,, [...] Rinaldo, wspaniały, piękny i arcydzielny rycerz [...] jest postacią całkowicie wymyśloną, odpowiednikiem Homerowego Achillesa, przedstawianego przez poetę jako protoplasta rodu d'Este, którego patronowi wiele zawdzięczał. Na rozkaz diabła opiekującego się Saracenami, Idrast, mag i król Damaszku, wysyła swą bratanicę, czarodziejkę niezwykłej urody, Armidę, do obozu chrześcijan, gdzie ona uwodzi niemal wszystkich rycerzy, a gdy opuszcza obóz, oni ruszają za nią, zapominając o swych świętych obowiązkach. Armida przyjmuje ich w swoim zamku nad Morzem Martwym. Dla okazania swej magicznej potęgi zmienia ich czasowo [...] w zwierzęta, a potem wysyła jako jeńców do Egiptu. Gdy Rinaldo ich oswobodził, Armida, pałając żądzą zemsty, przywodzi go na zaczarowaną wyspę Orontu, chcąc go zabić, gdy będzie spał. Ale widok śpiącego rycerza budzi w niej miłość do niego. Tworzy więc swa magią daleką wyspę, a na szklanej górze wspaniały pałac z ogrodem, gdzie Rinaldo zapomina przy niej o całym świecie. Jednak z czasem dwaj wysłannicy chrześcijańscy, kierowani magią silniejszą od demonicznej, odnajdują Rinalda w tym zaczarowanym miejscu i doprowadzają naszego bohatera do przytomności, przywracają mu poczucie obowiązku i zabierają ze sobą mimo rozpaczliwych protestów autentycznie zakochanej czarodziejki. Silniejsze jest jednak pragnienie zemsty. Armida przenosi się do Egiptu i tam przyrzeka poślubić każdego rycerza egipskiego, który zabije Rinalda. Jednak dzięki jego pomocy Saraceni zostają pokonani, a Jerozolima zdobyta w decydującej bitwie. Armida ucieka i chce odebrać sobie życie. Rinaldo rusza za nią, odwodzi ją od samobójczych zamiarów, budząc w niej na nowo miłość. Porzucając magię Armida, już jako normalna kochająca kobieta, podąża za swym Rinaldem, dzieląc odtąd jego los i wiarę. [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Leksykon wątków miłosnych''
