,,I głosem potężnym tak zawołał: ‘Upadł, upadł Babilon – stolica. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt’’ - Ap 18,2
W styczniu 2021 r. obejrzałem włoski film heroic fantasy ,,Herkules kontra tyrani Babilonii’’ (tytuł oryginału: ,,Ercole contro i tiranni di Babilonia’’) z 1964 r. w reżyserii Domenica Paolelli (1918 – 2002).
Akcja rozgrywa się 3 000 lat p. n. e. w Babilonie; mieście zbudowanym przez Dedala i w okolicach.
Tytułowy bohater został przedstawiony bez brody, odziany w czerwoną przepaskę i buty, za to uzbrojony w maczugę. Dysponując nadludzką siłą, sam jeden dwukrotnie pokonał armię babilońską. Później w pałacu królewskim odniósł zwycięstwo nad sześcioma najsilniejszymi mocarzami Babilonu (w pierwszej turze pokonał trzech z nich walczących gołymi rękami, w drugiej zaś zmierzył się z trzema kolejnymi uzbrojonymi w maczugi). Reżyser zgodnie z mentalnością człowieka XX wieku ukazał Herkulesa jako abolicjonistę. Wyruszył na ratunek pojmanej w niewolę Esperii; pięknej królowej Grecji i ocalił ją wraz z wiernymi jej towarzyszkami niedoli. Następnie wszyscy powrócili do Grecji.
Tytułowymi ,,tyranami Babilonii’’ byli fikcyjni władcy; bracia Salmanasar (jego pierwowzorem był asyryjski król Salmanasar I panujący w latach 1273 – 1244 p. n. e.) i Aszur (imię asyryjskiego boga wojny) oraz ich siostra Tanit (imię fenickiej bogini Księżyca). Byli oni chciwi i okrutni. Więzili licznych niewolników w podziemiach Babilonu. Salmanasar nie wahał się wydawać na biczowanie bezbronnych greckich kobiet, chcąc dowiedzieć się, która z nich jest królową Esperią (żadna z Greczynek nie zdradziła swej władczyni, ale wszystkie podawały się za nią). Nie przestrzegali praw gościnności; Salmanasar goszcząc w swoim pałacu Herkulesa zorganizował nieudany zamach na niego za pośrednictwem wojownika uzbrojonego w maczugę z ukrytymi kolcami. Faleg; król Asyrii zamierzał zdobyć Babilon, poślubić królową Grecji i stworzyć wielkie imperium. Posłużył się w tym celu Herkulesem, który po zakończeniu misji miał zostać zabity. Heros zniszczył fundamenty Babilonu grzebiąc pod jego ruinami wielu jego niewinnych mieszkańców (w rzeczywistej historii odpowiednikiem tego było alianckie bombardowanie Drezna 13 – 15 lutego 1945 r.). Salmanasar zabił swego brata Aszura, sam zaś zginął pod gruzami. Tanit uciekła z walącego się miasta, zaś widząc swą ostateczną klęskę zażyła truciznę.
