Giambattista Basile (1575 – 1632) włoski autor zbioru baśni pt. ,,Pentameron'' zawierającego 50 opowieści na 5 dni (nawiązanie do ,,Dekameronu'' Boccaccia). Z jego twórczością zetknąłem się w pierwszej klasie gimnazjum, czytając antologię wydaną w włoskiej serii ,,Najpiękniejsze baśnie – Najwięksi bajkopisarze''. Czytałem wówczas o skórze olbrzymiej pchły (król urządził konkurs kto rozpozna z jakiego zwierzęcia jest tajemnicza skóra, za co nagrodą miała być ręka jego córki; konkurs wygrał zły olbrzym i uwięził królewnę), o królewnie, która uparła się, aby jej mąż miał złotą głowę i zęby (później gorzko żałowała swego kaprysu, gdy jej warunek spełnił odwieczny wróg jej ojca), historię podobną do losów Roszpunki (na ,,Pentameronie'' wzorowali się późniejsi autorzy baśni), o paziu Korwetto, który kradł różne dobra wilkołakowi, o dziewczynie ukaranej za pychę pojawieniem się kozich rogów i bródki, czy o dwóch braciach, którzy spotkali Dwanaście Miesięcy (jeden z nich został przez miesiące nagrodzony, a drugi – ukarany). Nawiązanie do tej ostatniej baśni umieściłem w opowiadaniu o Zviezdunach.
