,,Xena - wojownicza księżniczka''

      Dla Pani Anny ov Stipulovej

,, […] kobiety przy boku mężów biorą udział w wojnach. Dziewczętom zaraz po urodzeniu wypalają prawą pierś. W ten sposób prawa ręka lepiej jest przystosowana do walki. Każda dorosła dziewczyna obowiązana jest zabić nieprzyjaciela. Jeśli tego nie uczyni, okrywa się hańbą i nie może wyjść za mąż’’ - Pomponiusz Mela

O amerykańsko – nowozelandzkim serialu ,,Xena’’ (1995 – 2001); będącym spin offem serialu ,,Herkules’’ dowiedziałem się po raz pierwszy w 1997 r. kiedy emitowano go w telewizji ,,Polsat’’. Wciąż pamiętam jak na lekcji historii w klasie piątej, kiedy pani Anna ov Scayapakova mówiła o Heraklesie, przez Rzymian zwanym Herkulesem, Jakopas ov Statev zapytał, czy Xena też była, na co nauczycielka historii odpowiedziała, że młodzież ogląda bzdury (w serialu istotnie jest zatrzęsienie ahistoryzmów do czego jeszcze dojdziemy). Serial obejrzałem w całości w latach 2016 – 2018.

Jego akcja rozgrywa się w bardzo umownie traktowanej starożytności, a także w , wieku XX (1940 r., lata 80 – te, 90 – te) i na początku wieku XXI w takich miejscach jak: Grecja (Amfipolis, Potadea, Korynt, Argos, Ateny, wyspa Mykonos, Farsalos, Pireus, Pylos, fikcyjne miasto Melodia – muzyczna stolica Grecji, Olimp), Macedonia, Kaukaz, Troja, Izrael, Królestwo Amazonek, Hades, Brytania, Chiny, Egipt, Trypolis, Galia, Syria, Rzym, Czarna Afryka (wskazują na to afrykańskie zwierzęta), Arabia Felix (obecnie Jemen), Syberia, Kraina Umarłych (zaświaty Amazonek), Scytia, fikcyjny kraj Omar, fikcyjne miasto Perios, Wyspa Rekinów, Fenicja, Trasos, Indie, Lanka (Cejlon), Niebo, Piekło, Czyściec, kraina przypominająca Dziki Zachód, dno Morza Śródziemnego, Sycylia, Ostia, fikcyjna twierdza Magadar w północnej Afryce, Sahara, Burgundia, Dania, Norwegia, Walhala, Japonia i USA.

Xena (grec. xenos – obcy) – grana przez Lucy Lawless – była niezrównaną grecką wojowniczką naprawiającą błędy popełnione w przeszłości. Urodziła się w mieście Amfipolis w Tracji. Była piękną kobietą o długich, czarnych włosach i niebieskich oczach, noszącą pancerz z czarnej skóry. Mistrzowsko posługiwała się czakramem (jeden z atrybutów boga Wisznu). Jej ojcem był wojownik Atreusz. Xena początkowo nie chce go znać, bo porzucił ją w dzieciństwie). Potrafiła haftować (jak sama powiedziała: ,,mam wiele talentów’’), nie umiała za to gotować. Jako piratka nauczyła się tamować krążenie od smagłej dziewczyny z Galii. Przed nawróceniem napadała na wrogów Amfipolis. Broniła wsi przed rozbójnikiem o imieniu Draco (,,Smok’’). Matka wyrzekła się jej z powodu rozbojów. Chłopi chcieli zemsty na Xenie – gdy odrzuciła broń, rzucali w nią kamieniami (,,Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień’’ - J 8, 7). Xena zajęła się rozbojem po śmierci brata. Matka wybaczyła jej co stanowi nawiązanie do Syna Marnotrawnego. W życiu Xeny było wielu mężczyzn. Jednym z jej kochanków był Murzyn Marcus, innym zaś Boriasz zabity przez Satrinę. Po latach Xena widząc stratowanie córki kołami rydwanu bogów, otruła się. Ares powstrzymał ją przed śmiercią i zabrał ,,martwe’’ Xenę i Gabrielę. Złożył je do lodowych trumien, które po 25 latach stopniały. W tym czasie obie wojowniczki uznano za zmarłe. Xena doczekała się czci boskiej. Spotkała dziennikarza z początku XXI wieku, który chciał z nią przeprowadzić wywiad, rozmawiał o niej z Charonem, Kaligulą, Odynem, Aresem, św. Michałem Archaniołem, Lucyferem, Ewą, Gabrielą i Afrodytą – był nieuczciwy i chciał wszystkich skłócić. Dziennikarz namawiał Xenę i Gabrielę do coming outu, lecz … bateria mu siadła. Xena zginęła w Japonii walcząc z armią demona Jodoshi. W XXI wieku została sklonowana, aby powstrzymać zło na świecie. To szamanka Altii – nieprzyjaciółka Xeny dostała się w nasze czasy, sklonowała ją, a Gabrielę oddała policji.

Razem z watażką Boriaszem, Xena miała nieślubnego syna Solana, którego oddała na wychowany centaurom. Solan nienawidził matki za to, że go porzuciła. Xena przed nawróceniem oddała syna centaurom, aby nie stał się do niej podobny i aby odwrócić od niego uwagę swych wrogów. Po latach nawiązała z nim kontakt i ciężką pracą zdobyła jego zaufanie. W jednej ze scen Solan wrzucił miecz do jeziora jak król Artur. Zginął zabity przez Nadzieję – córkę Gabrieli.

Po śmierci Solana, Xena urodziła córkę Ewę. Poczęła ją nie znając ojca, okazało się, że był nim Ares. Matka Xeny szukała dla ciężarnej córki męża, lecz Xena nie chciała. Jako niemowlę Ewa została przyjęta do ludu Amazonek. Xena związała łańcuchem boginię śmierci Celestę, aby nie mogła zabić Ewy. Xena mówiła, Celeście, że chciała ją zabić, aby nikt więcej nie umierał. W ten sposób wojowniczka zdobyła łzy Celesty, wypiła je i tym samym ocaliła Ewę. Ewa przez 25 lat dorastała bez matki. Została rzymską wojowniczką Liwią, którą Ares wyznaczył na cesarzową. Chciał razem z nią rozpętać prześladowanie wyznawców Eliasza. Xena i Liwia walczyły ze sobą na arenie cyrku. Liwia zabiła Joxera, który oddał życie by ratować Gabrielę. Gdy w kościele w Ostii Liwia chciała dobić Xenę, Eliasz zesłał jej wizję, po której się zmieniła. Gabriela próbowała zabić Ewę, lecz Xena uratowała je obie. Varia – królowa Amazonek rozbiła oddział rzymski i pojmała Ewę, która chciała zawrzeć pokój (jako Liwia sprzedawała Amazonki w niewolę). Xena wyjednała u Amazonek przebaczenie dla swej córki. Ostatecznie Ewa udała się do Chin i Japonii, aby głosić tam chrześcijaństwo.

Gabriela (hebr. geber – el - ,,Boża wojowniczka’’) – grana przez Renee O’Connor – poetka i wojowniczka z greckiej wsi Potadei, wierna przyjaciółka (i jak twierdzą niektórzy – również kochanka) Xeny, która spisała ich wspólne przygody. Była piękną kobietą o jasnych, rudo – blond włosach (początkowo były długie, po podróży do Indii skróciła je). W dzieciństwie miała 6 palców u lewej stopy. Nie potrafiła gotować. Łagodna i ufna, szukająca we wszystkich dobra, początkowo nikogo nie zabijała. Jej dobroć bywała czasem źródłem kłopotów dla Xeny i dla niej samej. Potrafiła walczyć kijem. Poślubiła Perdikasa gdy ten porzucił walkę (zabiła go Kalisto). Zginęła w walce ze swą córką Nadzieją i trafiła do zaświatów Amazonek (Xena żądała jej zwrotu od Hadesa). Po powrocie do świata żywych towarzyszyła Xenie aż do ostatniej przygody w Japonii.

Gabriela miała córkę Nadzieję. Było Dziecię Mroku spłodzone w Brytanii przez demona Dahaka, który zgwałcił Gabrielę (niejako żeński odpowiednik Antychrysta). Nadzieja urodziła się w stajni, gdzie patrzył na nią czarny kozioł (symbol szatana). Nadzieja chciała udusić Gabrielę i spadła ze skały, przeżyła w koszyku puszczonym na wodę. Zabiła Solana, o co Xena miała żal do Gabrieli. Potem jednak nastąpiło pojednanie Xeny i Gabrieli po śmierci ich dzieci. Po śmierci Nadzieja była czczona jako bogini Dahaka. Powróciła w kokonie, który opuściła gdy Serafina – była przyjaciółka Gabrieli złożyła się w ofierze. Ares przyłączył się do Dahaka i Nadziei i spłodził z nią dziecko, które miało być Niszczycielem. Gabriela rzuciła się razem z Nadzieją do ognia, aby ocalić życie Xenie. Niszczyciel był 2 – nożnym, kolczastym potworem bojącym się Słońca. Po wyjściu z otchłani Nadzieja podszywała się pod Gabrielę. Ostatecznie Xena zabiła Niszczyciela, a Nadzieja zginęła nabita na jego kolec. Swoją drogą ciekawe dlaczego postać tak negatywna nosi imię Nadzieja budzące przeciw pozytywne skojarzenia? Czyżby była to aluzja do systemów totalitarnych w imię nadziei na lepsze jutro gotowych mordować i torturować ludzi żyjących dzisiaj?

W serialu ważną rolę odgrywa historia potraktowana w sposób daleki od naukowego (G. K. Chesterton nazywał to ,,kompresowaniem historii’’). Niektóre z pojawiających się w nim postaci fikcyjnych, noszą imiona nawiązujące do postaci historycznych.

Przykładowo herszt rozbójników nazywał się Hezjod, co budzi skojarzenia z greckim poetą Hezjodem (850/ 700 p. n. e. - ?) autorem eposów ,,Teogonia’’ i ,,Prace i dnie’’.

Z kolei cesarz Kserkses z Argos, z którym walczyli banici Czarnego Wilka był imiennikiem króla Persji Kserksesa (519 – 466 p. n. e.).

Pewien złodziej nazywał się Malthus co w sposób zamierzony, bądź – nie, nawiązuje do brytyjskiego duchownego, ekonomisty i ideologa kontroli urodzeń Thomasa Malthusa (1766 – 1834).

W serialu pojawia się również rozbójnik Cortes, którego banda walczyła w żelaznych maskach i napadła na Amfipolis. Przystał do niej Toris – starszy brat Xeny. Cortez był królem potajemnie współpracującym z bandytami, aby mieć pretekst do podwyższania podatków (bardzo życiowe). Xena powiesiła go na haku za szatę (aluzja do Rabadasza z ,,Konia i jego chłopca’’ C. S. Lewisa). Imię tej postaci nawiązuje do nazwiska hiszpańskiego konkwistadora Hernana Corteza (1485 – 1547) – zdobywcy Meksyku i niszczyciela cywilizacji Azteków.

Lord Darwin był jednym z wrogów Xeny (kreacjonizm?). Wypił rozpuszczony Kamień Iksjona i zamienił się w wielkiego, złego centaura. Imię tej postaci nawiązuje do brytyjskiego biologa Karola Darwina (1809 – 1882); twórcy teorii ewolucji drogą doboru naturalnego.

Ming był władcą Chin, którego imię nawiązuje do chińskiej dynastii Ming panującej w latach 1368 – 1644. Wojna między rodami Ming i Lao może stanowić nawiązanie do wojny dynastii Czu i Szang. Za pierwszym razem w Chinach Xena łupiła u boku mongolskiego watażki Boriasza. Po latach wróciła aby zemścić się na cesarzu Zielonym Smoku, którego porwała gdy był dzieckiem. Cesarz Zielony Smok (Ming Tien) zabity przez Xenę zamienił się w demona.

Centaur przedstawiający się jako Dastinus Hofmanus, który nie mogąc grać w sztukach teatralnych został ich reżyserem w oczywisty sposób nawiązuje do amerykańskiego reżysera Dustina Hoffmana (ur. 1937).

Na dnie Morza Śródziemnego, Gabriela spotkała Salvadora – malarza portretów na usługach syren, który wyglądał zupełnie jak hiszpański malarz surrealista Salvador Dali (1904 – 1989).

Xena spotkała w karczmie wojowników służących pod rozkazami Achata Kulawego, Attyli i Ataturka. Imię Achates w ,,Eneidzie’’ Wergiliusza nosił towarzysz broni Eneasza. Atylla (406 – 453) był władcą Hunów walczącym z Rzymianami, zaś Atatürk (tur. Ojciec Turków) nawiązuje do postaci tureckiego dyktatora i reformatora Kemala Atatürka Paszy (1881 – 1938).

Oprócz powyższych postaci pseudohistorycznych, w serialu pojawia się sporo postaci historycznych sensu stricte.

Sofokles (ok. 496 p. n. e. - 404 p. n. e.) - ateński dramaturg, znany jako autor tragedii ,,Antygona’’. Gabriela cytowała go z pamięci i mówiła o nim przesłuchiwana przez watażkę Damona. Spotkała Sofoklesa w Atenach po powrocie z Indii i była zawiedziona tym, że wprowadził do sztuki seks i przemoc.

Eurypides (ok. 480 p. n. e. - 406 p. n. e.) - ateński dramaturg, autor min. tragedii ,,Medea’’. Gabriela spotyka go w Ateńskiej Akademii Bardów.

Homer (VIII wiek p. n. e) – niewidomy grecki poeta, domniemany autor eposów ,,Iliady’ i ,,Odysei’’. W serialu poeta Orion, który w Atenach recytował pieśń o Spartakusie (111 p. n. e. - 71 p. n. e.), chciał się nazwać Homerem. Stary poeta Kastacjusz chciał go nazwać ,,ślepym bardem’’, bo zamykał oczy w czasie recytacji - stąd przekonanie o ślepocie Homera.

Hipokrates (ok. 460 p. n. e. - ok. 370 p. n. e.) - grecki lekarz, który opracował zasady etyki lekarskiej (,,przysięga Hipokratesa’’). Xena spotkała go w świątyni Asklepiosa w Tessalii. Hipokrates nauczył się leczyć właśnie od Xeny.

Krezus (? - 546 p. n. e.) - ostatni król Lidii, którego bogactwo stało się przysłowiowe. Gabriela opowiada sierotom wymyślony przez siebie mit o tym jak Mojry zamieniły go w ducha (jest to nawiązanie do postaci Marleya z ,,Opowieści wigilijnej’’ Charlesa Dickensa).

Juliusz Cezar (100 p. n. e. - 44 p. n. e.) - rzymski zdobywca, dyktator i pisarz, który obalił republikę kładąc podwaliny pod budowę cesarstwa. W serialu występuje jako jeden z czołowych czarnych charakterów. Xena przed nawróceniem, jako wódz piratów pojmała go w niewolę. Cezar w niewoli wierzył, że będzie władał światem. Xena zakochała się w Cezarze, on zaś później mszcząc się – napadł na okręt wojowniczej księżniczki. Za radą Kalisto wyznaczył nagrodę za jej głowę. Xena przebrana za legionistę chciała zabić Cezara czakramem, lecz obroniła go Kalisto. Cezar chciał ukrzyżować Gabrielę, w rezultacie czego Xena i Gabriela po pojmaniu przez Rzymian zostały ukrzyżowane. Zginął zasztyletowany w zamachu senatorów i Brutusa, kiedy Xena i Gabriela były przybijane do krzyży. Jego ostatnie słowa brzmiały: ,,I ty Brutusie?’’ (łac. ,,Et tu Brute contra me?’’. Juliusz Cezar już po śmierci chciał zmienić bieg historii; uniknąć ukrzyżowania Xeny. W tym celu skuł łańcuchami Mojry. W tej alternatywnej rzeczywistości Xena była żoną Cezara, Alti najwyższą kapłanką Rzymu, Gabriela pisarką, a Cezar szykował się do podboju Chin i zabił Brutusa. Zdradził Xenę dla Alti i skazał ją na ukrzyżowanie. Alti zasztyletowała Cezara w czasie seksu. Na szczęście Gabriela spaliła przędzę Mojr, dzięki temu świat wrócił do normy.

Budyka (22 – 61 n. e.) - królowa celtyckiego plemienia Icenów z Brytanii, przywódczyni krwawego i krwawo stłumionego powstania przeciwko Rzymianom; inne wersje imienia: Boudika i (błędnie) Boadicea. W serialu walcząca z najazdem Cezara, w czym pomagała jej Xena (w rzeczywistości była współczesna Neronowi).

Kleopatra VII Filopater (69 p. n. e. - 30 p. n. e.) ostatnia królowa Egiptu z dynastii Ptolemeuszy; uważana za symbol kobiecej urody; żelazna ikona popkultury. Pobudzała wyobraźnię min. Dantego i Bolesława Leśmiana. W serialu Autolikos - Król Złodziei podglądał ją w kąpieli. Dowódcą jej straży był Poncjusz (nie mylić z Poncjuszem Piłatem). Xena, Gabriela i Autolikos uratowali Kleopatrę przed spiskiem Poncjusza. Zabił go Yet w obronie swego brata bliźniaka – Joxera. Później Kleopatra wysłała do Xeny list z prośbą o obronę przed najazdem Rzymian. Xena odgrywała jej rolę czym ratuje jej życie w czasie zamachów. Niestety Kleopatrę zabił Brutus, aby posiąść jej flotę (w rzeczywistości historycznej królowa popełniła wraz ze swym dworem samobójstwo, według przekazów – pozwalając ukąsić się kobrze).

Marek Krassus (112 p. n. e. - 53 n. e.) - rzymski wódz i polityk; razem z Juliuszem Cezarem i Pompejuszem Wielkim – członek triumwiratu rządzącego Rzymem u schyłku republiki. Xena broniła Syrii przed jego najazdem. Został ścięty na arenie toporem zamiast Wercyngetoryksa (gwoli ścisłości: Rzymian ścinano mieczem.

Wercyngetoryks w serialu zwany Wercyniksem (82 p. n. e. - 48 p. n. e.) - celtycki wódz broniący Galii przed najazdem Juliusza Cezara. Dostał się do rzymskiej niewoli (zarówno w rzeczywistości jak i w serialu). Xena ocaliła mu życie doprowadzając fortelem do wymienienia go na Krassusa.

Pompejusz Wielki (106 p. n. e. - 48 p. n. e.) - rzymski wódz; jeden z członków triumwiratu. Xena sprowokowała bitwę pod Farsalos w Grecji między Cezarem a Pompejuszem, aby się wykrwawili co miało powstrzymać ich podboje. Gabriela dowodząc pod Farsalos zwyciężyła armie Cezara i Pompejusza. Pompejusz chciał sprzedawać pojmane Amazonki w niewolę, lecz zginął z ręki Xeny.

Marek Juniusz Brutus (85 p. n. e. - 42 p. n. e.) zabójca Cezara, przez Dantego umieszczony w piekle w jednej z paszcz Lucyfera razem z Judaszem i Kasjuszme. W serialu zabił Efinię; królową Amazonek. Po jej śmierci królową została Gabriela. Aresztował Eliasza, Gabrielę i rudą Amazonkę Amarykę. Przybył do Kleopatry i spotkał Gabrielę, chciał ostrzec królową o spisku Antoniusza na jej życie. Gabriela zabiła Brutusa w walce na statku.

Qin (259 p. n. e. - 210 p. n. e.) – pierwszy historyczny cesarz Chin, znany z okrucieństwa; inicjator palenia ksiąg zawierających informacje o czasach poprzedzających jego panowanie. W serialu przedstawiony jako watażka. W czasie trzeciej podróży do Chin Xena dzięki magicznej księdze Lao Ma zyskała nadprzyrodzone moce. Zabity przez nią cesarz Zielony Smok (Ming Tien) powrócił z zaświatów i złączył się w jedno ze swoją zabitą prochem siostrą – wojowniczką Tao – su i oboje przekazali Qinowi tajemnicę wytwarzania czarnego prochu. Armia Qina została pokonana czarami przez Xenę i zamieniła się w Armię z Terakoty.

Marek Antoniusz (83 p. n. e. - 30 p. n. e.) – rzymski wódz i polityk, kochanek Kleopatry. Xena w przebraniu Kleopatry spotkała się z nim zawinięta w dywan. W czasie randki Xeny odgrywającej rolę Kleopatry i Marka Antoniusza pod piramidami miał miejsce atak rzymskich żołnierzy wysłanych przez Brutusa. Antoniusz bronił kochanki. Ostatecznie Xena zabiła Marka Antoniusza, aby nie dopuścić do podboju Egiptu.

Oktawian (63 p. n. e. - 14 n. e.) - pierwszy cesarz rzymski z dynastii julijsko – klaudyjskiej. W Egipcie osobiście próbował zabić Kleopatrę. Później jako cesarz Oktawian August udzielił schronienia Xenie, Gabrieli i Ewie. Uratował Ewę stratowaną rydwanem bogów. Zamierzał poślubić Liwię – Ewę. Rozpoczął rządy pragnąc wprowadzić powszechny pokój (Pax Romana). Z czasem jednak (tak jak wielu polityków…) zdradził swój młodzieńczy ideał i zaczął prowadzić podboje.

Wergiliusz (70 p. n. e. - 19 p. n. e.) – rzymski poeta, autor eposu ,,Eneida’’. W serialu był synem Joxera i Meg. Jego ojca zabiła Liwia – Ewa. Początkowo szukał na niej zemsty, z czasem jej wybaczył. Pod wpływem diabłów zaczął bić ludzi. Towarzyszył Xenie i Gabrieli w ich wędrówkach. Zainteresowanych Czytelników odsyłam do posta: ,,Eneida’ ;).

W czasie pobytu na Saharze, Xena przedstawiła się Rzymianom jako Fosfia - żona Scypiona Afrykańskiego. Było dwóch rzymskich wodzów o tym imieniu: Scypion Afrykański Starszy (236 p. n. e. - 183 p. n. e.) i Scypion Afrykański Młodszy (185 p. n. e. - 129 p. n. e.). Żaden z nich nie miał jednak żony o imieniu Fosfia. Starszy ze Scypionów miał za żonę Emilię Tertię (230 p. n. e. - 163/ 162 p. n. e.), młodszy zaś – Sempronię (170 p. n. e. - 101 p. n. e.).

Kaligula (12 n. e. – 41 n. e.) –chory psychicznie cesarz rzymski z dynastii julijsko – klaudyjskiej. Św. Michał Archanioł ostrzegał Xenę przed nim. Kaligula zabił Tyberiusza i wymordował jego rodzinę. Ewa podjęła z nim walkę. Kaligula założył Sektę Krwi. Łączyły go więzy życia z Afrodytą (bogini miała umrzeć wraz z Kaligulą). Afrodyta kochała go, a on wysysał z niej boskość i uwięził Aresa. Gdy Xena ugryzła Kaligulę w wargę do krwi ten spanikował. Prześladował go duch jego matki. Kaligula ujrzał św. Michała Archanioła, który zaprowadził Ewę na jego dwór. Ewa wzywała go do nawrócenia, a Xena przeszkodziła obłąkanemu cesarzowi w zasztyletowaniu córki. Po trzecim pocałunku Afrodyty stał się bogiem, a wtedy Afrodyta odzyskała pamięć, lecz utraciła boskość. Xena wygrała wyścigi rydwanów z Kaligulą, w których stawką było życie Ewy, po czym namówiła szaleńca do popełnienia samobójstwa.

W serialu ważną rolę odgrywają liczne nawiązania do mitów i legend, ,,Biblii’’, oraz bardziej lub mniej znanych dzieł literackich i filmowych.

Mitologia egipska:

Amon – bóg pierwotnie czczony w Tebach, później postawiony na czele całego egipskiego panteonu i utożsamiany z solarnym bogiem Ra. Wyobrażany min. z rogami barana. W serialu na prośbę zawiedzionego kochanka sprawił, że dzień się powtarzał.

Izyda – najważniejsza bogini egipskiego panteonu, popularna także w innych krajach (Grecja, imperium rzymskie), siostra i żona Ozyrysa. Fortuna przebrała za nią Xenę.

Anubis – bóg zmarłych przedstawiany jako człowiek z głową szakala. Xena spotkała go w krainie Iluzji.

W krainie Iluzji Xena spotkała również mówiącego, kamiennego sfinksa (lwa z ludzką głową). Istoty te zostały zapożyczone z wierzeń egipskich przez Greków do mitu o Edypie. Zainteresowanych Czytelników odsyłam do posta: ,,Sfinks w kulturze egipskiej’’.

,,Biblia’’:

Baruch był jednym z żydowskich proroków. Jego imię nosiła zjawa spotkana przez Xenę w Pasażu Snów.

Xena i Gabriela znalazły dziecko w pływającej kołysce co nasuwa skojarzenia z takimi postaciami jak Mojżesz (? - 1407 p. n. e.) czy Sargon z Akadu (? - ok. 2279 p. n. e.) Król Gregor chciał zabić dziecko, aby nie stracić tronu co upodabnia go do króla Heroda I Wielkiego (73 p. n. e. - 4 p. n. e.). Dziecko urodziła jego służąca Ofelia (nawiązanie do ,,Hamleta’’ W. Szekspira). Król Gregor za radą Xeny adoptował dziecko, które otrzymało imię Gabriel.

Arka Przymierza była ozdobną skrzynią, w której Izraelici przechowywali tablice Dekalogu. Xena razem z królem złodziei Autolikosem chciała wykraść drogocenną skrzynię, którą łotry chciały wykorzystać do zniszczenia świata jako broń (nawiązuje to do następującego fragmentu: ,,Gdy przybyli na klepisko Nakona, Uzza wyciągnął rękę w stronę Arki Bożej i podtrzymał ją, gdyż woły szarpnęły. I zapłonął gniew Pana przeciwko Uzzie i poraził go tam Pan za ten postępek, tak że umarł przy Arce Bożej’’ - 2 Sm 6, 6 – 7). W owej Arce Xena znalazła tablice Dekalogu.

Abraham (ok. II tys. p. n. e.) w serialu nazywany był Anteuszem. Xena i Gabriela uratowała chłopca Icusa (odpowiednik Izaaka) przed złożeniem w ofierze przez jego ojca – monoteistę. Drugi syn nazywał się Mael, czyli Izmael (przodek Arabów). Żona Anteusza (odpowiednik Sary) czciła Hestię. Mael podburzał do złożenia Icusa w ofierze. Dał ojcu orzechowy chleb zatruty lulkiem czarnym. Mael za pomocą tuby udawał Boga, aby doprowadzić Icusa do śmierci. Xena chciała uratować Maela przed upadkiem w przepaść, lecz on sam skoczył. Tymczasem prawdziwy Jahwe odezwał się z nieba i kazał uwolnić Icusa. Głos Boga każącego oszczędzić Icusa miała udawać Gabriela, lecz nie mogła, bo tuba wypadła jej z ręki; był to prawdziwy głos Boga.

Xena niosła uwolnionego z ,,krzyża’’ Atreusza co upodabnia ją do takich postaci jak Pieta, Eos i Memnon, oraz matka Leminkainena z fińskiego eposu ,,Kalevala’’.

Olbrzym Goliat – przyjaciel Xeny chciał się zemścić na Garecie, który rozbił jego armię (notabene: Garet to imię jednego z Rycerzy Okrągłego Stołu). Goliat pomagał łapać rozbójników dowódcy armii – Dagonowi (imię boga Filistynów, występujące również w mitologii Cthulhu).

Jonatan – najstarszy syn Saula (ok. XI wieku p. n. e.) został uwolniony przez Xenę z niewoli Filistynów. Zginął w walce z Goliatem (naprawdę Saul i Jonatan zginęli razem w bitwie z Filistynami).

Dawid (ok. 1040 p. n. e. - ok. 970 p. n. e.) - król Izraela, następca Saula, ojciec Salomona. Gabriela spotkała go w lochu i rozmawiali o psalmach, podczas gdy Xena broniła Izraelitów przed najazdem Filistynów.

W swoich wędrówkach obie wojowniczki spotkały też Świętą Rodzinę uciekającą do Egiptu. Gabriela oddała Maryi łaciatego osła Tobiasza (imię biblijne).

W krainie Iluzji, Xena spotkała zielonego, mówiącego węża – symbol szatana kuszącego Ewę.

W krainie Iluzji Xena spotkała też symbole Ewangelistów: mówiącego lwa (św. Marek), orła (św. Jan) i byka (św. Łukasz). Wśród nich zabrakło anioła (św. Mateusz).

,,Perły przed wieprze’’ - to słowa Autolikosa, który ukrył się w posągu świni, aby dostać się do skarbca (por. ,,Nie dawajcie psom tego co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały’’ - Mt 7,6).

Eliasz (Elijah) – choć imię tej postaci nawiązuje do proroka Eliasza (IX wiek p. n. e./ VIII wiek p. n. e. - VIII wiek p. n. e.) jest to apokryficzny Jezusa Chrystusa (8/4 p. n. e. - 33 n. e.). Był wyznawcą Jahwe; iluzjonistą spotkanym przez Xenę i Gabrielę w Indiach, co nawiązuje do XIX – wiecznej legendy o pobycie Jezusa w tym kraju. Uważano go za Awatara, wcielonego boga. Uzdrawiał min. chorą dziewczynkę. W przeciwieństwie do braminów, troszczył się o ludzi z niskich kast co upodabnia go do Jezusa. Wracając z Indii nawrócił w więzieniu wojowniczkę Nadżarę. Głosił pokój i sprzeciwiał się bogom Olimpu za co Ares chciał go zniszczyć. W czasie modlitwy ukazała mu się anielica Kalisto (modlitwa w Ogrójcu). Xena chciała uratować Eliasza przed śmiercią. Ares przebił mieczem bezbronnego Eliasza, który umarł w objęciach Gabrieli (Pieta). Jego ciało zostało spalone na stosie.

Meg powiedziała: ,,Jeden facet myślał, że kończy się świat, chciał wybudować arkę’’, co stanowi nawiązanie do patriarchy Noego.

Piekło – miejsce wiecznej kary potępionych. Trafiła tam Kalisto, która zamieniła się w diablicę i porwała ze sobą Xenę i Gabrielę do Piekła. Gabriela została zmuszona do zjedzenia owoców (owoc zakazany) i zamieniła się w diablicę. Potem została wykąpana przez anioły w wodzie święconej i przestała być diablicą, za to stała się nią Xena.

Niebo miejsce wiecznej nagrody zbawionych. Trafiły tam Xena i Gabriela po ukrzyżowaniu. Anioły zabrały do Nieba Gabrielę, a Xena została zabrana przez anielicę, gdy zaatakowały ich diabły.

Św. Michał Archanioł uratował Xenę. Gabriela spadła do Piekła, a Xena ją uratowała. Później Xena walczyła ze św. Michałem Archaniołem w obronie Gabrieli i Afrodyty. Wojownicza księżniczka topiła Archanioła, Gabriela chciała mu ratować życie, gdy wtem Xenie została odebrana moc zabijania bogów.

Czyściec – miejsce pokuty dusz przed wejściem do Nieba, jego istnienia negują protestanci i prawosławni. Xena przeszła przez ogień czyśćca i weszła do wody święconej. Trzej Magowie idący za światłem błyskawicy przyszli powitać dziecko Xeny (jednym z Magów była kobieta). Przynieśli w darze: ziarno, owoce i oliwę. Okazali się jednak płatnymi zabójcami, którzy chcieli zabić Ewę, wysłanymi przez kapłanów Apolla, Artemidy i Posejdona.

Św. Jan Chrzciciel (6 p. n. e./ 2 p. n. e. - ok. 32 n. e.) - ostatni i największy prorok Starego Testamentu, który w wodach Jordanu ochrzcił Jezusa Chrystusa. W serialu wyglądał inaczej niż w ikonografii (min. nie miał brody i nosił turban) i ochrzcił Ewę.

Szatan nawiedził Amfipolis pod nieobecność Xeny, lecz Ewa w imieniu Eliasza i duchów niebieskich przegnała go.

Lucyfer – archanioł o szmaragdowych skrzydłach, który chciał wtrącić Xenę do piekła, za to, że nie objęła tronu po Mefistofelesie. Xena chciała dobić leżącego Lucyfera, lecz Ewa wyprosiła dlań oszczędzenie życia. Xena uwiodła Lucyfera i wtrąciła go do piekła, gdzie zajął miejsce Mefistofelesa. Lucyfer chciał z archanioła awansować na serafina (błąd: archanioł stoi wyżej w hierarchii). Xena i Gabriela sprofanowały świątynię Eliasza przez orgię, a gdy św. św. Michał i Rafał zobaczyli Lucyfera obłapiającego Xenę, przybyli i nastąpiła walka Xeny z aniołami. Lucyfer zwabiony w pułapkę przez Xenę stał się demonem, którego Xena do piekła.

Do fatalnego w skutkach tańca Salome, nawiązuje scena, w której Xena w haremie Gurkhana w północnej Afryce prosiła go o głowę jego pierwszej, okrutnej żony – Sary – siostrzenicy Gabrieli jako nagrodę za tanie. W rzeczywistości miała zamiar ją uratować.

Xena zjawiła się na dworze Kaliguli jako Saba, co nawiązuje do biblijnej królowej Saby, która złożyła wizytę królowi Salomonowi.

Zeloci byli radykalną sektą żydowską żyjącą w czasach Jezusa. W serialu chcieli złożyć w ofierze dziewicę Dżenaję, którą uratowała Xena.

Z pozabiblijnej tradycji żydowskiej został zaczerpnięty dybuk – duch zmarłej osoby opętujący żywych. W serialu duch Xeny przebywał w ciele króla złodziei, aby odzyskać właściwe ciało.

Mitologia perska:

Demon Dahak Mroczny – wróg Boga Izraela wywodzi się od smoka Ażi Dahaka i jego zeuheryzowanej postaci - tyran Zohak – jednego z negatywnych bohaterów eposu ,,Księga królewska’’ Ferdousiego (935 - 1020). W serialu jego wyznawcy ukrywający się w Brytanii czcili go jako Jedynego Boga. Ares chciał zniszczyć jego świątynię), lecz Xena sprzeciwiała się temu. W owej świątyni Gabriela zwiedziona przez kapłana Krastofa została rytualnie zgwałcona. Dahak miał ,,zgładzić starców, ślepców, kalekich i wasze marne bóstwa’’. Krafstor zamienił się w czerwonego diabła i zginął z ręki Xeny.

Innym ukłonem w stronę starożytnej Persji było to, że Joxer wyznawał zaratusztrianizm – dualistyczną religię stworzoną przez proroka Zaratusztrę (XIII w. p. n. e. - VI wiek p. n. e).

Mitologia indyjska:

Rama (zwany Ramachandra w odróżnieniu od Paraśuramy i Balaramy) – mityczny władca, awatar Wisznu, główny bohater eposu ,,Ramajana’’. Jego imieniem jeden z członków załogi nazwał Greka Cekropsa.

Maja oznacza w hinduizmie: ,,złudzenie’’, to znaczy świat postrzegany zmysłami jest w nim postrzegany jako iluzja (ideę tę można znaleźć w cyklu filmów science fiction ,,Matrix’’). Imię Maja nosiła ponadto nepalska księżniczka, matka Buddy (ok. 563 p. n. e. - 483 p. n. e.). W serialu nazywała się tak asystentka iluzjonisty Eliasza. W czasie występu została opętana i zaczęła wymachiwać mieczami (stoczyła pojedynek z Xeną). Gabriela wypędziła demona z Mai i została uznana za boginię Dewi.

Dewi to imię potężnej bogini, której rozlicznymi aspektami są: łagodna Parwati, wojownicza Durga i przerażająca Kali, oraz wszelkie inne boginie indyjskie (przypomina to nieco kult Wielkiej Boginii w wicca). Gabriela czczona jako Dewi spotkała Tatakę – piękną blondynkę; uzdrowicielkę z Indii, która z uzdrowionych kompletowała armię przeciwko Ramie. Gabriela tak jak Tataka zaczęła nosić zmysłowy strój z pereł (dary od uzdrowionych). Opętał ją duch Tataki. Prawdziwym cudotwórcą okazał się Eliasz, który wyegzorcyzmował Gabrielę (moim zdaniem dobrze pokazuje to wyższość chrześcijaństwa nad hinduizmem).

Sati – to obecnie zakazany, zbrodniczy rytuał hinduski polegający na paleniu wdowy na stosie pogrzebowym męża. Jego nazwa pochodzi od imienia jednej z żon Śiwy, która rzuciła się w ogień nie mogąc znieść zniewagi, jaką jej ojciec wyrządził jej mężowi. Również wszystkie żony Kriszny po śmierci męża poniosły śmierć na jego stosie. Podobne zwyczaje panowały u też wikingów i Słowian (w polskiej literaturze znalazło to odbicie w opisie śmierci Jagi na stosie Wisza w ,,Starej baśni’’ Ignacego Kraszewskiego). W XX wieku Gandhi podjął wysiłek zastąpienia sati zaczerpniętym z ,,Biblii’’ lewiratem. W serialu Xena uratowała młodą wdowę przed śmiercią na stosie pogrzebowym jej męża. Sati mógł znieść tylko Daksza oświecony (ojciec Sati i teść Śiwy). Uratowana indyjska czarodziejka Naina wysłała Xenę do jej przyszłego życia, gdzie walczyła z Altii (zaznaczam, że jako katolik nie wierzę w reinkarnację). Naina wysłała Gabrielę w ślad za Xeną (Gabriela wcieliła się wówczas w indyjskiego księcia). Dzięki narysowaniu na swoich ciałach mahendi – magicznego wzoru z henny, Xena i Gabriela sprowadziły Alti do swoich czasów i tam ją pokonały.

Rakszasy – jedna z odmian indyjskich demonów, zaatakowały Xenę i Gabrielę. Chciały bowiem przeszkodzić im w dotarciu do Awatara. Służyły Indradżitowi.

Indradżit był synem Rawany (antagonisty Ramy), księciem rakszasów (demonów). Swoje imię zawdzięczał zwycięstwu odniesionemu nad bogiem burzy Indrą. W serialu na latającym dywanie porwał Gabrielę na Lankę - ,,ziemię demonów’’. Zwodził Gabrielę wizją torturowanej Xeny. Kiedy wojownicza księżniczka odcięła czakramem dłoń Indradżita duszącą Gabrielę, wtedy wyrosły mu kolejne ramiona. Xena zabiła Indradżita po długiej walce. Indradżit odciął Xenie ręce, lecz Kriszna dał jej nowe (nawiązanie do chrześcijańskiej legendy o dziewczynie bez rąk, która otrzymała nowe kończyny od Jezusa).

Hanuman – bóg w postaci małpy, który pomagał Ramie w odzyskaniu Sity porwanej na Lankę przez jej władcę, demona Rawanę. Był wielkości człowieka, pokryty białym futrem i miał ogon. Widząc go po raz pierwszy Xena go zaatakowała, choć nie miał złych zamiarów. Chciał pomóc Awatarowi w walce z Indradżitem.

Kriszna – bodaj najbardziej popularny awatar Wisznu mający postać przystojnego młodzieńca o niebieskiej skórze, zabójca wielu demonów na czele ze złym królem Kansą, brat Balaramy. Xena za radą Hanumana, modliła się doń, a on przybył. Mówił Xenie, aby nie wahała się walczyć w słusznej sprawie, a odrodzi się jako święta (jest to nawiązanie do mającego postać pouczenia wojownika Ardżuny przez Krisznę, obszernego traktatu ,,Bhagawatgita’’, wchodzącego w skład eposu ,,Mahabharata’’).

Kali (,,czarna’’) - wojownicza bogini śmierci i zniszczenia, zabijająca demony i sama wyglądająca i zachowująca się jak demon. Miała czarną skórę i cztery ręce; w każdej z nich trzymała jakąś broń. Xena mocą Kriszny, zamieniona w boginię Kali zabiła Indradżita, a potem odzyskała ludzką postać.

Samsara to w religiach indyjskich (hinduizm, buddyzm i dżinizm) kołowrót wcieleń, z którego wyzwoleniem jest stan nirwany. W serialu imię Samsara nosiła jedna z Amazonek.

W mitologii tybetańskiej Tara była żeńskim bodhisattwą (istotą, która zrezygnowała z zostania Buddą, aby oświecać innych), której domenę stanowiły współczucie i miłosierdzie, żoną (śakti) Awalokiteśwary. Czczono ją w postaci: Zielonej, Białej, Czerwonej, Żółtej i Niebieskiej. W serialu mała wojowniczka o tym imieniu pobiła Gabrielę, ponieważ chciała pomóc w odzyskaniu urny Apolla. Później Xena i Gabriela uratowały Tarę przed chłostą za taniec co może stanowić satyrę na talibów. Biczować chciał ją naczelnik miejskiej milicji – Istafan (imię nawiązuje zdaje się do Isfahanu w Iranie.

Z mitologii chińskiej został zaczerpnięty taoistyczny symbol jing – jang (przenikające się czerń i biel symbolizujące równowagę między parami przeciwieństw typu: mężczyzna – kobieta, dzień – noc, suche – mokre itd.). W serialu Gabriela leżała na okrągłym łożu w kształcie symbolu jing – jang.

Do mitologii japońskiej nawiązuje najprawdopodobniej wymyślony na potrzeby serialu, demon Jodoshi – Książę Ciemności o wielkiej głowie. Z rykiem zaatakował mnicha w herbaciarni, zamroził go oddechem gdy się kąpał w balii, a potem go połknął. Japonka Akemi posłała po Xenę, aby pokonała Jodoshi, który był jej ojcem. Akemi zabiła ojca chwytem nauczonym przez Xenę, aby pomścić śmierć innych członków rodziny, a potem popełniła harakiri. Jodoshi nie przyjęty do zaświatów pożarł 40 dusz pogorzelców, które zamieszkały w jego wnętrzu. Xena zginęła w bitwie z wojskami Jodoshi i ukazała się Gabrieli jako duch w czerwonym kimono, bowiem tylko jako duch mogła pokonać demona i uwolnić dusze (motyw mesjański w sposób zamierzony, bądź nie, nawiązujący do ofiary Chrystusa). Gabriela wytatuowana przez Akemi, poszła odzyskać ciało przyjaciółki. Chciała je spalić na stoku góry Fuji, by Xena mogła się odrodzić. Gabriela walczyła o ciało Xeny z samurajem. Pokonała go i dostała głowę Xeny. W walce Gabrieli z samurajem prochy Xeny spadły w przepaść. Jodoshi połknął Akemi, lecz tatuaż obronił Gabrielę przed jego czarami. Xena została wskrzeszona pocałunkiem Gabrieli (miała usta zwilżone wodą ze źródła na szczycie Fuji), po czym zdekapitowała Jodoshiego i uwolniła pożarte przezeń dusze. Zrezygnowała jednak z ożywienia, bo jego efektem ubocznym byłoby potępienie 40 000 dusz, które dopiero co uwolniła.

Mitologia arabska:

Sindbad Żeglarz to postać z ,,Baśni 1001 nocy’’. W jednym z odcinków miał uratować Hermię (imię z dramatu ,,Sen nocy letniej’’ Williama Szekspira) przed otruciem się, lecz zrobiła to Xena.

Dżiny to dobre lub złe demony zrodzone z ognia, pochodzące jeszcze z wierzeń przedmuzułmańskich i zasymilowane przez islam. W serialu były to duchy – przewodnicy fenickiej wojowniczki Nadżary. Słyszała dżiny od dzieciństwa i uważała je za swoich przyjaciół. Ich ciała były ze światła. Nadżara walczyła ze złym Maratem, którego imię przypomina nazwisko francuskiego rewolucjonisty Jeana Paula Marata (1743 – 1793). Nadżara tylko udawała dobrą, a w rzeczywistości była fanatyczką, która mordowała jeńców, jeśli w przeciągu trzech dni nie przechodzili na stronę Światła.

Mitologia grecka (z niej siłą rzeczy pochodzi najwięcej zapożyczeń w serialu):

Cyklopy były rasą jednookich olbrzymów. Xena walczyła z oślepionym cyklopem, którego wcześniej oślepiła go w czasie gdy była rozbójniczką.

Gabriela spotyka woźnicę, który znał króla Edypa (w mitologii wsławił się rozwiązaniem zagadki Sfinksa z Teb, oraz tym, że na skutek klątwy zabił ojca i poślubił własną matkę).

W jednym z wczesnych odcinków występuje rodzina uchodźców z Troi budujących nowy dom w Grecji.

Stentor był trębaczem, który poniósł karę za to, że chciał rywalizować z Hermesem – heroldem bogów olimpijskich. W serialu Stentor został rzekomo zabity przez Xenę pod Koryntem, a jego ojciec Cyklus chciał go pomścić.

Morfeusz (jego imię znaczy: ,,Kształtujący’’) był zmiennokształtnym bogiem marzeń sennych, synem Hypnosa, bratem Fobetora i Fantasosa. Odgrywa ważną rolę w filmie ,,Matrix’’. Jest też głównym bohaterem cyklu komiksów fantasy ,,Sandman’’ Neila Gaimana. W serialu mistycy z Twierdzy Morfeusza porwali Gabrielę, bo jako dziewica miała zostać żoną ich boga.

Pandora była pierwszą kobietą stworzoną wspólnym wysiłkiem przez bogów olimpijskich w cele zaszkodzenia ludzkości za fortele Prometeusza. W serialu występuje wnuczka Pandory, która otworzyła puszkę z nieszczęściami. Owa puszka (w oryginale greckim: pithos, czyli gliniana beczka) była skrzynką z odlewem dłoni (zamknięta w niej była nadzieja). Ponadto okazała się pusta, bowiem Pandora nosiła nadzieję w sercu.

Ares – bóg wojny, pod postacią zakapturzonego zabójcy zabił chłopów Doraklesa i Aerolisa, aby winą obarczono Xenę. Jednak wojowniczka wymogła na Aresie zwrot zabitych chłopów żywych. Ares uwodził Xenę; kusząc ją obietnicą władzy nad światem. Ubierał się na czarno i nosił spodnie. Stał się śmiertelny, gdy ukradziono mu miecz przez co stracił boskość. Wówczas spokojni dotąd ludzie (jak Gabriela) stali się agresywni. Dzięki Xenie odzyskał miecz ukradziony przez czarownika Syzyfa i wysłał go z powrotem do Hadesu. W 1940 r. archeolodzy uwolnili Aresa z grobowca. Wówczas Xena przeniosła się do XX wieku, aby powstrzymać Aresa, który wspierał Hitlera. Ostatecznie Ares ocalił życie Gabrieli i Ewie. Uczynił to rezygnując z własnej nieśmiertelności. Po utracie nieśmiertelności najechał Amazonki (prosił Xenę o pomoc w odzyskaniu boskości). Chciał im bowiem odebrać ambrozję. Watażka Gazgar wyznaczył nagrodę za jego głowę. Xena stanęła wówczas w jego obronie, każąc mu zająć się uprawą roli. Po skosztowaniu złotego jabłka odzyskał boskość i wrócił na Olimp. Został doradcą Varii – królowej Amazonek. Ares szantażował Xenę, aby zawarła z nim ślub przed Mojrami w zamian za pomoc w uratowaniu Gabrieli (ślubu udzielonego przez Mojry nie można było unieważnić). W XXI wieku zwój zawierający akt ślubu spłonął jednak od kuli ognia wypuszczonej przez Aresa.

Tytani byli generacją pierwotnych bóstw starszych niż Olimpijczycy i pokonani przez nich. Gabriela weszła do jaskini gdzie odbywał się obrzęd, przeczytała zaklęcie i uwolniła trzech uśpionych Tytanów (wśród nich była jedna Tytanka). Gabriela kazała im oczyścić studnię i naprawić tamę. Tytani uważali Gabrielę za boginię (Gabriela popełniła wówczas grzech pychy – hybris). Przeciw Gabrieli buntował się Tytan Hyperion. Xena, Gabriela i kapłan schronili się przed Hyperionem w świątyni Kronosa – brata Tytanów. Hyperion zabił starszego Tytana, który bronił dzieci chroniących się w jaskini.

Prometeusz (,,myślący do przodu’’) był Tytanem, stwórcą ludzi (ulepił ich z gliny pomieszanej z własnymi łzami), oraz ich herosem kulturowym. Został ukarany przez Zeusa za kradzież ognia i danie go ludziom. Xena chciała uwolnić Prometeusza uwięzionego przez bogów (ludzkości groziła utrata ognia i gojenia się ran). Na Górze Wulkanów w Jaskini Hefajstosa bóg kowali wykuł miecz zdatny do uwolnienia Prometeusza. Hera prześladowała Prometeusza, chcę odebrać mu nadzieję (pojawiała się jako oczy na niebie). Wojownicy Hery ukryci w smoczych jajach strzegli Prometeusza, którego łańcuchów nie można było przeciąć mieczem Hefajstosa, bo zamieniłoby się w popiół. Xenę uniósł w powietrze smok, zaś łańcuch Prometeusza przeciął miecz odbity od głazu.

Gabriela opowiadała Jolaosowi platoński mit o pierwotnych hermoafrodytach (po rozdzieleniu się tych istot na dwoje, każda z nich szukała ,,drugiej połowy’’).

Syzyf był królem Koryntu i tricksterem, skazanym w Hadesie na wtaczanie ciągle wyślizgującego się z rąk głazu na szczyt góry za uwięzienie boga śmierci Tanatosa. W serialu uwięził wymyśloną na potrzeby serialu boginię śmierci Celestę. Miała postać pięknej kobiety ubranej na biało, której atrybutem była świeca. Hades prosił Xenę, by uwolniła jego siostrę Celestę z zamku Syzyfa. Po uwolnieniu Celesta darowała życie Syzyfowi, zaś wątek pośmiertnej kary Syzyfa, został pominięty.

Pewien młodzieniec opowiadał Gabrieli stworzony na potrzeby serialu mit o miłości Lepidusa i Io (nie mylić z Io, kochanką Zeusa zamienioną przez Herę w krowę) – pary kochanków zamienionych przez Afrodytę w śnieg i deszcz.

Amazonki były plemieniem wojowniczych kobiet, z którymi potykali się herosi greckiej mitologii. Kiedy Xena i Gabriela po raz pierwszy szły przez ziemie Amazonek, ich królową była Melosa. Czciły Artemidę – boginię Księżyca i paliły swych zmarłych. Przyjęły Gabrielę do swego ludu, za to, że zasłoniła jedną z nich Teremis swym ciałem. Jedna z Amazonek urodziła centaura (w tym celu udała się do Aten), zaś mongoloidalna Amazonka Rea (imię matki Zeusa) chciała mieć dzieci z Joxerem.

Centaury były barbarzyńską rasą do pasa ludzi, a od pasa – koni. Pod Koryntem Xena przegrała z centaurami. W czasie ich najazdu na Amazonki, chciała utrzymać pokój między oboma ludami. W późniejszych latach Lord Belak – syn Boriasza i Nataszy toczył z nimi wojnę. Centaur imieniem Xenan porwał bowiem jego córkę Nike (imię greckiej bogini zwycięstwa). Nike kochała Xenana i miała z nim dziecko – małego centaura. Tymczasem Belak wymordował centaury. Xenan był ostatnim z nich. Xena przekonała Belaka, aby porzucił zemstę i pogodził się z córką. Syn Xenana i Nike otrzymał imię Boriasz po pradziadku.

Helena Trojańska była najpiękniejszą ze śmiertelnych kobiet, córka Zeusa i Ledy. Wykluła się z łabędziego jaja podobnie jak jej rodzeństwo: mykeńska królowa Klitajmestra i bliźniacy Kastor i Polideukes. W serialu sprowadziła na pomoc swą przyjaciółkę Xenę i Gabrielę. Helena chcąc zakończyć wojnę postanowiła sama wrócić do Menelaosa. Tymczasem ani Parys ani Menelaos nie kochali jej. Parysa zabił zdrajca Deifobos, zaś Xena zabiła Deifobosa i umożliwiła Helenie ucieczkę (najpiękniejsza kobieta związała się z wówczas z Perdikasem).

Ambrozja była pokarmem olimpijskich bogów zapewniającym im nieśmiertelność. W serialu miała postać pomarańczowego kryształu. Xena szukała zaginionego skarbu Sumerów (mieścił się w nim Klucz Tytanów). Chciała znaleźć ambrozję, aby zostać boginią. Gabriela i Tersytes ukradli rubin ze świątyni Demeter, który miał posłużyć do odnalezienia góry z ambrozją. Tersytes odnalazł Klucz Tytanów i chciał posiąść ambrozję, by zostać bogiem. Ostatecznie Xena zrezygnowała z bycia boginią i wrzuciła ambrozję w ogień.

Hades był bogiem świata podziemnego. Jego podziemne królestwo również zwane Hadesem dzieliło się na Tartar (miejsce kary) i Pola Elizejskie (miejsce nagrody). Xena dostała się do Gadesu przez jezioro. Chciała bowiem naprawić niesprawiedliwość wyrządzoną przez zbója Arteminiusa, który ukradł hełm Hadesa, stał się niewidzialny i sprawił, że dobrzy poszli do Tartaru, a źli na Pola Elizejskie. W późniejszych latach Hades bojąc się utracić włdzę, chciał zabić Ewę. Xena zniszczyła czakramem jego hełm czyniący niewidzialnym (stąd właśnie pochodzi imię tego boga). Hades wciąż chcący zabić Ewę, zginął z ręki Xeny stającej w jej obronie.

Charon był pomniejszym bogiem służącym Hadesowi, który za opłatą jednego obola przewoził dusze zmarłych na drugi brzeg Styksu. W serialu był niski, miał trupio bladą skórę, nosił dredy i mówił chrapliwym głosem.

Harpie – latające, potworne pół – kobiety, pół – ptaki, w serialu były podobne do ludzi ze skrzydłami nietoperzy. Xena i jej były kochanek, Murzyn Marcus walczyli z nimi w Hadesie.

W jednym z odcinków Gabriela grała na fletni Pana, zwanej też syringą (według mitu instrument ten jako pierwszy sporządził bóg Pan z trzciny, w którą zamieniła się odrzucająca jego zaloty nimfa Syrinks).

Melager Potężny był nadużywającym alkoholu, starym wojownikiem w samurajskiej zbroi, który miał ochraniać wioskę Gabrieli przed bandą Damona. Jego pierwowzorem mógł być zarówno heros Meleager – uczestnik tragicznych łowów na dzika kalidońskiego jak i … ówczesny prezydent Rosji, Borys Jelcyn (1931 – 2007), którego z Melagerem Potężnym łączyły siwe włosy i alkoholizm.

Rea była boginią, żoną Kronosa i matką pierwszej generacji bogów olimpijskich (Zeusa, Posejdona, Hadesa, Hery, Demeter i Hestii). W serialu jej imię nosiła Rea z Locji – jedna z niewolnic uwolnionych przez Xenę i Gabrielę.

Kalisto była nimfą z orszaku dziewiczej bogini łowów Artemidy. Zeus uwiódł ją pod postacią Artemidy i spłodził z nią syna Arkasa, eponima Arkadyjczyków. Artemida ukarała Kalisto zamieniając ją w niedźwiedzicę, zaś Zeus przeniósł się na nieboskłon jako gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. W serialu Kalisto była okrutną wojowniczką o blond włosach, a do tego abstynentką (czyżby nawiązanie do Hitlera, który rzekomo nie pił alkoholu?). Podszywała się pod Xenę i chciała w jej imieniu zabić Pytię. Pochodziła z wioski Cirry spalonej przez ludzi Xeny, za co szukała zemsty. Uwolniła się z lochu, zebrała bandę, zginęła w ruchomych piaskach,. Xena żałowała, że jej nie uratowała. Ares uwolnił Kalisto z Tartaru i sprowadził do świata żywych. Xena zamieniła się ciałami z Kalisto, lecz problem ten rozwiązał Hadesa. Kalisto uwolniona z Tartaru przez Fadlę – Nadzieję miotała płomienie i szukała zemsty na Xenie. Miała swych wyznawców, którzy chcieli jej złożyć w ofierze Serafinę – przyjaciółkę Gabrieli. Xena ostatecznie zabiła boginię Kalisto Sztyletem Łani pozwalającym zabijać bogów. Kalisto wróciła z zaświatów z krótkimi włosami i połączyła siły z Juliuszem Cezarem. Kusiła Xenę by przestała być wojowniczką i uszkodziła jej kręgosłup czakramem. Dzięki poświęceniu Xeny trafiła do Nieba, gdzie zamieniła się w anielicę. Dzięki niej i Eliaszowi Xena i Gabriela wróciły do życia. Później anielica Kalisto wcieliła się w nienarodzone dziecko Xeny (jako katolik odrzucam wiarę w reinkarnację).

Gabriela opowiadała stworzony na potrzeby serialu mit o myśliwym Liberiuszu zamienionym przez Artemidę w sarnę. Jego pierwowzorem był myśliwy Akteon zamieniony w jelenia za karę za podglądanie kąpiącej się Artemidy i rozszarpany przez własne psy. Imię łowcy zamienionego w sarnę nosił natomiast papież św. Liberiusz (? - 366).

Iksjon był królem Lapitów i praojcem centaurów, który za zabójstwo swego brata (antyczny odpowiednik Kaina) i próbę uwiedzenia Hery, został przez Zeusa skazany na przywiązanie do obracającego się, płonącego koła. W serialu Xena szukała magicznego Kamienia Iksjona (przed nawróceniem szukała go w Koryncie), jednak Centaury nie chciały jej go oddać. Zaklęte w nim było zło centaurów (Iksjon stworzył je dobrymi).

Mojry (rzymskie: Parki) były boginiami losu, których wyrokom musiał być posłuszny sam Zeus. Zajmowały się przędzeniem, odmierzaniem i w końcu przecinaniem nici symbolizującej życie każdej istoty ludzkiej. W serialu nazywały się: Panna, Matrona i Staruszka, co stanowi nawiązanie do wiccańskiej Wielkiej Bogini mającej postać Dziewicy, Matki i Staruchy (ich prawdziwe imiona nadane przez Greków brzmiały: Kloto, Lachezis, Atropos). Xena paląc świecę przepraszała Mojry. Królowi Sylmusowi zwalczającemu Święto Zimowego Przesilenia ukazała się ubrana na biało Kloto (udawała ją Xena). Gabriela z kolei udawała ducha królowej Arelii. Potem Xena udawała Lachezis, wreszcie Sylmusowi ukazała się Atropos, a on się przestraszył i nawrócił. Jakiś czas potem Ares uprowadził Gabrielę i pokazał jej Mojry. Życie Xeny było uzależnione od życia Nadziei. Mojry przepowiedziały, że Xena musi umrzeć, aby mógł nastąpić Zmierzch Bogów.

Orfeusz był nadludzko zdolnym pieśniarzem, mitycznym twórcą religii zwanej orfizmem. W serialu jego muzyka uspokajała bachantki. Joxer dał Xenie krzyczącą głowę Orfeusza. Eurydyka zginęła w czasie bitwy między Xeną a Bachusem, zaś Orfeusz winił za to Xenę.

Driady były pięknymi nimfami drzew, zwłaszcza dębów. W serialu miały postać skrzydlatych kościotrupów z ogonami i były wrogami bachantek. Bachantkę można było zabić kością driady.

W serialu atrybutem Heliosa – boga słońca był magiczny sztylet Heliosa o falistej klindze. Xena chciała go użyć do zabicia Aresa, jednak ujrzała na jego ostrzu twarz Eliasza uczącego przebaczać i darowała życie bogu wojny.

Zagreus był poprzednikiem Dionizosa, synem Zeusa i chtonicznej bogini Persefony. Jako dziecko został zabity i pożarty przez Tytanów. W serialu jego imię nosił watażka, z którym walczyły Xena i Gabriela.

Afrodyta (rzymska: Wenus) była boginią miłości, piękna i seksu. W serialu została ukazana jako blondynka mająca długie, kręcone włosy i nosząca biało – różową suknię. Zazdrosna o popularność Xeny sprawiła, że to co Gabriela napisała, to się spełniało. Ukradła Gwiazdę Północną, a gdy Xena, Gabriela i Joxer chcieli ją odzyskać, sprawiła, że Joxer zakochał się w małpie, Gabriela w samej sobie (tak jak Narcyz chciała pocałować swe odbicie i wpadła do wody), a Xena w rybach. Xena i Gabriela powstrzymały bandę Farona przed rabunkiem jej świątyni. Uratowała ranną Gabrielę. Z pomocą Afrodyty Xena dostała się na Olimp, by wymusić na Atenie wskrzeszenie Gabrieli i Ewy. Boskości pozbawił ją romans z Kaligulą, lecz Xena dała jej złote jabłko. Afrodyta skosztowała go, odzyskała boskość i wróciła na Olimp, gdzie zamieszkała z Aresem.

Eros był bogiem miłości, synem Afrodyty, przedstawianym jako półnagi młodzieniec z białymi skrzydłami i łukiem. Skojarzył Ilandrę i Sarpedona. Ich królestwa miały się połączyć, a przygraniczne chramy Afrodyty miały być zburzone.

Argus był olbrzymem o stu oczach, któremu Hera zleciła pilnowanie zamienionej w krowę Io, kochanki Zeusa. Został zabity przez Hermesa, a jego oczy Hera umieściła na trenie pawia. W serialu imię to nosił niesprawiedliwy sędzia, który sądził Melagera (w Polsce niesprawiedliwy Argus znalazłby oparcie w szeregach KOD – u).

Odyseusz był znanym ze sprytu królem Itaki, uczestnikiem wojny trojańskiej i głównym bohaterem eposu Homera ,,Odyseja’’. W oryginale nosi rzymską formę swego imienia: Ulisses. Xena i Gabriela spotkały go na plaży wracającego do Itaki, zaś piraci próbowali mu przeszkodzić w powrocie. Odyseusz i Xena zakochali się w sobie. Wspólnie walczyli z piratami, którzy najechali Itakę. Odyseusza powracającego z tułaczki poznał pies Argos. Okazało się, że Penelopa wbrew kłamstwom Posejdona żyje. Piraci zalecali się do niej, a ona kazała im napiąć łuk (pomogła to zrobić Xena). Odyseusz wrócił do żony, a Xena nie chciała rozbijać ich małżeństwa (godna uznania jest tu pochwała wierności małżeńskiej).

Posejdon był bogiem morza. W serialu miał błękitne ciało utworzone z wody, dzierżył trójząb a na jego głowie spoczywała złota korona. Prześladował Odyseusza za oślepienie cyklopa Polifema. Chciał zabić Ewę, lecz zginął zabity na plaży przez Xenę rzucającą weń czakramem.

Syreny z mitologii greckiej różniły się od tej z herbu Warszawy; przypominały bowiem ptaki o kobiecych głowach, wabiące do siebie żeglarzy śpiewem. Xena związała Odyseusza gdy płynęli koło Wyspy Syren. W serialu nie miały rybich ogonów, ani ptasich skrzydeł. Były za to pięknymi kobietami, które tańczyły i śpiewały. Odyseusz uwolnił się z więzów i chciał płynąć ku Syrenom. Ich śpiew działał tylko na mężczyzn. Xena śpiewała, aby odwrócić jego uwagę (jest to nawiązanie do mitu o Orfeuszu, który uczestnicząc w wyprawie Argonautów uratował ich własnym śpiewem przed kuszeniem syren).

Cekrops (Kekrops) był mitycznym władcą Aten, przedstawianym w ikonografii jako pół – człowiek, pół – wąż. W serialu był Murzynem. Ponieważ dał pierwszeństwo Atenie, która ofiarowała jego miastu drzewko oliwne, za karę został przeklęty przez Posejdona.

Charybda była wirem morskim stworzonym przez Posejdona. Cekrops poświęcił się skacząc do Charybdy, aby ratować Xenę, a fala wyrzuciła go brzeg. Klątwa została zniweczona.

Hestia była boginią ogniska domowego. W serialu jej kapłanki wypuściły białe gołębie – symbol pokoju. Xena przyjęła kult Hestii i pozwoliła spalić się na stosie (później okazało się, że była to Lea; kapłanka Hestii podobna z wyglądu do Xeny).

Gaja była boginią ziemi, która jako pierwsza wyłoniła się z pierwotnego Chaosu. W serialu czczące ją siostry Gai wyglądały jak zakonnice w fioletowych habitach.

Mnemosyne była boginią pamięci. Gabriela poszła do jej świątyni, aby wyleczyć wspomnienia o Nadziei. Kapłanka Mnemozyny odbierała całą pamięć cierpiącym (podobny motyw występuje w komiksie o Thorgalu). Gabriela napełniła misę wodą zawierającą wspomnienia (przypomina to późniejszą Myślodsiewnię z ,,Harry’ego Pottera’’) i odbyła podróż przez wspomnienia (co z kolei nasuwa skojarzenia z psychoanalizą). Przewodnikiem Gabrieli był Ares (aluzja do ,,Boskiej komedii’’ lub kuszenia Jezusa na pustyni). Gabriela szła przez Rzekę Rozpaczy, lodowatą Rzekę Żalu (Kocytus) i Rzekę Ognia (Flageton).

Muza Kaliope – patronka poezji epicznej zabroniła tańczyć gdy w czasie jej święta wybuchł pożar (tak naprawdę Muzą tańca była Terpsychora).

Eris (rzymska Dyskordia) była boginią niezgody odpowiedzialną za wybuch wojny trojańskiej. Chciała zastrzelić z łuku matkę Xeny wskazaną przez Autolikosa, oskarżoną o zabicie łowczyni nagród Raweniki (Xena uratowała matkę czakramem). Eris zginęła, gdy Xena ucięła jej głowę czakramem.

Dafne była nimfą, która ścigana przez Apolla zamieniła się w drzewo laurowe. W serialu Afrodyta zamieniła świadomość Xeny i chorej dziewczynki o imieniu Dafne.

Terpsychora; Muza tańca, aby krzewić muzykę ukryła w różnych zakątkach złote liry. O jedną z nich walczyły Amazonki z bandą lorda Drakona. Xena aby zapobiec rozlewowi krwi urządziła starcie kapel (nawiązanie do współczesnej muzyki: rock i metal).

Zeus był bogiem burzy stojącym na czele bóstw olimpijskich. Razem z Herą po wizycie u Mojr, chciał zabić córkę Xeny zagrażającą panowaniu bogów. Jego gwardię stanowili Proksycedeusze (gdy jeden z nich ginął, pozostali ożywali). Herkules w obronie dziecka Xeny zabił swojego ojca Zeusa, a wtedy Xena urodziła córkę Ewę.

Hera była siostrą i zarazem żoną Zeusa, wiecznie zazdrosną o liczne kochanki patronką małżeństw i królową bogów Olimpu. W tajemnicy przed Zeusem pomogła Herkulesowi w poszukiwaniach Żelaza Kronosa w Lesie Tytanów. Została zabita przez Zeusa pocałunkiem. Zeus połknął ją, wchłonął w siebie jak Metydę.

Kronos był prastarym bogiem pożerającym własne dzieci, synem Uranosa, który wykastrował sierpem ojca, mężem Rei i ojcem Zeusa, który strącił go z tronu. W serialu ze swego żebra wykuł sztylet, którym rozdarł ciemność. Herkules użył tego sztyletu do pozabijania Proksycedeuszy.

Atena – córka Zeusa, po śmierci ojca objęła władzę na Olimpie. Chciała zabić Ewę. Namawiała Celestę – boginię śmierci, aby zabiła Ewę, lecz ta odmówiła. Wysłała po Ewę łuczniczki w srebrnych zbrojach, a jej wojsko oblegało Amfipolis. Razem z Hadesem i Hefajstosem chcąc zabić Ewę spaliła rydwan, którym uciekała Xena. Na Olimpie zginęła z ręki Xeny.

Hefajstos był bogiem ognia i metalurgii. W serialu nosił dredy. Xena walczyła z nim w obronie życia Ewy. Razem z Gabrielą strąciły go do lawy, lecz przeżył upadek.

Na dnie Morza Śródziemnego żyła społeczność trytonów i syren (wyglądem i trybem życia przypominały Amerykanów z lat 90 – tych XX wieku). Trafiła tam Gabriela i spotkała trytona podobnego do Joxera. Opiekowała się jego dziećmi: Płetwiarzem (pół – chłopcem, pół – foką), Jeżykiem (chłopcem z kolcami jeżowca na głowie) i ich siostrą Kawiorką (dziewczynką – kałamarnicą).

Apollo był synem Zeusa i Latony z Hiperborei; bogiem muzyki i poezji, ale też zarazy. Chciał zabić Ewę. Xena odbiła jego ognistą kulę. Zabiła Apolla w obronie Ewy.

Artemida (rzymska Diana) była siostrą Apolla, dziewiczą boginią lasów, zwierząt i polowań. W serialu miała długie rude włosy. Xena zabiła ją na Olimpie jej własnymi strzałami w obronie Ewy.

Orestes był synem Agamemnona i Klitajmenstry. Za matkobójstwo trafił do zakładu dla obłąkanych w fikcyjnej wiosce Andreas. Gabriela odkryła, że to nie on zabił Klitajmestrę.

Helikon to góra w Beocji, będąca siedzibą Muz. Biły z niej źródła Aganippe i Hippokrene. W serialu była to forteca na wybrzeżu, gdzie została uprowadzona Waria – królowa Amazonek.

Bellerofont był herosem, który dosiadając skrzydlatego konia Pegaza pokonał potwora Chimerę. W serialu był władcą twierdzy Helikonu, który kazał porwać Warię – królową Amazonek. Walczyła z nim Xena. Był synem Artemidy, który chciał zemścić się na Xenie za śmierć matki. Zamierzał wytępić Amazonki za to, że nie czciły już Artemidy. Zginął w walce z Xeną.

Hermes (rzymski Merkury) był bogiem handlu, kradzieży, wiedzy tajemnej (Hermes Trismegistos identyfikowany z egipskim Thotem), heroldem bogów i psychopompem. Jego hełm umożliwił Xenie lot w powietrzu i uratowanie dziewicy Dżenai wrzuconej przez zelotów do morza.

Mitologia rzymska:

Herkules to rzymskie imię greckiego herosa Heraklesa, wyróżniającego się nadludzką siłą. W serialu wyglądał inaczej niż w ikonografii – miał długie włosy, zero zarostu, nosił żółtą koszulę zamiast lwiej skóry i przede wszystkim – nosił barbarzyńskie spodnie, których w rzeczywistości historycznej żaden Grek by nie założył. Herkules był bohaterem osobnego serialu z Kevinem Sorbo w roli głównej, który wywarł duży wpływ na życie Xeny (wojowniczka zmieniała się na lepsze po tym jak Herkules ją pokonał i oszczędził). Razem z Jolaosem, Herkules przybył uwolnić Prometeusza. Innym razem Xena uwiodła Jolaosa i poróżniła go z Herkulesem. Gdy heros dowiedział się o ciąży Xeny przyszedł ją odwiedzić.

Flora była boginią wiosny i kwiatów, na której cześć Rzymianie organizowali orgiastyczne Floralia (dla ciekawostki: przedstawiająca ją rzeźba stoi w Szczecinie przed katedrą św. Jakuba). W serialu imię Flora nosiła córka przyjaciółki Xeny, która związała się z Czarnym Wilkiem – organizacją powstańców przeciwko władzy tyrana Kserksesa. Okazało się, że to Flora była Czarnym Wilkiem (przypuszczam, że może to być nawiązanie do wojny w Czeczenii, bowiem godło wolnej Czeczenii przedstawia właśnie wilczycę).

Diana (grecka Artemida) była boginią lasów, zwierząt i polowań. Jej imię nosiła księżniczka będąca sobowtórem Xeny. Ojciec owej księżniczki chciał znieść niewolnictwo (nawiązanie do Diany jako bogini również niewolników). Ponadto imię tej postaci może też stanowić aluzję do niezwykle popularnej w latach 90 – tych XX wieku brytyjskiej księżnej Diany Spencer (1961 – 1997).

Bachus (grecki Dionizos) był bogiem wina. W serialu miał postać czerwonego diabła o baranich rogach i koziej brodzie, ubranego na czarno. Wokół niego skupiały się bachantki (greckie menady), z którymi spotykał się w Lesie Bachantek. Serialowe bachantki były podobne do wampirów; wystarczyło jedno ukąszenie bachantki, aby opętać dziewczynę (w mitach przypisywano im omofagię, czyli jedzenie surowego mięsa rozszarpywanych w szale zwierząt). Mogły ponadto zamieniać się w wilki. Pijąc krew Bachusa na zawsze zostawały bachantkami. Tylko bachantka mogła zabić Bachusa. Xena i Gabriela zamienione w bachantki zabiły Bachusa, a wówczas pozostałe bachantki zostały odczarowane. Później Bachus siedział w drzewie i śmiał się z szalonej Xeny.

Kupidyn (grecki Eros, zwany też przez Rzymian – Amorem) był bogiem miłości. W serialu Kupidyn był małym synkiem Erosa, obdarzonym miał skrzydełkami. Wykradł łuk ojca i dla zabawy strzelał do ludzi. Trafił w Xenę, a ta zakochała się w watażce Draco, Draco zakochał się w Gabrieli, a Gabriela w Joxerze.

Dyskordia (grecka Eris) była boginią niezgody, odpowiedzialną za wybuch wojny trojańskiej. W serialu miała postać wojowniczki. Odbyła magiczny pojedynek z Afrodytą, w wyniku którego Gabriela wpadła do morza.

Fortuna (grecka Tyche), zwana Iluzją wyłowiła Xenę z morza. Mówiła piosenką. Była ubrana na zielono, miała koło i krótkie włosy. Towarzyszył jej mówiący maltańczyk.

Pax była boginią - alegorią pokoju, w seriali czczoną przez … Arabów.

Kastor i Polluks (greccy: Kastor i Polideukes) bawili się w Klubie Bliźniąt, do którego chciała iść Afrodyta. W serialu byli uwięzieni w jednym ciele nie jak Dioskurowie, ale jak Aloadzi. Kastor wynalazł olejek umożliwiający z powrotem zamienić duszami Xenę i Dafne. Gabriela i Afrodyta zdobyły go walcząc z Dioskurami w oleju na ringu w Klubie Bliźniąt.

Lakrymos był wymyślonym na potrzeby serialu bogiem rozpaczy, który wyszedł ze źródła młodości. Miał długie siwe włosy. Mimo próśb Gabrieli nie chciał powiększyć konia Xeny zamienionego w źrebaka. Gabriela próbowała rozśmieszyć Lakrymosa opowiadaniem swoich przygód, lecz gdy kwestionowała jego moc, ten zmniejszył ją samą. Joxer przekonał Lakrymosa do odczarowania Gabrieli i Argo. Xena rzuciła w boga rozpaczy ciastem, a on się roześmiał i odczarował Argo. Od tej pory polubił rzucanie plackami w ludzi.

Furie (greckie Erynie) były budzącymi grozę boginiami zsyłającymi obłęd na zbrodniarzy. Tańczyły przed Aresem, a ten zlecił im prześladowanie Xeny i zesłanie na nią szaleństwa. Xena opętana przez Furie chciała zabić matkę, aby pomścić ojca, jednak zrezygnowała z tego. Wolała zabić siebie niż matkę (jej matka zabiła pijanego ojca, który wracał ze świątyni Aresa w obronie córki przed nim, ponieważ chciał ją złożyć w ofierze bogu wojny. Ares namawiał Xenę do złożenia ofiary z matki. Jednak wojowniczka w obecności Furii odmówiła, bo uznała, że jej ojcem jest Ares, a ten się wypierał. Xena znokautowała Aresa i do ofiary nie doszło (w ten sposób przekonała go). Gdy Xena pokonała w walce Aresa, Furie uleczyły ją z szaleństwa. Później Atena kazała im zabić Ewę, zaś Afrodyta chciała oszczędzić Gabrielę. Furie namawiały Gabrielę do zabicia Ewy, kusząc ją posługiwały się zjawami Joxera i Nadziei. Przybrały postać Xeny, Gabrieli i Ewy, aby sprowokować walkę Aresa z Xeną, lecz wojowniczka zabiła je czakramem.

Mitologia celtycka:

Banshee to żeńskie demony z folkloru irlandzkiego, które zapowiadały śmierć ludzi z arystokratycznych rodów krzykiem i praniem w wodzie zakrwawionej bielizny (walijskim odpowiednikiem banshee była śliniąca się jędza). Występują w ,,Opowieściach z Narnii’’ C. S. Lewisa (jako srożyce) i w ,,Harrym Potterze’’ J. K. Rowling (jako szyszymory). W serialu atakowały w lesie Xenę i Gabrielę. Chciały czcić Gabrielę noszącą w sobie dziecko Dahaka (Nadzieję).

Mitologia germańska:

W jednym z odcinków Grecy (!) obchodzili Święto Zimowego Przesilenia, czyli germańskie Yule, w czasie którego piekli gęsi i ubierali choinkę.

Do XVII – wiecznej, holenderskiej legendy o przeklętym statku; Latającym Holendrze nawiązuje przeklęty przez Posejdona statek Cekropsa, z którego nie można było uciec. Możliwe jest tu również nawiązanie do niemieckiego statku SS ,,Bremerhaven’’ (1921 – 1944), który w czasie II wojny światowej pełnił rolę nazistowskiego obozu pracy.

Berserkowie byli skandynawskimi wojownikami odzianymi w skóry niedźwiedzi, którzy walczyli w amoku i odznaczali się nadludzką siłą (wywarli wpływ na postać Beorna z ,,Hobbita’’ J. R. R. Tolkiena). W serialu berserk walczył na usługach szamanki Alti. Xena zabiła go w karnym pojedynku, a później jako walkiria zagrzewała wikingów do walki z berserkami.

Afrodyta i Gabriela, aby wejść do Klubu Bliźniąt przebrały się za walkirie Brun i Hildę, co stanowi nawiązanie do Brunhildy z ,,Pieśni o Nibelungach’’.

Walkirie były żeńskimi demonami służącymi Odynowi, które zabierały poległych wojowników do Walhalli. Dosiadały latających koni. Xena jako walkiria uwięziła potwora w klatce, on jednak zabrał jej magiczny pierścień.

Beowulf (jego imię znaczy Pszczeli Wilk, czyli Niedźwiedź) – tytułowy bohater staroangielskiego eposu, zabójca potworów; pierwowzór Beorna z ,,Hobbita’’ J. R. R. Tolkiena. Spotkał Xenę i Gabrielę w karczmie. Xena wyruszyła z nim na wyprawę, by naprawić to co zepsuła 35 lat temu. Wyruszyli przeciwko Grendelowi, który uwolnił się z klatki zabierając pierścień. Beowulf ostał zraniony pazurem matki Grendela, lecz przeżył. Oskarżony o uwodzenie Xeny przez siostrę Hrotgara, wyruszył z Xeną uwolnić Gabrielę.

Wiglaf był giermkiem Beowulfa, który zginął gdy walkiria rzuciła weń mieczem.

Grendel był potwornym trollem – ludożercom, w staroangielskim eposie zabitym przez Beowulfa. W serialu Xena odcięła mu palec z pierścieniem (nawiązanie do sceny z ,,Władcy Pierścieni’’ J. R. R. Tolkiena, w której Isildur uciął palec Saurona z magicznym pierścieniem), po zarżnęła Grendela czakramem w kopalni na bagnach.

Odyn (Wotan) był bogiem wojny i wiedzy tajemnej. Xena spotkała go wracając z Chin zawieszonego na drzewie, aby posiąść mądrość. Służyły mu kruki Huginn i Muginn. Przepowiedział Xenie, że pokona ją Herkules. Xena nakłoniła Odyna do zejścia z drzewa, za co w nagrodę została walkirią. Pod jej wpływem Odyn stał się okrutny i nauczył Xenę pirokinezy. Xena odebrała mu złote jabłka i dała je Afrodycie i Aresowi, aby mogli odzyskać boskość. Resztę magicznych owoców zwróciła Odynowi.

W niemieckim eposie ,,Pieśń o Nibelungach’’ Krymhilda była burgundzką księżniczką, siostrą Guntera i Hagena, żoną Zygfryda, która pomściła śmierć swych braci na Attyli. W serialu jej imię nosiła walkiria o blond włosach. Popadła w konflikt z Xeną jako zbyt okrutną. Wraz z innymi walkiriami chciała przeszkodzić Xenie w zdobyciu Złota Renu. Xena strąciła ją na ziemię. Wówczas Krymhilda założyła pierścień wykuty przez Xenę i zamieniła się w matkę Grendela. Mściła się za śmierć syna – Grendela. W postaci potwora (a staroangielskim eposie Beowulf zabił również matkę Grendela) przeszkadzała wikingowi Erykowi w zbudzeniu Gabrieli śpiącej w kręgu ognia. Xena prośbą o przebaczenie odczarowała Krymhildę, zaś pierścień stopił się. Odczarowana Krymhilda powróciła do Walhalli, gdzie oduczyła walkirie okrucieństwa. Potem pomogła Xenie dostać się do Walhalli po złote jabłka.

Hrotgar był królem Danii, na którego dwór przybył Beowulf, aby zabić Grendela. W serialu chciał poślubić Xenę, która po utracie pamięci nosiła imię Velthinga i przybyła na wesele na grzbiecie ofiarnego wołu mającego być ofiarą dla Frei. Hrotgar wyłowił Xenę z morza.

Brunhilda była walkirią (skazaną przez Odyna na magiczny zen w ognistym kręgu za nieposłuszeństwo), królową Islandii i wielką miłością Zygfryda – Sigurda, choć została żoną burgundzkiego króla Guntera. W serialu miała miejsce walka Gabrieli z Brunhildą, która chciała walczyć u boku Xeny. Odyn kazał jej zabić Xenę i odebrać jej pierścień. Brunhilda była lesbijką zakochaną w Gabrieli. Zamieniła się w wieczny płomień, Gabriela przeszła przez niego, położyła się na ołtarzu i zasnęła. Xena przeszła przez płomienie Brunhildy i zbudziła Gabrielę pocałunkiem (jako katolik jestem przeciwnikiem czynów homoseksualnych).

Xena chciała zdobyć legendarny skarb – Złoto Renu. Można je było zdobyć jedynie wyrzekając się miłości. Pilnowały go syreny (nie miały rybich ogonów). Xena okłamała je, że chce być syreną, gdy ujrzała skarb, zabrała go i pobiła syrenę. Ze Złota Renu wykuła magiczny pierścień, który uczynił ją niewidzialną. Mocą pierścienia pokonała Odyna, matkę Grendela i walkirie, jednak pierścień odebrał jej pamięć. Oddała go Brunhildzie, ostatecznie zaś zwróciła złoto reńskim syrenom.

Mitologia słowiańska:

Velaska (czeska: Walaszka) była królową Amazonek, która próbowała zabić Gabrielę podczas koronacji na królową Amazonek. Chciała ambrozji, aby stać się boginią. Zjadła i osiągnęła boskość. Xena do walki z nią sprowadziła z Hadesu nieśmiertelną Kalisto (publicznie przyznała się do jej skrzywdzenia). Velaska zniszczyła świątynię Artemidy. Razem z zamienioną w boginię Kalisto spadły do lawy. Zainteresowanych legendą o Walaszce odsyłam do książki M. Derwich i M. Cetwińskiego ,,Herby, legendy, dawne mity’’.

Krak był polskim odpowiednikiem czeskiego Kroka; mitycznym władcą Lechitów i założycielem Krakowa. W serialu Palemon mówił do Xeny: ,,Kojarzysz Krakusa z Pylii?’’ Był to watażka zabity przez Xenę.

Z powodu nocnej zmory zamkniętej w butelce Xena, Gabriela i Joxer cały czas przeżywali ten sam dzień.

Jeden z odcinków może nawiązywać do ,,wojny białogłowskiej’’ opisanej przez czeskiego kronikarza Kosmasa z Pragi (1045 – 1125). Walczyły między sobą Amazonki ze szczepu Tretolmeków i mężczyźni ze szczepu Waronisów. Na czele Tretolmeków stała Atma – kobieta sprowadzona czarami z XX wieku (motyw mesjański), która nadała Tretolmeczkom nazwę Amazonek.

Mitologia bałtycka:

W mitologii greckiej Palemon był jednym z pomniejszych bogów morza, podczas gdy w litewskiej legendzie jego imię nosił Rzymianin, który przybył nad Bałtyk i stał się przodkiem Litwinów (zainteresowanych legendą o litewskim Palemonie odsyłam do książki ,,Herby, legendy, dawne mity’’ M. Derwicha i M. Cetwińskiego). W serialu Palemon porwał Gabrielę i chciał stoczyć śmiertelny pojedynek z Xeną.

Nawiązanie do kultury indiańskiej jest Horda: rasa dzikich ludożerców czczących Kaltakę – boga wojny (później okazało się, że Kaltaka to woda). Xena i Gabriela broniły Aten przed ich najazdem (ich pierwowzorem mogli być również orkowie i Piktowie. Ludzie z Hordy sami siebie nazywali Pomirą i czcili Przyrodę. Servik – wódz Pomiry porwał i wychował Vanessę i nadał jej imię Pili.

Wierzenia średniowieczne i wczesnonowożytne:

Królik – wampir, który rzucił się na Gabrielę może być wzorowany na fantastycznym zwierzęciu zwanym dasypus:

,, […] Według dziewiątey Księgi Nierembergiusa w Historyi Naturalnej, w Indyi tak są te wielkie Dasipides, że chartowi wielkością się równaią, głowę mają nakształt kociej, po całym ciele taranciznę, rączości extraordinaryiney, którą ielenie y inne ściga zwierzęta, samym tylko liże ięzykiem, a tym samym ślepotę im przynosi, drugie cale zabiia iadem swoim. Wiele tak pobitych zwłóczy na iedno mieysce, darniem pokrywa, na drzewo się wychwyciwszy, głosem zwoływa zwierzęta do owego mięsiwa nagotowanego, Jak się naiadłszy zwierzęta rozeydą, Dasypus czyli królik zstępuie z drzewa, owe pożywa ostatni, wprzód nietknąwszy zębami, aby zwierząt owych nie potruł swoim iadem’’ - ks. Benedykt Chmielowski ,,Nowe Ateny’’ [w]: Jan Gondowicz ,,Zoologia fantastyczna uzupełniona (uzupełniona)’’.

Gabriela w Perias czuła przymus by tańczyć, co może nawiązywać do włoskiej legendy o pochodzeniu tańca zwanego tarantellą. Jako pierwsze miały go tańczyć osoby ukąszone przez tarantule, której jad zmuszał właśnie do kompulsywnego tańca.

Mandragora to roślina, której korzeń przypominający dziecko miał zapewniać płodność. W serialu drzewo mandragory zawierało lek na zatrutą ranę Joxera.

Androfagowie byli opisanym już przez Herodota (ok. 484 p. n. e. - ok. 426 p. n. e.) plemieniem barbarzyńskich kanibali żyjących na północ od Scytii. Identyfikowano ich z przodkami Mordwinów, Lapończyków i Samojedów. W serialu odziewali się w skóry dzików. Pojmali Wergiliusza i chcieli go zjeść, a także upiec Gabrielę w glinie. Zostali pokonani przez Xenę.

Legendy arturiańskie:

Nawiązaniem do Rycerzy Okrągłego Stołu byli Rycerze Przekłutego Serca. Żyli w Brytanii w Lesie Banshee i podburzali chłopów przeciwko ciężarnej Gabrieli. Gromadzili się przy Okrągłym Stole. Ostatni król Brytanii przed najazdem rzymskim wbił miecz w skałę. Miecz ten wyjęła Xena.

W jednym z odcinków pojawia się miasto Zarras, którego nazwa wskazuje na saraceńskie miasto Sarras występujące w zbiorze ,,Opowieści Okrągłego Stołu’’.

Apostołowie Nadziei – córki Gabrieli i Dahaka przypominali zombie – ożywione zwłoki z haitańskiej mitologii voodoo.

Ukłonem w stronę kultury syberyjskiej jest szamanizm. Xena za pomocą praktyk szamańskich chciała nawiązać kontakt ze zmarłą Gabrielą. Szamanka Altii demoralizowała Xenę. Kazała jej zabić dziecko (odebrał je Boriasz). Alti przeklęła nienarodzone dziecko Xeny i Boriasza (Solana). Xena w powietrznym pojedynku w lesie zabiła Alti nadziewając ją na wystającą gałąź. Dzięki Xenie zmarłe Amazonki wraz z królową Cyjaną mogły udać się do Krainy Umarłych. Altii chciała przejąć duszę nienarodzonego dziecka Xeny i zastąpić je swoją własną. Xena i Alti walczyły w zaświatach pod postacią kościotrupów.

Innym nawiązaniem do mitologii syberyjskiej jest kosmiczne drzewo – rezerwuar dusz nienarodzonych dzieci (dziecko Xeny ukazało się jej jako biały gołąb, aby jej podziękować).

Commedia dell’arte:

W przygodach Xeny i Gabrieli uczestniczył przygłupi chwalipięta Joxer, który chciał być wielkim wojownikiem i bez wzajemności podkochiwał się w towarzyszce Xeny. Postać ta bardzo przypomina Kapitana (Capitano) – chełpliwego i tchórzliwego wojaka z włoskiej commedia dell’arte. Jego polskimi odpowiednikami był: Papkin z ,,Zemsty’’ Aleksandra Fredry.

Książki i filmy:

Jedna ze zjaw widzianych przez Xenę w Pasażu Snów nosiła imię Dolas, co Polakom może nasuwać skojarzenia z kanonierem Frankiem Dolasem z filmu ,,Jak rozpętałem drugą wojnę światową?’’ z 1969 r. (zapożyczenie mało prawdopodobne).

Gabriela pisząc wiersz powiedziała do handlarza niewolników, że zasłania jej światło, co nawiązuje do sceny spotkania mieszkającego w beczce filozofa Diogenesa (412 p. n. e. - 323 p. n. e.) do króla Aleksandra Wielkiego (356 p. n. e. - 323 p. n. e.).

Do ,,Opowieści wigilijnej’’ Charlesa Dickensa (1812 – 1870) nawiązuje odcinek, w którym król Sylmus (odpowiednik Scrooge’a) zabronił obchodzić Święto Zimowego Przesilenia, bo jego żona zmarła w to święto. Tymczasem kierowniczka sierocińca okazała się zaginioną królową Arelią.

Ernest Hemingway (1899 – 1961) napisał powieść ,,Komu bije dzwon?’’o wojnie domowej w Hiszpanii (1936 – 1939). Nawiązuje do niej tytuł odcinka: ,,Jemu bije dzwon’’, w którym dźwięk dzwonu zamieniał Joxera w bohatera.

Włoski poeta Dante Alighieri (1265 – 1321) zasłynął jako twórca monumentalnego poematu ,,Boska komedia’’. Nawiązuje do niego tytuł jednego z odcinków: ,,Eroska komedia’’.

Do filmu wojennego ,,Parszywa Dwunastka’’ z 1967 r. nawiązuje Parszywa Szóstka, która miała powstrzymać Agetona, który od Aresa otrzymał zbroję z metalu Hefajstosa czyniącą go niepokonanym. Pierwowzorem metalu Hefajstosa był wydobywany przez krasnoludy magiczny metal mithril z ,,Władcy Pierścieni’’ J. R. R. Tolkiena.

Giovanni Boccaccio (1313 – 1375) napisał prekursorski zbiór nowel ,,Dekameron’’. Nawiązuje do niego (konkretnie do opowiadania: ,,Okrutne łowy’’) scena, w której w Chinach polowano na półnagą Xenę z psami.

Niemiecki filozof Friedrich Nietzsche (1844 – 1900) napisał fabularyzowane dzieło ,,Tako rzece Zaratustra”. Nawiązuje do niego zwrot ,,Tako rzecze Hestia’’.

Aluzją do horrorów H. P. Lovecrafta (1890 – 1937) – barbarzyńca z ośmiornicą na głowie (Cthulhu). Innym nawiązaniem do mitologii Cthulhu jest miejscowość Lomar.

Amerykański pisarz Edgar Rice Burroughs (1875 – 1950) zasłynął stworzeniem postaci Tarzana. W jednym z odcinków Joxer obnażył się i bujał na lianie jak Tarzan.

Do filmów animowanych Walta Disneya (1901 – 1966) nawiązuje pies Pluton (jego pierwowzorem był Pluto).

W ,,Xenie’’ są też obecne nawiązania do horrorów np. w scenie, gdy Talassa została rzucona przez Xenę na pożarcie żywcem przez kraby:

,,Wygląd: Nigdy nie zgadniecie! Kraby giganty! Pochodzenie: Wysepka na Pacyfiku, gdzie dzieją się różne dziwne rzeczy – trzęsienie ziemi, potop – i w tajemniczy sposób zaczynają znikać naukowcy.
Zachowanie: Okrutne! Krwiożercze! […] Kraby uległy dewiacji, poddane uprzednio radiacji (zwyrodniły się na skutek nadmiernego promieniowania i zaczęły pożerać ludzi, poczynając od swych badaczy). Pożywiając się ciałem profesorskim, pozyskały moce mózgów naukowców, oraz zdolność posługiwania się ich głosami. Nowa ekipa uniwersytecka wydaje się z góry skazana na zagładę, bo daje się zwabić na plażę wzywana głosem umarłych kolegów.
Zasłużona kara: Gdy już wszystkim się zdaje, że jest po ptakach, naukowcy dochodzą do wniosku, że kraby można wykończyć za pomocą elektrowstrząsów. Mordują całą populację poza superodporną ciężarną samicą. Na koniec Hank – bohaterski, choć niezbyt przystojny mózgowiec – własnoręcznie razi przewodem wysokiego napięcia pancerz zmutowanej krabicy i obydwoje płoną z sykiem iskier.
Do oglądania: Niesmaczny film ‘Attack of the Crab Monsters’ (Atak krabów gigantów) z 1957’’ - Michael Cox ,,Złota dziesiątka. Horrendalne horrory’’

Z kolei szczury z Wyspy Rekinów, które miały zjeść żywcem związaną Xenę, mogą nawiązywać do horroru ,,Szczury: Noc grozy’’ z 1984 r.

Do amerykańskie komedii ,,Brzdąc w opałach’’ z 1994 r. nawiązuje odcinek, w którym pojawia się dziecko – klucz uciekające przed Autolikosem, Joxerem i Meg udającą Xenę, którzy chcieli ukraść koronę Ateny. Po wskazaniu korony niemowlę miało zniknąć bez śladu. Zamieniło się w koronę Ateny, potem okazało się, że był to dorosły król Plejades zaklęty w niemowlę.

Do klasycznej baśni Charlesa Perraulta (1628 – 1703) nawiązuje odcinek, w którym Gabriela opowiadała małej księżniczce Alezji baśń o Kopciuszku (Tyrellii). W baśni tej pojawiały się ubrania Calvinusa Kleinusa (Calvina Kleina), a Afrodyta rozmawiała z magicznym zwierciadłem. Afrodyta kontynuowała baśń. Potem Joxer wprowadził do niej motyw gender (zamiana ról płciowych; Kopciuszek jako mężczyzna). Zjawiła się w niej dobra wróżka Harmonia, a bal przemienia się w dyskotekę.

Do amerykańskiej komedii ,,Areszt domowy’’nawiązuje scena, w której Xena zamknęła w jednym pomieszczeniu małą Alezję i jej macochę, aby się pokochały.

Carlo Collodi (1826 – 1890) zasłynął jako autor baśni ,,Pinokio’’. Gabriela wymyśliła Pinokia – ,,drewnianego chłopca, który ilekroć skłamał, rósł mu nos’’.

Angielski poeta John Milton (1608 – 1674) napisał eposy ,,Raj utracony’’ i ,,Raj odzyskany’’. Do jego twórczości nawiązuje tytuł odcinka: ,,Raj znaleziony’’.

Do utworów fantasy R. E. Howarda (1906 – 1936), a konkretnie do postaci wojownika i króla Kulla z Atlantydy nawiązuje Kull jako imię boga wojny.

Do filmu fantasy ,,Mortal Kombat’’z 1995 r. może nawiązywać odcinek, w którym z woli Aresa, Xena i Mevikan walczyły bez broni w jakimś równoległym świecie.

Legendę o Fauście opracowywali literacko tacy poeci jak Christopher Marlowe (1564 - 1593) i J. W. Goethe (1749 – 1832). W serialu pojawia się diabeł Mefistofeles z którym zawarł pakt Faust. Mefistofeles posłał złe duchy do tawerny Sireny, matki Xeny, która popadła w szaleństwo. W czasie klęski nieurodzaju zginęła spalona na stosie za rzekomy pakt z Mefistofelesem. Diabeł opętał Gabrielę. Chciał zająć Ziemię po śmierci bogów Olimpu. Dzięki egzorcyzmom Ewy opuścił ciało Gabrieli. Xena prosiła Gabrielę o … zabicie jej. Zabita przeniosła się do piekła i tam walczyła z Mefistofelesem. Ewa ofiarą ze swojej krwi ucieleśniła Mefistofelesa, a Xena go zabiła i uwolniła z piekła swoją matkę.

H. G. Wells (1866 – 1946) napisał wczesną powieść science fiction ,,Wehikuł czasu’’, w której ludzkość podzieliła się na rasy Ellojów i Morloków. Nawiązaniem do niej może być książę Czeznik Blodikar Morlok z Górnego Szeheradostanu (nazwa krainy, z której pochodził dodatkowo upamiętnia Szeherezadę z ,,Baśni 1001 nocy’’), który polował na Amazonki. Najpierw polował na zwierzęta i kolekcjonował trofea, potem zaczął mordować Amazonki. Zginął przebity zaostrzonym palem jak wampir.

Ezoteryka:

Jedna ze zjaw ujrzanych przez Xenę w Pasażu Snów nazywała się Mesmer; był to jeden z mieszkańców Amfipolis. Jego imię nawiązuje do austriackiego lekarza Franza Antona Mesmera (1734 – 1815); twórcy pseudonauki zwanej mesmeryzmem.

Postać komicznej, oderwanej od rzeczywistości Lei – kapłanki Hestii można odczytać jako satyrę na New Age, a konkretnie na kult czarownic wicca.

Do teozoficznego mitu o podziemnej krainie, zwanej Agarthą nawiązuje rajski ogród czarodzieja Aidana. Xena i Gabriela dostały się tam przez głęboką studnię. Aidan uczył Gabrielę kontroli oddechu i medytacji. Potrafił materializować myślą np. kwiaty. Chciał rozdzielić Xenę i Gabrielę. Wmawiał Xenie, że powinna zostawić Gabrielę, aby jej nie skrzywdzić. Aidan zamieniał zwiedzionych przez siebie ludzi w błękitne posągi. W istocie był guru sekty karmiącym się dobrocią swych ofiar (ostrzeżenie przed sektami). Xena walcząc z Aidanem upodobniła się wewnętrznie do indyjskiej bogini Kali i zabiła go.

W Niebie Xena wynurzyła się z kąpieli w wodzie święconej jako żeński archanioł, o czarnych skrzydłach. Żeńskie archanioły, zwane archaii występują w antropozofii – systemie okultystycznym stworzonym przez Rudolfa Steinera (1861 – 1925).

Motywem zaczerpniętym z legendy miejskiej z końca XX wieku jest tzw. ,,pluskwa milenijna’’ (miał to być oczekiwany z trwogą, globalny paraliż sieci internetowej w 2000 roku, który na szczęście nie nastąpił). W serialu Ares przeniósł się do lat 90 – tych XX wieku i chciał sparaliżować systemy komputerowe, lecz przeszkodziła mu Xena wcielona w mężczyznę.

,,Xena’’ jest raz epicką, a raz komiczną opowieścią o miłosierdziu i sprawiedliwości, o miłości, przyjaźni, wybaczeniu, poświęceniu. Ukazuje postaci dwóch pięknych i odważnych, nietuzinkowych kobiet. Pozytywnie, choć w apokryficzny sposób przedstawia tematykę staro – i nowotestamentową. Zaskakuje bogactwem wyobraźni i mnóstwem wątków zaczerpniętych z różnych źródeł.

Jeśli zaś chodzi o zastrzeżenia, to oprócz pojawiających się w ostatnim sezonie podtekstów lesbijskich, budzą je wyjątkowo liczne ahistoryzmy (jeśli o mnie chodzi to te ostatnie nie tyle mnie gorszą, co raczej śmieszą). Oto ich ,,syllabus’’:

W serialu starożytni Grecy używali kuszy (używanej min. przez straż handlarza bronią Mezentiusa i Trojan), podczas gdy w rzeczywistości broń ta pojawiła się dopiero w średniowieczu.

Gabriela mówiła, że Xena mierzyła 1,80 cm a tymczasem używany obecnie system metryczny został opracowany dopiero w czasie rewolucji francuskiej.

W chacie trojańskich uchodźców pojawił się indiański łapacz snów (bez komentarza).

Płatnerz pokazał Gabrieli miecz z albańskiej stali Iskandera – bega. W rzeczywistości albański bohater narodowy Jerzy Kastriota Skanderbeg żył w latach 1405 – 1468, zaś sama Albania jako państwo pojawiła się dopiero w XII wieku n. e. W starożytności jej tereny wchodziły w skład Ilirii.

W czasie Festiwalu Ziaren Grecy chcieli składać w ofierze kukurydzę. Ponadto w dzieciństwie Gabriela i jej chłopak Perdikas kradli kukurydzę na czym przyłapał ich Hylas. W rzeczywistości kukurydza pochodzi z Ameryki Środkowej. Znali ją dawni Aztekowie, ale nie Grecy.

W jednym z odcinków pojawia się pluszowy miś w starożytnej Grecji. Tymczasem takie zabawki pojawiły się dopiero znacznie później:

,,Pod koniec XIX wieku Margarete Steiff rozpoczęła produkcję pluszowych misiów zabawek. Sympatyczna maskotka karierę zawdzięcza jednak przede wszystkim słynnemu polowaniu Theodore’a Roosevelta w 1902 roku. Gdy jeden z uczestników łowów postrzelił młodego niedźwiadka, przestraszone zwierzę potrafiło skruszyć serce nawet tak namiętnego myśliwego, jak ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki. Rozczulony Roosevelt natychmiast rozkazał puścić misia wolno. […]. Od tamtej pory pluszowe misie zrobiły zawrotną karierę na całym świecie (...)’’ - Bartłomiej Grzegorz Sala ,,Królowie pradawnych puszcz. O dzikach, jeleniach, łosiach, niedźwiedziach, rysiach, tarpanach, turach, wilkach i żubrach w kulturze i tradycji polskiej’’

W serialu greccy kapłani byli ubrani jak chrześcijańscy mnisi, a pogański Grek nosił na piersi krzyż.

Gabriela rzucała w żołnierzy Kserksesa pomidorami, pochodzącymi z Ameryki Środkowej i nie znanymi dawnym Grekom.

Gabriela chciała się dostać do Akademii Bardów w Atenach. Tymczasem bard to określenie celtyckie, greckie to aojd, lub rapsod.

W serialu Grecy płacili dinarami – monetami arabskimi zamiast greckimi drachmami.

Arteminius chciał być nazywany Lordem, podczas gdy tytuł lorda pochodzi ze średniowiecznej Anglii i pochodzi od staroangielskiego słowa oznaczającego ,,rozdającego bochny [chleba]’’. Również Ares był nazywany lordem i również jest to ahistoryzm.

W jednym z odcinków pojawia się motyl monarcha w Grecji. Naprawdę gatunek ten żyje w Ameryce Północnej.

Xenę miał zabić zamachowiec uzbrojony w dmuchawkę. Broń ta pochodzi z Ameryki Południowej.

,,Talmandeus atakuje fabrykę Lorda...’’. Lord Salmoneus produkował wodę gazowaną (tak naprawdę wynalezioną dopiero w XVIII wieku) i założył strój chiński, przybrał imię Lord Selzer (nawiązanie do nazwy popularnych w latach 90 – tych XX wieku musujących tabletek przeciwbólowych Alka – Selzer.

W jednym z odcinków w Grecji pojawia się papuga lorysa górska żyjąca Australii, na Nowej Gwinei, w Indonezji i na okolicznych wyspach. Grecy znali natomiast aleksandrettę obrożną, której areał obejmuje: Afrykę Środkową i Wschodnią, Egipt, Mauritius, Tanzanię, Aden, Oman, Kuwejt, Irak, Indie, Indochiny, Chiny i Cejlon.

W jednym z odcinków Grecy nosili średniowieczne kolczugi.

Dawid pisał psalm używając liter greckich (powinny być hebrajskie). Chciał również poślubić Sarę – córkę Saula (tak naprawdę nazywała się Mikal).

W czasie kłótni przekupniów padły słowa: ,,Twoje ciastka są jak guma’’! Chodzić mogło wyłącznie o gumę arabską, podczas gdy pochodzący z Ameryki Południowej kauczuk zyskał popularność dopiero w XIX wieku.

W jednym z odcinków jako opiekun Miss Messynii wystąpił doża . Tymczasem tytuł doży (z łac. dux – wódz) był używany w Wenecji od 697 r. i w Genui od 1339 r.

Ahistoryzmem jest Palatyn Parnasu (tytuł palatyna pojawił się dopiero w średniowieczu).

W świecie Xeny w starożytności istniały już musicale. Tymczasem pierwszy musical (wówczas określany jeszcze terminem extravaganza) ,,The Black Crook’’ miał miejsce w 1866 r. Nazwa musical upowszechniła się na początku XX wieku.

Ahistoryzmem jest tytuł markizy w starożytności. Tytuł markiza (wywodzący się z margrabiego) pojawił się dopiero w czasach nowożytnych. Co ciekawe używany był nie tylko w Europie, ale też w … Chinach i Japonii.

Święty Mikołaj (Santa Claus) pojawił się już w starożytnej Grecji, a jego pierwowzorem był Sentykles; były wytwórca zabawek. Historyczny biskup św. Mikołaj z Miry (270 – 343) faktycznie był z pochodzenia Grekiem (jego imię oznacza Zwycięzcę). Jednak dominujący w obecnej popkulturze wizerunek Santa Clausa – ubranego na czerwono krasnala z brodą wywodzi się holenderskiego folkloru (od postaci Sinterklaasa) i został w XX wieku rozpropagowany przez amerykańskie reklamy Coca Coli.

W usta Cezara włożono słowa: ,,dziel i zwyciężaj’’, podczas gdy poprawnie brzmiały one: ,,dziel i rządź’’ (divide et impera).

Cezar kazał ukrzyżować Xenę w ubraniu. Tymczasem skazańców (w tym samego Jezusa) krzyżowano całkiem nago, mężczyzn – przodem, a kobiety tyłem.

Ciało Xeny zostało złożone w trumnie, podczas gdy Grecy i Rzymianie kremowali swoich zmarłych. Za to Amazonki chciały spalić jej ciało. Również matka Tary została po śmierci pogrzebana w ziemi, a nie spalona.

Xena chcąc zabić olbrzyma Gareta puściła latawiec mający ściągać pioruny jak Benjamin Franklin (1706 – 1790). W rzeczywistości latawiec został wynaleziony nie w Grecji, ale w Chinach ok. 500 r. p. n. e. przez ubóstwionego po śmierci Lu Bana (ok. 507 p. n. e. - ok. 440 p. n. e.).

Joxer powiedział: ,,Urżnę ci głowę i rzucę rybom’’ (w oryginale: piraniom). Tymczasem piranie żyją w Ameryce Południowej i nie były znane starożytnym Grekom.

W serialu Grecy nosili stroje jak z ,,Baśni 1001 nocy’’.

Afrodyta mówiła o hormonach, podczas termin ten po raz pierwszy zastosował w 1905 r. Ernest Starling (1866 – 1927).

Skazany na śmierć Joxer chciał się odwołać do Gildia Katów, za niespełnienie jego ostatniego życzenia. Tymczasem gildie to istniejące od XI wieku bractwa obronne, religijne lub towarzyskie skupiające kupców, rzemieślników lub malarzy.

Starożytni bohaterowie serialu używali szpady – broni wynalezionej dopiero w XVII wieku.

Niesprawiedliwy sędzia Argus nasłał na Melagera inkwizycję. Tymczasem inkwizycja istniała nie w pogańskiej starożytności (co oczywiste), ale w katolickich krajach w wiekach XIII – XIX.

Ahistoryzmem jest używana od czasów nowożytnych szubienica z zapadką w starożytności. Mimo to kara śmierci przez powieszenie (na drzewie) i tak należy do najstarszych.

Podobnym ahistoryzmem jest egipski szal modlitewny (szali modlitewnych używają ortodoksyjni Żydzi).

Bardzo mało prawdopodobna jest scena, w której Chińczycy pojawili się na targu w starożytnej Grecji.

Podobne ahistoryzmu to pogańska ikona przedstawiająca Gabrielę (co na prawosławni?), oraz renesansowy obraz w starożytnym zamku. W ogóle ahistoryzmem są pojawiające się w filmie obrazy wiszące na ścianach (w starożytności ich funkcję pełniły freski).

Ochmistrz Vodacus spodziewał się ,,hrabiny z Kartaginy’’, podczas gdy tytuł hrabiowski pojawił się dopiero we wczesnym średniowieczu.

Na mocy starożytnej konstytucji Gabriela miała poślubić martwego króla, podczas gdy pierwsza konstytucja została ogłoszona dopiero w XVII wieku (1755 r. - Republika Korsyki, 1787 r. - USA, 3 maja 1791 – Polska).

Grecy (np. Herkules, Odyseusz) nosili spodnie, gdy tymczasem był to strój noszony przez barbarzyńców.

Gabriela i Amazonka Amarylis wynalazły pierwsze greckie granaty dymne . Tymczasem na Zachodzie granaty zostały wynalezione dopiero w XV wieku.

Cekrops w serialu był Murzynem (jest to przejaw tej samej motywowanej polityczną poprawnością tendencji, przez którą w planowanym serialu Netfixa o Wiedźminie o mało Ciri nie została Murzynką; żeby było jasne – wybielanie Geda też mi się nie podoba). W rzeczywistości Kekrops był pół – człowiekiem, pół – wężem.

W czasie oblężenia Aten przez Hordę, Ateńczycy wrzucali poległych do dołów zamiast ich palić na stosach.

Xena jadła banana, owoc pochodzący z międzyzwrotnikowych obszarów Azji, Afryki i Australii.

Grek – poganin nosił krzyż na szyi.

Krafstor modlił się ze złożonymi rękami, gdy tymczasem ten gest upowszechnił się dopiero w średniowieczu.

Ruiny świątyni Dahaka utworzyły kamienny krąg w Stonehenge. Tymczasem owa konstrukcja istniała jeszcze przed Celtami.

Kiedy Kleopatra po raz pierwszy pojawiła się w serialu została ukazana jako Mulatka. Tak naprawdę była Greczynką, a więc należała do rasy białej.

Joxer nosił majtki (wówczas jeszcze nieznane).

Gabriela powiedziała: ,,Co ma piernik do wiatraka?’’ Tymczasem zarówno wiatraki jak i pierniki to wynalazki średniowieczne. Pierniki zostały wynalezione miastach wchodzących w skład Związku Hanzeatyckiego (min. w Szczecinie).

W jednym z odcinków w starożytności pojawił się typowy dla architektury islamu minaret z półksiężycem podczas gdy islam pojawił się dopiero we wczesnym średniowieczu. Hidżra (ucieczka) Mahometa (? - 632) z Mekki do Medyny miała miejsce w 622 r.

Joxer grał na harmoszce – instrumencie z XIX wieku.

W kulcie Hestii pojawiała się … mszalne wino (jak wiadomo Msza Święta występuje w chrześcijaństwie, a nie w religii pogańskich Greków).

Inną rzeczą upodabniającą w serialu kult Hestii do chrześcijaństwa była spowiedź kapłanki bogini ogniska domowego przed kapłanką przy zasiadającą w … konfesjonale. Ten ostatni pojawił się w Kościele katolickim dopiero po Soborze Trydenckim (1545 – 1563).

Barbarzyńcy z rogami na hełmach używali lunety. Tymczasem lunetę (teleskop) wynalazł w 1608 r. Hans Lippershey (1570 – 1619), zaś w 1609 r. udoskonalił ją Galileusz (1564 – 1642).

W jednym z odcinków pojawił się szaszłyk w starożytnej Grecji, podczas gdy potrawa ta wywodzi się z Azji Środkowej. Podobnym ahistoryzmem jest kebab w starożytnej Grecji (mogli znać go już starożytni Arabowie).

Gabriela powiedziała: ,,Jestem kiepską reporterką’’ (komentarz zbyteczny).

W starożytnej Grecji pokazano totemy podobne do tych indiańskich. Jest to częściowy ahistoryzm, bowiem w mitologii greckiej są ślady pierwotnego totemizmu (np. mit o pochodzeniu Myrmidonów od mrówek).

W serialu Persowie pokonali Greków w bitwie pod Maratonem (miała miejsce w 490 p. n. e.) W rzeczywistości było odwrotnie; to Grecy pod wodzą Militiadesa (550 p. n. e. - 489 p. n. e.) odnieśli zwycięstwo nad Persami!

Gabriela pytała: ,,Spartanie walczyli u boku Greków?’’ Tymczasem Spartanie też byli Grekami, więc pytanie powinno brzmieć: ,,Spartanie walczyli u boku innych Greków?’’

Zresztą starożytny Spartanin został ukazany w serialu w innym stroju niż w starożytności (nie był to strój hoplity).

W jednym z odcinków zostało ukazane starożytne kasyno wyglądające tak jak jego współczesne odpowiedniki. Tymczasem pierwsze kasyno otwarto w XVIII wieku w Wenecji.

Xena mówiła o rachunku prawdopodobieństwa, którego zasady zostały opracowane dopiero w XVII wieku przez Pierre de Fermata (1601 – 1665) i Blaise Pascala (1623 – 1662).

W serialu w starożytnej Grecji zostali pokazani zawodnicy sumo, podczas gdy jak wiadomo ten sport walki pochodzi z Japonii.

Xena grała w karty z Tytusem. Tymczasem karty do gry zostały wynalezione w Chinach przed X wiekiem n. e. i pojawiły się w Europie ok. XIV wieku.

W serialu Wercyngetoryks ocalał dzięki podstępowi Xenu i Gabrieli. W rzeczywistości został najprawdopodobniej po sześciu latach niewoli uduszony w Więzieniu Mamertyńskim.

Afrodyta słuchała muzyki ze słuchawek (komentarz zbyteczny).

Attis według Gabrieli był człowiekiem – małpą i zakochał się w księżniczce Gai. Jest to oczywiste nawiązanie do gigantycznego goryla King Konga, o którym pierwszy film został nakręcony w 1933 r. przez Meriana C. Coopera (1893 – 1973).

Joxer w stroju Attisa – Tarzana nosił niebieskie skarpety (komentarz zbyteczny).

Autolikos nurkował w skafandrze z okrągłym hełmem i płetwy na nogach. Tymczasem pierwszy skafander do nurkowania (z okrągłym hełmem) został wynaleziony w 1829 r. przez Augustusa Siebie (1788 – 1872).

W serialu Ezra występuje jako imię żeńskie. Tymczasem jest to inna wersja żydowskiego imienia Ezdrasz, które nosił żydowski kapłan, przywódca polityczny po zakończeniu niewoli babilońskiej, zawodowy kopista Tory i święty katolicki żyjący wiekach V – IV p. n. e.

Słowa Xeny o ,,dobrym i złym centurionie’’ odnoszą się do współczesnej metody przesłuchań z udziałem ,,dobrego i złego policjanta’’, wypowiedziane również przez nią słowa o ,,czerwonej płachcie na Minotaura’’ nawiązują do corridy (pierwsza pisemna wzmianka o corridzie pojawiła się dopiero w 1133 r. za panowania króla Kastylii, Alfonsa VII [1126 – 1152]).

Starożytny Grek za pomocą kukiełki opowiadał dzieciom bajkę o Panu Wilkinsie (komentarz zbyteczny).

W jednym z odcinków zostały pokazane wiatraczki – zabawki i wiatrak w starożytnej Grecji. Tymczasem wiatrak został wynaleziony w IX w. n. e. w Persji, zaś w Europie urządzenia te pojawiły się dopiero pod koniec XII wieku.

Scytowie zostali ukazani jako lud dogłębnie zły, ubrany na czarno i żyjący w ponurej, ciemnej krainie.

W jednym z odcinków został pokazany amstaff w starożytnej Grecji. Tymczasem owa rasa psów została zarejestrowana w USA w 1936 r.

W jednym z odcinków został pokazany rzymski żołnierz z wąsami. Tak naprawdę Rzymianie nie nosili brody, ani wąsów.

Ahistoryzmem jest cukier w starożytnej Grecji (Grecy słodzili miodem), podobnie jak majtki w starożytności.

Kanarki zamknięte w klatce można było w jednym z odcinków zobaczyć na targu w starożytnej Grecji. W rzeczywistości Grecy nie znali kanarków, które do Europy sprowadzili Hiszpanie pod koniec XV wieku.

W serialu grecki teatr był zadaszony (greckie teatry nie miały dachów). Inaczej niż w rzeczywistości historycznej ystępowały w nim aktorki a aktorzy nie nosili masek.

W jednym z odcinków Grecy używali pisma łacińskiego, choć mieli własne (wyraz ,,Apollo’’ na fasadzie teatru).

Joxer powiedział: ,,a ja będę gadał z prezesem’’ (komentarz zbyteczny).

W jednym z odcinków pojawił się tort ze świeczkami w starożytnej Grecji. Torty zaczęto piec dopiero w renesansowych Włoszech. Do Polski trafiły za pośrednictwem królowej Bony (1494 – 1557).

Pompejusz Wielki w serialu miał herb, podczas gdy pierwsze herby pojawiły się dopiero w średniowieczu. Zainteresowanych legendami heraldycznymi, w których występowało wiele postaci z historii starożytnej odsyłam do książki M. Derwicha i M. Cetwińskiego ,,Herby, legendy, dawne mity’’.

Podczas swoich wędrówek Xena zaszła do starożytnej krainy, której mieszkańcy nosili stroje takie jak w czasie podboju Dzikiego Zachodu (XIX wiek). Komentarz zbyteczny.

W serialu starożytny grecki grób wyglądał zupełnie jak współczesne nagrobki.

Ahistoryzmem są również skarpety w starożytnej Grecji. Z drugiej strony najstarsze skarpety znaleziono już w grobowcu Tutenchamona (ok. 1342/ 39 p. n. e. - 1323 p. n. e.) jednak się szerzej nie przyjęły.

W jednym z odcinków pojawia się lizak w starożytnej Grecji. Nie odbiega to aż tak bardzo od prawdy, bowiem lizaki znali już starożytni Egipcjanie i Chińczycy.

,,Walkirie’’ Brun i Hilda mówiły po niemiecku, podczas gdy w rzeczywistości język ten zaczął się kształtować dopiero w średniowieczu.

Ares użył słowa ,,krucjata’’ w starożytności (jak wiadomo krucjaty miały miejsce w średniowieczu).

W jednym z odcinków w starożytnej Grecji jest tańczony kankan – francuski taniec z drugiej połowy XIX wieku.

Jess; brat Joxera, który został muzykiem, mówił z hiszpańskim akcentem (wówczas nie było jeszcze języka hiszpańskiego). Ponadto poganin Jess pożegnał Joxera chrześcijańskim słowem ,,Adios’’ (dosłownie: ,,Z Bogiem’’).

Draco mówił o wozie cyrkowym (starożytny cyrk wyglądał inaczej niż współczesny).

W starożytnej Grecji pojawia się zapożyczone z języka angielskiego współczesne określenie ,,singielka’’ (komentarz zbyteczny).

Draco śpiewał: ,,Mijam kafejkę, gdzie tańczyliśmy nocami’’. Tymczasem Grecy nie pili kawy. Pochodzi ona z Etiopii. Swoją popularność w świecie Orientu zawdzięcza Arabom, później zaś Turkom. Pierwszą kawiarnię w Wiedniu założył Polak, Jerzy Franciszek Kulczycki (1640 – 1694).

Afrodyta przeprowadzała sesję psychoanalizy z Gabrielą. Tymczasem nurt psychoanalizy zapoczątkował Sigmund Freud (1856 – 1939).

Gabriela została pokazana w piżamie (ze spodniami), zaś Afrodyta proponuje jej piżamową imprezę. Tymczasem piżama pochodzi z Indii, zaś pierwszymi noszącymi ją Europejczykami byli Portugalczycy w XVII wieku.

Afrodyta włożyła okulary, które wynaleziono dopiero w średniowieczu.

Afrodyta dodała do kąpieli wyciąg z białej czekolady. Tymczasem czekolada (i to jeszcze biała!) była wówczas nieznana w Europie.

W serialu Zeus i Hera stworzyli ludzi, podczas gdy w mitologii greckiej pierwszych ludzi (samych mężczyzn) ulepił z gliny zwilżonej łzami Prometeusz.

W serialu Kleopatra jadła truskawkę – owoc uzyskany dopiero w XVIII wieku poprzez skrzyżowanie poziomki wirginijskiej z poziomką chilijską. Truskawkę pierwszy opisał Antoine Nicolas Duchesne (1747 – 1827).

W serialu w starożytności jedzono burgery. Tymczasem pierwszego hamburgera przyrządził Fletcher Davis w 1904 r.

W serialu cesarz Oktawian August miał wąsy i brodę, podczas gdy starożytne rzeźby przedstawiają go gładko ogolonego.

Rzymscy żołnierze zbierali podatek na świątynię Aresa. Tymczasem jak wiemy Rzymianie tego samego boga wojny nazywali Marsem.

W jednym z odcinków została pokazana gra w polo na Saharze. Tymczasem owa gra pochodzi z Persji i terenów obecnego Turkmenistanu.

W jednym z odcinków został pokazany widelec w starożytnej Germanii. Tymczasem zwyczaj użycia widelca pochodzi co prawda ze starożytności, znali go Grecy i Bizantyjczycy (Norman Davies ,,Europa’’), jednak od tego czasu najwcześniej przyjął się we Włoszech (X wiek).

W serialu wbrew prawdzie historycznej wikingowie nosili rogate hełmy (taki ich wizerunek bardzo mocno zadomowił się w popkulturze już od XIX wieku).

Odyn został ukazany z dwoma oczami, podczas gdy w mitologii germańskiej jedno z nich poświęcił, aby móc się napić wody ze źródła mądrości Mimira.

Walkiria Krymhilda rzekła: ,,Wszyscy bardowie o tym śpiewają’’, a tymczasem dawni Skandynawowie swoich pieśniarzy nazywali skaldami (bard to określenie celtyckie).

W jednym z odcinków pokazano pierogi z czerwonym nadzieniem w starożytnej Grecji. Najstarsze pierogi pochodzą z Chin. Obecnie pod różnymi nazwami występują w różnych kuchniach świata np. we współczesnej Grecji je się pierogi tiropitakia z nadzieniem serowo – jajecznym.

W serialu Germanie używali greckiego statku na Bałtyku lub Morzu Północnym.

W serialu Odyn jechał na czworonogim koniu, podczas gdy w mitologii germańskiej jego rumak Sleipnir miał osiem nóg.

W serialu psychopatyczny cesarz Kaligula prześladował chrześcijan. W rzeczywistości krwawe prześladowania chrześcijan rozpoczął Neron (37 - 68), choć już Klaudiusz (10 p. n. e. - 54 n. e.) wygnał z Rzymu wszystkich Żydów w tym chrześcijan.

Frigg (,,siostrzenica Odyna’’) pilnowała złotych jabłek dających boskość. W serialu doszło do złączenia w jedną postać bogiń Frigg (żony Odyna) i Idunn (strażniczki złotych jabłek dających nieśmiertelność).

W serialu Artemida stworzyła plemię Amazonek, podczas gdy w mitologii greckiej były córkami Aresa i nimfy Harmonii.

Joxer powiedział do Aresa: ,,w telegraficznym skrócie’’, podczas gdy telegraf nie był znany w starożytności. W 1794 r. Claude Chappe (1763 – 1805) wynalazł telegraf optyczny. W 1833 r. Carl Friedrich Gauss (1777 – 1855) i Wilhelm Weber (1804 – 1891) wynaleźli telegraf elektromagnetyczny. W 1837 r. Charles Wheatstone (1802 – 1875) i William Fathergill Cooke (1806 – 1879), oraz niezależnie od nich Samuel Morse (1791 – 1872) wynaleźli telegraf elektryczny.

W jednym z odcinków pojawia się baklawa w starożytnej Grecji. Ów deser swą ostateczną formę otrzymał w XV – wiecznej Turcji, choć może pochodzić już z VIII wieku z terenów dzisiejszego Iraku. Jest jadana min. przez współczesnych Greków.