,, […] W Afryce opowiadano, że Amazonki zamieszkiwały jeden brzeg rzeki na zachodniej pustyni (być może w Senegalu), na drugim natomiast znajdowali się ich mężczyźni. Tylko raz do roku, kiedy poziom wody w rzece opadał, mężczyźni mogli przeprawić się przez nią i zapłodnić kobiety. Legendy głoszą również, że klimat tam był tak zły, iż tylko córki przeżywały, a kobiety stawały się brzemienne po kąpieli w świętym stawie. Islamscy pisarze utrzymują, że Amazonki były wiernymi kobietami muzułmańskimi, pozbawionymi seksualnych potrzeb i zdolnymi do rodzenia dzieci bez konieczności zapładniania ich przez mężczyzn. Wystarczała do tego wola Boga. [...]’’ - Stuart Gordon ,,Popularna encyklopedia mitów i legend’’
W marcu 2022 r. obejrzałem amerykański, czarno – biały film lost race fantasy ,,Tarzan i Amazonki’’ (ang. ,,Tarzan and the Amazon Women’’) z 1945 r. w reżyserii Kurta Neumanna (1908 – 1958).
Akcja rozgrywa się w XX wieku w środkowej Afryce.
Mieszkał tam w domu na drzewie, tytułowy Tarzan wraz ze swą żoną, Jane i synem Korakiem (w filmie nazywanym po prostu Chłopak), oraz z psotną małpką Czitą (samicą szympansa). Była to kochająca się, szczęśliwa rodzina. Chłopak lubił przywieziony przez matkę z USA epos ,,Pieśń o Hajawacie’’ autorstwa Henry’ego Wadswortha Longfellowa (1807 – 1882).
Tytułowe Amazonki były plemieniem wojowniczych, pięknych, białych kobiet. Zamieszkiwały położone za górami królestwo zwane Palmyrią (nawiązanie do starożytnej Palmiry, którą władała samozwańcza cesarzowa Zenobia). Na czele Amazonek stała sędziwa królowa. Kobiety te czciły bogów Słońca, Drzewa i Węża (możliwe jest tu nawiązanie do szamańskiego podziału kosmosu na świat górny, środkowy i dolny). O jednej z nich wiemy, że nosiła greckie, teoforyczne imię Atena. Prawo Boga Słońca nakazywało składać w ofierze intruzów, aby nie podbili Palmyrii. Amazonki przyjaźniły się z Tarzanem, który strzegł ich sekretu nawet przed żoną i synem.
Niestety Chłopak odkrył drogę do Palmyrii i wbrew woli ojca zaprowadził tam ekipę archeologów kierowaną przez prof. Gaja. Wywołało to szereg nieszczęść: uwięzienie ekspedycji przez królową Amazonek, grabież ich skarbów przez chciwego Bannistera, który zabił prof. Gaja, oraz walki między Amazonkami a archeologami, w których padły ofiary po obu stronach. Chłopak miał być przez królową złożony w ofierze Słońcu, lecz zdążył przybyć jego ojciec. Zwrócił Amazonkom odzyskane przez siebie skarby i zabrał syna do domu.
Jest to bardzo film; mądry, prorodzinny, z elementami humoru. Można wobec niego mieć jedynie zastrzeżenia przyrodnicze, bowiem pokazuje arę i kapucynki, zwierzęta południowoamerykańskie jako żyjące w Afryce.
