,,W 1867 r. w Leeuwarde ‘odkryto’ zapisany runami fryzyjskimi ‘epos’ Oera Linda Boek, który m.in. zawierał cenne informacje o Atlantydzie’’ - Przemysław Urbańczyk ,,Vlesova Kniga – oszustwo niedoskonałe’’ [w]: M. Dulnicz (red.) ,,Słowianie i ich sąsiedzi we wczesnym średniowieczu’’
W 2012 r. przeczytałem po raz pierwszy XIX – wieczny falsyfikat literacki ,,Księgę Oera Linda’’ (fryz. ,,Thet Oera Linda Bok’’, hol. ,,Oera Linda boek’’) w przekładzie z języka angielskiego Anety Pietrykowskiej, który ukazał się nakładem wydawnictwa ,,Armoryka’’.
Słowa Oera Linda (,,nad rzeką Lindą’’) to nazwisko starej fryzyjskiej rodziny rzekomo przechowującej pradawną księgę przez pokolenia.
Na rzecz tezy, iż jest to mistyfikacja przemawiają min. błędy gramatyczne w języku starofryzyjskim i użyte pismo, będące w istocie pismem łacińskim stylizowanym na runy.
Wśród przypuszczalnych autorów wymienia się: Cornelisa over de Linden, antykwariusza Eelco Verwijsa (1830 – 1880) lub protestanckiego teologa – liberała François Heverschmidta (1835 – 1894).
Księga dzieli się na następujące części: ,,Listy’’, ,,Księgę zwolenników Adeli’’, ,,Zapiski Adelbrosta i Apollonii’’, ,,Zapiski Frethorika i Williow’’, ,,Zapiski Konereda’’ i ,,Zapiski Bedena’’.
Akcja utworu rozgrywa się w starożytności (ok. 2200 – 50 p. n. e.) na terenach Fryzji ze stolicą w Texland, gdzie wznosiła się wieża sięgająca nieba, w Grecji (Krekaland), Brytanii, Skandynawii, Niemczech (Twiskland), Jutlandii (jej nazwa miała się wywodzić od zbieraczy bursztynu), Saksonii i w Indiach (ich mieszkańcy zostali nazwani Hindusami, bo byli łagodni jak łanie). Ważnym wydarzeniem było zatonięcie Atlantydy (Atland), od którego liczono późniejsze wydarzenia.
Starożytni Fryzowie byli jakoby monoteistami, którzy czcili dobrego i potężnego boga imieniem Wr – alda. Bóg ten nie wymagał krwawych ofiar.
Najdoskonalszym dziełem Wr – aldy była Irtha, czyli planeta Ziemia, otaczana wielkim szacunkiem jako źródło życia.
Irtha zrodziła trzy córki będące dziewiczymi matkami całej ludzkości. Każda z nich urodziła bez udziału mężczyzny 12 dzieci.
Lyda – pramatka Murzynów miała czarną skórę i wełniste włosy. Była silna, zwinna, porywcza i miała wyostrzone zmysły. Kiedy umarła ze starości, jej dzieci walczyły między sobą.
Finda – pramatka Azjatów, kobieta o żółtej skórze była łowczynią i uwodzicielką. Ułożyła tysiące ustaw, później wyrytych na złotych tablicach, lecz ani myślała ich przestrzegać. Była inteligentna, próżna, samolubna i zdradliwa. Pod koniec życia zniknęła i nie wie co się z nią stało. Jej dzieci były hipokrytami.
Frya – pramatka Europejczyków była piękną i łagodną blondynką o jasnej skórze. Jej urok poskramiał najdziksze bestie. Żywiła się wyłącznie miodem i rosą. Nim została zabrana do nieba i zamieszkała na gwieździe, ustanowiła prawa, które jej mądre i szlachetne dzieci przestrzegały.
W portrecie tych trzech matek ludzkości odbijają się stereotypowe cechy przypisywana w XIX wieku rasom czarnej, żółtej i białej. Można się w tym dopatrzeć jakiejś formy rasizmu.
Fryzowie byli jasnoskórymi blondynami, którzy tak umiłowali wolność, że jako jedyni w starożytności nie posiadali niewolników. Rządziły nimi kobiety – matka narodu i pomagające jej femmes, których zadaniem było strzec świętej lampy. Fryzowie mieli wywrzeć ogromny wpływ na historię świata. Wyspy i Morze Jońskie rzekomo zawdzięczają swą nazwę fryzyjskiemu żeglarzowi Jonowi (Janowi), zaś duńska cieśnina Kattegat została nazwana od imienia femme Kat, która utonęła w jej wodach. Oprócz matki narodu władzę nad Fryzami sprawowali również elekcyjni książęta. Jednym z nich był Friso – eponim całej nacji, który przybył z Indii wraz z flotą Nearchosa. Friso planował ogłosić się królem, lecz napotkał opór kobiet. Królem został dopiero jego syn Adel.
Księga zawiera liczne nawiązania do mitów greckich, rzymskich, germańskich, a nawet do Nowego Testamentu.
Fasta była pierwszą matką narodu, która spisała prawa podyktowane jej z gwiazdy przez Fryę. Rzymianie czcili ją jako boginię Westę.
Nyhellenia (imię bogini Germanów kontynentalnych) właściwie nazywała się Minerwa (imię rzymskiej bogini mądrości, wojny i rzemiosł). Była bardzo mądra, zaś towarzyszyły jej pies i sowa. Przypłynęła do Grecji, gdzie nauczyła jej mieszkańców praw Fryi i założyła miasto Athenię (Ateny). Greccy kapłani wypaczyli jej nauki i wbrew woli Fryzyjki zaczęli szerzyć jej kult jako bogini Ateny. Zwolennicy Nyhellenii przez Morze Czerwone udali się do Pendżabu w Indiach. Tam utworzyli plemię Gertmanów (Germanów).
Minno (Minos) był żeglarzem, który nauczał praw mieszkańców Krety.
Nef Tunis (,,kuzyn Tunis’’) był żeglarzem badającym Morze Middel (Śródziemne). Po śmierci doczekał się kultu jako Neptun – rzymski bóg morza. Miał brata imieniem Nef Inka, który popłynął w przeciwną stronę (w domyśle: do Nowego Świata).
Grecki król Ulisus (Odyseusz, rzymski Ulisses) wiele lat spędził na wyspie swej kochanki; femme, która z powodu wystającej wargi nosiła przydomek Kalip. Była ona pierwowzorem nimfy Kalipso.
Sekrops był egipskim kapłanem o niebieskich oczach, który władając w Athenii czuwał nad przestrzeganiem praw ustanowionych przez Nyhellenię – Minerwę. Był to jedyny pozytywny kapłan w całej księdze.
Wodin (Odyn, Wotan) był mężnym wodzem i żeglarzem. Poślubił córkę Magy – władcy Finów, co doprowadziło do utraty Skandynawii przez Fryzów.
Jezus Chrystus został w księdze przedstawiony w sposób nieprawdziwy; sprzeczny z Ewangelią. Nazywany także Kriszną i Buddą, urodził się w Kaszmirze jako syn kapłana i księżniczki. Porzucony w dzieciństwie przez rodziców, gdy dorósł odnalazł ich i czynił im gorzkie wyrzuty. Rodzice dali Mu wówczas dużo klejnotów, chcąc w nieszczery sposób przeprosić. Uczył panowania nad popędami i sprzeciwiał się bogaczom. Był prześladowany przez kapłanów, którzy później mieli jakoby wypaczyć Jego naukę, uznając Go za Boga.
Na przestrzeni mileniów wrogami Fryzów byli Golar (Galowie), Finnar (Finowie), Magyarar (Węgrzy) i Tartarar (Tatarzy). Na czele Galów, którzy odebrali Fryzom Brytanię stała femme Kalta potrafiąca chodzić po wodzie. Fiński wódz Magy utopił Franę – ostatnią matkę narodu, sam zaś został wrzucony w morze przez Duńczyka. W księdze negatywną rolę odgrywają też książęta i kapłani (druidzi, bramini i księża).
W XX wieku księgą wykorzystywali do swych celów naziści (rasizm, wiodącą rola Germanów) i ruch New Age (matriarchat, ekologia, niechęć do zinstytucjonalizowanej religii). Jak wiadomo w rękach szaleńca każda książka jest niebezpieczna...
