,,Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda’’ - J 19, 31 – 34.
We wrześniu 2020 r. obejrzałem zrealizowany w tym roku hiszpański fabularyzowany dokument religijny ,,Najświętsze Serce’’ (tytuł oryginału: ,,Corazón Ardiente’’) w reżyserii Andresa Garrigó i Pedra Delgado.
Główną bohaterką jest mieszkająca we współczesnej Hiszpanii ceniona meksykańska pisarka Guadelupe, która przeżywała właśnie kryzys twórczy. Tymczasem wydawnictwo naciskało na nią by napisała nową książkę. Z pomocą przyszła zaprzyjaźniona dziennikarka, która podesłała jej materiały o dziejach kultu Najświętszego Serca Jezusa. Film pokazuje również spotkanie po latach i pojednanie się jej rodziców.
Serce Jezusa symbolizuje Jego nieskończoną miłość i miłosierdzie względem ludzi. Ciernie, które je oplatują i ranią to obraz grzechów jakimi ludzie odpłacają Jezusowi za Jego miłość. Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa jest świętem ruchomym przypadającym w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała. Obchodzone jest między 29 maja a 2 lipca.
Początki kultu Serca Jezusowego sięgają XVII wieku, kiedy to miały miejsce objawienia prywatne francuskiej zakonnicy św. Małgorzata Maria Alacoque (1647 – 1690). Głosiła ona potrzebę zawierzenia Francji Sercu Jezusa przez jej króla. Niestety panujący wówczas Ludwik XIV, ani jego następcy, nie uczynili tego. W czasie rewolucji francuskiej uwięziony Ludwik XVI ślubował zawierzyć swe królestwu po odzyskaniu wolności, lecz było już za późno i zginął ścięty na gilotynie. Św. Małgorzacie Marii została objawiona również tarcza z wizerunkiem Serca Jezusa, która używana z wiarą broni przed kulami (na filmie pokazano hiszpańskiego weterana wojny w Afganistanie, który potwierdził jej skuteczność).
W XVIII wieku hiszpański jezuita bł. Bernardo de Hoyos (1711 – 1735) postulował zawierzenie Sercu Jezusa Hiszpanii wraz z jej ówczesnymi koloniami w Ameryce Łacińskiej i na Filipinach. Wiele z tych krajów Ameryki Środkowej i Południowej zostało zawierzonych dopiero w XXI wieku dzięki staraniom świeckiej kobiety z Salwadoru i francuskiego księdza.
Teresa Martin; późniejsza św. Teresa z Liseux (1873 – 1897) oddała swoją złotą bransoletkę do wytopu monstrancji.
Gabriel Garcia Moreno (1821 – 1875) – autorytarny prezydent Ekwadoru, publicznie zawierzył swój kraj Sercu Jezusa, za co spotkała go zemsta ze strony masonów. Został zamordowany za wiarę ciosami maczet i strzałami z broni palnej. Niedługo potem został otruty strychniną podaną w mszalnym winie arcybiskup Quito. Kolejny prezydent Ekwadoru zaczął wydalać z kraju zagranicznych zakonników.
Król Alfons XIII Burbon (1886 – 1941) na początku XX wieku zawierzył Hiszpanię i publicznie nazwał Jezusa Chrystusa ,,Królem królów i Panem panów’’. W 1931 r. został zdetronizowany przez masonów za odmowę wstąpienia do loży. Jednak po wielu perturbacjach jak krwawa wojna domowa i rządy generała Franco, jego dynastia ponownie wstąpiła na tron Hiszpanii.
W filmie pojawiają się również polskie wątki jak: figura Chrystusa Króla ze Świebodzina, oraz cuda eucharystyczne w Sokółce i Legnicy. Polska również należy do krajów zawierzonych Sercu Jezusa.