Brahma i Abraham

,,XVIII - wiecznymi prekursorami mitu [aryjskiego] byli Wolter i Kant. Antysemita Wolter dowodził, że nauka i kultura zostały przeniesione do starożytnego Egiptu z Indii i tak poznali je Mojżesz i jego prymitywny naród. Kant z kolei wywodził etymologicznie 'Abrahama' od 'Bramy', chcąc dowieść jego hinduskiego pochodzenia. Po ogłoszeniu pracy Jonesa, uczeń Kanta, Fichte, ją snuć przypuszczenia, że Chrystus nie był Żydem, lecz Aryjczykiem. Teza ta szybko zyskała popularność. [...] Schopenhauer [...] uznał, że Biblia ma indyjski rodowód, oryginalna nauka chrześcijańska ma negatywny charakter, ale została wypaczona przez Żydów. [...]'' - Kamil Popowicz ,,Lamarkizm społeczny a rasizm i eugenika we Francji''

Templariusze

,,Ja – rycerz dumny świętego Grala

[duch mój się dotąd ogniami spala]

Różany ogród bożych tajemnic -

[dziś uroczysko mogilnych ciemnic]

Ja – com Chrystusa wynosił z grobu

[oto stygmaty na rękach obu] -

Ja i me gwiazdy cicho spadamy -

jak lilie zżęte w grobowe jamy,

Morze się pieni, ryczy jak lew -

nade mną stadko znużonych mew’’

- Tadeusz Miciński ,,Templariusz’’ (fragment)

,,Templarjusze (łac. Fratres militiae templi), zakon rycerski zał. 1119 przez Hugona de Payens i innych rycerzy franc. celem obrony pielgrzymów w Ziemi Świętej, wziął swą nazwę od miejsca zamieszkania na gruzach świątyni Salomona. Strój zakonny T. stanowił biały płaszcz z czerwonym krzyżem. Na czele zakonu stał w. mistrz, z głosem doradczym kapituła generalna. Po zniszczeniu państewek chrześcijańskich w Syrji przez Turków przeniósł się 1291 Zakon na Cypr, później do Francji. Podejrzewanych o oddawanie czci djabłu i t. p. sprawy, oskarżył Filip IV., król. franc. t. o herezję, polecił ich 1307 uwięzić, papież Klemens V. zniósł 1312 zakon, król franc. skonfiskował jego dobra, zaś rycerzy zakonnych razem z w. mistrzem Jakóbem de Molay skazał 1314 sąd inkwizycyjny na śmierć na stosie. - W Polsce mieli T. swą siedzibę w Zagościu nad Nidą i Żukowie’’ - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 17 Szkocka literatura do Victor’’

Od średniowiecza aż po XXI wiek templariusze byli i są bohaterami licznych legend i teorii spiskowych.

- Do ich zguby przyczyniły się oszczercze zarzuty o kult demona Bafometa wyobrażanego pod postacią potwornej głowy (znalazło to odbicie w powieści ,,Ta straszna siła’’ C. S. Lewisa, gdzie opętani naukowcy czcili ściętą głowę mordercy Alcassana). Imię Bafomet może pochodzić od Mahometa, św. Jana Chrzciciela (któremu jak wiadomo ścięto głowę), Behemota (uważa tak Stanisław Krajski), bądź od alchemicznego określenia ,,farbiarz księżyca’’. Templariusze mieli ponadto profanować krzyż i oddawać się perwersjom seksualnym (homoseksualizm, całowanie mistrza w pępek, pośladki i genitalia).

- W jednej z teorii zakon sam się rozwiązał. Miała to być zastosowania przez ostatniego wielkiego mistrza Jakuba de Molaya metoda oczyszczenia zakonu. W wyniku prześladowań mieli się ostać jedynie najbardziej ideowi rycerze.

- Po rozwiązaniu zakonu, ostatni templariusze mieli uciec do Szkocji, gdzie rzekomo założyli masonerię rytu szkockiego.

- Inni prowadzili zakonspirowaną działalność we Francji, gdzie rzekomo zakon miał odpowiadać za wybuch rewolucji francuskiej. Śmierć Ludwika XVI na gilotynie byłaby w takim ujęciu zemstą za doprowadzenie zakonu do skazania przez Filipa Pięknego.

- Zakon słynął z bogactwa, a jego ukrytych skarbów poszukiwano min. w Gisors we Francji. Z kolei w rozsławionej przez powieść ,,Kod Leonarda Da Vinci’’ Dana Browna opartej na pseudonaukowej pracy Michaela Baigenta, Richarda Leigha i Henry’ego Lincolna ,,Święty Graal, Święta Krew’’ małej francuskiej miejscowości Rennes – le – Château templariusze rzekomo strzegą zagrażającego zniszczeniem chrześcijaństwa sekretu: rzekomej linii dynastycznej potomków Jezusa Chrystusa i św. Marii Magdaleny.

- Templariuszom przypisywano na wyrost wiele umiejętności i osiągnięć. Według kręgów masońskich stworzyli styl gotycki, za pomocą alchemii zamieniali srebro w złoto, z pomocą niemieckich górników wydobywali we Francji radioaktywny uran i wykorzystywali go do trucia swoich wrogów (Klemens V zmarł na biegunką, zaś Filip Piękny w wyniku upadku z konia), oraz jakoby ułożyli przepowiednie przypisywane Nostradamusowi. W rzeczywistości nie należeli wcale do elit intelektualnych ówczesnego świata.

- Ponoć nad długo przed Kolumbem mieli dopłynąć do Ameryki Północnej i Południowej. W tej ostatniej posiadali kopalnie srebra. (Odsyłam do posta: ,,Templariusze w Ameryce Południowej?’’).

- Wreszcie w średniowiecznych legendach arturiańskich mieli sprawować pieczę nad Świętym Graalem.

Legenda otaczająca omawiany zakon rycerski zainspirowała takich pisarzy fantastów jak: Anna Borkowska, autorka książki,,Bożek templariuszy’’. Pojawiają się oni też w powieści ,,Wykonawcy Bożego zamysłu’’ Zorana Krušvara.

Zainteresowanych historią i legendą zakonu odsyłam do pracy Martina Bauera ,,Templariusze. Mity i rzeczywistość’’.

Preadamici

,,Poligenistów cechowała wiara, że ludzie różnych ras nie wywodzili się z tego samego pnia, lecz z wielu różnych gatunków pierwotnych. Ich przeciwnikami byli monogeniści (tacy jak Buffon), którzy uznawali jedność gatunku.
   Prekursorami oświeceniowych poligenistów byli preadamici. Pojawili się początkowo wśród Żydów we wczesnym średniowieczu, następnie w świecie muzułmańskim, w X wieku, i w wreszcie w chrześcijańskim, w XIV wieku. Wierzyli, że ludzie istnieli już przed Adamem i Ewą. W XVI wieku wiarę tę głosili Paracelsus i Giordano Bruno. Według tego ostatniego Adam był przodkiem jedynie Żydów, którzy stawali się w ten sposób najmłodszym, a nie jak dotąd najstarszym z ludów. W XVIII wieku preadamityzm nie zanikł do końca. Zasadniczo ustąpił jednak nowszemu wcieleniu tej samej idei, jakim był poligenizm. W ówczesnej Francji działał szczególnie jeden poligenista bardzo niebezpieczny, gdyż niezwykle wpływowy. Był nim Wolter'' - Kamil Popowicz ,,Lamarkizm społeczny a rasizm i eugenika we Francji''

Poligenizm występuje również w utworach R. E. Howarda, w których biali ludzie pochodzili od białych małp żyjących na Północy, zaś Murzyni - od czarnych małp z Południa.