,,W pseudonaukowej, neopogańskiej, dualistycznej kosmogonii nazizmu lód i → lód stanowiły dwa kluczowe pierwiastki, z których powstał wszechświat. Już w Eddzie Snórriego Sturlusona zawarta jest opowieść o tym, jak wszechświat wyłonił się z pierwotnego chaosu dzięki starciu między lodem, który przykrywał Ginnungagap na północy, a ogniem, który wywołał wiatr wiejący z Muspellheimr na południu. W kontakcie z ogniem część lodu stopiła się i przeobraziła w wodę, z której powstało potem ciało Ymira, ojca gigantów. Owa pierwotna konfrontacja kojarzona jest z ciągłą walką światła ze światłością, kolejną parą przeciwności o fundamentalnym znaczeniu dla nazistowskiego światopoglądu.
W roku 1933 inżynier Hanns Hörbiger wykorzystał motyw obecny w Eddzie w swojej książce Kosmogonia lodowcowa, opisując początek świata w bardzo podobny sposób, choć z ambicjami naukowymi. Według Hörbigera w prapoczątkach istniała wielka macierz złożona z ognia, o wiele większa od → Słońca. Któregoś razu do jej wnętrza wpadła znienacka ogromna bryła lodu i spowodowała potężną kosmiczną eksplozję, która dała początek Układowi Słonecznemu. Gwiazdy i Słońce są pozostałościami pierwotnego ognia, planety zaś powstały z różnych odmian lodu i nadal, przynajmniej w pewnej części, są nim pokryte. Od tej chwili wszystkie zjawiska kosmiczne na małą i wielką skalę biorą początek z wzajemnego wpływu żywiołów lodu i ognia. Grad na przykład to drobinki kosmicznego lodu, spadające gwiazdy to po prostu lodowe bloki, a woda to roztopiony lód.
Teorie Hӧrbigera były popularne zwłaszcza w latach dwudziestych i trzydziestych. Wykraczały wówczas poza granice Niemiec i zyskały uznanie takich przywódców nazistowskich, jak Himmler, Gӧring, Baldur von Schirach czy wreszcie sam Hitler. Hӧrbiger, który otwarcie przyznawał, że jego pseudonaukowe teorie były wynikiem natchnienia, stanowił przykład badacza działającego intuicyjnie; naziści chcieli, by nauka germańska rozwijała się w ten właśnie sposób, co zrównoważyłoby prestiżowy racjonalizm naukowy → Żydów [...]. Z pewnością lodowcowa kosmogonia Hörbigera była daleko bardziej zrozumiała dla szarego człowieka niż teoria względności Einsteina [...]. Chociaż teorie Hӧrbigera miały wrogów nawet w szeregach naukowców nazistowskich i tak zyskały aprobatę Himmlera i sporą część funduszy przeznaczonych na prace badawcze prowadzone przez departament SS Dziedzictwo Przodków (Ahnenerbe). Departament miał zbadać wpływ wiecznego lodu kosmicznego na ludy germańskie. Himmler i niektórzy spośród podległych mu naukowców przyjęli bowiem tezę Hӧrbigera, jakoby embriony → Aryjczyków pozostawały zatopione w tej pierwotnej substancji, zanim spadły na Ziemię w formie protoplazmy.
Teza ta cieszyła się szczególnie dużym powodzeniem dlatego, że eliminowała niewygodną teorię ewolucji, zakładającą, że wszyscy ludzie pochodzą od małpy, w tym Aryjczycy. [...] klęskę pod Stalingradem rozpatrywał Hitler w kategoriach kosmicznych, uznając że aryjskie siły ognia zostały zwyciężone przez moce lodu, który - pod postacią rosyjskiej zimy - wcześniej pokonał także Napoleona. [...]'' - Rosa Sala Rose ,,Krytyczny słownik mitów i symboli nazizmu''
