Myślistwo powstało już w epoce kamienia łupanego, kiedy to człowiek nauczył się osadzać odpowiednio wymodelowane kamienia na długim drzewcu. Były to oszczepy. Z samego, ostro zakończonego kamienia powstały pierwsze noże. Broń myśliwską wykonywano również z kości, a nawet samego drewna (maczugi). Szybko człowiek nauczył się polować w grupie. Zapędzano zwierzynę do wąwozów, lub kopano doły – pułapki zakryte gałęziami przeważnie na mamuty. Pod koniec epoki kamienia łupanego wynaleziono łuk i strzały. Bardzo pomocne w polowaniu okazały się oswojone wilki, które były przodkami psów.
Współczesne
najbardziej znane psy myśliwskie to charty (w kynologii są jednak
odrębną grupą), wyżły, ogary. Niektóre psy jak np. borzoj czy
wilczarz irlandzki były wykorzystywane do polowań nawet na wilki. W
Polsce polowanie z chartami jest zakazane.
W miejscowości
Lascaux (Francja) i Altamira (Hiszpania) znaleziono wśród słynnych
malowideł naskalnych wizerunki zwierząt.
Człowiek na wskutek
polowań wytępił ogromne ilości zwierząt. W samej tylko epoce
kamienia łupanego wytępiono takie zwierzęta jak: mamut, niedźwiedź
jaskiniowy, megaterium i glyptodon.
Starożytni
Egipcjanie przyuczali koty do polowań na ptaki.
W Polsce
średniowiecznej polowanie na takie ssaki jak: jeleń, żubr, tur,
łoś było dozwolone tylko dla króla i rycerstwa. Królowie tacy
jak Bolesław Chrobry, Władysław Jagiełło i Zygmunt III Waza
wprowadzili ochronę okresową łosi, żubrów, tarpanów, bobrów,
aby mogły odchować potomstwo.
Obecne tereny
Umfolazi National Park były terenami łowów zuluskich królów.
W średniowieczu
niższe warstwy społeczne używały raków w celu wypędzania
zwierząt z nor.
Sokolnictwo również
powstało w średniowieczu, a polegało na używaniu do polowań
ptaków drapieżnych, zwłaszcza sokołów, stąd nazwa.
Obecnie również
istnieje prawo łowieckie. Zwierzęta otaczane są ochroną pełną
(niedźwiedź brunatny) lub okresową (bażant). U tych ostatnich
ptaków chronione przez cały rok są tylko samice. Prawo łowieckie
często jest łamane przez nielegalnych myśliwych (kłusowników). W
wyniku ich zwyrodniałej i barbarzyńskiej działalności giną nie
tylko zwierzęta, ale także chroniący je ludzie, czego najlepszym
przykładem była śmierć Diany Fossey.
