,,[Budyka] Była bardzo wysoka. Jej spojrzenie przeszywało człowieka na wylot. Miała szorstki i donośny głos. Grube, rudobrązowe włosy sięgały jej do pasa. Nosiła zawsze na szyi szeroki, złoty naszyjnik. U jej ramion powiewał kraciasty płaszcz spinany broszą’’ – Kasjusz Dion.
Budyka; starożytna królowa
celtyckiego plemienia Icenów z Brytanii, mszcząc swoje krzywdy
doznane przez Rzymian wznieciła krwawe powstanie. W owym czasie
przebywał w Brytanii, słowiański bohater Sztyfryd z Bohemii, herbu
Kocioł razem z Sokalą; pół – dzikiem, pół – niedźwiedziem
i czarnym orłem Ridanem. Był odległym potomkiem markomańskiego
króla Marboda zwyciężonego przez Czecha. Dostał się do niewoli
królowej Icenów razem z zaprzyjaźnionym Brytem Nuadusem, mającym
jedną nogę ze srebra. Nuadus został złożony w ofierze bożku
Krwawej Głowie. Jak podaje ,,Codex vimrothensis'' Budyka każdemu
wziętemu do niewoli mężczyźnie obcinała palec i wyłupywała
oko, aby nie mógł strzelać z łuku. Sztyfryd uciekł z celtyckiej
niewoli i pomógł Rzymianom pokonać powstańców za co Neron nadał
mu herb Orzeł Czarny. Wojownik z Bohemii rychło jednak popadł w
niełaskę cesarza i został zmuszony walczyć jako gladiator z
Brytami i Asyryjczykami. W opuszczeniu Rzymu pomogli mu Sokala i
Ridan.
