Kabuto

 ,,Niektórzy widzieli w Kabuto szansę, żeby w końcu zrealizować swoje marzenia. Na przykład: do Mieszka zgłosiła się zachwycona projektem państwa grupka ludzi, którzy stwierdzili, że w Kabuto w końcu będą mogli zbudować swój wehikuł czasu. Nie żeby Kabuto miało do tego sprzyjające warunki lub na jego terytorium znajdował się jakiś niezwykle rzadki pierwiastek konieczny do skonstruowania rdzenia maszyny. Konstruktorzy bali się raczej, że jeśli zbudowaliby swój wehikuł w jakimś konwencjonalnym państwie, to tamtejszy rząd zamknąłby ich w więzieniu, a technologię przejął. Kabuto jawiło się też jako ziemia obiecana dla ludzi chcących zbudować działo przeciw reptilianom, rządzącym światem kosmicznym ludziom - jaszczurom. [Król] Mieszko [Makowski] takich ludzi wolał unikać'' - Maciej Grzenkowicz ,,Tycipaństwa. Księżniczki, bitcoiny i kraje wymyślone''

 

,,Smutek''

 

,,Biedna rozpaczy

uczciwy potworze

strasznie ci tu dokuczają

moraliści podstawiają nogę

asceci kopią

lekarze przepisują proszki żebyś sobie poszła

nazywają cię grzechem

a przecież bez ciebie

byłbym stale uśmiechnięty jak prosię w deszcz

wpadałbym w cielęcy zachwyt

nieludzki

okropny jak sztuka bez człowieka

niedorosły przed śmiercią

sam obok siebie’’

- ks. Jan Twardowski ,,Oda do rozpaczy’’

Clive Staples Lewis (1898 – 1963) jest znany jako autor literatury fantasy i science fiction ¹, jednak tworzył również jako teolog amator i profesor literatury z Oksfordu dzieła religijne, filozoficzne i naukowe. ²

W grudniu 2021 r. przeczytałem właśnie jedną z religijno – filozoficznych prac C. S. Lewisa, zatytułowaną ,,Smutek’’ (ang. ,,A Grief Observed’’). Te intymne zapiski Autora z okresu żałoby po stracie ukochanej żony, Joy Davidman, których tworzenie stanowiło dlań rodzaj autoterapii, zostały wydane po raz pierwszy w 1961 r. pod pseudonimem N. W. Clerk. Czytałem wydanie poprzedzone wprowadzającymi tekstami amerykańskiej pisarki Madeleine L’Engle (1918 – 2007), autorki ,,Fałdki czasu’’ z 1988 r. i Douglasa H. Greshama, pasierba Lewisa.

Helen Joy Davidman (1915 – 1960) pochodziła z rodziny ateistów. Była Amerykanką pochodzenia żydowsko – ukraińsko – polskiego, anglofilką, a przez jakiś czas także komunistką. Nawróciła się dzięki lekturze książek Lewisa. Z nieudanego, zakończonego rozwodem małżeństwa z pijakiem, pisarzem Williamem Lindsayem Greshamem (1909 – 1962) miała dwóch synów; braci Douglasa (ur. 1945) i Davida Greshamów (ur. 1944). Przeżyła krótki, lecz namiętny romans z Lewisem, którego poślubiła. Niedługo potem umarła na raka.

C. S. Lewis w swojej książce analizuje smutek; uczucie, w którym dostrzega wiele cech wspólnych ze strachem. Unika łatwych i banalnych odpowiedzi. Szczerze opisuje swoją rozpacz i bunt przeciwko Bogu. Pisarzowi groziła utrata wiary w Jego dobroć przy jednoczesnej wierze w istnienie. Cały proces żałoby doprowadził Autora do przewartościowania jego stosunku do Boga i zmarłej żony (nazywanej w książce H.). Wdowiec podkreślał konieczność kochania jej jako realnej osoby z jej wadami i zaletami, a nie jako wyidealizowanego obrazu. Cenił w H. jej inteligencję i zarazem – z uwagi na jej męstwo w znoszeniu choroby - porównywał ją do mitycznych wojowniczek; Pentesilei i innych Amazonek, oraz do Kamili z ,,Eneidy’’ Wergiliusza. W jego duszy walczyły ze sobą dwie sprzeczne wizje Boga jako okrutnika dokonującego wiwisekcji i weterynarza zadającego ból po to, aby wyleczyć z choroby. Doszedł do wniosku, że cierpienie jest potrzebne jako próba, która nie dostarcza wiedzy Bogu o człowieku, lecz człowiekowi o nim samym. Ostatecznie pogodził się z Bogiem i śmiercią ukochanej osoby, nie przestając wciąż jej kochać. Zrozumiał, że żałoba jest naturalnym stadium miłości małżeńskiej tak jak miesiąc miodowy.

Książka ta, będąca świadectwem wiary mocnej i dojrzałej, dostarczyła inspiracji do powstania filmu Richarda Attenborough ,,Cienista dolina’’ z 1993 r.

1 Odsyłam do postów: ,,Cudowny świat Narnii’’, ,,Trylogia kosmiczna’’, ,,Dopóki mamy twarze’’, ,,Mroczna wieża’’, ,,Listy starego diabła do młodego’’ i ,,Pakameria’’.

2 Odsyłam do posta: ,,Odrzucony obraz’’.