Modliszki
są rzędem owadów najbliżej spokrewnionych z … karaluchami. Ich
nazwa wiąże się z budową anatomiczną – mają odnóża chwytne
(podobne jak u skorupiaka – rawki modliszkowatej), które w stanie
spoczynku przypominają ręce złożone do modlitwy. W Polsce
reprezentowane przez modliszkę zwyczajną zasiedlają wszystkie
kontynenty z wyjątkiem Antarktydy. Wyróżniamy ponad 2 000 gatunków
tych owadów. Co o nich wiemy?
Modliszka zwyczajna jest
zielona co pozwala jej maskować się wśród roślinności. Głowa
ma kształt odwróconego trójkąta, u dołu zakończonego aparatem
gębowym gryzącym, po bokach mieszczącego wyłupiaste, żółte
oczy złożone, zaś na górze badaniem otoczenia zajmują się
długie, nitkowate czułki. W powietrzu modliszka porusza się za
pomocą skrzydeł. Pierwsza para odnóży przekształcona w
składający się jak scyzoryk aparat chwytny, uzbrojony w ostre,
chitynowe kolce. Odwłok jest wydłużony. Modliszka zwyczajna osiąga
50 mm długości (samiec) i 75 mm długości (samica). W stadium jaja
żyje 8 – 9 miesięcy, 3 miesiące w stadium nimfy i kilka tygodni
w stadium imago.
Oczywiście nie wszystkie
modliszki wyglądają jednakowo. Tropikalne modliszki –
kwiaty z Azji Południowo – Wschodniej ubarwieniem upodabniają się
do płatków kwiatów.
Tropikalne Mantodea (łacińska nazwa
omawianej grupy) z rodziny Choeradodinae są ciemnozielone,
mają żółte odnóża chwytne i charakterystyczne, mocno
spłaszczone tułowie, co upodabnia je do liści.
Czytając o ich odnóżach chwytnych, gryzących
aparatach gębowych i maskującym ubarwieniu łatwo się domyśleć,
że są to owady mięsożerne. Polują na inne owady, uprawiają
kanibalizm (do tej sprawy jeszcze dojdziemy), ich łupem padają też
pająki, a nawet skorpiony. Wystrzegać się tych żarłocznych
insektów powinny również mniejsze od nic żaby i jaszczurki,
którym grozi przepołowienie. Broniąc się przed człowiekiem,
modliszka może przeciąć jego skórę, zarówno aparatem gębowym
jak i przednimi kończynami. Schwytane zwierzę, nawet jeśli jest
cięższe od napastnika, z chwilą złapania traci wszelkie szanse
ratunku. Konsumpcja rozpoczynana jest od aparatu gębowego, następnie
głowy i trwa nieprzerwanie aż do momentu kiedy ze zdobyczy zostaną
się tylko jelita, skrzydła i końce odnóży. Po posiłku odwłok
pęcznieje 2 -lub 3 – krotnie. Zdarza się, że modliszka może
dwiema łownymi kończynami schwytać dwa owady, każdego trzymając
w oddzielnym ,,potrzasku’’. Ulubionym specjałem modliszki są
ćmy – owad chwyta je nawet w trakcie posiłku. To prawda, że
ofiary modliszek są pożerane żywcem, ale nie potępiajmy ich za
to, chociażby dlatego, że sami jesteśmy w wielu przypadkach
niewiele lepsi. Wodę uzyskują spijając rosę.
Natomiast w samoobronie oprócz ,,ostrych
narzędzi’’ modliszki dysponują zdolnością do imitowania syku
węży, zaś modliszka zwyczajna posiada dwie biało – czarne plamy
podobne do oczu co ma odstraszać potencjalnych napastników.
Modliszki są rozdzielnopłciowe i jajorodne.
Występuje u nich dymorfizm płciowy przejawiający się głównie w
różnicy osiąganych rozmiarów ciała (samiec modliszki zwyczajnej
jest jasnobrązowy). Ich zaloty to podręcznikowy przykład formy
kanibalizmu, zwanego ,,syrenizmem’’, kiedy to samica zjada
samca (nazwa pochodzi od mitycznych syren wabiących żeglarzy
śpiewem). Samiec podchodzi nawiązuje kontakt skinieniem głowy, na
co samica odpowiada. Potem następuje zapłodnienie, a kiedy samiec
przestaje być potrzebny, zapłodniona samica spożywa go. Jednakże
zaobserwowano to zjawisko w terrariach (insektariach), gdzie teren,
na którym przebywały owady był bardzo ograniczony, natomiast w
naturalnym środowisku samiec po zakończeniu kopulacji oddala się
bez przeszkód. Nawiasem mówiąc podobne zjawisko ma miejsce u
pająków. Modliszki nie przejawiają instynktu macierzyńskiego.
Jaja składają w kokonach, zaś rozwój przechodzą niezupełny. Z
jaj wykluwają się nimfy, od imago różniące się brakiem skrzydeł
(modliszki mają dwie pary skrzydeł podobnie jak ważki).
Ze względu na syrenizm, w ludzkiej kulturze
(min. u Witkiewicza) modliszki symbolizują kobiety doprowadzające
do zguby mężczyzn.
Omawiając ich znaczenie należy zauważyć rolę
jaką odgrywają w regulowaniu ilości innych owadów. Modliszka
zwyczajna jest pod całkowitą ochroną prawną, toteż nie można
jej hodować w domowych insektariach, ale jest tam miejsce dla
egzotycznych gatunków – modliszki różowopręgiej, gwinejskiej,
szmaragdowej, rogatej, oraz storczykowej. Nie zagrożona bezpośrednim
tępieniem modliszka zwyczajna ginie w naszym kraju z powodu zmian
klimatycznych. Znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze.