,,Upersonifikowane przez Charlesa Perraulta pod imieniem Oronte, nie ma ani serca, ani pamięci i zapomina natychmiast tych, którzy je przed chwilą opuścili. Nie można po nim oczekiwać ani pobłażliwości, ani taktu. Gdy jego kochanka choruje na ospę, Oronte - lustro ma zakaz jej widywania. W końcu wezwany do jej wezgłowia prezentuje poniżający spektakl, zamiast przemilczeć szkody wyrządzone przez chorobę, po czym się zaśmiewa; lustro nigdy nie powinno przestać odgrywać roli regulatora'' - Sabine Melchior - Bonnet ,,Narzędzie magii. Historia luster i zwierciadeł''
