wtorek, 10 listopada 2020

Oniricon cz. 654

                              Śniło mi się, że:






- poszedłem do lekarza; młodej blondynki w okularach, która wyświetliła mi nakręcany kamerami internetowymi  film o przebiegu mojego życia i moich upodobaniach, na którym krytykowano jedną z postapokaliptycznych książek Pilipiuka, przypomniałem sobie jak w wieku przedszkolnym byłem na wycieczce do Białegostoku gdzie pływałem po rzece kajakiem i do Białowieży, gdzie po drugiej stronie ulicy znajdowało się wejście do Białowieskiego Parku Narodowego; jako przedszkolak biłem się z carskimi żołnierzami i razem z dwoma kolegami chodziłem po białowieskich podziemiach gdzie niegdyś mieściła się świątynia Majów, po latach stwierdziłem, że w wieku przedszkolnym byłem samolubny i nieznośny,

- za PRL - u jeden z polskich filmów został wyreżyserowany przez Bułgara,






- obudziłem się po długim śnie i idąc szczecińską ulicą zastanawiałem się czy polskie prawo nadal pozwala mordować nienarodzone dzieci,






- markiza Angelica powiedziała królowi Ludwikowi XIV, że zamiast budować Wersal, powinien zadbać o drogę dla ludu i hodowlę skorupiaków dla dworu,






- w czasie II wojny światowej byłem polskim żołnierzem i przechwyciłem zapas wina przeznaczonego na hitlerowskie święto,






- przed rozpoczęciem igrzysk między Atenami a Spartą, ucieszyłem się, że mogłem porozmawiać ze spotkaną na ulicy Jeną ov Blackeyovą, choć pogodziłem się, że nigdy nie będzie moją żoną,






- starożytności miały miejsce zawody sportowe między Atenami a Spartą, spartański zawodnik rozmawiał z młodszą od niego zawodniczką z Aten, drużyna Sparty nosiła stroje czarne, a Aten - czerwone,






- leżałem w łóżku razem z żoną piękną kobietą o rudych włosach) i w ramach gry wstępnej czytaliśmy ,,Ruską trylogię'' Jacka Piekary,

- istnieje w Polsce wieś, której wszyscy mieszkańcy jako dzieci bawili się wyłącznie drewnianymi zabawkami,

- kronikarz Igor Szczerbak był Ukraińcem i uważał, że jego naród składa się z samych łotrów,






- na szkolnym korytarzu, przez który przeszedł pochód LGBT machałem trzymanymi w obu rękach tęczowymi szmatami, aby parodiować homoseksualistów, potem przyszło dwóch mężczyzn, a ja bałem się manifestacji muzułmanów,






- czytałem powieść ,,W ręku Boga'' Andrzeja Stojowskiego i zaginioną powieść Henryka Sienkiewicza o czasach Michała Korybuta Wiśniowieckiego, dowiedziałem się o mówiących małżach na stepie  i wziętych do niewoli niemieckich krzyżowcach nazywanych Czeczenami, poznałem też legendę o Królu Jaskółek, który dał myśliwemu zasuszoną jaskółczą łapkę zapewniającą szczęście; dzieciom myśliwego Król Jaskółek dał w prezencie Słońce,






- zarośnięty i wytatuowany na twarzy Pavlas ov Vidłar zmusił mnie, abym wskoczył do pędzącego tramwaju, bowiem chciał dostać zeszyt zapisany przez muzułmańskiego sekciarza, potem chciał się skontaktować z jeszcze jednym sekciarzem nawiązującym do islamu, a kiedy mu powiedziałem, że jedyną prawdziwą religią jest katolicyzm, nakrzyczał na mnie,

















- w Niemczech spotkałem Stanisława Lema, który później zamienił się w Andrzeja Wajdę i czytał moją powieść science fiction ,,Opowieści o pilocie Pirxie'',








- mówiłem Jenie ov Blackeyovej, iż Polacy są hardym narodem i że patriota też może czasem krytykować swoich rodaków,







- Singapur został założony przez słowiańskiego pisarza Właścika, a jego nazwa oznacza: ,,Sięga po pióro'' (wymyślone na jawie). 



Sarana

 





,,W hinduizmie suka Sarana pomaga zbłąkanym w lesie, w jaskiniach, w ciemności odnaleźć drogę'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 

Święty pies islamu

 




 

,,Według tradycji muzułmańskiej (traktującej psa w zasadzie jako zwierzę nieczyste) jedyny pies, który dostał się do nieba, to Ketmir (Al Rachim); towarzyszył on Siedmiu Śpiącym (młodzieńcom) z Efezu, którzy spali przez 309 lat, i pilnował ich, przez cały czas stojąc, nie śpiąc, nie jedząc i nie pijąc'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''

Gelert





 

 ,,Pewnego razu Gelert, ulubiony ogar księcia walijskiego Llewelyna Wielkiego (1173 - 1240), zaginął na łowach. Jak chce legenda, książę wróciwszy do domu zastał Gelerta zbroczonego krwią, łóżeczko dziecka w nieładzie, dziecka zaś nie było. Pewny, że Gelert pożarł niemowlę, książę zarąbał go mieczem. Zbudzone skowytem umierającego psa dziecko zaczęło kwilić spod stosu pościeli. Pod łóżeczkiem znaleziono olbrzymiego wilka, którego Gelert uprzednio zagryzł, ratując życie i zdrowie dziecka swego pana. W tradycji ludowej występuje często jako obrońca kobiet i dzieci'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 

Mity i legendy o pierścieniach





 

 ,, [...] Pierścień w folklorze i bajkach - magiczny talizman chroniący od ran i kalectwa, od 'złego oka', zachowujący młodość nosiciela, wyczarowujący mu zamki, pałace, rumaki itd. (np. pierścień Aladyna z Baśni z 1001 nocy [...]). W magicznej symbolice pierścienia zawarta jest magiczna potęga koła i pasa (...). Zgubienia a. zniszczenie pierścienia odczuwa się jako wydarzenie złowieszcze. [...]





 

    Ognisty pierścień okalający ind. boga Śiwę wykonującego taniec kosmiczny - cykl życiowy Wszechświata i każdej istoty żywej; kolejne rodzenie się i umieranie; wieczna, transcendentalna mądrość. 





 


    Pierścień Siankuntali - rękojmia miłości; magiczne odzyskanie pamięci. Dramat poety ind. Kalidasy oparty na epizodzie z 1. księgi Mahabharaty. Zakochany w Siakuntali król Duszjanta zostawia jej przed odjazdem pierścień jako zakład miłości, po czym skutkiem czarów ascety Durwasy, zapomina o ukochanej. Dopiero widok pierścienia przywraca mu pamięć i uczucie. [...]





 


    Wg legendy arabskiej król Salomon (Sulejman) zawdzięczał swoją niezwykłą mądrość sygnetowi, za pomocą którego zamknął i zapieczętował wszystkie demony, i uczynił je swoimi niewolnikami. [...]

    Polikratesowi, od 538 p. n. e. tyranowi Samos, sprzyjało szczęście we wszystkich przedsięwzięciach tak nieodmiennie, że przyjaciel jego, król Egiptu, Amazis, ostrzegał go przed zawiścią bogów i radził pozbyć się jakiegoś cennego, ulubionego przedmiotu. Gdy Polikrates, idąc za tą radą, wrzucił swój ukochany pierścień do morza, rybak odnalazł klejnot we wnętrznościach złowionej ryby i przyniósł go do pałacu tyrana. Przerażony tym Amazis zerwał z nim stosunki. [...]





 


    Pierścień Gygesa, króla Lidii, Renarta z Powieści o Lisie, Otnita, króla Longobardii itd. - magiczne pierścienie mogące uczynić nosiciela niewidzialnym. 'Weź ten pierścień i włóż go na palec z kamieniem do wnętrza dłoni, i zamknij dłoń. Jak długo skrywać będziesz kamień, tak długo kamień będzie skrywał ciebie' (The Mabinogion: Dama źródła, ok. 1450) [...].

    Pierścień leczniczy - wg wierzeń lud. działający magicznie przeciw reumatyzmowi, artretyzmowi, skurczom, kolce, bólom krzyża, rakowi (pierścień a. bransoleta z miedzi) itd. Pierścień Ogiera Duńczyka dany mu prze czarodziejkę Morgan le Fay, leczący choroby i przywracający młodość (w poematach cyklu karolińskiego). 'Kto ten pierścień nosi - rzekła pani Liones - choćby nie wiedzieć jak ciężko ranny, krwi nie utraci' (Dzieje króla Artura 1,146, anonim ang. z ok. 1400). [...]





 


    Wg legendy herbowej, ukutej zapewne przez Jana Długosza wg wzorów rzymskich, król nm. Henryk V pokazał wojewodzie Skarbkowi z Góry (wysłanemu do niego w 1109 przez Bolesława Krzywoustego) swój skarbiec, aby go onieśmielić nm. bogactwem. Skarbek wrzucił do skrzyni z klejnotami swój własny pierścień, mówiąc: 'Idź złoto, do złota, my, Polacy, wolimy żelazo'. [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''


Legenda o pawiu





 

 ,, [...] paw płacze patrząc na swe nogi, gdyż wg legendy indyjskiej przepiórka wyłudziła od niego jego ładne nogi: zaproponowała zamianę nóg na czas konkursu tanecznego, a potem uciekła. [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 

Mortillo i Amaryllis

 




 

,,Wierny pasterz - Mortillo, zakochany w nimfie Amaryllis, przebiera się za dziewczynę, aby móc być przy niej; bohater wł. dramatu pasterskiego Il pastor fido (1590) Gianbattisty Guariniego z Ferrary'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 

Pantera w dawnych wierzeniach





 

 ,,Pantera - zmartwychwstanie. W niektórych mitach bohater pożarty przez panterę wychodzi z tej przygody odrodzony i w lepszej formie. Wg bestiariusza (Physiologus, II - III w.) pantera po każdym posiłku sypia przez trzy dni w jaskini, po czym wychodzi rozprzestrzeniając woń cudowną. Zwierzę było z jednej strony emblematem rozkoszy i zmysłowości (zapach), z drugiej - śmierci i zmartwychwstania Chrystusa (przebudzenie po trzech dniach w grobie). W śrdw. uważano ją za istotę przyjazną wszystkim zwierzętom (z wyjątkiem smoka), przyciągającą je swą upojną wonią (jej pachnący oddech symbolizował życie, Ducha Św., uzdrawiał), za Chrystusa zwierząt. [...] Później jednak, kiedy upowszechniły się wieści o drapieżnej naturze zwierzęcia, stało się ono symbolem zła, obłudy i pochlebstwa.





 

    Lampart, póź. łac. leopardus, to nazwa pantery wynikła z przeświadczenia, że jest ona mieszańcem lwa (leo) i pantery (pardus). [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 


Wyssane z palca





 

 ,, Prastary motyw o dziecku odstawionym od piersi, które ssie mleko z własnego palca, Abu Dżafar Tabari (ok. 839 - 923) w swej Historii proroków i królów pisze, że czynili tak Abraham i Mojżesz (jako oseski oczywiście), ale zwykli śmiertelnicy tego dokonać nie potrafią'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 



 

Legendy o pająkach





 

 ,, [...] Wg legendy muzułmańskiej, gdy Mahomet uciekał z Mekki przed wrogami, schronił się w jaskini, a nasłany przez Allacha pająk natychmiast rozwiesił pajęczynę przed wejściem; dlatego ścigający proroka ominęli pieczarę. Podobna legenda o św. Rodzinie w czasie ucieczki do Egiptu. Pająk - atrybut św. Konrada, Kamiona i Feliksa z Nole, który spędził pół roku w cysternie; jej otwór osłonięty był pajęczyną broniącą świętego przed poganami'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 

Dwugłowy orzeł





 

 ,,Dwugłowy orzeł z legendy ruskiej porywa dzika i składa na wzgórzu nad przyszłą Moskwą'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''



 



Tak naprawdę dwugłowy orzeł z godła Rosji (a także: Serbii, Czarnogóry i Albanii) jest pochodzenia bizantyjskiego.  

Mit o orle





 

 ,,Gdy Merops, król wyspy Kos, chciał sobie odebrać życie po nagłym zgonie swej małżonki, nimfy Etemei, Hera zmieniła go w orła i osadziła na niebie płn., gdzie jako gwiazdozbiór Orzeł, idzie za Wodnikiem (Ganimedem)'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 

Mit o dzikiej oliwce





 

 ,, [...] Pasterz apulski przemieniony został w dziką oliwkę o owocach równie cierpkich jak obelgi, którymi obrzucał nimfy (Metamorfozy 14,512 - 26 Owidiusza). [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''




 

Symbolika olbrzyma






 

,, [...] Kronos zabija Uranosa, Zeus zabija Kronosa [...].





 

    W micie skand. Skrymir, któremu nie dał rady bóg piorunów Thor wraz ze swym młotem. [...]





 

    W micie sumeryjskim Humbaba, ziejący ogniem olbrzym, strażnik gaju cedrowego w Amanus (Liban), mieszkania bogini Irmini (Isztar); w mit. skand. Völund (Weland, Wieland), cudowny kowal.






 

    Olbrzymi - mocarze przedpotopowi, zrodzeni przez córki ludzkie i synów bożych (Gen. 6,4).




 


    Olbrzymi - wrogowie Izraela: Og, król Basanu (Deut. 3,1 - 11), synowie Enaka, wielkoludy z Chanaanu (Num. 13,34), Goliat (1. Ks. Król. 17), Gog i Magog (Ezechiel 38 i 39). [...]





 

    Kości olbrzymów - zazw. kości zwierząt kopalnych uważanych za pozostałości naszych przodków, jeszcze nie zdegenerowanych, którzy, dzięki swej ogromnej sile, mogli wznosić potężne budowle głębokiej starożytności, jak piramidy, mury cyklopowe itp.; kości te uważano niekiedy za szkielety protoplastów rodu a. plemienia, jak znaleziony kościec Tezeusza w Atenach lub króla Artura na wyspie Avalon. Wnioskując ze słów wyroczni pytyjskiej Liches, jeden z tzw. 'dobroczyńców Sparty' domyślił się, że zwłoki długości siedmiu stóp, znalezione przez kowala w Tegei, to szczątki Orestesa (Dzieje 1,68 Herodota). 'Pleban mirski zawiesił w kościele wykopane olbrzymów żebra i piszczele' (Pan Tadeusz 8,978 Mickiewicza). [...]




 



    Olbrzymowie Otos i Efialtes w mit. gr. zamierzali położyć Ossę na Pelion i zaatakować Olimp; Tyfon, olbrzym o stu łbach, został przez Zeusa nakryty Etną; olbrzym skandynawski Thrym skradł młot (piorun) Thorowi. 





 


    Giganci - ród wielkoludów zrodzonych z Ziemi (Gai) spryskanej krwią kastrowanego Uranosa, powstali do walki z bogami olimpijskimi, aby pomścić swych braci, tytanów, zamkniętych przez Zeusa w Tartarze. Istoty ziemskie, chroniczne, uosobienie trzęsień ziemi, wybuchów wulkanicznych itp. [...] Bogowie mogą ich pokonać tylko przy współdziałaniu ludzi: Zeus i Apollo potrzebują pomocy Heraklesa do zabicia Porfiriona i Efialtesa. [...]





 


    Olbrzym tragiczny, mający jakąś fatalną skazę, słaby punkt, jak Samson, Herakles, Cyklop, Goliat, Og, Atlas, Szatan itd. [...]




 



    W folklorze olbrzym bywa obrońcą prostych ludzi, broniących swoich praw przed tyranią władców. 





 


    Olbrzym - bohaterstwo; dobroć; praca pożyteczna. Hekatoncheirowie (Kottos, Briareus i Gyges), obrońcy Zeusa; cyklopi, kowale piorunów dla Zeusa; Orion; św. Krzysztof; Balant, ojciec Sir Fierabrasa, paladyn na dworze Karola Wielkiego; Ferragus, rycerz saraceński; Tęgospust (Grandgousie), Gargamela, Gargantua i Pantagruel (z Rabelais'go) itd. 





 


    Zły olbrzym w mitach, legendach i bajkach [...] Cyklopi, dziki lud pasterski, okrutny i ludożerczy (jednooki Polifem z Odysei 9,106 Homera), rzymski Kakus, duński Kolbrand, Waligóra i Wyrwidąb (zdradzieccy bracia) itd.




 


    Olbrzym - ludożerca z mitów, legend, bajek [...] Lajstrygonowie, lud olbrzymów - ludojadów (Odyseja 10,82 Homera). 





 


    Olbrzym - straszny Ojciec [...] echo mitu gr. o Kronosie (Saturnie) pożerającym swe dzieci, z których jedno miało mu odebrać władzę. [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''