Przyjaciele Ordana: od Achillesa do Złotego Rycerza

Achilles – zamieniony w boga, elsynorski bohater wojny trojańskiej. Ugościł Ordana na Wyspie Białej (u ujścia rzeki Danu do Morza Ciemnego), gdzie mieszkał ze swymi żonami – boginiami Heleną, Ifigenią i Polixeną, oraz przyjaciółmi Patroklosem i Ajasem, cały czas spędzając na ucztach i turniejach rycerskich.

Ałasan – sitkański olbrzymi niedźwiedź polarny, król wyspy Sitki należącej do Carstwa Mosochu. Ordan złożył mu hołd i dań z upolowanych zwierząt. Na Ałasana latami polował posadnik Janota z Junagradu, aż zginął od ciosu jego łapy

Ardira – rudowłosa pani zwierząt, królowa plemienia Wodyżów. Pasła stada jeleni i reniferów. Przyjaźniła się z przewodniczką stada reniferów – Kareną. Wyznawała Małgorzatę – królową wszystkich czarownic, boginię magii i miłości. Car Wołda karząc Ordana za zabicie żmii Garafeny z Bujanu kazał mu pojmać Ardirę, aby mógł ją poślubić.

Aśri – dziewczynka pomagająca wujkowi w pracy w aptece ,,Pod Jednorożcem'' w Toxilii w Hindzie (największe miasto Cudomirii).

Bengala i Satina – król i królowa tygrysów. Mieszkali w dżunglach Hindu, gdzie strzegli ruin, świątyń i grobowców. Towarzyszył im orszak czarnych tygrysów. Bengala zrazu walczył z Ordanem, aby go ,,poznać w walce'', po czym zaprosił na ucztę z udziałem licznych królów. Tygrysia królowa Satina zapowiedziała Ordanowi zdobycie korony.

Berendej – olbrzym władający carstwem Berendei. Miał córki Nastazję i Elenę. Ordan pomagał mu w odpieraniu najazdu smoka Sowynycza ze stepów Selevintu (praojczyzny Płowców) i koczowników z Varchamiei.

Choma Brut – młody rycerz i kapłan, który zwyciężył i upokorzył Wiedźmę – Krasawicę; jechał na jej grzbiecie i okładał ją buławą. Wspólnie z Ordanem zabijał smoki w Górach Soroczyńskich. Postać zaczerpnąłem z opowiadania ,,Wij'' Nikołaja Gogola.

Ciocia Cesia – czarodziejka mieszkająca w chacie otoczonej ogrodem. Służyły jej rusałki i czarny, mówiący kot. Wpatrując się w wodę w zaczarowanej beczce widziała równoległe światy. To właśnie przez ową beczkę Ordan przedostał się do Świata Wrony. Imię postaci zaczerpnąłem z ,,Rogasia z Doliny Roztoki'' Marii Kownackiej.

Cyza – wenedyjska bogini rzeki Cisy, która uratowała Ordana od skutków pijaństwa. Gdy bohater wypił Vodakaton – ogromne jezioro wódki, Cyza dała mu do wypicia trzy wielkie jak kubły puchary wina i bochen chleba do zagryzienia.

Dobrynia – bojar z Mosochu, którego królowa czarownic Maryna Kołdobujowa zamieniła w tura. Ordan odczarował go, po czym obaj junacy wspólnie oblegali gród czarownicy. Zabili jej piastunkę, olbrzymkę Baczorę, a wtedy Maryna ze strachu się zabiła. Bohaterowie tymczasem chcieli tylko złamać jej miotłę i darować życie.

Dwugław – dziw, czyli leśny człowiek mający dwie koźle głowy. Brał udział w wyprawie po Szklany Sztylet.

Dziadek Mróz i jego córka Śnieżynka – ugościli Ordana w Krainie Wiecznej Zimy; królestwie Księżyca, gdzie bohater udał się po białą różę ze szczytu Lodowej Góry. Wspominali przyjaźń z dzieciństwa. Dziadek Mróz użyczył Ordanowi swego zaprzegu wilków. Po drodze heros był atakowany przez wielkie, białe nietoperze, wysłane przez Zimę. Schronił się w Zamku Ryby, gdzie dostał jako broń złoty łańcuch św. Gospy o dziesięciu ogniwach. Przegnał nim potwory i zerwał kwiat.

Egon von Kalsvik – graf, z pochodzenia Xaxyjczyk. Ugościł Ordana w Brustaborgu, gdzie bohater zabił w ogrodzie atakującego dzieci potwora – wielkiego jak lew, soczyście zielonego świerszcza z głową żmijowca.

Elena – córka cara Berendeja, młodsza siostra wojowniczki Nastazji. Pasła stada czarnych pawi z Mu, oraz roztaczała pieczę nad rzadkimi, magicznymi roślinami.

Eskander z Makedonu – król, razem z którym Ordan oglądał dno morza zza szyby szklanej bani. Jego pierwowzorem był Aleksander Wielki.

Faramund – królewicz, syn obalonego króla Oroncjusza, prawowity następca tronu Vranklandu, wygnany przez uzurpatora Geliabala i wspierającą go Lożę Szyderców. Ordan pomógł mu w odzyskaniu tronu.

Hamyc z Aseth – wojownik o stalowych wąsach, przez Wenedów zwany Kostrubonką z powodu początkowego niechlujstwa i lenistwa. Towarzyszył Ordanowi w wyprawie po czerwony alatyr (chciał dać go swojej ukochanej, Vasylisie Czarodziejce). Obaj junacy szli przez Karmazynową Pustynię i zdobyli klejnot strzeżony przez smoki, węże i skorpiony. Czerwony alatyr był wielkości bochna chleba, zaś Ordan przeciął go na pół mieczem i podzielił się nim z Hamycem.

Helagu – car Mosochu, któremu Ordan pomógł uwolnić siostrę z niewoli potwornej ryby, Łotra Jesiotra. Jego pierwowzorem był Oleg.

Ivona – spadła gwiazda, która była przewodniczką Ordana po świętym grodzie Światoborje, gdzie mieszkały gwiazdy spadłe z nieba. Miały postać mężów i niewiast w powłóczystych szatach, którzy świecili w ciemnościach i mieli wielkie moce magiczne.

Jerusłan Młodszy – syn herosa Jerusłana Zalazarowicza z Mosochu, który przybył do carstwa Dziewojek – pięknych, rudych dziewic, czcicielek bogini Dziewanny, które poczynały pijąc wodę ze źródła Kryształowego. Jerusłan przybył prosić ich władczynię o radę co robić aby jego ród nie zamienił się w złośliwe karzełki.

Julia Luperca – młoda i piękna dziewica z krainy Aboriginów; dzikich ludzi, myśliwych i pasterzy. Przed wiekami miała być złożona w ofierze, lecz ocaliły ją orzeł i biała jałówka. Spętała łańcuchem potworną Wilczycę Mormo, z którą potem walczył Ordan.

Jurata – istyjsko – wenedyjska bogini morza, siostra Mokoszy i ciotka Ordana. Bohater pomógł jej w walce ze zbuntowanym trytonem Denicem i jego armią automatów – żelaznych rekinów.

Kahał – rabin Solimów i jego córka Diaspora – mieszkający w osadzie Sztetl w Asarmacie. Osadę nawiedzała wampirzyca Estrie; która przed wiekami była królową Solimów. Zaczarowała Diasporę, a ta szła w jej kierunku. Na szczęście Ordan zabił wampirzycę Estrie i car prysł.

Kalembach – król Valuzji, kontynentu, gdzie ludzie mogli się zamieniać w węże. Pochodził od króla wodników Germana. Jego pierwowzorem był Kull.

Kalira – pani zwierząt i kapłanka Małgorzaty, poruszająca się saniami ciągniętymi przez łosie. Pomogła Ordanowi pokonać białego wilkołaka z wyspy Sagistan.

Kara z Karantii – piękna królowa mająca dwa duchy opiekuńcze w postaci tygrysów. Służyła jej drużyna wojowniczek.

Khandi – dobry, hindyjski czarodziej potrafiący latać bez skrzydeł. Ordan usłyszał o nim od dziewczynki Aśri pracującej w aptece. Jego pierwowzorem był Mohandas Karamchad Gandhi.

Korżana i Kocz – morska rusałka i morski wodnik z carstwa Pomory, którym Ordan pomógł w walce z szydłowcami – larwami połozów, które służyły Wiedźmie – Krasawicy, chcącej podbić Pomorę. Kocz zginął podziurawiony. Korżana i Ordan wypłynęli łodzią na Wyspę Sołowieja - świętą wyspę Pomorców. W czasie rejsu, pouczeni przez Klabaternika spalili siebie razem z łodzią w ofierze dla bogów morza. Po przybyciu na pełną labiryntów i klasztorów wyspę, ich duszę wzięły z klasztoru boga Nikoły miecz samosieczny, który pomógł im w walce z Wiedźmą – Krasawicą. Ordan i Korżana odzyskali z powrotem swoje ciała, również Kocz został wskrzeszony mocą żywej wody.

Krotosław – mówiący wilk, który wziął udział w wyprawie po Szklany Sztylet.

Krożeń – przyjaciel Ordana z Domu Mężów. Został uwięziony w górach Ura przez cara Dwojedusznika, lecz Ordan go uwolnił.

Maciej Aranita – pochodził z Asarmathu, Ordan uratował go z Samojed'iu, wyspy ludożerców. Jego pierwowzorem był Macays ov Aranić.

Medwied i Miszka – mieszkający w chacie na odludziu bracia – wojownicy z Mosochu. Czcili boga Miedwiedowa; człowieka z głową niedźwiedzia i potrafili zamieniać się w niedźwiedzie. Poczęstowali Ordana samogonem.

Mestwin – narzeczony wojowniczki Nike. W czasie uczty u żmija Grabal – cara obiecał po pijanemu, że przyniosie Szklany Sztylet. W wyprawie po ów artefakt wziął udział również Ordan.

Mombas syn Pamby – czarnoskóry junak ze wsi Czarnej koło grodu Czarnowa; zamieszkałych przez Niro – Wenedów, czyli zbiegłych murzyńskich niewolników (w Asarmacie wszyscy byli wolni). Mombas ciosem włóczni uwolnił Ordana od czarów panienki Vasilisy.

Ognieszka – żeński duch ognia, niewiasta o włosach z płomieni, która wzięła udział w wyprawie po Szklany Sztylet.

Oroncjusz – król Vranklandu obalony i zabity przez Lożę Szyderców, finansowaną przez Geliabala, cara Talji, chcącego zawładnąć Vranklandem. Ordan pomścił Oroncjusza i przywrócił tron jego synowi Faramundowi.

Otokar Dziki – wenedyjski władca z zamierzchłej przeszłości. W Złotych Piaskach pomógł Ordanowi w walce z wampirem Presjanem o czerwonych nozdrzach, oraz z wielkim wijem, który połknął Księżyc.

Pędzelec – ryś, z którego pomocą Ordan zabił w Bojemie złego czarnoksiężnika Zytkę z Gór Sowich.

Przemysł Otokar – król Bojemy, który dał Ordanowi Order Lwa za doprowadzenie do pojednania wojowniczek z Devina i wojowników z Chwarstenu.

Ragajan z Taprobane – pierwszy król wyspy Taprobane. Był to złotowłosy, pierwotny człowiek, odziany w przepaskę na biodrach, który pochodził z gór Tigranei. Zdobył koronę po zabiciu pożerającego ludzi ognistego olbrzyma. Towarzyszyły mu zaprzyjaźnione zwierzęta; biały niedźwiedź z Taprobane i olbrzymia, czarna pantera. W czasach Ordana, kiedy na Taprobane najechał Pir – aśri – sułtan Archipelagu Bajaderanu, chłopiec Pilku z wioski Mal wezwał na pomoc Ragajana uderzeniem w Złoty Gong. Jego pierwowzorem był Rahan.

Raissa – młoda niewolnica, którą Ordan wyprowadził z demonicznego Świata Wrony i zaprowadził do Cudomirii. Jej pierwowzorem była Raissa Maritain.

Salibana – młoda wdowa z Hindu, którą Ordan przybierając postać ognia, ocalił przed spaleniem na stosie po śmierci męża (sati). Salibanie udzieliły schronienia leśne rusałki w ruinach miasta i przyjęły ją do swego grona.

Sambor – brat wojowniczki Nike, który w czasie wyprawy po Szklany Sztylet wziął na siebie wszystkie latające odłamki szkła, aby ocalić drużynę. Ożył gdy jego ciało włożono do Jeziora Krwi.

Sędzia Kalosz – ucztując z sędzią Józefem Kaloszem i innymi junakami, Ordan dał słowo honoru, że podniesie ziemię, jednak kiedy znalazł torebkę na pustkowiu i chciał ją podnieść – zapadł i zapłakał krwawymi łzami. Tygrysia Lilia i Sonaya Malarka wyprosiły u św. Gospy ocalenie dla bohatera. Upokorzony Ordan opuścił Asarmath i udał się do Mosochu, szukać nowych przygód.

Siergiej Welesowicz Moroz – generał, car wyspy Vajga – than, władający śniegiem i mrozem. Miał postać siwego, rogatego starca o olbrzymich, lazurowych oczach, noszącego carski mundur z orderami, pokryty soplami lodu. Jego bronią była lodowa laska. Obronił carstwo Berendei przed najazdem smoka Sowynycza. 

Starzbóg – syn Pochwista, wenedyjski bóg Starzów; ludzi z głowami i skrzydłami białych orłów. Ordan pomógł mu w walce z ażdachami, za co otrzymał Order Białego Orła Zenitu i został ponownie przyjęty do zakonu stuha.

Stawr i Gawr – psy księcia Boja z zamierzchłej przeszłości, które pomogły Ordanowi w walce z księciem mosochskich wampirów, Jenerałem o twarzy pomalowanej na czerwono.

Strofokamil – większy od człowieka ptak z głową kaczora, mający stopy zakończone … kopytami. Miał swoje gniazdo na Wyspie Kolosa, gdzie stał wysoki do nieba, czarny posąg nagiego boga Heliosa w złotej koronie, trzymającego zapaloną pochodnię (kiedy zgaśnie ma nastąpić koniec świata). Grabal – car kazał Ordanowi zdobyć Czarną Perłę z kopyta ptaka Strofokamila. Ptak zgodził się oddać klejnot pod warunkiem, że bohater wydobędzie z dna Morza Rajskiego kamień z uwięzioną w nim Śmiercią.

Sylwia – bogini lasów, która we Vlasii poprosiła Ordana o złapanie złotej much, strzeżonej przez harpie bez skrzydeł o zielonych oczach wielkich jak spodki.

Tymoszenko Julia – ówczesna premier Ukrainy. Pod wpływem rzuconego na nią uroku, z dziury w jej głowie wypełzała żmija. Z Cudomirii przybył Majda z Niżu, aby zdjąć urok, w czym towarzyszył mu Ordan.

Urgan i jego smok Sirf – obaj lecieli nad zaczarowanym Kamiennym Labiryntem wzniesionym przez Dedala w górach Kułkaj. Magia labiryntu sprawiła, że nie mogli już go opuścić i stale zmieniali w nim postać, aż nie wiedzieli już kim naprawdę są. Ordan uwolnił ich z pomocą sprowadzonego z zaświatów Dedala, który unieważnił rzucone na labirynt zaklęcie. Pierwowzorami Urgana i Sirfa byli Eragon i Safira.

Vampiřica – skazana przez złe czary na picie krwi, księżniczka, córka cara Romusa. Była smukła i wysoka, miała długie, czarne włosy, ubierała się zaś w czerwoną suknię menady. Razem z Ordanem przybyła na Wyspę Białą, gdzie ugościł ich Achilles. Jej pierwowzorem była Vampirella.

Verona z Haragonii – królowa, którą Ordan obronił przywiązaną do drzewa przed zamienionym w dzika Ansferhorbsem, królem Goidelii.

Wołda – car Mosochu, syn cara Helagu. Początkowo czcił żmiję Garafenę z Bujanu, którą Ordan zabił za skucie wyspy lodem i pożeranie jej mieszkańców. Zrazu okrutny i próżny, zmienił się dzięki swej żonie Ardzirze.

Wołodar i Nastavissa - dwójka dzieci z Mosochu, które Ordan uratował przed potworem Łeszyjem. Pokazały Ordanowi ulepione przez siebie plastelinowe figurki Dziadka Mroza, mającego przynieść im prezenty.

Zakon Labiryntu – zakon rycerski strzegący nadmorskiego labiryntu w Letygole, zbudowanego przez króla Vavulisa IV (jego pierwowzorem był król Fafuła IV). Grabal – car wysłał Ordana po srebrną monetę z tego labiryntu. Do Zakonu Labiryntu należeli: czarodziej Woroż (nosił czerwoną szatę ze złotym labiryntem, długie, siwe włosy i brodę, oraz biały pióropusz), dobra mamuna Stolica, wojownik Chocimir, wojowniczka Stranimira, leśny człowiek Voldian, leśna dziewczyna Iante, jej młodsza siostra Kalisa, heros Dor (miał rude włosy i walczył młotem powracającym jak bumerang), jego żona – czarodziejka Galina (ruda i półnaga rusałka o zielonych, świecących w ciemności oczach, która śpiewem uśpiła stada strzegących wejścia do Labiryntu białych niedźwiedzi), bracia – wojownicy Lel i Polel, ich narzeczone – letygołskie czarownice; siostry Vesa i Rosa, ich siostra Gelena, wilk Vołk, kot Harubamba, truś Ofion i popielica Glis. Po wyjściu z Labiryntu, Ordan został przyjety do zakonu i otrzymał wypalony żelazem na plecach znak labiryntu, oraz liczne dary dla Grabal – cara i jego córek (wśród nich znalazł się również Róg Obfitości). Vesa i Rosa towarzyszyły mu w drodze powrotnej do Asarmathu.

Złoty Rycerz – powstał dzięki magii Kościeja, utworzony ze złota i ciała poległego w walce wojownika. Kościej kazał mu zabić Ordana i przynieść jego serce. Ordan pokonał Złotego Rycerza i darował mu życie, zawarli braterstwo i razem ruszyli przeciwko Kościejowi. Zdobyli jego złoty pałac i uwolnili z niego porwane przez czarnoksiężnika Tygrysią Lilię i Sonayę Malarkę; córki żmija Grabal – cara. Ponadto zniszczyli użyte jako kamienia węgielnego jajo ze śmiercią Kościeja.