Łososiokształtne

Łosiosiokształtne są grupą dużych, drapieżnych ryb o wydłużonym pysku z ostrymi zębami, cenionych przez wędkarzy. Wiele z nich jest biologicznymi wskaźnikami jakości wody.

Ich najlepiej znanym przedstawicielem jest łosoś, od którego otrzymały nazwę. Znany był już przez ludzi pierwotnych o czym świadczą naskalne wizerunki tych ryb. W średniowiecznych zamkach nie jadano tych ryb uważając je za pospolite i niegodne pańskiego stołu. Z upodobaniem do łosiowego mięsa wiąże się ciekawa historia. Załogi niektórych grup budowlanych na Syberii zastrzegły sobie w kontrakcie, aby łososia nie podawano im na obiad częściej niż dwa razy w tygodniu. Podobny warunek postawiły wtedy służące nad dolnym Renem. Co jednak wiemy o życiu łososia? Jest to ryba wielka i piękna, skórę ma koloru srebrzystego. Zjada rozmaite zwierzęta mniejsze od siebie. Łosoś zasłynął ze swych wędrówek. Rozmnaża się w rzekach, ale resztę życia spędza w morzu. W okresie tarła szczęki łososia wyginają się obcęgowato i tak jak ogon przybierają barwę ciemnozieloną. Na grzbiecie tworzy się garb z niejadalnego mięsa. Tułów przybiera barwę karmazynową. Na wędrujące łososie czyha wiele niebezpieczeństw. W morzu są to rekiny, delfiny, mewy, albatrosy, foki, uchatki itd., zaś w okresie łososiowym łowią je masowo grizzly i bieliki. Normalnie niedźwiedzie są samotnikami, ale apatyt sprawił, że na brzegu rzeki gromadzą się całe ich stada. Nie brak tam jednak wypadków. Czatujący na łososie grizzly może zostać porwany przez wartki wir wodny, zaś rozbrykane, pełne życia niedźwiadki mogą zostać zabite przez samotnego samca. Po tej dygresji wróćmy do łososi. Samica składa ikrę, samiec zaś polewa ją mleczem (rybia sperma). Ikra spoczywa zagrzebana w żwirze. Jest ona nazywana kawiorem i jadana przez ludzi. Łosoś to ryba wrażliwa na zanieczyszczenia wody. Ginie także z powodu budowy zapór i jazzów zagradzających drogę na tarło i przez zbyt zmasowane połowy. Znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze.

Została tam wpisana również głowacica. Ma biały brzuch, boki jasnobrązowe, zaś grzbiet ciemnobrązowy przechodzący w czerń. Jej okres ochronny trwa od 1 marca do 31 maja. Kiedyś łowiono ją bez ograniczeń, a i obecnie zagrażają jej kłusownicy. Przetrwała w Czarnej Orawie, Popradzie i Dunajcu; głównie jest to zasługą Polskiego Związku Wędkarskiego.

Pstrąg ma skórę szaro – srebrzystą nakrapianą czerwonymi i czarnymi kropkami. Żyje w czystych, górskich akwenach, na nizinach hoduje się w stawach metrowych przedstawicieli tego gatunku. Istnieją też pstrągi morskie. Człowiek zawsze cenił pstrąga. Kiedyś pomawiano węgorze o niszczenie pstrągów. Tak naprawdę zawiniły zanieczyszczenia wód, na które węgorz jest odporny. 

Sandacz i ryba lodowa

Ryby te należą do okoniokształtnych.

Sandacz jest drapieżnikiem,mogącym przetrwać również w zanieczyszczonej wodzie. Jego płetwa grzbietowa tworzy grzebień podobny jak u okonia. Szczęki lekko zagięte, pełne ostrych zębów. Ubarwienie ciemnozielone.

Ryba lodowa żyje w morzach opływających Antakktydę. Jej skóra jest przezroczysta, a płetwy piersiowe silnie odstające. Może przetrwać w temperaturze – 35 º C, podczas gdy krew innych ryb wówczas zamarza. 

Szczupak

 Z powodu swej żarłoczności został nazwany ,,rekinem wód słodkich''. Ubarwienie w różnych odcieniach zieleni i brązu, ciemne na pysku i płetwie ogonowej. Charakterystyczny kształt pyska, od którego pochodzi określenie ,,szczupaczy profil'' używany przy opisach koni arabskich. Szczupak jest drapieżnikiem. Zjada rozliczne wodne bezkręgowce, ryby, żaby, pisklęta ptaków wodnych i małe ssaki. Uprawia również kanibalizm. Ciekawe są interakcje szczupaka z okoniem. Zwierzęta te zjadają się nawzajem. Wielki (1 m długości) dorosły szczupak może pokonać każdego okonia. Przez wiele lat nie lubiano szczupaków, oskarżając je o zjadanie innych mieszkańców stawu. Tymczasem jego łupem pada chwast rybny, a sam szczupak zalicza się do ryb szlachetnych.

Barrakuda

Barrakudy (20 gatunków) choć przypominają wyglądem szczupaka są bliżej spokrewnione z makrelami i okoniami. Są to szybko poruszające się, drapieżne ryby o ostrych zębach polujące na inne ryby, głowonogi i krewetki. Największe z nich osiągają do 3 metrów długości. Żyją w większości ciepłych mórz i oceanów również w Morzu Śródziemnym. Są chętnie łowione przez wędkarzy, ich mięso jest cenione przez ludzi. Broniąc się, ryby te mogą być groźne dla ludzi.