,,Wieść niesie, że kiedy po przesileniu wiosennym Jan Kupała, nie znajdując dla siebie miejsca na ziemi, zmuszony był wrócić do swego podziemnego królestwa, rusałki odprowadziły go aż do granicy pomiędzy dwoma światami, a potem zeszły pod ziemię wraz z nim, żeby tam czekać na kolejne przesilenie (porównanie z mitami o Prozerpinie - Persefonie i Adonisie nasuwa się samo)'' - Aldo C. Marturano ,,Słowiańska Ruś, pogaństwo i kobiety''
,,Jeden z tamtejszych [łotewskich] mitów opowiada historię urodziwego młodzieńca o imieniu Janis, który zakochał się w Zanie, córce sąsiada. Zarówno Zana, jak i jej matka słynęły w okolicy z dogłębnej znajomości leśnej flory. Pewnej nocy, a była to noc świętego Jana, niewiasty wybrały się do lasu, żeby tam zrywać zioła. Janisowi, który zaczaił się nieopodal, udało się napotkać Zanę bez matki. Młodzi zaszyli się w lesie i szli, póty nie dotarli na polanę. Było to w mateczniku, w którym mieszkał zazdrosny Leszyj. Tamtej nocy stał on na straży, czekając, aż zakwitnie paproć, i układał ponury plan. Wiedział, że panny niebawem przybiegną, żeby próbować wykraść mu kwiat, i nosił się z zamiarem uprowadzenia jednej z nich. Zaś gminna wieść niosła, że ta, którą Leszyj porywał, nigdy już nie wracała do domu.
Kiedy Zana usiłowała przekonać Janisa, aby pozwolił jej spróbować ukraść kwiat, młodzieniec stanowczo odmówił. Jednak uparta Zana powołała się na księżyc w pełni, który miał roztoczyć nad nią opiekę, i w końcu udało jej się dopiąć swego. Panna dostrzegła kwiat, ale zanim zdążyła go zerwać, Leszyj pojmał ją i zmienił w orchideę (znaną dziś jako [...] storczyk plamisty). Janis szukał jej rozpaczliwie i w końcu odnalazł dzięki zapachowi, lecz było już za późno: został mu tylko kwiat'' - Aldo C. Marturano ,,Słowiańska Ruś, pogaństwo i kobiety''
,,Wokół przesilenia krążyły na ziemiach ruskich legendy, tłumaczące to zjawisko z punktu widzenia religii czy magii. My wybraliśmy spośród nich mit białoruski, opowiadający, jak Darzbog, bóg słońca i światła, ujrzał przepiękną Ładę, córkę Króla Mórz i zapałał do niej miłością. Kiedy ona odrzuciła jego zaloty, Darzbog postanowił uciec się do podstępu. Aby trzymać ją z dala od morskich odmętów, gdzie ojciec pospieszyłby jej z odsieczą, posłużył się modną podówczas w basenie Morza Bałtyckiego techniką niemego handlu. Sprawił sobie buty na zawrotnie wysokim obcasie; umieścił je w pewnym oddaleniu od brzegu, a następnie wrócił w niebiosa, aby stamtąd obserwować, co się będzie działo. Zaciekawiona lśniącym obuwiem i przekonana, że należy ono do jakiegoś cudzoziemskiego kupca, Łada udała się na brzeg, aby je przymierzyć. Kiedy borykała się z wysokimi obcasami, Darzbog wyskoczył z ognistego rydwanu i, porzuciwszy swą okrągłą, świetlistą tarczę, w okamgnieniu zgniótł wybrankę w objęciach i uniósł. Słoneczny rydwan bez woźnicy zatrzymał się na niebie, czekając aż kochankowie dopełnią miłosnego aktu. Tak właśnie zrodziło się przesilenie, które Darzbog odnawia każdego roku ku pamięci swej ukochanej'' - Aldo C. Marturano ,,Słowiańska Ruś, pogaństwo i kobiety''
Śniło mi się, że:
