,,Dlatego dałem nakaz Izraelitom: Nikt z was nie będzie spożywał krwi. Także i przybysz , który się osiedlił wśród was nie będzie spożywał krwi’’ - Kpł 17, 12
,,On zakazał wam tylko: padliny, krwi i mięsa wieprzowego i tego co zostało złożone na ofiarę czemuś innemu niż Bogu’’ - ,,Koran’’, sura Al – Bakra, 2: 173
Krwawy Koran został spisany w latach 1997 – 2000 z rozkazu irackiego dyktatora, Saddama Husajna (1937 – 2006) jego własną krwią. Powstało w ten sposób dzieło będące jednocześnie halal i haram (muzułmańskie odpowiedniki żydowskiego podziału na koszerne i trefne). Zakazane jest zarówno pisanie ,,Koranu’’ ludzką krwią (haram), ale również niszczenie już istniejącego egzemplarza, uważanego bądź co bądź za słowa Allaha (halal). Husajn zlecił spisanie księgi kaligrafowi z Bagdadu. Do sporządzenia tuszu użyto 24 – 27 litrów krwi dyktatora, oddawanej w odstępach czasu, aby mogła się zregenerować (zdaniem sceptyków Husajnowi nie wystarczyłoby jego własnej krwi). Jak wyjaśniał sam dyktator:
,,Wiodłem życie pełne niebezpieczeństw, w którym mógłbym stracić jej wiele; skoro jednak było mi to oszczędzone, poprosiłem by na znak mojej wdzięczności dla Boga spisano Jego słowa moją krwią’’.
Krwawy Koran jest przechowywany w sejfie meczetu Umm al – Merik (nawiązującym wyglądem do rakiety Scud). Kluczami do sejfu dysponują trzy nieznające się osoby, zaś uzyskanie dostępu do księgi wymaga zgody całej trójki. 605 kart Krwawego Koranu, niegdyś tworzących kodeks, jest dziś przechowywane w oddzielnych gablotach. Księga wzbudza kontrowersje nie tylko z powodów religijnych. Wciąż istniejący zwolennicy obalonego i straconego dyktatora, uważają Krwawy Koran za relikwie. Ostatnimi słowami Husajna przed powieszeniem była szahada (koraniczne wyznanie wiary).
Przyznaję, że prawdziwi ludzie w rzeczywistym świecie zachowują się czasem dziwniej niż w książkach fantastycznych.
