,,W mitologii greckiej syreny […] swoim pięknym i melodyjnym śpiewem wabiły żeglarzy, by ich pożreć. […] Uniknąć zagrożenia ze strony syren zdołali jedynie Odyseusz, nakazując swojej załodze zatkać uszy woskiem, a siebie samego przywiązać do masztu, by zaspokoić ciekawość, nie ulegając nadludzkiej pokusie, oraz Orfeusz, który własną muzyką zagłuszył chór krwiożerczych panien. Te dwa spotkania okazały się dla syren tragiczne, w obu przypadkach bowiem wściekłe ptasie bestie rzuciły się w morze i zamieniły w rafy. […] Niekiedy syreny wciąż wabiły śmiertelników zwodniczym śpiewem, ale nie był to już element niezbędny dla ich oblicza. Swoje ofiary pożerały albo topiły [...]’’ - Bartłomiej Grzegorz Sala ,,Wśród polskich syren, rusałek, meluzyn, świtezianek i innych wodnych panien’’
W styczniu 2022 r. obejrzałem polski musical urban fantasy ,,Córki dancingu’’ z 2015 roku w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej (ur. 1978).
Akcja rozgrywa się w Warszawie w latach 80 – tych XX wieku.
Tytułowymi ,,córkami dancingu’’ (skojarzenie z córkami Koryntu, czyli prostytutkami) były dwie nastoletnie syreny z Wisły; czarnowłosa Złota (grana przez Michalinę Olszańską 1) i blondynka Srebrna. Obie miały postać pięknych dziewcząt z ostrymi zębami. Nauczyły się języka polskiego od turystów spędzających wakacje w Bułgarii. Poruszały się po lądzie na nogach, zaś kontakt z wodą sprawiał, że w mig wyrastały im rybie ogony (możliwe nawiązanie do australijskiego serialu fantasy ,,H2O – wystarczy kropla’’). Potrafiły porozumiewać się ze sobą za pomocą telepatii. Nie były jedynymi istotami fantastycznymi przebywającymi incognito wśród ludzi. Spotkały w Warszawie trytona będącego muzykiem heavymetalowym (wcześniej posiadał rogi, lecz jeden wyłamali mu rybacy, a drugiego sam się pozbawił) oraz zatrudnioną w MO syrenę – lesbijkę. Mimo niewinnego wyglądu, Złota i Srebrna odżywiały się ludzkim mięsem. Dzięki swojej urodzie zrobiły zawrotną karierę w klubie nocnym ,,Adria’’, gdzie były demoralizowane przez pracodawców (nakłaniane do striptizu i zachęcane do palenia papierosów, wystąpiły nawet w sesji dla niemieckiej edycji ,,Playboya’’). Srebrna z miłości do basisty zdecydowała się na chirurgiczną amputację rybiego ogona i przeszczep dolnej części ciała zmarłej dziewczyny. Tymczasem basista porzucił ją i poślubił zwyczajną kobietę. Srebrna wbrew ostrzeżeniom Złotej nie zjadła niewiernego kochanka i w jego ramionach zamieniła się w pianę (nawiązanie do ,,Małej syrenki’’ Andersena). Złota pomściła siostrę, przegryzając gardło basiście, po czym schroniła się w falach Wisły.
Chociaż filmowe syreny mają pewne cechy demonicznych kusicielek (pierwsi chrześcijanie traktowali mityczne syreny jako alegorię szatana), równocześnie są bardzo niewinne i zdolne do miłości. Tymczasem ludzie okazują się wyrachowani i zainteresowani tylko seksem i pieniędzmi :(.
1 Lubię napisaną przez nią powieść fantasy ,,Atlantyda, dziecko gwiazd’’ :).
