La Belle Dame sans Merci

,,O, cóż ci jest, Rycerzu blady,

Dokąd cię błędne wiodą szlaki?

Na brzegach jezior żółkną trawy

I milkną ptaki.

O, cóż ci jest, Rycerzu młody

Z twarzą zapadła, nieszczęśliwą?

Wiewiórka pełną ma spiżarnię,

Z pól zniknęło żniwo.

Rosa gorączki i udręki

Skropiła lilie twoich skroni

A twój policzek rześką różą

Już się nie płoni.

- Spotkałem Panią, córkę wróżki;

Przez łąkę szła jak zwid uroczy;

Włos miała długi, stopę lekką

I dzikie oczy.

Uwiłem jej na włosy wianek,

Oplotłem kwieciem przegub cienki:

Omotał mnie jej wzrok wabiący

I słodkie jęki.

Na siodło wziąłem i w objęciach

Trzymałem czar, co tak mnie urzekł;

Koń szedł, a ona mi nuciła

Piosenkę wróżek.

Słodkie korzenie znajdowała,

Leśny miód, krople rosy świeże,

Szeptała w swojej obcej mowie:

'Kocham cię szczerze'.

Spoczęliśmy w jej skalnej grocie:

Wzdychała i spływała łzami;

Zamknąłem dzikie, dzikie oczy

Pocałunkami.

Zasnąłem przy jej kołysance

I śniłem - o , nieszczęście moje! - 

Sen dziwny, zimny jak te skały

I górskie zdroje.

Śmiertelnie bladzi, w śnie wołali

Władcy, Książęta i Rycerze:

'Strzeż się - La Belle Dame sans Merci

W jasyr cię bierze!'

W mroku ich wygłodniałe usta

Przestrogą przeraźliwą ziały:

Ocknąłem się - już sam - na zboczu

Tej zimnej skały.

Oto dlaczego tu się błąkam

I, blady zwiedzam błędne szlaki

Choć wokół jezior zżółkły trawy

I milczą ptaki''

- John Keats ,,La Belle Dame sans Merci'' [w]: Robert Graves ,,Biała Bogini''

Jednorożec i alchemia

,,Prawdę zaiste mówią Mędrcy, że dwa są w tym lesie zwierzęta: jedno wspaniałe, nadobne i chyże - wielki i silny jeleń; drugie to jednorożec... Jeśliby użyć tu porównania z naszej sztuki, las można by nazwać ciałem.... A Jednorożec byłby zawsze duchem. Jeleń zasię jednego tylko żąda dla swego imienia - duszy... Tego, kto wie, jak je ujarzmić i okiełznać sztuką, jak sprzęgnąć je wespół i prowadzić tu i tam po lesie - słusznie można nazwać Mistrzem'' - traktat hermetyczny ,,Księga Jagniątka'' [w]: Robert Graves ,,Biała Bogini''

Pieśń syren

,,Odyseju - Kronosie, steruj swoją łodzią

Ku Srebrnej Wyspie, skąd do cię śpiewamy;

Tu będziesz spędzać swoje dnie.

Poprzez gęstwinę olchowego gaju

Widzimy jasno, chociaż nas nie widać,

Bo w złotej kąpiemy się mgle.

Nasze włosy są barwy jęczmiennego snopa,

Oczy nam lśnią jak drozdowe jajka,

Policzki mamy jako asfodele.

Tu dzika jabłoń nadal w bujnym kwiecie,

Strzyżyki w srebrnych gałęziach igrają,

Pomyślności wróżą ci wiele.

Tu zła żadnego nie ma ni przykrości.

Kronosie - Odyseju, steruj swoją łodzią

Na toń spokojną między skały.

Z każdą z nas legniesz na murawie,

Aby zażywać tu rozkoszy,

Któreśmy ci przyszykowały.

Długi jest nasz i błogi spokój,

Smutek nie mąci go ni śmierć, ni słabość,

Ni zdrada, ni żądze nieczyste.

Cóż obok tego jest płaska równina

Elis, gdzieś władał jako król?

- Ponura postać to zaiste.

Gwiezdna korona czeka na twe czoło,

Biesiada godna bohatera:

Miód, mleko, świńskie pieczyste''

- Robert Graves ,,Biała Bogini''

Dzikie kobiety

,,Zdaje się, że co najmniej jedna banda dzikich kobiet grasowała we wczesnym średniowieczu w południowej Walii; sędziwy św. Samson z Dol, podróżując z młodym towarzyszem, miał pecha zabłąkać się na ich teren. Nagle rozbrzmiał okropny wrzask i z zarośli wypadła siwowłosa, ubrana na czerwono wiedźma z zakrwawionym trójzębem w dłoni. Św. Samson odzierżył swoją pozycję, jego towarzysz dał drapaka, dla starucha wnet go dopędziła i zadźgała na śmierć. Odmówiła zawarcia ugody ze św. Samsonem, gdy czynił jej wyrzuty, i poinformowała go, że jest jedną z dziewięciu sióstr żyjących w tych lasach razem z ich matką - najwidoczniej boginią Hekate. Może gdyby jako pierwsze na miejscu znalazły się młodsze siostry, młodzieniec stałby się ofiarą zbiorowej napaści seksualnej. Dziewięć ubranych na czarno morderczych bab występuje w islandzkiej sadze o Thidrandim. Pewnej nocy mimo ostrzeżeń otworzył on drzwi na czyjeś pukanie i ujrzał je galopujące wprost na niego z północy. Przez jakiś czas odpierał ich atak mieczem, ale padł śmiertelnie raniony'' - Robert Graves ,,Biała Bogini''

Bogini świnia

,,Biała Bogini Jęczmienia, Uwalniająca od win, Pani Dziewięciu

Wierzchołków, Królowo Wiosny, Matko Wierzby,

Ura, rozepnij Nieśmiertelnych na swym dębie, wyszydź ich w twym 

dzikim tańcu,

I zbierz razem Dzieci Kirke pod Księżycem; jako Bogini Przeznaczenia

o strasznym obliczu będziesz swym ryjem warczeć hałaśliwie''

- Robert Graves ,,Biała Bogini''