Rosyjski pacjent Freuda

,, [...] Sergei Pankieff, Człowiek - Wilk, któremu Freud postawił diagnozę, że cierpi na 'nerwicę natręctw', leczony był przez Freuda przez cztery lata. Psychoanaliza rozpoczęła się od snu, jaki Pankieff miał w dzieciństwie:

Śniło mi się, że była noc i leżałem w łóżku... Nagle okno samo się otworzyło, a ja z przerażeniem ujrzałem, że na wielkim orzechu włoskim rosnącym przed oknem siedzi kilka białych wilków... W wielkiej panice, widocznie ze strachu, że zjedzą mnie wilki, zacząłem krzyczeć i obudziłem się.

   Wyłącznie na podstawie tego snu Freud doszedł do wniosku, że mały Pankieff przypadkowo zaskoczył rodziców podczas stosunku seksualnego. Główną wskazówką do tego rodzaju interpretacji był dla niego fakt, że we śnie chłopca wilki były białe, co symbolizuje białą bieliznę nocą rodziców. 

    W wywiadzie przeprowadzonym w latach siedemdziesiątych przez austriacką dziennikarkę, Karin Obholzer, wiele lat po cudownym wyleczeniu przez Freuda, osiemdziesięciosześcioletni Człowiek - Wilk skarżył się, że przez całe życie prześladował go ten sam problem. Dręczyły go złe myśli, niepokój i przygnębienie oraz paraliżował brak wiary we własne możliwości. W rzeczywistości Freud nigdy nie przekonał Człowieka - Wilka ani co do poprawności swojej diagnozy, ani - już o to chodzi - prawidłowości interpretacji jego snu. Na przykład Freud nie zdawał sobie sprawy, że w czasach dzieciństwa Pankieffa, dzieci w Rosji nie spały w pokoju rodziców, lecz niani. Pankieff skarżył się: 'Wszystko to fałsz... Tak naprawdę cała ta sprawa to jedna katastrofa. Jestem w takim samym stanie jak byłem wtedy, gdy po raz pierwszy przyszedłem do Freuda, a Freuda już nie ma''' - A. K. Dewdney ,,Uczniowie czarnoksiężnika. Nauka, która zbłądziła''

,,Król Skorpion 2: Narodziny wojownika''

,,KIM BYŁ SARGON Z AKADU?
Sargon był królem, który panował od ok. 2316 do ok. 2280 r. p. n. e. Stworzył jedno z największych starożytnych imperiów.
Sargon był wezyrem (głównym ministrem) jednego z królów sumeryjskich (dzisiejszy Irak). Po śmierci władcy objął tron i założył miasto Akad, które leżało gdzieś w środkowej części Mezopotamii.
Z czasem Sargon pokonał wszystkich innych królów Sumeru, w następstwie czego rozciągnął swą władzę na południe od Zatoki Perskiej, na zachód do Morza Śródziemnego i na północ do dzisiejszej Turcji.
Mieszkańcy imperium Sargona nazywali się Akadyjczykami.
Za rządów jego następców Akadyjczycy rozwinęli sztukę pisania jak również zaprojektowali pierwsze hełmy bojowe, które robili z miedzi i skóry’’ - Bridget Daly (red.) ,,Kim oni byli? Księga pytań i odpowiedzi o sławnych ludziach’’

W lutym 2019 r. obejrzałem po raz drugi amerykańsko – niemiecko – południowoafrykański film heroic fantasy ,,Król Skorpion 2: Narodziny wojownika’’ (tytuł oryginału: ,,The Scorpion King 2: Rise of a Warrior’’) z 2008 r. w reżyserii Russella Mulcahy’ego (ur. 1953).

Akcja rozgrywa się w umownie traktowanej starożytności w Akadzie, na Krecie, oraz w Krainie Zmarłych.

Film jest prequelem ,,Króla Skorpiona’’. Głównego bohatera; Mathayusa poznajemy jako młodzieńca zaczynającego karierę wojownika w elitarnej gwardii Czarnych Skorpionów (jej członkowie nosili na ramieniu tatuaż z czarnym skorpionem) i chcący pomścić śmierć swego ojca. W jego wyprawie towarzyszy mu młoda i piękna wojowniczka Layla. Początkowo jest wiecznie obrażona na Mathayusa, potem się w nim zakochuje, na koniec jednak ich drogi się rozchodzą.

Historia jest w tym filmie (podobnie jak w opisywanym już na tym blogu serialu o Xenie) traktowana bardzo umownie: w tej samej opowieści pojawiają się postaci, które żyły w różnych latach, a nawet w różnych miejscach.

Babiloński król Hammurabi (1811 p. n. e. - 1750 p. n. e.) został przedstawiony jako sprawiedliwy król Akadu, którego tron przywłaszczył sobie jego generał Sargon.

Sargon z Akadu był Semitą, a jego imię brzmiało właściwie: Szarrukin. Według legendy jako niemowlę został znaleziony w koszyku płynącym w rzece (podobieństwo do późniejszych losów Mojżesza) i doszedł do władzy dzięki opiece bogini Isztar. Na filmie został ukazany jako czarny charakter, wojownik władający magicznymi mocami. Został królem Akadu idąc do władzy dosłownie po trupach. Przyczynił się do śmierci ojca i brata Mathayusa, ten zaś przed Szamaszem – bogiem Słońca i sprawiedliwości poprzysiągł mu zemstę. Sargon na cześć bogini Astarte zamierzał spalić żywcem zgromadzonych w amfiteatrze niewinnych ludzi zalewając ich potokami płonącej oliwy (zostali uratowani przez młodą wojowniczkę Laylę i chińskiego akrobatę Fonga). Mathayus zabił Sargona gdy ten przybrał postać gigantycznego, czarnego skorpiona.

Po śmierci Sargona, władzę w Akadzie objął prawowity król, Salmanasar, syn Hammurabiego. W rzeczywistości asyryjski król Salmanasar I żył w latach 1365 p. n. e. - 1244 p. n. e.

Mathayusowi i Layli w ich zamorskiej wyprawie po magiczny oręż potrzebny do zgładzenia Sargona, towarzyszył młody, grecki poeta Arystofanes z Naksos, który często powoływał się na prace historyka Herodota (ok. 484 p. n. e. - ok. 426 p. n. e.). Jego pierwowzorem był ateński komediopisarz Arystofanes (ok. 446 p. n. e. - 385 p. n. e.)

Pojawiają się też nawiązania do różnych mitów.

W mitologii mezopotamskiej Aszur był bogiem wojny, który stał na czele asyryjskiego panteonu. Od jego imienia pochodzą nazwy krajów takich jak: Asyria i Syria. Na filmie jego imię nosił ojciec Mathayusa, który był dzielnym wojownikiem, zgładzonym za pomocą czarnej magii przez Sargona.

Z mitologii egipskiej pochodzi wzmiankowany epizodycznie bóg wegetacji i świata zmarłych Ozyrys. Mathayus i Leyla płynęli do Egiptu po jego magiczną włócznię, którą miał być zgładzony Sargon, jednak pod wpływem Greka Arystofanesa udali się na Kretę po miecz Damoklesa.

Z mitologii fenickiej została zapożyczona bogini miłości i wojny Astarte, na filmie władająca światem zmarłych. Przypisano jej tu cechy takich bogiń jak mezopotamska Ereszkigal i grecka Persefona, a przypuszczam, że wykorzystano również podobieństwo imienia bogini do imienia diabła Astarota. Wejście do jej sanktuarium mieściło się w kreteńskim Labiryncie. Astarte ubierała się na czarno. Próbowała uwodzić Mathayusa, za to (z wzajemnością) nienawidziła Layli, której omal nie zabiła. Jej związek z Sargonem nawiązuje do dawnych mitów o Isztar protegującej tego króla.

Z mitologii greckiej został zapożyczony Minotaur mieszkający w Labiryncie i karmiony przez króla Minosa ludzkim mięsem. Na filmie zginął z ręki Mathayusa.

Z kręgu kultury greckiej pochodzi również magiczny miecz Damoklesa, którym Mathayus zabił Sargona. Na filmie znajdował się w zaświatach i należał do bogini Astarte. Wirował zawieszony w powietrzu, aż został pochwycony za rękojeść przez Chińczyka Fonga. Pochodzenie powiedzenia o mieczu Damoklesa jest następujące:

,,Damokles, ulubieniec starszego Dionyzjosa, tyrana Syrakuz (ob.). Razu pewnego sławił D. Dionyzjosa, mieniąc go najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. Na to Dionyzjos otoczył go przepychem, ale kazał nad jego głową zawiesić na włosie końskim wyostrzony miecz, na znak ciągłego niebezpieczeństwa, w którym znajduje się posiadacz takiego szczęścia. [...]’’ - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 3 Cauer Emil do Dewon’’

Film oceniam pozytywnie jako pochwałę rodziny i dobrą rozrywkę ;).

Oniricon cz. 474

Śniło mi się, że:

- w alternatywnym świecie Mongołowie prowadzili prace nad wykorzystaniem zionących ogniem i plujących kwasem robaków śmierci do podboju Syberii, Chin i Korei, sami Mongołowie chronili się przed nimi za pomocą amuletów,

- byłem w Wenecji w czasie karnawału i widziałem kobietę przebraną za Maryję w czerwonej sukni jadącą złotym rydwanem w kształcie pawia,

- Ziemia Ulro to dawna nazwa Australii,

- La Vey pisał o rzymskiej bogini Dianie,

- spotkałem Tomasza Burskiego, w tym śnie występowali też Chińczycy,

- myślałem o przekładzie swoich książek na alfabet Braille'a i Morse'a,

- jeden z władców Analapii odpierał atak Nanisława, króla Bohemii,

- pewien słowiański książę poślubił księżniczkę Estoch, która wcześniej była prostytutką,

- zobaczyłem maszynę do pisania poplamioną tłuszczem, w którą wkręcone były arkusze pergaminu z ludzkiej skóry, uznałem, że nie chcę ich dotykać, bo mogę zarazić się wirusem HIV,

- imię Mohort oznacza banitę,

- w serialu o Herkulesie wilkołak pisał na kartce papieru o pakcie Ribbentrop - Mołotow, zaś starożytna Greczynka pisała o Chruszczowie, bohaterowie tego serialu nosili jeansy,

- Janes ov Calcium opowiadał o swojej potrzebie fizjologicznej, lecz nikt go nie chciał słuchać,

- Świętowit i Mokosza przypominali ludzi, lecz byli od nich o głowę wyżsi,

- żyjący współcześnie poeta z ludu Ajnów napisał epos w języku japońskim,

- chodziły za mną ptaki dodo,

- pewna kobieta chciała użyć wynalezionego przez węgierskiego uczonego proszku do prania z polonem, jonem i radem, oraz z czystym złotem,

- Hiszpanie podbili małą wyspę na środku Oceanu Indyjskiego, gdzie obecnie wierzy się, że Dzieciątko Jezus daje prezenty na Boże Narodzenie,

- w polskim folklorze występuje Marzec - Mróz; starzec w powłóczystej szacie uzbrojony w ciernistą rózgę, który budził gniew Lutra,

- zielone tabletki, które biorę na przeziębienie są zaczarowane, lecz nie działają,

- Czang - Kaj - Szek był komunistą,

- w II RP uczestniczyłem w szkolnym nabożeństwie poświęcenia orczyków na sali gimnastycznej, ksiądz zorganizował leżaki dla uczestników, a nauczycielka - ateistka martwiła się, że nie będzie obiadu,

- na zajęciach z panem Tomasusem ov S. chciałem zapisać sen na podłodze sali gimnastycznej,

- Janes ov Calcium proponował mi przechadzkę razem z Macaysem ov Araniciem i Pavlasem ov Vidłarem, a potem złapał mnie za jądra, UWAGA: To tylko sen, nic takiego się nie wydarzyło,

- do Parku Jurajskiego przybył tyranozaur siedzący na styrakozaurze,

- Stanisław Szukalski rysował Sowietów jako istoty trupio blade o spłaszczonych głowach, wyłupiastych oczach, wzrostu olbrzymiego lub karłowatego,

- w ,,Biblii'' został opisany wieloryb grindwal; Perun uderzył piorunem w morze zamieszkane przez grindwala, aby go ugotować, lecz nie zdołał go zabić, potem Bóg zniszczył miasto Eliadę lub Enidę w Mezopotamii,

- Maciej Parowski był ostatnim cesarzem Austro - Węgier, który po rozpadzie swej monarchii po I wojnie światowej, objął władzę w Bośni i Hercegowinie. 

Kiepski humor historyczny

Nauczycielka historii pytała w szkole młodego Ferdynanda Kiepskiego:

- Kto to był zasadźca?

- Zasadzał kopa w coś - odpowiedział Ferdek.

Lord Dunsany

,,Do każdego boga, który zechce słuchać.

Gdziekolwiek są marynarze, na rzece czy na morzu; czy droga ich wśród ciemności wiedzie, czy wśród burzy; czy z bestią się zmagają; czy przed wrogiem na lądzie się kryją, czy ścigają go na morzu; czy rumpel jest zimny, czy sternik zesztywniały; czy marynarze śpią, czy sternik czuwa; strzeż nas, prowadź i przywiedź do ziemi starej, co nas zna, do dalekich domów, które znamy.

Do wszystkich istniejących bogów.

Do każdego boga, który zechce słuchać’’

- modlitwa załogi ,,Ptaka Rzecznego’’ płynącego po rzece Yann

W 2006 r. czytając ,,Rękopis znaleziony w smoczej jaskini’’ Andrzeja Sapkowskiego w rozdziale o ojcach założycielach gatunku fantasy natrafiłem na informacje o Lordzie Dunsanym. Właściwie nazywał się Edward John Moreton Drax Plunkett (1878 – 1957) i był anglojęzycznym Irlandczykiem. Podobnie jak J. R. R. Tolkien i C. S. Lewis walczył na froncie I wojny światowej. Sapkowski podaje, że nie wylewał za kołnierz i palił opium. Jego twórczość wywarła wpływ na: J. R. R. Tolkiena, H. P. Lovecrafta, J. B. Cabella, C. A. Smitha i R. E. Howarda.

W 2010 r. przeczytałem po raz pierwszy antologię ,,Barbarzyńca i marzyciel’’ zawierającą utwory Howarda o Conanie i opowiadania Lorda Dunsany’ego. Z tych ostatnich zamieszczone zostały: ,,Beztroskie dni na rzece Yann’’, ,,Mściciel Perdóndaris’’, ,,Sklep na Ulicy Przechodniej’’, ,,Carcassone’’, ,,Dzień na Krańcu Świata’’, ,,Miecz Wellerana’’, ,,Forteca nie inaczej zdobyta jak przez Sacnotha’’ i ,,W krainie czasu’’.

Akcja tych opowieści rozgrywa się w czasie nieokreślonym w fantastycznych miejscach takich jak: rzeka Yann, miasta Belzoond, Perdóndaris, Carcassonne (w rzeczywistym świecie istnieje we Francji miasto o tej nazwie), Tong Tong Tarrup na Krańcu Świata, miasto Merimme, wieś Allathurion i królestwo Alatta, oraz w czasach współczesnych Autorowi – na początku XX wieku na pełniącej rolę magicznego portalu ul. Przechodniej w Londynie. W jednym z opowiadań narrator trafił do zniszczonego Londynu w odległej przyszłości.

W Krainie Snów eksplorowanej przez marzycieli mieszkały rozmaite istoty fantastyczne takie jak: elfy, jednorożce, czy centaury mówiące po grecku.

Lynthra była olbrzymią żmiją o silnym jadzie, która przybyła do miasta Nen. Powitano ją muzyką, więc nikogo nie ukąsiła.

Na granicy naszego świata i Krainy Snów mieszkała w chatce razem ze starym, czarnym, mówiącym kotem, stara wiedźma nosząca czerwony szal. Wiedźmie służyli poeci w miejscach wskazanych przez motyle wykopujący perły do karmienia wieprzów (,,Nie dawajcie psom tego co święte i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami i obróciwszy się was nie poszarpały’’ - Mt 7,6). Faun dzwoniący kopytkami wzywał domowników wiedźmy na obiad.

W Krainie Snów mieszkały gigantyczne słonie, z których pojedynczego ciosa można było wyrzeźbić całą bramą lub most. Jeden z tych potworów zniszczył miasto Perdóndaris, aż w końcu zginął z ręki łowcy słoni o imieniu Singanee, który też wyróżniał się wysokim wzrostem.

Ważną rolę w opowiadaniach Lorda Dunsany’ego odgrywały smoki. W Ametystowej Otchłani, nad którą wznosił się zamek z kości słoniowej gdzie mieszkał myśliwy Singanee, bytowały złote smoki żywiące się szafirami. Zostały stworzone przez kowali Sirdoo, a ożywiły je zaklęcia czarodzieja Amargrarna (jego pierwowzorem był legendarny, irlandzki druid Amairgen). Ludzie Camoraka poszukujący miasta Carcassonne spotkali w lesie smoka, który bawił się schwytanym niedźwiedziem jak kot myszą. W zamku czarnoksiężnika Gaznaka, młody heros Leothric cudownym mieczem Sacnothem zabił trzy smoki: Thoka (w mitologii germańskiej imię to nosiła stara olbrzymka, która jako jedyna nie chciała opłakiwać tragicznie zmarłego boga Baldera; jej postać przybrał Loki), Lunka (możliwe nawiązanie do chińskiego smoka, zwanego lung) i Wonga Bangaroka.

W zamku Gaznaka zsyłającego koszmary na mieszkańców wsi Allathurion mieszkały też kamienne chimery i wampiry podobne do nietoperzy.

Theragavverug był hybrydą smoka i krokodyla o ciele ze stali i żelaza i nosie z ołowiu. Jego kręgosłup stanowił czarodziejski miecz Sacnoth potrzebny Leothricowi do walki z Gaznakiem (Saxnot to imię boga wojny Tyra używane przez Anglów i Sasów). Potwór zjadał ludzi, zaś pokonał go Leothric przez trzy dni i noce ciosami kija w ołowiany nos odpędzając od żeru. Gdy bestia zdechła jej metalowe ciało zostało przetopione.

W zamku Gaznaka olbrzymi, czarny, mówiący pająk, który tkał pajęczynę na cześć Szatana. W istocie tej wolno widzieć pierwowzór pająków z Mrocznej Puszczy, z którymi walczył hobbit Bilbo Baggins (J. R. R. Tolkien ,,Hobbit’’).

Najpotężniejszym z mieszkańców Krainy Snów był spersonifikowany Czas – bezlitosny władca krainy starców, którego władzy podlegali nawet bogowie. Wyzwanie rzucił mu młody król Karnith Zo (w pewnej mierze wzorowany na Buddzie), który podjął wyprawę wojenną przeciw Czasowi. Król jak i jego drużyna zostali pokonani przez biegnące im naprzeciw lata, a gdy pokonani wrócili do swych domów, ujrzeli swoją ojczyznę zniszczoną zębem czasu.

,,Wszystkie nosiły jedwabne szaty o wspaniałych barwach, a stopy miały bose i bardzo kształtne, bowiem w tych krainach nie ma zwyczaju noszenia obuwia’’ - ,,Mściciel Perdóndaris’’

Przypuszczam, że powyższy fragment mógł wywrzeć wpływ na J. R. R. Tolkiena, bowiem wymyślone przezeń hobbity też chodziły boso.

W twórczości Lorda Dunsany’ego urzekło mnie jego bogactwo wyobraźni, piękny, baśniowy język i humor.

,, […] pierwsze co ujrzałem, schodząc raz na równiny Poy, to zwyczajny pasterz pilnujący stada zwyczajnych owiec. Patrzyłem na nie przez jakiś czas i nic się nie działo, aż raptem bez słowa, jedna z owiec podeszła do pasterza i pożyczywszy od niego fajkę zaczęła ją palić – wypadek, który uznałem za niezwykły. Jednak to na Wzgórzach Sneg spotkałem uczciwego polityka’’ - ,,Dzień na Krańcu Świata’’

Natomiast obiekcje natury religijnej wzbudził we mnie następujący fragment:

,,Ja także poczułem potrzebę modlitwy. Nie chciałem jednak modlić się do zazdrosnego Boga tam, gdzie ci mali, dobrotliwi bogowie – tak ukochani przez pogan, byli pokornie wzywani. Pomyślałem więc o Sheol Nugganothu, którego ludzie dżungli już dawno opuścili, pozostawiając bez wyznawców i w samotności – do niego właśnie się modliłem’’ - ,,Beztroskie dni na rzece Yann’’

Sądząc po imieniu Sheol Nugganothu mógł być bogiem śmierci, bowiem w wierzeniach żydowskich Szeol to nazwa ponurego miejsca pobytu zmarłych. A może znaczenie tego fragmentu jest takie, że kto odrzuca wymagającego, lecz kochającego Boga, aby czcić bożki, ten tak naprawdę wybiera śmierć swojej duszy?

,,Król Skorpion''

,, […] ponieważ rozetką w tym dawnym okresie oznaczano ‘władcę’, ten konkretny król został zidentyfikowany jako ‘król Skorpion’. Niektórzy egiptolodzy, nie do końca przekonani o słuszności takiej interpretacji owych znaków, wolą jednakowoż skorpiona interpretować raczej jako tytuł niż imię. Kilku z nich nawet, opierając się na bliskich podobieństwach stylistycznych pomiędzy głową maczugi a Paletą Narmera, przekonuje, że król ukazany na maczudze to Narmer. Jeśli ów tajemniczy król Skorpion faktycznie był władcą, musiałby panować mniej więcej w tym samym czasie, co Narmer, tymczasem na wczesnym cmentarzu królewskim w Abydos nie znaleziono żadnego grobowca, który można by mu choćby hipotetycznie przypisać. Hierakonpolis leży na dalekim południu Egiptu, wysunięto więc przypuszczenie, że Skorpion mógł być królem lokalnym, rządzącym południowymi kresami państwa, podczas gdy Narmer królował dalej na północy. W stuleciach poprzedzających panowanie I dynastii Hierankonpolis było bardzo ważnym ośrodkiem, więc niewykluczone, że w końcowym okresie jednoczenia Egiptu straciło sporo na znaczeniu na rzecz północnego rywala – Abydos. Obecnie Skorpion w wielu naukowych i popularnych opracowaniach umieszczany jest na liście wczesnych królów, choć przeciwników takiego postawienia sprawy wciąż jest bardzo wielu’’ - Bill Manley (red.) ,,70 wielkich tajemnic starożytnego Egiptu’’

W lutym 2019 r. obejrzałem po raz drugi amerykańsko – niemiecko - belgijski film heroic fantasy ,,Król Skorpion’’ (ang. ,,The Scorpion King’’) z 2002 r. w reżyserii Chucka Rusella (ur. 1958).

Akcja rozgrywa się w umownie traktowanej starożytności (w okresie nim jeszcze Egipcjanie zbudowali piramidy) na Bliskim Wschodzie (min. w biblijnym mieście Gomorze).

Tytułowym bohaterem jest pustynny wojownik Mathayus, pochodzący z semickiego ludu Akadyjczyków zamieszkujących Mezopotamię. Podobny z wyglądu do Conana, szukał zemsty na królu Memnonie za wymordowanie jego ludu i śmierć ukochanego brata. W swoich przygodach, zakończonych wyborem na króla, mógł liczyć na pomoc przyjaciół min. wiernego dromadera.

Z mitologii egipskiej została zapożyczona epizodyczna królowa Isis (Izyda), której kraj został najechany przez wojska Memnona.

W mitologii greckiej Memnon był etiopskim wojownikiem biorącym udział w wojnie trojańskiej po stronie Trojan. Kochała go bogini Eos i opłakiwała jego śmierć (pogański odpowiednik Piety). W filmie imię to nosił tyran niewolący liczne ludy i usprawiedliwiający to niesieniem im cywilizacji (podobnie w naszych czasach postępuje Putin usprawiedliwiający agresję na Ukrainę walką z faszyzmem). Memnon biegle znał się na sztukach walki i miał na swe usługi wynalazcę, który naśladując Chińczyków wynalazł proch. Ostatecznie zginął zabity z łuku przez Mathayusa strzałą zatrutą jadem skorpiona, którą ten wyrwał ze swojego ciała.

W mitologii greckiej Kasandra była trojańską księżniczką, córką króla Priama, która od Apolla otrzymała dar przewidywania przyszłości. Ponieważ nie chciała zostać kochanką boga, ów ukarał ją tym, że nikt nie wierzył w jej przepowiednie. Na filmie jej imię nosiła piękna czarodziejka, również potrafiąca przewidywać przyszłość. Od dzieciństwa była niewolnicą Memnona, który korzystał z jej przepowiedni przy podbojach. Ponoć miała utracić swą moc wraz z utratą dziewictwa, co jednak się nie sprawdziło. Rebelianci powierzyli Mathayusowi zadanie zabicia wyroczni pracującej dla Memnona. Mathayus porwał Kasandrę, lecz nie zabił jej. Z czasem po wielu przygodach zrodziła się między nimi miłość. Kasandra dwukrotnie uratowała życie Mathayusa lecząc go z zatrucia jadem skorpiona i zasłaniając swym ciałem przed strzałą. Ostatecznie została jego żoną i królową.

Podsumowanie będzie krótkie: ,,Król Skorpion’’ to godny następca Conana ;).