieczem lożę, wraz z wielkim mistrzem

- O. broni Asarmathu przed Salonitami (ich siedzibą był zamek Salon); byli to zniewoleni przez złe moce artyści i uczeni, którzy chcieli terrorem ustanowić Republikę

- O. i Tygrysia Lilia zaproszeni do Pisy na ślub jej króla Garamantesa z Pisy i zamorskiej królwej Tupac - inti

- Wielki Mistrz Loży Iluminatów w Aguilar sprowadza z naszego świata anarchistów Radziszewskiego i Radcliffa z początku XX w., aby zabili O. - miała to być zemsta za obalenie Republiki we Vranklandzie, O. wędrował po Asarmacie, rozstrzygał spory i bronił poddanych, był goszczony przez lisołaki, odwiedził sierotę, chłopca Rudiczka wychowywanego na wsi przez babcię, mlecznym bratem chłopca był wielki, brązowy wąż, w czasie zabawy powioedział do chłopca, aby go nie łapał za głowę, bo mu ją urwie, gdy O. przybył na postrzyżyny do ubogiego kmiecia Radusza anarchiści rzucili weń bombą, lecz dzięki czarom królowej przeżył, anarchistów schwytał, lecz miast zabijać ich na torturach darował im życie, a ci wracając do swego świata i czasów - zmienili się

- kiedy Tygrysia Lilia umiera, O. każe się pochować razem z nią wewnątrz kurhanu, uzbrojony w kleszcze zwycięża olbrzymiego węża o wielkich kłach i zmusza go do dostarczenia żywej wody, wąż każe O. uderzyć w porcelanowy dzwon, aby ożywić żonę, gdy to robi następuje trzęsienie ziemi, T. L. budzi się do życia, lecz kurhan zapadł się pod ziemię, O. zdążył ukarać węża ścięciem głowy za podstęp

- O. walczy z najazdem Komanów, ratuje przed ich wodzem młodą i piękną pannę, która pomaga mu zabic wodza Komanów, okazuje się być św. Gospą i leczy rany króla

- O. gości u siebie kapłana Damazjusza (długa siwa broda, srebrna mitra, białe rękawiczki, czerwone buty, pomarańczowy habit, haftowany w złote gwiazdy, ze złotym Słońcem na piersi), Damazjusz opowiada jak zabił smoka uderzeniem bata

- z naszego świata przybyła armia USA, aby podbić Cudomirię i przesiedlić do niej nadwyżkę ludności z naszego świata, O. walczył z najeźdźcami, pomagały mu wojowniczki Vurana – córka Athrana, urodzona w Dolinie Świętojarskiej (smukła, niebieskooka, długie, blond włosy, bikini z brązowej skóry, ozdoby z pereł, kłów i pazurów zabitych zwierząt i orków) i jej przyjaciólka Veruna (podobna do niej, lecz włosy czarne, na brzuchu wymyślny tatuaż, dużo ozdób ze złota), Amerykanie mieli zakaz używania broni atomowej, by nie zniszczyć owego świata, O. na czele hufca wojowników z Domu Mężów i wojowniczek ze Szkoły Dziewic z pomocą magii świętobliwego mnicha Palajmona z monasteru na Wyspie Eleuteryjskiej zniszczył czołgi i samoloty i broń palną, po czym rozbił siły USA, jeńcy bojąc się zemsty Pentagonu zdecydowali się zamieszkać w Asarmacie, gdzie przekształcili się w plemię Amar - saxon

- O. popłynął korabiem na wyspę Pusę, gdzie spotkał trzech pustelników, których nauczył ,,Modlitwy ślepca’’ i ,,Hymnu do św. Gospy’’, ci zapomnieli modlitw i pobiegli za królem po wodzie, aby im przypomniał, O. zadumiał się nad ich pobożnością

- ostatnia bitwa O.; zwycięża on demona Wodnika, a sam razem z T. L. udaje się na poszukiwanie carstwa Isasa Masama – wszyscy znikają za rzeką ognia, lecz kiedyś powrócą, by bronić Asarmathu; Sonaya Malarka poślubiła księcia Askana, zaś następcą Ordana został jego syn Ostrowił

- córka O., Gelena obroniła Słońce przed smokiem i wilkiem – została jego królową i zamieszkała w słonecznym zamku Chwarsten

Ordan na Czarnym Lądzie

- w Rajku (Negrei) zawarł przymierze z czarnoskórym Janem Presterem - cesarzem i arcykapłanem Abistanu (widział wszystko w magicznym krysztale, jego kościół kurczył się i powiększał, pokazał O. swój zwierzyniec a w nim największy skarb swego cesarstwa - ptaka ylleriona, na prośbę Księdza Jana zabija demona Mengistosa, O. razem z cesarzem udał się w Góry Smocze, gdzie ród króla odmładzał się w ogniu smoków, po drodze odparli atak Białej Hordy - wojska białych ludzi, chcących założyć Imperium Południa, zwiedzonych przez fałszywych bogów - czarnoksiężnika Poloniusza, smoka Ożdaja, cyklopa Polifema i giganta Radymira, O. pozabijał owych bożków, Jan Prester darował życie Białej Hordzie i pozwolił jej na osiedlenie się w swym cesarstwie) z pomocą jego lenników z murzyńskich plemion Masima, Nox, Kikonów, Marów, leśnych karłów Bambutów, olbrzymów Vatuna i ludożerców Najamów, oraz włochatych karłów Agogwe walczył z ludźmi - lampartami (ich biała królowa wysłała przeciw O. ognistego olbrzyma z Mogdaszo, słonia ludożercę z Wieżowych Bagien, smoka Dilai z bagien, mngwę i chimiseta, pomoc szympansa, torturami zmuszanego do współpracy z Zakonem - na czoło kapała mu woda przez długie godziny), O. zawarł przymierze z białym królem Tar - Azanem (poznaje jego żonę Joannę Sevenę - T. A. odrzucił dla niej oświadczyny królowej ludzi lampartów, więc się zemściła), przejeżdżał przez tajemne, gliniane miasto Dione nad rzeką Nihar, ośrodek kultu bogini Diany, gdzie w każdy poniedziałek odbywały się wielkie targi, spotkał w nim murzyńskiego herosa Maliego, po zakończonych remisem zapasach zawarł z nim braterstwo krwi i razem z nim w wyprawie zwyciężył hipopotama - ludożercę, ogromnego nietoperza olitiau, wielkiego pawiana Balabuna (Mali zmarł od jego zatrutych kłów) i pomógł królowej Amazonek Azrze, z którą łowił zygzakondy amazońskie, pokonać Gorgony, w służbie Księdza Jana walczył z piratami z królestwa Sumali, wspiął się na Górę Magnetyczną (wyrył na niej imię ukochanej), na Ikonie przeskoczył Rów Ognia i badał królestwo Gondwanę, gdzie żyli ludzie z głowami zwierząt (przesłał dary od Księdza Jana), badał wyspy Bergamuty - z pomocą słonia o dwóch trąbach uwolnił murzyńską księżniczkę od białych, rogatych ludożerców w czarnych tunikach, przemierzył Morze Suche (spotkał zielone słonie) i Morze Ciemności (pełne morskich potworów, uratowany przez gwiazdę świecącą w koronie św. Gospy), płynął Rzeką Złota do Ziemskiego Raju, lecz nie wszedł tam, pomagał bronić Abistanu przed najazdem przybyłych z południa ludożerczych plemion: Fang (z królem Apingi na czele), Kyarava (piekli ludzi oblepionych błotem), Ubangi, Asande, Monbuttu, Bassange (składali mrówkom ofiary z głów ludzkich), Tangala (lubili jeść kobiece głowy), Bele (uważali mięso kobiet za gorzkie), Ib (lubili knykcie), Bambala (na czele król Liboko, pragnący zjeść wszystkich ludzi), Mambila, Sura i Kukuku (na ich czele stali trzej bracia, zjadali skazanych na śmierć), oraz Ganavuri, Rabakuba i Zumperi (na ich czele stali trzej bracia); plemiona te zgromadził pod swymi rozkazami demon Vasalanga przybierający postać czarnego koczkodana, zostały rozgromione w bitwie pod Palanar

- w Rajku, w Dzikich Królestwach Nirów zwyciężył Aminę - młodą murzyńską królową - wojowniczkę z Nir - Aradżan, w jej wojsku służyły szare goryle - ludożercy z maczugami, oraz murzyńscy zombie z maczugami, A. z każdego zdobytego grodu wybierała kochanka, a rano ścinano mu głowę

- w Królestwie Saira zabił potwora Mobutu (czarny lew z głową czarnego koguta)

- O. był w królestwie Nefertum (otoczonego rzeką Apoją), gdzie mieszkały śniade i czarnowłose wojowniczki, podobne do Egipcjanek, w ich państwie kobiety znały pismo hieroglificzne, były wojowniczkami i kapłankami, zaś mężczyźni ich niewolnikami, chłopami i budowniczymi piramid, Nefertumijki miały wiele mężów, nosiły dużo klejnotów, O. jako mężczyzna był traktowany z pogardą, jedynie dziewczynka Taliti, której zginął kotek i nie mógł się odnaleźć, mimo wytrwałych modłych do bogini Bastet, zaprzyjaźniła się z nim, choć najpierw próbowała go zabić, aby móc zostać zaliczoną w poczet Wojowniczek Izydy i zyskać prawo do przedrostka ,,nefer'' przed imieniem, razem udali się na Pustynię Piramid, na której mieszkała czarownica Nefer - arati, która wewnątrz skalnego grobowca trzymała tapiale (podobne do olbrzymich kotów potwory, o żelaznych, zatrutych kłach i pazurach, nagie, bądź pokryte zatrutymi kolcami, zapalające, lub zamrażające czerwonymi, lub zielonymi oczami), w które zamieniała ukradzione koty - święte zwierzęta Kemetu, Melanopodii i Nefertumu, czarownica zamierzała wykorzystać je do podboju świata, aby wypróbować swe wojska puściła je na O. i Taliti, lecz oni zwyciężyli w boju, a następnie zdobyli grobowiec, Taliti ścięła szablą głowę czarownicy (w Kemecie, Melanopodii i Nefertumie skrzywdzenie kota karano natychmiastową śmiercią), a wówczas prysł zły czar rzucony na wszystkie porwane koty

- na wyspie Słupnicki Ostrov, gdzie mieszkał św. Słupnik na słupie pilnowanym przez dwa gryfy, O. wszedł do biblioteki, gdzie spotkał potwora Cywetę (podobny trochę do cywety, trochę do likaona, miał ogon zakończony ludzką dłonią), potwór rozgryzł w zębach złoty budzik i zaatakował O.

- w czarnym królestwie Głodowych Ziemi, O. spotkał pomagającą trędowatym, kalekom, głodującym, wdowom i sierotom, piękną, białą kobietę Sendelirę z Asarmathu (wiernie służyła jej młoda niewolnica z Armanu), O. pomagał jej w pracy, oraz odbił z niewoli wodza lipajskich koczowników króla – czarnoksiężnika Catafalcusa

- w czarnym królestwie Bisumej trafia do wioski bialych księżniczek (na ich czele stała królewna Niala), które zamienily się w pantery – czarne i złote, aby bronić Bisumeju przed najazdem Korijczyków (na ich czele stał książę Fukuyama)

- O. był w czarnym królestwie Samibi, gdzie żyły same dzieci, bez dorosłych, po ziemi tej oprowadza go dziewczynka Tija

- w czarnym królestwie, zwanym Sadia (założonym przez królową – wojowniczkę Sadię, córkę Thurkhana) zabija złego króla Gissena

- w czarnym królestwie Mamaban spotyka białą, czerwonowłosą wojowniczkę Rudinę z Mosochu, która zabiła czarną mambę, atakującą dziecko, Rudina ugościła O. w swojej chacie, razem wzięli udział w wojnie Murzynów z mambami, wojnę zakończyli zabijając ich królową Türkas – kharka (17 – metrowa mamba o turkusowej skórze, domagająca się ofiar z ludzi)

- O. spotyka Senę; piękną, białą królową murzyńskiego państwa Sambili (długie, złote włosy, bikini ze skóry złotego lamparta), rządziła mądrze i łagodnie, broniła swych poddanych przed potworami, rozbójnikami, łowcami niewolników i najeźdźcami z plemion Barasza i Bar – Barusza, była kochana i podziwiana przez swój lud, jednak stary czarownik Gargul, opłacany przez króla Bassaja z Bar – Baruszy kazał jej udowodnić swe prawa do trony przez przyniesienie korony z zaczarowanego zamku Curatus, wybudowanego przez wiekami przez elsynorskiego króla Likaona, O. złorzył hołd Senie i razem udali się do zamku, walcząc z duchami, gigantycznymi wężami i skorpionami, wielkimi lwami, olbrzymami, oraz trójgłowym psem, aż zdobyli koronę, wóczas na ich drodze stanął potwór Makumbi (olbrzym z głową guźca), zabity przez O. i Senę, a potworem tym był czarownik Gargul, gdy Sena wróciła z koroną nikt już nie kwestionował jej prawa do tronu, pragnęła poślubić O. lecz on odmówił, zamiast niego poślubiła sarakeńskiego księcia Nab – el – Verver z królestwa Verver

- O. zawędrował do murzyńskiego państwa Sambal - jarat, gdzie walczył z tygrysem szablozębnym, spotkał jego piękną, białą królową - Sanę (smukła, długie, czarne włosy, bikini ze skóry złotego lamparta, oczy zielone, złote ozdoby, wymyślny tatuaż na brzuchu i kostce), Sana oprowadzała O. po swych włościach na grzbiecie słonia, w czasie postoju i kąpieli przy pomocy zbudzonego z drzemki O. zabiła i zjadła krokodyla i pytona, O. spotkał celetińskiego, rozpustnego wojownika Conna z Carvanu (ilekroć obcował cieleśnie z kobietą, aby to uczić malował i tatuował swoje ciało różnymi farbami), Conn zakochał się w Sanie i dla niej pozbył się upamiętniających rozpustę malowideł, na jej królestwo napadł tyranozaur i stado welocyraptorów, niszczące całe wioski, O., Conn i Sana pozabijali dinozaury, po walce Conn poślubił Sanę i zamieszkał z nią w puszczy

- w górach Atal – assa spotkał murzyńskie plemię Kapszuru (ich nazwa znaczy Złodzieje, pochodzą od bojemskiego herosa Złodzieja z Lipanovic), żyli z hodowli bydła, którego strzegły udomowione niedźwiedzie

- w Dzikich Królestwach Nirów bronił połączonych plemion Sudów i Arandów przed najazdem Merkułów (ludzi z głowami hien), pomogli mu Markubowie (ludzie o głowach trzewikodziobów), polujący na bagnach na gigantyczne skoczki mułowe

- na ziemiach Nirów, w królestwie Bandulu, O. spotyka Vlada Czarnego (murzyńskiego wampira z osady czarnoskórych wampirów Al - Dżarak), który poświęcił życie zabijaniu swych pobratymców, O. i Vlad Czarny walczą z murzyńskim królem – czarownikiem Disartem, który miał moc zapalania oczami, podpalił nimi wieżę swego wasala Dingona pełną ludzi, Vlad Czarny chodząc po gładkiej ścianie wyniósł przez okno dziecko, które bało się skakać

- w ziemi Sange, ze stolicą w Sular spotkał Murzynów wyznajacych wiarę gaudamicką, zakazującą jedzenia mięsa, picia alkoholu, zabijania zwierząt i ludzi, królestwo pustoszył chimiset, O. razem z królem Mulsangiem wuruszył go zabic, pomógł im biały, noszący purpurowy czaprak Centaur purpuratus Bień, który wydobył z ust miecz potrzebny do zabicia bestii

- w osadzie Saqalab – jarat spotkał białych Wenedów, dawnych niewolników władców sarakeńskich Abasa i Fatimiusza, żyjących na sposób Nirów

- w ziemi Habando, O. zabił Aigamuksa (czarnoskórego olbrzyma - ludożercę, mającego oczy na podeszwach stóp)

- w Królestwie Harar O. zabija królową hien rozkopującą cmentarze, jego czyn wywołuje zemstę hien, O. broni Hararu przed nimi

- w pustynnym królestwie U – tapiya zabił wielką jak koń jaszczurkę Garhamę, polującą na ludzi, potem zaś olbrzymiego nietoperza – wampira z Ras - tafari

- w królestwie Luba żył bożek Abamus (Murzyn o białych kłach i szponach), który domagał się niemowląt na ofiarę - pożerał je, O. wytropił Abamusa, zaszedł do jego zamku zbudowanego na szczycie góry Użar z kości nienarodzonych dzieci (po obu stronach jego tronu leżały hieny) i pokonał go, kapłani Abamusa wygnali O.

- w królestwie Kuba, graniczącym z Lubą, O. wyzywa na pojedynek tyrana Kastreka, nie udaje mu się go zabić i musi opuścić jego królestwo

- w górskim królestwie Kenaya, gdzie padał śnieg spotkał białe goryle, ich król Płatek Śniegu, jego przewodnikiem był lampart, O. bierze udział w zapasach i zwycięża wszystkie goryle, uczta

- w Ganie (stolica: Jana), O. spotkał oprócz Murzynów, plemię Gnu (pół - ludzie, pół - gnu), postrachem królestwa Gany był Sadr - słoń zionący ogniem po zjedzeniu magicznej rośliny iskrzycy, O. złapał go w pułapkę i oswoił

- O. zaszedł do królestwa Serenati, rządzonego przez lwy, ich król Asłan walczy z O. po czym poznawszy jego nadludzką siłę, przyjmuje za syna, O. żyje i poluje razem z lwami, lwice chcą jego nasienia, lecz on odmawia, w czasie najazdu murzyńskiego plemienia Masima, O. doprowadza do zgody

- w ziemi Majumba zapobiega wojnie karłów Bambutów i murzyńskich olbrzymów Vatuna (ich kobiety rozdeptywały złapanych karłów), po stronie B. walczyć mieli Pongo; plemię goryli, O. sprowadza z gór olbrzyma Kingu - ogromnego goryla w złotej koronie, czczonego jako bóg przez obie strony, i on nakazuje pokój

- O. zaszedł do królestwa Bafum – Bansav, gdzie rządzili królowie – bliźniacy uprawaijący kanibalizm; chcieli pożreć O. wlewając mu do gardła wrzący olej

- w ziemi Valindu rządził biały król Poldus Vlandriscus, który chronił swoją brodę przed deszczem za pomocą skórzanego pokrowca i zamienił Murzynów w niewolników, zbierających kauczuk, służyła mu gwardia z Murzynów - ludożerców (plemię Kurkuma), ich biały wódz miał w ogrodzie ludzkie czaszki, niewolników karano obcinaniem dłoni i wieszaniem na drzewach, O. obalił złego króla

- w królestwie Tangana przepłynął jezioro o tej samej nazwie na grzbiecie żółwia skórzastego, zaś na drugim brzegu wdarł się do czarnej Wieży Iluminatów, którzy porywali Murzynów i składali ich w ofierze wielkiemu jak stół złotemu kompasowi, O. zniszczył ów kompas, wieżę i uwolnił jeńców

- na Ikonie przeskoczył Rów Ognia, przygody w Gondwanie - królestwie ludzi z głowami zwierząt, w karczmie widział człeka o głowie myszy, jedżącego ziemniaki, polane roztopionym serem i człeka o głowie warana z Komodo, gościła go rodzina ludzi z głowami łuskowców, był na balu u czarnoskórej hrabiny Latuy o głowie czarnej pantery, która częstowała gości czekoladą, bijącą ze źródła, w jej pałacu oglądał rzeźby dłuta ludzi o głowach węgorza i skrzydlicy, kupiec Vokol (głowa kota) mówi O. o zdradliwości hrabiny, audiencja u króla i królowej, o głowach lwów, udział w turnieju - wygrał z rycerzami: nosorożcem, słoniem, bykiem, rekinem, krokodylem, orłem, lampartem, waranem i legwanem morskim, nagrodzony złotym naszyjnikiem w kształcie lwich kłów, król nie chciał go puścić, aby ludzie nie podbili G., O. uciekł

- O. w murzyńskim królestwie Ayamji spotkał piękną królową Aiszę z celetińskiej krainy Morar (wysoka, złote, wijące się włosy, niebieskie oczy, jasna skóra, białe szaty), otoczona czcią boską królowa, władająca potężną magią, podjęła O. wystawną ucztą w zamku Mori - ghat i wyjawiła mu sekret swej długowieczności; przed 500 000 lat przybyła na Czarny Ląd, i odnalazła szkalną kolumnę wypełnioną płynnym ogniem, gdy weszła do środka ogień dał jej długie życie, nastęnie zdobytą mocą zabiła demona Juszkura, chcącego zniszczyć ową ziemię, ów umierając zapowiada, ze Ayamji zginie w ogniu i wodzie po śmierci Aiszy, królowa proponuje O., by został jej mężem i królem i żeby razem żyli wiecznie, O. odmawia, zaś Aisza czarami sprowadza nań starość i ślepotę, po czym każe wtrącić do lochu, następnie chcąc przedłużyć sobie życie na dalsze tysiąclecia wchodzi do kolumny płynnego ognia i ginie weń, bo z tego artefaktu można było korzystać tylko raz, po śmierci Aiszy, O. odzyskuje młodość, moc i wzrok, wyrywa kraty i wychodzi z lochu, zaś królestwo Ayamji zgodnie z przepowiednią ginie w ogniu i wodzie

- O. zabłąkał się do królestwa króla Aminusa Otyłego - ludożercy i tyrana (zbudował amfiteatr i występował w nim jako gladiator, swą żonę rzucił na pożarcie pytonowi, miał czarną panterę, której dał złotą kość pokrywającą się mięsem do obgryzania), O. zabił Aminusa Otyłego w walce, potem zbiegł do cesarstwa Vokassa Samojedzia - tyrana i ludożercy, któremu służyły ogniste orły i jego też zabił, walczył z królem Mugabusem z Simby (królestwo pełne kamiennych budowli, handlujące nawet z Sinea) i z białym tyranem Malanusem i jego białą drużyną z Savizi, uciskającym Murzynów z plemienia Vantu

- w ziemi Vagimów, O. znalazł się w dole - pułapce z dzikim kotem - ludożercą Vobo, wyciągnął go i darował mu życie, w zamian za zaprzestanie pożerania ludzi

- O. i Vobo bronią ludu Vagimów przed najazdem Al - Zamburów, mających słonie, O. doprowadza do zawarcia przymierza królów obu plemion, Uldi i Mamby, Vobo opuszcza O., w razie potrzeby każe się przywołać specjalnym zaklęciem

- O. broni plemion Vagima i Al- Zambur przed najazdem króla Digaana z Sulu

- O. zaszedł do krainy Mau – Mau, gdzie rządził biały król Colonus, Murzyni wzniecili powstanie przeciw niemu, rekruci powstańców pili krew owczą zmieszaną z własną, generałowie starte na proszek kości nadgarstka, krew i odchody białych wojowników króla, zaś marszałek polowy musiał zjeść mózg i serce dorosłego męża i dziecka zabitych w tym celu, Colonus został zabity i zjedzony

- do Cudomirii (Czarny Ląd) dostali się z naszego świata dziadek i wnuczek, spotkali królową Solambę (piękna Murzynka znająca wszystkie języki Nirów), budująca imperium Nirów, królowa otrzymała wsparcie od Złego Mzimu, które zażądało ofiary z dziadka i wnuczka, królowa odmówiła, pomógł jej O.

- O. uratował przed łowcami niewolników murzyńską dziewczynkę Milindi, która zaprowadziła go do swojej wioski zwanej Nubal - siafu, gdzie Murzyni żyli w symbiozie z siafu, czcili posąg bożka Mrowca (ogromnej mrówki), a przed zjedzeniem zabezpieczały ich amulety w kształcie mrówek wydzielające magiczny aromat, siafu broniły mieszkańców wioski przed wrogami (O. i Ikona dostali amulety), wódz wioski nie chciał się podzielić amuletami z innymi plemionami, siafu polowały dla Murzynów, O. został poczęstowany pieczystym z upolowanego przez siafu pytona

- nad jeziorem T’sad, O. spotkał plemię olbrzymów Sao (potrafili ręką zatrzymać bieg rzeki, mieli łuki z palmy, łapali słonie i hipopotamy)

- w królestwie zwanym Merun, leżącym u stóp góry Meru, O. natrafił na plemię murzyńskie polujące na ngobou (styrakozaury)

- król Vaburu z Sambistanu sprzedawał swych poddanych Nabatejczykom jako niewolników, O. ich odbił z rąk handlarzy, do Sambistanu przybywa biała niewolnica Tamara z Kolchistanu, obala złego króla w pojedynku magicznym i wygania go, po czym Murzyni koronują ją na swą królową, O. pomaga jej odeprzeć atak wygnanego króla

- O. był w Czarnych Królestwach Pocomo (plemię niemych karłów, otoczonych pogardą sąsiadów i żyjących na wyspie), pijaków Borano i brudasów Turkanów (O. bez skutku chciał ich nauczyć higieny)

- zabłąkał się do ziemi Sulu, gdzie rządził okrutny król Išaka VII (nadludzko silny, czerpał siłę z ziemi, łysy, na głowie strusie pióro, miał 2800 żon, lecz pozabijał wszystkie ich dzieci, masowo mordował poddanych, niegdyś razem z matką cierpiał wygnanie), który chce zabić O. (walczy mieczem, maczugą i krótką włócznią), lecz O. najpierw go oszczędził, by dać mu dobry przykład, lecz gdy I. chciał go zabić podstępem, sam został zabity

- O. w Pretorium spotkał boga Kaithka (ubrany w czerwone szaty kościotrup puszczający bąki), który kochał Murzynkę Nalimę, która chcieli mu wykraść Xanthowie, ludzie o żółtej skórze tak twardej, że nie imało się jej żelazo, O. zabił Kaithka, który zamierzał z Nalimy wypić krew i obronił ją przed Xanthami, po czym zwrócił ją kochającemu ją Murzynowi Sumbasie z sąsiedniego plemienia

- O. na ognistej pustyni Nambie pokonał zionącego ogniem potwora Demogorgona Nienasyconego (olbrzym z wężami na głowie i wielkimi kłami), który pustoszył ziemie ludu Nambów i mieszkał w pałacu z płomieni, O. pomagał dziki kot Vobo, który poległ

- na zamieszkanej przez ludzi wszystkich ras wyspie Seselii (jej plaże zamiast piasku pokrywały ostre, białe muszle) spotkał białego człowieka Śmierdzinogę, który rywalizował z pełnym pychy i rozpustnym osiłkiem Kalanem o względy najpiękniejszej dziewczyny w wiosce – czarnoskórej Radei, ostatecznie to Śmierdzinoga uratował dziewczynę przed wężem morskim i ją poślubił

- na wyspie Mogdaszo walczył z gigantycznym wężem Pęzem, oplatującym mogaszyjską lwicę z rozetką na czole, lwica zaprowadziła O. do swego stada, na którego czele stał stary Agurpi o srebrnej grzywie, lwy mogdaszyjskie miały po jednej czarnej rozetce na czole, spotkał wielkiego jak goryl palczaka i ostrzeżony przezeń, uratował królewnę przeznaczoną na ofiarę dla Przeklętego Kwiatu przez królową i arcykapłankę Ranavalonę (masowo truła poddanych, wyznawców Isasa Masama zrzucała w przepaść), O. skazany przez nią na walkę z fossą, lecz zwierzę, nie chciało go atakować, co uznano za znak, O. przeżył próbę Zatrutego Kwiatu, więc lud widząc w nim boga zabił R., a na tron wyniósł jej niewolnicę Majonkę

- O. dopłynął na wyspę Terra Magellanica (spotkanie z Ferdynandem Magellanem, który pokazuje mu w swym domu freski przedstawiające jego podróże - w tym podróż do nieznanej wcześniej galaktyki, przygody, spotkanych ludzi i zwierzęta i daje mu latający statek, którym wraca do Ojczyzny)

Ordan w Kemecie i Nabatei

- w Kemecie zwycięża węża Popoša i krokodyla Szes - Szes, żądających ofiar z dziewic, nagroda: rejs

królewską barką po rzece Apisanie razem z królewiczem Razydesem i królewną Aidą - słuchanie pieśni nimf i syren; król Mestrom XII pokazuje piramidy - spichlerze, które kazał wybudować wezyr Jocius z Solimii, były niewolnik sprzedany przez braci, oraz posągi poprzednich władców

- O. na prośbę nomarchy Tutmozisa wszedł do piramidy złego faraona Sefrena i jego okrutnej żony Nitocris – królowej ghuli, która została pochowana żywcem za zatopienie swych wrogów w sali biesiadnej, O. wybił ghule i wielkiego jak hipopotam potwora w postaci żółtej dłoni, w ciele owego potwora zwanego Żółtą Łapą zaklęte były serca faraona i jego żony, ci umarli naprawdę wraz z potworem i rozsypali się w proch

- na prośbę nomarchy Psentufisa z pomocą króla gnomów Ajtallaha zabił Sachmet – pożerającą ludzi olbrzymkę z pustyni o głowie lwicy i gigantycznego Saranguma (nietoperz bez skrzydeł o ogonie węża)

- O. pomógł faraonowi Mestrmowi XII ocalić jego dzieci; syna Took – Atona i córkę Kalipereę przed satrapą Siptahfaresem

- w księstwie Tebais (stolica: Tebe) zabił rozbójnika Nesamona, czarami zmuszającego mieszkańców księstwa do pracy w swej winnicy

- na prośbę kapłana Latifa, O. w oazie Misra zabił złą boginię Omeimę – przybraną siostrę Izydy, nosiła czerwone szaty i jadła ludzi

- w kraju Lipaj; (stolica: Tritonis), ojczyźnie dzikich, śniadych, półnagich koczowników noszących brody, pejsy i rogowe falokarpy zabił tyrana Mumuru i jego sługę, olbrzymiego, czarnego szakala Karłusa

- w Psylli, gdzie pustynny wiatr Samun osuszył wszystkie zbiorniki wodne, O. uczestniczył w wyprawie wojennej przeciw wiatru, zabił go, lecz wszyscy wojownicy zginęli

- przepłynął Morze Trzcin, spotkał w nim kuty - wielkie, czerwone ośmiornice o głowach tyranozaurów, mające króla, uczta, schwytany w sieć rybaków sułtana wyspy Maladavy, który będąc Kynokefalem, kazał by jego 6000 żon zadeptało O. stojąc na żelaznej platformie, O. zabił sułtana i zbiegł z wyspy

- w piramidach; grobowcach Melanopodii na życzenie kapłanów, obsługujących grobową kaplicę, zwycięża wielkie pająki, ma widzenie senne; Tygrysia  Lilia i Sonaya odbierają mu pas i obiecują zwrócić jak im przyniesie perłę z dna morza, strzeżoną przez nieśmiertelnego węża, O. traci pamięć i służy królom M., list od sióstr przyniesiony przez jaskółkę pomaga mu odzyskać pamięć, nurkuje w morzu, usypia węża gra na fletni i zabiera perłę

- w Nabatei spotkał na pustyni plemię czarowników Marabutów (ludzi o głowach marabutów), potem walczył z ogromnym, czarnym ghulem o jednym oku, uzbrojonym w maczugę, wśród strzeżonych przez niego skarbów znalazł rogi jednorożców, kadzidła, balsamy, złoto, perły, drogie kamienie, cienkie tkaniny i latający dywan; chce go ofiarować T. L., ale musi oddać skarby żeńskiemu aniołowi Al - Uzza - królowej N., która za życia była Orianą - królową Amazonek (podnóżek: czaszka Starca z Gór), za to wysyła do Ojczyzny latający dywan, razem z listem, lecz po drodze rozszarpują go w zabawie smoki

- w nabatejskiej ziemi Al – Adinistan, O. pomaga Sajf - al – Mulukowi w uwolnieniu córki króla Hindu z niewoli dżina (herosi zniszczyli jego duszę zaklętą we wróbla, zamkniętego w 9 pudełkach, siedmiu skrzyniach i marmurowym kufrze, leżącym na skraju Morza Oceannego, a wtedy dżin zamienia się w popiół)

- w nabatejskiej ziemi Dżaman broni przed królową - wojowniczką Mirią ostatniego górskiego białego bawoła Szorobora, ojca białych bawołów Arava, nie udało mu się przekonać królowej, by oszczędziła S. i dała go w darze królowej Nabatei, ów w czasie nagonki zabił królową i jej łowców

- w nabatejskiej ziemi Magan broni stada Oryxów (ludzi o głowach oryxów) przed myśliwymi: szejkami Fajsalem, Karadajem i Selimem z Vandaluzji

- w nabatejskiej oazie Al - Qutara spotyka króla szympansa Tirteusza Simpanusa, władającego szympansami i służących mu ludzi archontów: Auratusa (wysoki, chudy, długie, złote włosy) i Ataj - tomę (gruby)

- w nabatejskiej ziemi Yasatea, gdzie czczono demony, a królową była potężna czarownica Helena al – Bauat, wyruszył do piekieł, aby ratować królewskie dzieci ofiarowane Eblisowi, wcieleniu Baal – Iblisa; O. zabił Eblisa i większość jego armii, zabrał dzieci ze sobą i opuścił Yasateę, walcząć po drodze widmową armię na wielkich, czarnych pająkach z doliny Glo - Glo

- w gospodzie ,,Utrapienie’’ w mieście Seraj spotyka poszukiwacza przygód Kasiba, który był w pustynnym mieście Ar - Szedu; pracował jako ogrodnik u jego sułtana Phistakijisa, który razem ze swymi poddanymi jadł ludzkie mięso i kopulował ze zwierzętami, przerażony Kasib uciekł z miasta unosząc skarby sułtana

- bóg Ea zaprasza O. na dno Morza Nabatejskiego, gości go w kryształowym pałacu, strzeżonym przez rybo - ludzkie stwory Abkallu, do stołu usługują morskie nimfy i syreny, które także śpiewają i tańczą, O. razem z Ea zwiedza pełną tropikalnych roślin i zwierząt wyspę Dilmun