,, [...] ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę, sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień'' - 1 Kor 3,15
Dzisiaj przypada święto tych, którzy pokutują w czyśćcu. Jak uczy Kościół dostają się tam dusze, które zmarły w stanie łaski uświęcającej, lecz z grzechem lekkim. Duszom tym, które czasami ukazują się żyjącym, by prosić ich o pomoc, można pomagać przez modlitwę, post, a w szczególności przez Eucharystię. Pierwsze osiem dni listopada to okazja zyskania odpustu za zmarłych. Warunki jego uzyskania to: nawiedzenie kościoła lub cmentarza, modlitwy ,,Ojcze nasz'' i ,,Wierzę...'', oraz modlitwa w intencjach papieskich.
Dusze czyśćcowe oczyszczają się dobrowolnie. Cierpią z miłości w ogniu rozpalonym przez wielką tęsknotę za Bogiem, a ich udręki zawsze mają swój kres. ,,Miłosierdzie tego nie chce, ale Sprawiedliwość każe'' - jak to ujęła św. Faustyna Kowalska.
W klasyce światowej literatury, najbardziej znany obraz czyśćca sprezentował Dante w ,,Boskiej komedii''. Giovanni Boccaccio w ,,Dekameronie'' pisał o zazdrosnym mężu, którego ksiądz uwięził podstępem w piwnicy, wmawiając mu, że znalazł się w czyśćcu za zazdrość.
Na zakończenie chciałbym podać ciekawostkę: kiedy paleontolodzy odkryli eoceńską małpiatkę nazwali ją ... purgatoriusem (łac. ,,purgatorium'' - czyściec), ponieważ prace nad wydobywaniem i rekonstrukcją jej szkieletu były tak mozolne, że skojarzyły się z pokutą w czyśćcu.
