Boży junak

,,Analapia od czasu króla Wilka I bardzo się wzbogaciła na handlu z Rzymem. Gdy Rzym upadł, wielu kupców zbankrutowało, powoli zaczął się upadek miast, zwłaszcza Różowego Miasta w prowincji Śląż, nasiliły się ataki rozbójników, pojawił się głód, a wielu Analapów opuściło kraj, by służyć jako wojska zaciężne cesarzowi Bizancjum. W chwili gdy Odoaker składał z tronu syna Orestesa, na tronie w Neście zasiadał Olszan (Olsanus, Olszyn, Olszyniec). Jego mądrym reformom Analapia zawdzięczała złagodzenie kryzysu. […] Nosił tytuł króla Analapii, Burus i Jatvy […]. Imię Olszan wywodzi się od olchy, bo jego matka będąca rusałką, urodziła go pod tym drzewem. Ów król wsławił się budową w Burus grodu Olsany. Za jego panowania uczony Wisisław napisał monumentalną encyklopedię ‘Obraz świata’ (‘Vadyj pikturał’), pełną informacji mitologicznych, historycznych i przyrodniczych [...]’’ - ,,Codex vimrothensis’’.

- Serbinus powiadał mi, że cesarz Romulus Augustulus przeraził się gdy mu powiedziano, że Rzym padł. Odetchnął jednak z ulgą gdy okazało się, że to Germanie zdobyli Wieczne Miasto, zaś ukochany kogucik cesarza imieniem Rzym pozostał bezpieczny – dwoje młodych ludzi jechało konno przez ukwieconą łąkę należącą do prastarego majątku Wymrocze należącego do możnego, analapijskiego rodu Błyszczyńskich.

Karego ogiera dosiadał junak w czarnym, aksamitnym kaftanie, ze złotym łańcuchem zawieszonym na szyi i przepasanym z boku mieczem w pochwie z czerwonej skóry. Razem z nim jechała na białej klaczy wielce urodziwa niewiasta w sukni zielonej jak świeża trawa, a na jej długich, złocistych włosach pysznił się wianek ze stokrotek. Byli to imć Wiatysław Błyszczyński herbu Smok, pan na Wymroczu i Błyszczydłach i jego niedawno poślubiona żona; Bielisława z rodu Powałów. Koszący trawę kmiecie na ich widok zdejmowali z głów słomiane kapelusze.

- Myślę, że to dlatego, że był jeszcze dzieckiem i nie rozumował tak jak powinien człowiek dorosły – rzekła pani Bielisława o ostatnim cesarzu Rzymu. - Zadanie, do którego został przeznaczony, przerosło go i … trudno się temu dziwić.

- Gdybym ja miał syna – odrzekł pan Wiatysław – nauczyłbym go jak należy przedkładać dobro Ojczyzny nad prywatę.

W tym momencie państwo Błyszczyńscy posmutnieli, nie mieli bowiem własnych dzieci, a słyszeli od znachorów, że ich mieć nie będą. Swaróg rozrzutnie darzył mieszkańców Wymrocza złotymi promykami, motyle i ważki pląsały z gracją młodych tancerek na dworze w Carogrodzie i nawet Orfeusz nie śpiewał tak pięknie jak analapijskie skowronki tego dnia. Kir – czarny jak piekielna kobyła z Odrzykonia i biała niczym lilia Śnieżka – konie państwa Błyszczyńskich nieoczekiwanie stanęły jak wryte. Spomiędzy trawy i stokrotek dobiegało kwilenie. To leżało między nimi nagie niemowlę; głodne i porzucone. Pan Błyszczyński czym prędzej zsiadł z konia i podniósł maleństwo z trawy.

- Jakie śliczne! - wzruszyła się pani Błyszczyńska obnażając pierś, aby dziecię mogło się napić mleka. - Błogosławiona Mokosza nam je zesłała!

- Wychowamy je jako swojego syna i dziedzica – dodał pan Wiatysław podkręcając wąsa.

Następnie państwo razem z niemowlęciem powrócili do modrzewiowego dworca w Wymroczu. Chłopiec został złożony w kolebce z sosny, a było to drzewo zaczarowane. Zamienił się w nią okrutny żupan Arłuk syn Znachora, który ubił własną córkę za to, że spotykała się z młodzieńcem niskiego stanu. Arłuka ukaranego wyrokiem sprawiedliwego Welesa, odkupić mogło jedynie ścięcie jego zamienionego w sosnę ciała i sporządzenie z niego kołyski, w której złożone zostałoby dziecię. Tak właśnie stało się w owym czasie. Dziecię rosło i nabierało krzepkości, aż w dniu postrzyżyn nadano mu imię Borzywoj, to jest Wojownik z Boru. W przyszłości miał je zmienić na Bożywoj, czyli Boży Bohater.

Młody dziedzic Wymrocza i Błyszczydeł słuchał z lubością opowieści swego przyjaciela; kulawego węglarza Labidoli, który ongiś wsławił się tym, że schwytał tura wyjadającego mu chleb z szałasu.

Pod okiem ojca; witezia o ręce mocarnej, a sercu prawym i nieulękłym ćwiczył młody Borzywoj jazdę konną i walkę wszelkiego rodzaju orężem; mieczem przecinającym najgrubszą smoczą kość i maczugą nabijaną krzemieniami, a ciężką niby dziki byk z lasu, pływanie, biegi i tropienie zwierząt. Nie zaniedbał też pan Wiatysław swego przybranego syna, którego miłował niczym dziecię rodzone, posyłać na nauki do żerców i filozofów, którzy zaznajamiali Borzywoja z tajnikami pisma tinezyjskiego i prastarej mowy starokrasnej, z mitami o Ageju, Enkach, Przodkach i Bohaterach, oraz z zasadami funkcjonowania świata przyrody. Rósł młody Borzywoj Błyszczyński niczym dębczak krzepki, budząc tęsknotę ognistą w sercach dziewczęcych.

Oniricon cz. 493

Śniło mi się, że:

- Małgorzata Nawrocka w ,,Twierdzy aniołów'' pisała o Szczecinie jako mieście z dwoma szpitalami psychiatrycznymi,

- wiele lat po śmierci Babci spotkałem swoją prababcię, która pracowała w sklepie spożywczym,

- słuchałem konferencji na świeżym powietrzu o stepowych wojownikach min. o niemieckich dziewczętach  w zielonych kapturkach,

- haitański bóg Legba założył wszystkie religie oprócz judaizmu,

- Sławomira napisała po swojej śmierci komentarz na moim blogu, w którym twierdziła, że św. Jan Paweł II wyznawał voodoo i izolował się od świata; na voodoo miał go nawrócić sam bóg Legba,

- pani Anna ov Stipulova była Włoszką i zapytałem ją czy jadła makaron farfalle,

- Tony Wolf był kobietą; autorką książek fantasy popularnych w latach 90 - tych XX wieku,

- mieszkałem w fantastycznym świecie zamieszkanym przez smoki i jednorożce, w którym odczuwałem pragnienie seksu,

- pojechałem na pielgrzymkę do Sarowa w południowej Rosji, gdzie w czasie Mszy Świętej czytano historię o Diable, Śmierci i Kacie (w innej wersji zamiast Kata był Błazen), potem na ulicy ludzie potrącali mnie, widziałem antypolską demonstrację przeciwko wprowadzeniu gimnazjów (dzieci śpiewały: ,,Zwolennicy gimnazjów to wszarze''), potem razem z Mamą przedostałem się na drugą stronę ulicy ślizgając się na pośladkach,

- zdrapywałem sobie piegi i narośle z pleców i je zjadałem,

- w Japonii ludzie w wieku 50 lat są uważani za wciąż młodych,

- dziwiłem się widząc w katolickim kościele podobiznę spadającego do morza Dedala, który zamienił się w chińskiego smoka,

- spotkałem w Empiku Pavlasa ov Vidłara i uciekałem aż się kurzyło,

- Beata Szydło trafiła do więzienia za spuszczenie ścieków do rzeki, spotkałem jej syna, a Pavlas ov Vidłar zabrał mnie na spotkanie z nim, aby mnie przekonać, że 500 + jest błędem,

- Thomas Sankara był liberalnym dyktatorem, który założył Burkina Faso, gdzie rządził 33 lata do późnej starości, nominację wojskową otrzymał od swojej żony i porzucił chrześcijaństwo, aby wyznawać Ife - religię Jorubów,

- Dariusz Kwiecień założył Imperium Afganistanu, które podbiło Indie i Pakistan,

- poszedłem do centrum handlowego gdzie w sklepie zoologicznym ujrzałem dwa irbisy w klatce, zwierzęta wydostały się z niej, a wtedy spotkałem Tomka Wilmowskiego, miałem podać mu strzelbę a podałem różaniec,

- 8 marca miał miejsce Strajk Kobiet, widziałem protestujące kobiety w szkole i uznałem je za głupie baby,

- Voytakus ov Višnic powiedział, że ma dwóch znajomych religijnych, a reszta interesuje się muzyką,

- poseł Stanisław Szur powiedział, że chciałby mieć niewolnice tak jak w Państwie Islamskim,

- po śmierci japoński bóg Emma O sądził mnie za pomocą magicznego lustra,

- czytałem zebrane w jednym tomie kroniki Kosmasa, św. Nestora i Jana Długosza, oraz hiszpański list do św. Jerzego i zamierzałem je wszystkie kolejno recenzować,

- pomyślałem, że gdyby Tomasza Lisa zamęczono w Berezie Kartuskiej to bym go nie żałował, UWAGA: To tylko sen, na jawie nie chcę nikogo mordować,

- tegoroczny wyjazd do Dziwnowa trwał od 20 maja do Bożego Ciała w czerwcu,

- Han Solo przyjaźnił się z wysoką Murzynką i podziwiał Lando Calrissiana, który bezinteresownie pomógł innemu człowiekowi, uznałem, że uniwersum ,,Gwiezdnych Wojen'', w którym żyła blondynka w jeansowej kurtce mieściło się w galaktyce sąsiadującej z naszą.