,,WILKOŁAK to człowiek, który na skutek rzuconej klątwy lub czaru zmienił się w dziką bestię. W pół wilczej, pół ludzkiej postaci błąkał się po bezdrożach, atakując ludzi i zwierzęta. Nie można go było zranić inaczej niż poświęconą bronią. Gdy wilkołakiem z własnej woli zostawał czarnoksiężnik, mógł w każdej chwili wrócić do ludzkiej postaci. Jeśli natomiast w bestię zmieniony został ktoś bez swojego udziału i wiedzy, zazwyczaj była to forma kary, skazująca nieszczęśnika na wiele lat życia w zwierzęcych kształtach. [...]’’ - Paweł Zych, Witold Vargas ,,Bestiariusz słowiański. Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach’’
Przyznaję, że dawno już nie czytałem komiksu. Bynajmniej nie podzielam stereotypu każącego widzieć w tej formie przekazu, niskiego lotu rozrywkę dla dzieci i młodzieży. W rzeczywistości komiksy są różne i przeznaczone dla zróżnicowanego odbiorcy (niektóre adresowane są wyłącznie do osób dorosłych).
W grudniu 2021 r. przeczytałem komiks – grę paragrafową ,,Wilkołak’’ z tekstem Moona i rysunkami 2 D, który otrzymałem jako prezent na Mikołajki ;).
Fabuła dotyczy przygód Eorasa; ucznia czarodzieja Tedokreda, pracującego nad lekiem na likantropię. W czasie wyjścia po jeden ze składników, Eoras został ugryziony przez wilkołaka i sam musiał przybrać postać bestii. Na przemienionego Eorasa polował łowca wilkołaków Salandar z Czarnego Bractwa (postać wyraźnie wzorowana na znanym na całym świecie, polskim wiedźminie, choć negatywna). Eoras dołączył do watahy wilkołaków. Jej wódz, Oldrak współpracował z Salandarem przy mordowaniu wilkołaków. Wina za ten proceder miała spaść na wampiry i istotnie, dochodzi do wojny między nimi a wilkołakami. Ostatecznie antagoniści zostali pokonani i uwięzieni, zaś Eoras stał się nowym przewodnikiem stada.
Oprócz wilkołaków i wampirów, fantastyczny świat zamieszkiwały też takie stworzenia jak: jadowite ślimaki o trzech czułkach, centaury, żaby dwugębne, kornule (szare małpoludy mające na głowach po dwa spiralnie skręcone rogi), harpie słodkowodne, ogry, kamienne trolle, zmutowane jaszczurki (odmiana mitycznych amfisbenów), niebiesko – różowy tygrys szablozębny należący do wróżki etc.
Gdyby Czytelnik miał obiekcję co do tego, że w komiksie – grze, wilkołaki okazują się w większości postaciami pozytywnymi, przypominam, że w dawnych, średniowiecznych legendach istniały dobre wilkołaki takie jak bretoński Bisclavret czy serbski Żmij Ognisty Wilk i dopiero w czasach renesansu istoty te zaczęło jednoznacznie kojarzyć ze złem.
