Konspekt planowanego zbioru opowiadań ,,Bylina''

Era pierwsza

- Osońsza – olbrzymka, królowa Bujanu i czarodziejka, kiedy spała z jej snów wyrósł przepiękny ogród, w jej snach pojawiał się Światogor z przyszłości, lecz wyszła za żeglarza i łowcę morskich potworów księcia Światomora,

- Stepian – Enk stepów, Scytów i Kozaków, syn Mokoszy i Świętowita, miał postać 6 – rękiego Kozaka; jeździł na białej klaczy Maruni żywiącej się mięsem; Marunia zobaczyła trupa Tunguza, ugryzła go w kolano i urodziła herosa Kobylicza; Kobylicz walczył z Buchtanem Buchtanowiczem – duchem chęchołaja, który mieszkał na mogiłach i któremu karaluchy znosiły kradzione mleko (Buchtan gromadził je wewnątrz wielkiej, złotej ropuchy),

- zakład Swaroga i Pochwista o to, któremu z nich uda się skłonić do wędrowca do zdjęcia płaszcza,

- Witalis – Enk gościnności, miał postać łysego starca z brodą, towarzyszył mu lis, czczony w grodzie Wsiech Witamy,

- na Księżycu żyła podziemna, czarna krowa, z której wymion wylewały się morza i rzeki mleka, śmietany, jogurtu, kefiru i maślanki, zaś w księżycowym kurniku żyła czarna kura znosząca jaja, którymi żywiły się Płanetniki, na Księżycu żyła również biała Kumysowa Kobyła, z której mleka powstała Rzeka Kumysu,

Era druga

- para Enków; Ket i Keta; władcy rzeki Ket w Białopolsce, mieli postać ludzi z głowami łososi,

- Ćmuch był wielkości psa, przypominał żabę z ogonem świni, ukazywał się leniom,

Era trzecia

- esej o faunie ery trzeciej (mezozoiku) napisany przez Kosę Owinniczewa,

- Mórnica – zwana Panią Smoków, służebnica Zarazy, rozkazywała mikroskopijnym smokom powodującym choroby, owe smoki – bakcyle mogły zniszczyć całe życie na Ziemi, lecz uratował je Enk Znachor; mąż Złotej Baby, który walczył z Mórnicą przybierającą postać kobiety ze smoczą głową, pokonana Mórnica obiecała znacznie osłabić siłę swoich smoków – zarazków,

- Łapiduch – olbrzymi stwór podobny do wielkiej żaby z ,,wędką’’ ryby głębinowej, łowiący duchy, w późniejszych czasach jeden z łapiduchów połknął ducha Płonącego Rycerza, który bronił przed nim córki Białej Damy, choć został połknięty przez Łapiducha rozciął mu trzewia, Płonący Rycerz nazywał się Comthurus – pokutował za to, że wbrew ślubowi dał się uwieść Bieśnicy,

- Neczk – prastary smok morski podobny do tylozaura, wpierał Polaków w bitwie morskiej pod Oliwą,

- Szemich – sługa Boruty i Dziewanny, leśny duszek ciszy i szumu leśnego, miał postać olbrzymiego drozda śpiewaka o długiej, giętkiej szyi zakończonej ludzką głową,

- pod koniec ery trzeciej, w czasie wojny Enków z Matką Żmyją i Čortami, Swarożyc w boju spalił 12 – głowego smoka w Wąwozie Chłapowskim na terenach późniejszej Pomori, tymczasem jego sługa Ogniobog zabił demonicznego smoka powietrznego o świecącym ogonie, w miejscu gdzie później stanęło jego sanktuarium w Cierniogrodzie w Analapii,

Era czwarta

- wąż Ral – syn Mokoszy, żyjący już w erze trzeciej, nauczył pierwszych Zajęczan rolnictwa,

- Żubraczy – syn Boruty i Dziewanny został Čortem (pół – człowiekiem, pół – żubrem) walczącym ognistymi kulami z żywicy, w erze dziewiątej zabiła go włócznią rusałką Haratyna,

- łaciaty Minotaur Łacik broniący Zajęczan walczył z matką zabitych Szarych Smoków,

- rodzi się Merk – potworny syn Biedy doprowadzający Zajęczan do ruiny (miał postać czarnego kota ze szczurzym ogonem i siedział w piwnicy); ostrzegał przed nim prorok – krasnoludek, gdy Merk się najadł, przybrał postać wielkiego, czarnego smoka, którego zabiło ciesielskimi toporkami dwóch braci Zajęczan, którzy wykluli się z jaja złożonego przez żar – ptaka i pracowali jako cieśle,

- Miedwiedow na prośbę Płoszki przywiózł pszczoły ,,zza czerwonego morza’’,

- w jeziorze Synar żył łagodny Król Stynek spętany łańcuchem i co jakiś czas wynurzający się, zrodził się z ogórka wrzuconego do jeziora przez Smętka (stąd stynki pachną ogórkiem),

- Orlak – król Orłowców (człowiek z dwiema orlimi głowami, jedna ręka – czarna do zabijania, a druga zielona do ożywiania), Orlak porwał piękną Zajęczankę, lecz Zajęczanin ją uwolnił,

- Sokolanie – rasa ludzi z głowami sokołów, opis rasy i jej dziejów,

- wąż Mlekowiec wypijał każde mleko jakie tylko znalazł, Zajęczanie, aby się go pozbyć przystawili mu krowę jaka dającą różowe mleko, wąż tak w nim zasmakował, że poszedł w ślad za krową jaka w góry Imalain i już nigdy nie nawiedzał gospodarstw zajęczańskich

- Ox Ozyliusz – pierwszy król Saremy naraził się Juracie polując na jej ulubionego olbrzymiego szczupaka z tępo zakończonym ogonem, Jurata zesłała nań sztorm, który zagnał króla na wyspę Chiumę, której zmiennokształtny władca pojednał go z Juratą,

- Wydrzanin o imieniu Szołtynia pokonał smoka z jeziora Lykayuk (złapał go w sieć i utopił),

- Mrucek – nieszkodliwy goblin o głowie kota, był synem Kołowierszy i Banika,

Era piąta

- król olbrzymów Huk – Puk walczył ze Żbiczanami, którym pomagali Boruta i Dziewanna, Boruta zabił króla Huk – Puka i jego wojsko olbrzymów,

- opis rasy Sobolan (ludzi z głowami soboli), nawiedzenie ich praojca przez czerwoną, skrzydlatą krowę z Zaziemia,

Era szósta

- żbiczański wojownik zabił potwory: Leśną Kozę (wielką, czarną kozę bez rogów mającą czerwone oczy) i Luja z rzeki Iny (pół -psa, pół – byka),

Era siódma

- śmiertelna walka Złotego Rysia (dobry) z Czarnym Rysiem (zły), kapłan Lynxów wyjaśnił młodemu wojownikowi z tej rasy, że każdy z nas raz karmi złotego, a raz czarnego rysia,

- Lynx Perłosław zrodził się z perły w kształcie rysia,

- Lynx Borowiak walczył z wdowami po zabitym smoku; jego zdradzieccy towarzysze ucięli mu nogi,

- wampir Wypiór miał pod pachami długie włosy splecione w warkocze (w nich zaklęta była jego siła), demoniczni bracia Biże przez Greków zwani Palikami mieli kończyste zęby i pożerali inne istoty rozumen, demoniczne siostry Złoje również miały kończyste zęby i pożerały istoty rozumne, wszystkie te straszydła zabił borsuk Zmorian wychowany przez Lynxów,

Era ósma

- w XVI wieku chłopi mazurscy złapali ostatniego Neura imieniem Wilkun i sprowadzili go na dwór księcia Albrechta Hohenzollerna w Królewcu, Neur opowiedział księciu dzieje całej ery ósmej, ale gdy chciał poślubić jego córkę, książę kazał spalić go na stosie,

- Charko Makohonnik był skrzydlatym likaonem z Afryki sprawującym w Królestwie Neurów urząd regenta,

Era dziewiąta

- zimowa rusałka Gwiazdka (ubrana na biało i nosząca welon) rozdawała dzieciom prezenty na Szczodre Gody i prorokowała nadejście Teosta,

- rusałka Łuna – przybrana córka Dziwicy, jeździła zaprzęgiem wielkich, białych królików i zabijała z łuku Čorty; zalała wodą portal do Čortieńska (dziś jest to Morze Martwe),

- łabędziewa Ładna (czcicielka Kosmicznej Łabędzicy Łady) na morskiej plaży znalazła kufer; otworzyła go i wyskoczyły zeń trzy zaczarowane buty o ostrych obcasach, które zadały jej śmiertelne rany; Swaróg wracając do Juraty zabrał Ładną do morza, a tam Jurata ją uzdrowiła i pokazała swoje królestwo,

- w jeziorze Ynańska Lykanus zamieszkała rasa nimf żmijogłowych, miłość jednej z nich – Studnicy i Lynxa,

- wodnik Stuposian – książę rzeki Zanus miał moc sprowadzania deszczu dzięki różańcowi z czarnych pereł (dała mu go rusałka w szarej sukni, służebnica Leśnej Matki); Stuposian kochał rusałkę Siankę; uprawiali seks na posłaniu z motylich skrzydeł, a potem Sianka zamieniła się w chmurę, zajmowała się sianiem roślin z kolorowych nasion, Sianka zdradziła Stupiosiana z Čortem Chryszczatym (miał rogi bawoła arni i pokrywała go skóra ropuchy), zniosła jajo, z którego wyszły potwory: Litmisz, Berdnik, Kiczerka i Pohor zabite przez Volcha Alabstę,

- jedna z rusałek walczących z Biesami i Čadami urodziła szmaragd, z którego w erze dwunastej zrodził sie Szmaragdowy Čad pokonany przez Amazonkę Hebet, w której się zakochał umierając,

- wojna pierwszych Wił z wilkami,

- wodnik Dziad Wodny zajeździł konia, a potem z jego truchła rzuconego w trzęsawisko zrodziły się pszczoły, Dziad Wodny został za to skarcony przez krasnoludka Kraśniaka zamienionego w bociana,

- żmij Wozak w czasie Szczodrego Wieczoru kierował wozem, na którym siedziałby bubony; niechcący obudził potwora Vrougę ze skutego lodem Mrocznego Błota, zaś Mokosza uratowała wóz umieszczając go na niebie jako Wielki Wóz,

- miłość Lynxa Rusława i rusałki Tomiły, która była niewolnicą tengu Spitygniewa, który kazał jej zabić Rusława, lecz miłość zwyciężyła, tengu były synami rusałek i kruków o żelaznych dziobach,

- olbrzymi rak z jeziora Tuchlinus zbudował rusałkom i wodnikom nad jego brzegiem chram Perepłuta, Perepłut obronił rusałki przed potwornym, śmiejącym się jak hiena węgorzem z tego jeziora,

- czasy królowej Afaraki – dwie siostry rusałki – księżniczki Bridinna i Viarka władały wyspami Bridinno i Viarce w Zatoce Balat,

- śniada rusałka Palmowa Panna (rodziła banany, kokosy i daktyle) w głębi Afryki natknęła się na krainę Rosnących Kamieni; stłukła sobie palec u nogi i wyprosiła u Mokoszy spowolnienie ich wzrostu,

- Wiatrowy Tancerz – miał postać ubranego na czarno mężczyzny tańczącego z wiatrem, poślubił rusałkę Katrynkę urodzoną przez olchę, która latała na wielkim krecie o błoniastych skrzydłach,

- Wężałki – nimfy zamiast nóg mające ogony węży, opis rasy (zrodzonej przez Mokoszę), żyły w jednej z puszcz w krainie Krywiczów, dziewczynka Swietka spotkała tam Wężałki i usłyszała od nich opowieść o ich rasie, Wężałki pomogły jej wrócić do domu,

- rusałka Newa – królowa rzeki Nevy; jej córki to Newki, miały one braci wodniki Newiczów, którzy bronili siostry przed porwaniem przez Przyłożniki,

- bracia bliźniacy Topień i Topnik urodzeni pod wodą przez utopioną, brzemienną kobietę z rasy leśnych ludzi, kradli bydło, aby je topić (potem zerwali z tym),

- cmentarna baba – słowiański odpowiednik ghula, nazywała się Agnieszka Sroczkowska, rusałka Sonia Bielska o ognistych oczach przyszła do niej uczyć się warzenia napoju miłosnego dla wodnika Bronigniewa; cmentarna baba chciała ją pożreć, lecz Bronigniew ją obronił i się pobrali,

- zdegenerowane wodniki pojmały Matoczkę – łowcę z rasy leśnych ludzi i zmusiły do walki jako gladiatora (min. z wielki, 3 – głowym rzęsorkiem), oglądając zapasy jadły bób i groch,

- czarownica Sowina (mogąca zmieniać się w sowę, jej ojciec był strzygoniem) za pomocą diamentowej szpilki chciała zabić Swaroga, aby na zawsze zgasło Słońce, szpilka zatruta była krwią smoka Rykara; Swaróg wpadł do morza i został uzdrowiony przez swą żonę Juratę,

- latykijski epos o Rodegaście, który zgłosił się na ochotnika w niewolę i uwolnił morskie rusałki z niewoli Dziewięciogłowego (wojownika o 9 głowach), Rodegast był przypalany ogniem przez Dziewięciogłowego, lecz ściął mu wszystkie głowy, po czym oddał morską rusałkę jej narzeczonemu – leśnemu człowiekowi,

- zły, choć urodziowy wodnik Ostrzych mieszkający w fosie zamku Zakrev; uwodził leśne rusałki i pożerał je pod wodą,

- rusałka Miedźwana, do której zalecał się Król Szczurów, ścięła włosy i zakopała je w ziemi, gdzie mocą Chorsa – Srebronia zamieniły się w węże, które pożarły Króla Szczurów i jego poddanych,

- Przyłożniki – rasa mężów mających wężowy ogon o wielu rozgałęzieniach; ich praojcem był olbrzym Prokrust, które je zrodził wylewając nasienie na magiczne łoże z eburnu, porywali newki tak jak Rzymianie Sabinki, jednym z Przyłożników był Sławuta – wojownik z jaszczurczym ogonem, aby zdobyć serce Newki Dobrosławy Czachory walczył z Paskudnikiem (olbrzymim patyczakiem – potworem pożerającym zwierzęta), Sławuta Jaszczurczy Ogon obronił swą ukochaną przed atakiem Ćmoka (latającego stwora przypominającego nietoperza z głową jaszczurki), w trzeciej walce pokonał Cmentarną Babę (obrzydliwa, miała kły i szpony, przemierzała nocą żalniki i wciągała włóczęgów między mogiły), pomagał mu brat jego ukochanej – Opolczyk,

- rusałka Tojada miała się opiekować młodszym rodzeństwem, gdy te zostało porwane przez Licho, założyła na głowę magiczny wianek z łona Mokoszy i przez portal w dziupli starej wierzby dostała się do Čortieńska, skąd wyprowadziła rodzeństwo, Licho ją ścigało, lecz Mokosza zagrodziła mu drogę,

- Wąsacz – wodnik – ludożerca z wielkimi wąsami, który utopił leśnego człowieka, który złapał go za wąs, zginął otruty przez epimelidę baranem z siarką,

- Liczyrzepa pokochał rusałczą księżniczkę Szklarkę potrafiącą pieśnią tworzyć ozdoby ze szkła (dar od Liczyrzepy), obronił ją przed smokiem Krakiem,

- bełty – złośliwe gobliny sprowadzające na bezdroża, powołała je do życia czarownica Żytnica (upadła żytnia rusałka) bełtając Smoczą Wodę, miały łamliwe i odrastające żelazne języki przypominające bełty kuszy i pluły nimi na swe ofiary, raz zabiły swymi językami i pożarły swą matkę Żytnicę, ona zaś rzuciła na nie klątwę, od której wyginęły,

- Król Węży miał z epimelidą syna Złotogłowca, którego czarownica Czarna Księżna zamieniła w węża o złotej głowie, z pomocą kochanki Złotogłowiec odczarował się złotym jabłkiem w Noc Kupały i obalił Czarną Księżną chcącą zagarnąć tron królowej rusałek, w ludzkiej postaci Złotogłowiec miał głowę ze złota,

- rusałka Gryfina wychowana przez gryfy (jej rodziców pożarły strzygi),

- rusałka Netta; zabójczyni potworów obroniła króla karłów Eliodora przed niedźwiedziem demonicznym,

- Jałowiec – wielki, chodzący i mówiący krzew jałowca, zrodził Jałowczan – plemię ludzi z jałowcowymi gałązkami zamiast włosów; w erze trzynastej Hryć - król Roxu poślubił kobietę z rasy Jałowczan,

- Słomianie – lud stworzony przez Mokoszę ze słomy, mieszkający nad Samarą i Kamą, przypominali ludzi o jasnej cerze, blond włosach i turkusowych oczach, lecz żywili się tylko wodą, ziemią i promieniami Słońca i Księżyca, Słomianki rodziły kolczaste nasiona, z których powstawały dzieci,

- w bandzie ,,Vodni’’ Trojana był wodnik Kręcipała (miał łysą głowę pokrytą łuskami karpia) i jego żona – Wiła Kręcipałka; byli to rozbójnicy uzbrojeni w maczugi,

- królewicze – wodniki Stanisław i Władysław, synowie Nastazji i Warchaja pokonali bandę orków, na której czele stał ork Orkiusz,

- Ogrzecha – dama dworu królowej rusałek Nastazji, która była wąpią (wampiryczną rusałką); odbierała wiarę w sens życia, a jej czary przedłużyły listopad na 12 miesięcy,

- Nastazja w czasie swoich wędrówek zniszczyła ożywający posąg demona Rokitki (garbatego, 1 – okiego i 1 – rogiego karła), który odbierał cześć od czarownic pijących krew,

- Nastazja w Biesogórach zabiła potwora Zvora żyjącego w studni bez dna i dostałą się do Podziemnego Morza, gdzie przeżyła liczne przygody,

- Matoha – czarny kozioł z 3 głowami hien, który pilnował, aby czarownice krzywdziły tylko złych, za krzywdzenie dobrych karał, miał na każdej głowie po jednym rogu, czarownica Jagata Brzuchata w obronie swej córki Lasoty zabiła gołymi rękami Matohę i pożarła stwora, za co pozostałe czarownice chciały ją obwołać swą królową w miejsce Malkiešy Lysarayaty, Jagata i jej córka czciły Rykara i w jego imię czyniły wiele zła, królową Malkieš Lysaraytę obronił przed nimi zmiennokształtny wodnik Volch Alabasta za pomocą broni ze srebra powstałego z wody zbierającej się w odciskach łap łasicy; Malkieš Lysarayta chciała go za męża i króla, lecz wodnik odmówił, bo i ona ,,dopuszczała się nieprawości’’,

- królewicz Wodowicz – syn Malkiešy Lysarayaty i Volcha Alabasty wyruszył po Srebrnego Kaczora jako prezent dla swojej matki; prowadził go Błotnik – król wszystkich świetlików; stwór rzekomo wskazujący skarby, a tak naprawdę zwodzący na bagna (Błotnik miał postać hybrydy olbrzymiego świetlika z salamandrą), ostatecznie uwięził Wodowicza pod korzeniami starej wierzby i chciał pożreć, lecz wodnik zabił potwora i znalazł w jego trzewiach porcelanowe jajo, z którego wykluł się Srebrny Kaczor,

- skrzydlaty latawiec Angelus wykradł małpom klejnot, w którym zaklęta była rusałka Siłmana Rilska, małpy ich goniły, a on rzucał magiczne przedmioty, które zamieniały się w przeszkody, potem Angelus stracił pamięć i zapomniał o żonie, lecz ta mu przypomniała o sobie,

- Becząca Baba – przypominała starą kobietę wydającą owcze dźwięki, mieszkała w beczce, którą toczył karzeł Baryłka, Becząca Baba zjadała pępki swych ofiar, a karzeł Baryłka pożerał resztę ich ciał,

- mała rusałka Goplana (znana później jako Goplana Wieszcza) została porwana przez wilki i zakopana w mchu, gdy jej matka ją odkopała, dziewczynka zyskała dar wieszczenia,

Era dziesiąta

- para Enków: Król Tysiąca Jezior i jego żona Królowa Jezior, mieli piękną córkę – rusałkę Varmę (przepowiedziała narodziny Hermesa Trismegistosa), Varma była uzdrowicielką i królową, napisała ,,Księgę leków’’, jej siostrą była rusałka Ałna – pani rzeki Łyny, Varma przybyła na wesele wołu i krowy i przywróciła wołu płodność,

- kot Bajun nauczył Novalsa i Aivalsę rozpalać ogień (według innej wersji zrobiła to Kołowiersza),

- po zjedzeniu żołędzi z dębu Baublis (grzech pierowrodny) czarownik Fakir chciał zabić węża Tat’a hipnotyzując go grą na fujarce, lecz sam zginął od jego jadu,

- 7 córek Novalsa i Aivalsy za karę za udział w orgii z Čortami zostało zamienionych przez Swaroga w brzozy; później ulitował się nad nimi czarny lew Polesza i uwolnił je, rozdrapując korę pazurami,

- heros Świętoruj poczęty w Noc Kupały zabił demona Szargana, zwanego Pasterzem Szagrinów (służyły mu całe stada tych istot), jako zbroi zaczął używać skóry zdartej z szagrina i tak stał się znany jako Hans Mein Igel,

- opowieść o rozpustnej dziewczynie Gizeli, którą ścigały Čorty; schroniła się przed nimi w opuszczonej chacie, gdzie obroniło ją 7 zwierząt,

- 4 upadłe rusałki, kapłanki Kolery z Zakonu Złotej Łopaty zarażały ludzi w zamian za obietnicę nieśmiertelności, chłop Konik z narażeniem życia sprowadził lecznicze zioło biedrzyn z lasu w celu ocalenia swej wioski,

- Maruda – straszydło podobne do łysego grubasa o świecących, zielonych oczach, więziło niemowlęta w swym ponurym zamku i sprawiało, że płakały, aż uwolnił je heros Radymin,

- drwal Drugal znalazł schronienie w Koziej Chatce w puszczy (zbudowana z twarogu i osadzona na kozich nogach); spotkał tam i odczarował 7 rusałek zamienionych w kozy, które nauczyły ludzi hodować te zwierzęta,

Era jedenasta

- esej o faunie ery jedenastej (plejstocenu) napisany przez Kosę Owinniczewa,

- Jastrzebog, jeden z Enków, sługa Wiosny, dobry władca przyrody, zapowiadał narodziny Teosta, nawrócił lichwiarkę Dobiechnę, przywrócił rozum Zelnikowi, który oszalał po śmierci swojej żony Okeanidy,

- Palimir – pustelnik i kapłan Swarożyca, który przepowiedział narodziny Teosta, czerpał moc z chodzenia boso po ogniu; dzięki Swarożycowi odrzucił pokusy roztaczane przez piękną kobietę z rozbitego statku, którą była mamuna Locha,

- Zdrowia – wcielona Bolnica, córka Znachora i Złotej Baby, współczesna Teostowi, leczyła ludzi i zwierzęta; sztuki medycznej uczyła się od rusałek i kobiety – Centaura, o imieniu Doroda,

- mędrzec i czarodziej Riši został wygnany z Bharacji przez innych braminów za to, że kwestionował system kastowy i opiekował się pariasami, przybył do Montanii gdzie na jego cześć nazwano górę Risinę (Rysy),

- w Biesogórach dwie siostry – czarownice Matragora i Kiczera - absolwentki Ossorii założyły čortowski manaster, gdzie składały krwawe ofiary Čortu Magurycznemu; wojownik Ailgil z Irlandii z pomocą górskiej rusałki spalił monaster, zaś Maguryczny zginął od pioruna Jarowita za to, że zgwałcił górską rusałkę,

- walka Kuneteja z potworem Piwosznikiem i browarniakami, które wylęgły się ze sfermentowanego piwa,

- czarownica Hyrlata – mistrzyni Ossorii sprowadzała egzotyczne zwierzęta do magicznych eksperymentów, z Afryki kupcy przywieźli jej małpę gerezę żarłoczną (jej przysmakiem były bułki i inne małpy), gereza żarłoczna wyjadła całą żywność w wiosce, a junak Kostryń (dziewicza matka poczęła go ściskając kostur starca Nikoły – wcielonego Welesa) schwytał ją i przez portal w Rokitnickim Siole odesłał do Afryki; Hyrlata postanowiła poślubić Kostrynia, lecz ten wymógł na niej wyrzeczenie się magii jako warunek ślubu,

- zdolny złodziej Kleniocz – syn Kłobucha i śmiertelnej kobiety,

- Rajdon – syn kobiety i niedźwiedzia zabił wodnego potwora Duchatinusa (olbrzymia, chodząca ryba), podróżował razem z kuglarzami; w Bharacji poślubił córkę niedźwiedzia Baldinę (piękną kobietę),

- Alpnu – królowa i założycielka Alpenlandu, pochodziła z Apapu z plemienia Rassenów, jej mężem był książę Nazar Alpinus, Alpnu była wojowniczką zabijającą rogate potwory,

- Szrurych – syn kowala z Jerycha za młodu porwany przez smoki, które wychowały go i nauczyły metalurgii,

- Samojadek i Samojadka – demoniczne rodzeństwo, miało postać dzieci, które żywiły się własnymi ciałami i służąc Zarazie nocą smarowały ludzi niewidzialną maścią pełną zarazków,

- czarownica Werłycia – mistrzyni Ossorii zamieniła tassilijskiego niewolnika Apisa w byka i kazała mu strzec skarbów ukrytych w jaskini; Apis odczarowany został przez górską rusałkę,

- niewolnica Sadka służyła w chacie jędzy Zjadarki, która miała przedmioty z ludzkiego ciała, Sadka uciekła złotym wozem, aby nie zostać zjedzona, a Zjadarka ją goniła, złoty wóz był ciągnięty przez złotorogiego kozła ofiarnego z Międzyraju,

- junak Pejpus uwalnia uderzeniem w dzwon leśnego smoka, smok chce go pożreć i urządza mu pokazowy proces potworów i straszydeł, Pejpusa ratuje rusałka w modrej sukni, która śpiewem usypia smoka i więzi go pod korzeniami dębu,

- w Burus do jednego z gospodarzy przyszła czarna, zmokła kura Kołbotka, która przygarnięta zaczęła znosić złote jaja, bitwa dwóch osad buruskich o tę kurę,

- król wschodu – Wił Sławicz – syn człowieka i Wiły znalazł na ziemiach późniejszej Ukrainy kamień, który oślepiał tych co go chcieli odsunąć, król mocą swej matki odsunął kamień i znalazł pod nim przejście do ciemnej chaty pełnej ludzkich oczu,

- Zasław; nadworny kowal Wiła Sławicza w Noc Kupały udał się do zaklętej groty, gdzie spała rusałka – księżniczka uśpiona złotą szpilką wbitą w głowę, kowal pokonał strach przed strzegącymi jej straszydłami, obudził wyjmując szpilkę z głowy, a potem ją poślubił,

- Jarowit i Perperuna szli przez królestwo Wiła Sławicza, znaleźli przydrożny kamień, Jarowit uderzył w niego piorunem, bezpłodna kobieta połknęła kamień i urodziła herosa Kamiennego Kowala, który był nadludzko silny i walczył z potworami (min. smokiem, który wypił całą wodę w okolicy i wsadził język do kuźni), Kamienny Kowal mógł zamieniać się w zwierzęta, wędrował po świecie poszukując serca, ratował kobiety i dzieci przed potworami,

- Wisznu – cesarz Bharacji teleportowany przez spiskowców do kraju króla Wiła Sławicza, nauczył uprawiać wiśnie, Wił Sławicz pomógł mu odzyskać tron, później nad Volgą rozkwitł kult Wisznu – pojawili się tam asceci posiadający jedynie same laski i posążki Wisznu,

- 3 braci chąsiebników o imieniu Bandomir (Czarny, Biały i Szary), zbudowali zamek na wyspie na jeziorze Gordno – stąd nazwa Čorci Ostrów, służył im ku ich zgubie Čort Przegrzecha,

- czarodziejka Kaja z Burus (zamieniała kwiaty w dziewice), w tym samym czasie w Burus żyła czarodziejka Kruczycha (rozkazywała stadom kruków, które znosiły jej wiadomości z całego świata), do Kai przyszedł po żonę myśliwy Paweł Oriona (człowiek z głową czarnego kozła z białą łatką), chciał żonę, która smażyłaby mu naleśniki, Kaja sama je zrobiła i uwiodła nimi Pawła Orionę, tak, że się jej oświadczył, pobrali się, od nich pochodzi ród Kajków z Mazur,

- Biała Wdowa – próżna i rozrzutna księżniczka, która za podszeptem Čorta Strojanta, który przybył na jej dwór pod postacią projektatnta mody, zabiła męża, który nie chciał jej kupować nowych sukni, potem tego żałowała,

- Nieplekus – człowiek, który stale mówił, że chce dać nogę, w końcu dał nogę potworowi Sorinowi w święto Czarodziejnicy (1 maja), zyskał nową nogę od pająka Szwernóta mieszkającego w puszczy, odtąd kulał, aż dziewczynka Turona pocałunkiem przywróciła mu ludzką nogę,

- sineański admirał Paj – wej opłynął Zielony Kontyneny i dotarł do wschodniej Afryki (tassilijski gród Mombas – pamba),

- piękna, biała dziewczyna Lemuriana wychowana została przez megaladapisy na wyspie Malgalesio, spotkała goryla morskiego (goryl z mackami ośmiornicy),

- Lech I Aplański walczył w pojedynku z księciem Otmarem z Teutmanii, zabił go i uwolnił więzionych przezeń ludzi i rusałki, po czym poślubił je wszystkie,

- dzieci Lecha I Aplańskiego porwał niedźwiedź pokryty żelaznymi kolcami zamiast futra i zabrał je do Orlandu, król wyruszył na ratunek, mijał Wieże Lwów i Wieżę Smoków,

- do aplańskiego grodu Rossoczycy przybył żmij będący panem na Ognistej Rzece i przepędził niesprawiedliwych sędziów,

- aplańska młynarzówna Słodzianna zabiła 12 rozbójników, poślubiła księcia zaklętego w niedźwiedzia przez czarownicę – niedoszłą teściową i odczarowała go,

- aplański kmieć Hadramacha – zabójca strzyg, raz jeden strzygoń chciał mu chuchnąć do ust i zjeść kiełbasę, lecz Hadramacha pięścią rozbił mu głowę, czarownica Bisurkania latająca na olbrzymiej kani czarnej, porwała córkę Hadramachy, aby uczynić z niej czarownicę, ojciec wyruszył na odsiecz,

- Jaskółka (Jaskolica) – księżniczka z Puany poślubiła księcia z Tassilii, płynęła przez Morze Rajskie, była na Wyspie Dzierzb, gdzie walczyło dwóch czarodziejów mających dwa szlachetne kamienie w pektorałach; oba pękły; z jednego wyleciały białe sokoły, a z drugiego czarne, krwiożercze nietoperze, po śmierci zamieniła się w jaskółkę,

- w Puanie żyło dwoje dzieci – rodzeństwo Kupało i Kupalnica poczęci i zrodzeni w Noc Kupały, byli obdarzeni wielką mocą, uzdrawiali, wieszczyli, zabijali potwory i wznosili grody, przez pewien czas żyli zamienieni w puchacza i kukułkę, w wyniku klątwy umierającej złej samodiwy Szalei, która śpiewem zsyłała na ludzi szaleństwo, a która zginęła z ręki Kupalnicy,

- w Puanie narzeczona Cara Niwy (Enka mającego na głowie dwa kłosy zboża) została zamieniona przez złą teściową w łasicę, Car Niwy odczarował ją po wielu przygodach,

- w Puanie żył orzeł wychowany przez Płanetniki, który prowadził chmury deszczowe i gradowe, zabijał ały i ażdachy, aż zginął ustrzelony z łuku przez rolnika,

- w Puanie zła czarownica chcąc zabić bana Kajsymira, który odrzucił jej zaloty, zdjęła z nieba jego gwiazdę, aby ją ugasić w studni, ban zachorował, lecz ocalał dzięki wstawiennictwu żony Jolanty Raviny, która wyprosiłą u Welesa, aby wziął do Nawii ją zamiast Kajsymira,

- w Valkanicy pewna kobieta tak mocno opłakiwała brata, że zamieniała się w kukułkę,

- valkanicki heros Jankuła walczący o wolnośc swej ojczyzny przeciw Kościejowi walczył batem z żywej żmii, miał za żonę Wiłę Vidosławę, która jeździła zaprzęgiem jeleni w uprzężach ze żmij,

- Siemian Podrzutek z Valkanicy jako niemowlę znaleziony przez żercę w koszyku na wodzie; gdy dorósł wszedł do zakazanej komnaty, gdzie spotkał krokokrólika – jadowitego krokodyla z głową białego królika, który go ugryzł, wyleczyła go dziewczyna pobierająca nauki w chramie i pobrali się,

- aplański heros Tysko odbył podróż do świata podziemnego i poślubił rusałkę – królową rzeki Styx płynącej pod Valkanicą, zabrał ją na powierzchnię razem z jej skarbami,

- wojowniczka Mormuszka z Puany pokonała Pilarza – Zbója; siłacza, który pokonanych przecinał na pół piłą,

- Borysław Drewniak z Orlandu – człowiek z głową wija drewniaka, z powodu swego wyglądu wypędzony do lasu, obronił dzieci przed leinem,

- Mirczo Wojewoda – heros z Valkanicy walczący przeciw Kościejowi zabił fioletowego lwa – ludożercę z Puany, miał żonę Rassenę, córkę Himavanta – czarodzieja i króla krainy Imalain w Azji (jej siostrą była Parvati, żona Śiwy – króla krainy Kajlas w Bharacji),

- valkanicki heros Rabro wykluł się z jaja złożonego przez Jaroga Car – Ptaka, zawarł braterstwo z Kiwisem (człowiekiem o głowie kiwi z Wielowyspia),

- Śnieżynka – przybrana córka Dziadka Mroza lepiła ze śniegu ptaszki, klasnęła w dłonie, a one ożyły i odleciały (tak pojawiły się na świecie śnieguły),

- w Kobylim Grodzie straszył duch Czerwonego Kapturka, któremu towarzyszyła końska czaszka na pajęczych nogach; Czerwony Kapturek został złożony w ofierze Kościejowi,

- Brzegina – zielonowłosa rusałka z Montanii, przyjazna ludziom, pilnowała skarbu, ugościła Tatrę i jej brata Bielskowłada na dnie strumienia i przepowiedziała jej koronę,

- Stukacz – donosił tajnej policji Kościeja za co zamienił się w czarne kudłate straszydło stukające po nocach, Tatra spotkała Stukacza w opuszczonym domku w drodze do Presnau,

- heros Powidło z Oylandu (jego matka była bezpłodna, a poczęła go po zranieniu widłami w podbrzusze; stąd imię Powidło), udał się do Oxlandu gdzie razem z wodzem Czudanem (bratem Kellu Simi – Abö) polował na morskiego potwora Axabela (smoka z głową ryby – piły), Czudan zginął w walce z potworem; wcześniej obaj walczyli z takimi bestiami jak: Robon (podobny do Jabby, lecz straszniejszy), Mojsur (żywił się odpadkami), Kurdela (śniący potwór, którego sny zamieniały się w rzeczywistość i niszczyły ludzi), oraz Kalina (jaszczur mieszkający w drzewie kaliny i obgryzający ludziom po 3 palce z dłoni i stóp),

- Kellu Simi – Abö w dzieciństwie spotkał w lesie Króla Grzybów, który dał mu złote jajko zawierające żołnierzy,

- Ruta i Arvot Baldas walczyli ze złymi dzikami, przegrali walkę z powodu złośliwego chłopa, który kamieniem z procy strącił niedźwiedzia między dziki, Ruta udała się do Welesa, aby wskrzesić przyjaciela,

- królowa Tatra w Velehradzie poskromiła demoniczne, czarne koty z Zamku Szczoty i czarne psy z Żalników,

- w Ossorii kształciła się czarownica Czarna Niewiasta latająca na nietoperzowych skrzydłach, która wytwarzała broń biologiczną; wywiad królowej Tatry zniszczył jej laboratorium (Czarna Niewiasta pracowała dla Kościeja),

- Skvirina w Aplanie – siedziba Bractwa Czcicieli Rykara, któremu ognisty smok Skwierka znosił ,,papierową monetę’’ wynalezioną przez Kościeja,

- pewien pychy i światowości kapłan Ageja zwany Murdelio z Altamiry należał do Bractwa Czcicieli Rykara i władał czarami, opłacany przez Kościeja przybył do Aplanu, aby zabić królową Tatrę (chciał zrzucić jej rydwan w przepaść, lecz Lech III zabił czarownika),

- król Lecha III w Bharacji był nad rzeką Dżumną o czarnych wodach (topiono w niej czarownice, kto napiłby się z niej, umarłby z pragnienia, a jego ciało wysuszyłoby ziemię),

- zły czarownik Ślepotnik z Montanii (potrafił stawać się niewidzialny) usiłować zbałamucić królową Tatrę w czasie misji dyplomatycznej jej męża, króla Lecha III do państwa tygrysów, lecz miłość Tatry do męża okazała się silniejsza,

- Krisin przybył z Bharacji do Aplanu na dwór Tatry i Lecha III – umowa wojskowa w sprawie tresury nosorożców włochatych, Krisin poślubił Radę – dwórkę Tatry i miał z nią córkę Koljadę,

- Anej Mari – córka Tatry i Lecha III wyszła za króla Taj – Każku, którego pokochała, zaś rozdzielić chciał ich nadworny szaman Bakši uzbrojony w magiczny bat,

- Kozikur – hybryda kozy z kogutem o ludzkim sercu stworzona przez maga Szaleja; był to stwór dobry i nieszkodliwy, napotkał w lesie Dziewannę i z płaczem jej się żalił,

- bohater Gruica z Valkanicy wykluty z żurawiego jaja walczył z olbrzymią, fioletową surykatką pożerającą ludzi,

- rybałt Orfidon; syn dziewicy i zionącego ogniem byka, wynalazca gitary, kuszony przez ojca robił zły użytek ze swej sztuki, miał moc sprowadzać burzę grą na gitarze,

- Lech Vukaszyn – król Valkanicy zabił dwa wilkołaki – braci Wata i Bruna, którzy zostali zamienieni w wilki za siostrobójstwo (odtąd zabijali wszystkich idących drogą),

- Dukatincze – chłopiec żyjący w czasach króla Margusa, miał 9 serc ( w ostatnim mieszkała żmija), potrafił wycisnąć sok z leżącego na strychu 10 – letniego dereniowego drewna, pojmany przez rozbójnika – pedofila, urwał mu penisa i uwolnił uwięzione w piwnicy dzieci,

- Margus zabił potwora Harchaja, który więził ludzi w jaskini jak w lochu,

- smok z jeziora Okridos połknął synka króla Margusa, mimo, że pilnowały go trzy sokoły,

- Rosanda – piękna dziewica w czerwonej sukni, którą w czasie ulewy przyjęto na dworze króla Margusa (królowa Dekla, aby sprawdzić, czy Rosanda jest księżniczką włożyła jej do łoża ziarno grochu), Rosanda uwodziła witezi Margusa, sprawiła, że książę Mużan – brat Margusa powiesił się, Margus ją zabił, bo okazała się ciernicą – żeńskim potworem o grubej, zielonej skórze pokrytej wielkimi kolcami róży,

- Wiła Jagoda Promienista, wojowniczka broniąca przyrody, zabraniała ludziom pić wodę ze swego jeziora, jeśli nie złożyli wysokiego okupu, Margus chciał obejść ten wymóg gdy spała, lecz gdy się napił poziom wody w jeziorze znacznie się obniżył, Wiła się obudziła i zaczęła walczyć, w boju wspierał Margusa Jarowit,

- Margus na wojnie z Sępianami uratował wojownika Sekułę, którego Crni Arapin zamienił w sokoła, Margus walczył z sępiańskim czarownikiem, który miał wskrzesić Lecha Vukaszyna i go dręczyć, pomaga mu żupan Sekuła,

- pewien Sępianin z armii rozbitej przez Margusa zbiegł do Aplanu gdzie razem ze swym zębatym sępem Anzu pilnował zaczarowanego skarbu,

- Crni Arapin żądał dla siebie żon z różnych stanów, które pożerał, gdy zażądał córki króla Sępian, Margus odmówił pomocy, lecz pomógł gdy królewna napisała doń list swoją krwią i obiecała zawarcie pobratymstwa,

- Danimir Łowczanin – myśliwy Wołdy; króla Orlandu, wierny swemu panu, Wołda zabił Danimira aby porwać jego żonę jako nałożnicę, siostra jego żony wskrzesiła go żywą wodą używaną przez kruki, zemsta Danimira,

- Dobrynia z polecenia cara Wołdy walczył z potwornymi wilkami i rysiami z lasu Kama, w końcu stoczył walkę z królową lasu, dziką dziewicą Łatyngorką, która chciała mu wydrzeć serce za odmowę złożenia pocałunku na jej pośladku,

- rusałka Milda zabiła demonicznego wieprza, któremu chłopi zanosili do chlewu ofiary z ludzi,

- podwodne sanktuarium rusałek, w którym czczono głowę Hrebela – króla Valkanicy zabitego przez Zefirotów; pielgrzymka rodziny Novaków w to miejsce, ojciec rodziny – kowal Novak z Valkanicy w nocy przyjął w kuźni demona Marka Błotnego, który przybrał postać króla Margusa i toporkiem uciął mu rękę i zabrał ją na Księżyc, jego rodzina prosiła jytnas Hrebela o pomoc w odzyskaniu straconej kończyny,

- w Svarevie nad Morzem Joldów rybak – pijak bijący żonę i dzieci, w wyniku ich przekleństwa został zaatakowany przez potwornego wieloryba; uratowała go Glada

- historia Frislandu (archipelag wziął nazwę od morskiego wodnika Frisa z ery 9); w erze 10 Frisland zajęli ludzie, mgła zesłana przez morską rusałkę zakryła archipelag przed flotą Kościeja, Frisland ocalał przed potopem dzięki cnocie mieszkańców, chrzest Frislandu w V wieku, wyspę skryła magiczna mgła w XVI wieku.

Era dwunasta

- Utopus – nagi wodnik z czerwoną chustką na głowie, który założył królestwo Utopię (Pseudo – Tomasz Morus),

- Bzdurek – człowiek z baranimi rogami (syn owczarza – czarodzieja i owcy) gromadził obcięte paznokcie, które przekształcił w wielki pazur umożliwiający wspinaczkę na szczyt Szklanej Góry, Bzdurek po Chlebowym Moście dotarł do Domu Enków na koronie Wielkiego Dębu,

- Pajęczanin Kondziołek z Lemurii pokonał Čorta Belzura; urwał mu ogon i tropił go w Čortieńsku; skąd ocaliła go Mokosza,

- Muczny – książę z Mu, podróżujący po Sklawinii, przyjaźń z herosem Tworylem, obaj zakochali się w wojowniczce Lwinie z Ojcowa żyjącej w stadzie lwów jaskiniowych; gdy Lwina zachorowała od zatrutej strzały, Tworyl dał jej swoje serce do zjedzenia i wyzdrowiała, odtąd nie mogła o nim zapomnieć,

- wojna słowiańskiego plemienia Oriaszy z olbrzymami Hiniami – ludożercami; dwoje dzieci uciekło z jaskini Hiniów,

- Wołosatka – czarna, pasterska suka Welesa przybrała kobiecą postać i urodziła herosa Sukowatego, który pokonał Akefala Żonglera (ten ucinał ludziom głowy i żonglował nimi),

- West – rybak z plemienia Słowińców, który zagłodził się na śmierć w dole i stał się wiatrem przynoszącym głód,

- zatopiony gród Rutas na Helu (Pomori) – ośrodek kultu rusałki Ruty, jego mieszkańcy skrajnie zepsuci i okrutni, czcili demona Czernoruta, za karę zatopieni przez fale Morza Srebrnego; ich duchy pokutują w czarnych szatach i złotych łańcuchach,

- w małej wiosce w Korutanii w południe Wiły żęły zboże sierpami zostawionymi przez śpiące żniwiarki; panowałą tam wielka przyjaźń ludzi i Wił,

- w Windo – Korutanii władała królowa – rusałka Zlata Maja; przed objęciem tronu była więźniem króla wampirów; kochający ją junak chciał ocalić swoją wybrankę z zamku wąpierzy, wspólnie uciekli gdy zamek spalił Złoty Smok Swarożyca, od nich to pochodził biskup Jordan,

- Matijasz – król Windów i Korutanów wykluł się z kruczego jaja, zaczął bić złotą monetę, poślubił Skrzydlatą Pannę (Wiłę o łabędzich skrzydłach), jego wrogowie zdobyli jego królestwo, a on sam zapadł w sen i wyrosła mu długa broda,

- czarownica Gruszka poczęła się gdy jej bezpłodna matka zjadła gruszkę; czciła potwora Czulniastego (wyglądał jak skrzyżowanie cebuli ze świnią), którego karmiła dziećmi; zakochany w niej Płanetnik Piróg zabił Czulniastego i pomógł jej zerwać z magią, pobrali się i zamieszkali na Księżycu,

- legenda o Hondży Andeberze – herosie Antów, synu Massagety i Słowianki, który uwolnił Montanię od germańskiego wojownika Mimira von Rodewinda latającego na smoku,

- dziewczyna Borzoboga, córka kapłana Boruty poślubiła księcia zamienionego w smoka i gdy ten od niej odleciał, poszła w ślad za nim i pomogła mu odzyskać ludzką postać,

- Wyrwisosna – słowiański heros walczący maczugą i dosiadający diatrymy ze Scytii, bronił Słowian przez Czarnym Carem i jego trójokim kozłem,

- heros Łamiżelazo wykradł bydło czarownicy Żytnicy strzeżone przez smędy, Toczygroszek urodził się mały jak ziarnko grochu, lecz urósł dzięki Jarowitowi, który odwiedził jego rodziców pod postacią dziada, Toczygroszek razem z Łamiżelazem uratowali królewnę uwięzioną pod ziemią przez dziada – czarownika, syna Cmentarnej Baby (niegdyś młodej i pięknej), Łamiżelazo zdradził Toczygroszka, zabił go i uprowadził królewnę, lecz Toczygroszek ożył dzięki myszce – posłance Dziewanny, która przyniosła w naparstku Żywej Wody i wyszedł z lustra, aby zabić Łamiżelazo,

- Lubiczk – junak i pieśniarz Sławińców, którego matka poczęła wąchając lubczyk,

- książę Łukar z Przedjawy bronił Windo – Korutanów przed ogrami, zabił króla ogrów i rozdał jego skarby, potem ogry oblegały jego zamek, zdobyły go dzięki zdradzie i zniszczyły,

- heros Belbuk (Białobuk) przespał tysiąc lat w jeziorze; w czasach Lecha I Dalmackiego wyłowili go rybacy, ogrodnik uczynił go swym niewolnikiem, a potem się powiesił, Belbuk spał w Jeziorze Snów, a jego sny stawałt się rzeczywistością,

- Jigrzan – junak sławiński, lubił taniec i zabawę, był synem kobiety i jazgarza, spalił Pikóna – króla ożywionych kołtunów i wyprowadził z jego królestwa ukochaną Jantarkę,

- Tracją władało rodzeństwo – siostra Senka i brat Novak, Senka miała od Zmory i Zennicy dar urzeczywistniania swych snów, Novak zaś był wieszczem, Senka bardzo często korzystała ze swego daru, aż popadła w obłęd (skutek uboczny), jej brat Novak udał się dla niej po wodę z Sobotniej Góry,

- Modenko Błudowicz – junak Antów, w dzieciństwie słuchał baśni, młodzieńcza wyprawa za Góry Soroczyńskie, las śpiewających drzew o złotych liściach, krasnoludek prowadził go przez Żmijowy Las (wszędzie pełno było żmii), wyniosła góra a na niej zamek księżniczki Nathicany, Modenko wspina się do niej, lecz sznur z winorośli pęka i witeź upada i się tłucze, z trudem zostaje odratowany przez górali, mimo to twierdzi, że warto było marzyć o Nathicanie,

- heros Rozdziradąb chciał odczarować braci Zawalidrogę i Zawaligórę zaklętych przez czarownika Czordysza; za radą pustelnika zabija go jajem gołębia,

- Daurencjusz – król Antów z Tracji, udał się aż do Irlandii, by ocalić swą córkę porwaną przez wielkiego, czarnego nietoperza,

- Ozwaligóra podróżował z czarodziejem Piwowarem, z którego laski lało się piwo,

- wyprawa rycerskiego Zakonu Lisa (założył go zmiennokształtny heros Lisz) do obfitującej w złoto krainy Baby Oby – władczyni Szamachanów, w wyprawie wziął udział heros Rozedrzyskała – syn chłopa i wilczycy,

- heros Kopikamień – skąpiec zamieniony za karę w smoka pokazał mu Diamentową Górę, z najpiękniejszego kamienia wykluła się zaklęta księżniczka,

- Liczyrzepa zabił Utopca i uwolnił więzione przezeń kobiety, świadkiem tego był Italik, któremu Liczyrzepa powiedział, że jeśli pojawiają się bańki białe – to źle, a jak czerwone – to dobrze, Liczyrzepa dał Italikowi torbę końskiego gnoju, Italik wyrzucił ją i spostrzegł, że to było złoto,

- księżniczka Pilava porwana przez złego gryfa, ratuje ją heros Dębar, którego wcześniej za pomocą strzały z łuku wydobyła z pnia dębu,

- w Anto – Tracji za Sława Stumogilena żyły Chorowitki; rude kobiety, które wędrowały od wsi do wsi i strzałami rozsiewały choroby ludzi i zwierząt, z Chorowitkami walczył wilk Orman z Hajastanu specjalizujący się w pożeraniu demonów,

- Dąbek – syn Dębara i Pilavy; w wyniku złego czaru młodej żony czarownicy, nosił na głowie wielkie żuwaczki jelonka rogacza,

- Kar – bohater znad Morza Marmara, przez rybaka Lirkosa wydobyty jako noworodek z brzucha

wielkiej, czarnej ryby kary, Kar odkrył Morze Karskie, był zaklęty w wielką, czarną rybę o olbrzymich zębach, lecz odczarowała go rusałka,

- Car – założyciel grodu Carodom w Tracji, pod ziemią uczył się magii od kudłatego i rogatego plemienia Kukerów,

- Rycerz Złotoskrzydły; syn kobiety i streli Artanisława Vurukaszanowskiego, uwolnił Monę – porwaną dziewicę, której dusza zaklęta była w szafirze noszonym na czole, Mona została uwięziona złotym zamku przez zbójcę Zakutę (odzianego w samą spódniczkę ze żmij, mającego łysą głowę najeżoną zatrutymi gwoździami); Zakuta został zbójem po ucieczce z domu, pobity przez ojca za bójkę z bratem,

- sarmacki książę Brazydes Wygananiec pożeglował do Incalii i Umaur, gdzie założył imperium zwane Sarmacją Hesperyjską (opisz),

- 3 córki grafa Boboli (przodek św. Andrzeja Boboli) zostały przez zły czar zamienione w zające,

- Słowianin, mistrz Skolarit założył szkołę na Atlantydzie, gdzie wpajał uczniom lenistwo, chamstwo i głupotę; jego prawą ręką był pedagog Niekara zachęcający do chuligańskich wybryków, paru uczniów się zbuntowało i zaczęło się samemu uczyć,

- Kupczyc – syn kupca, walczył z potworem Hydrocefalosem, czczonym w Grecji (był to człowiek o 7 głowach hydry, odziany w habit), Kupczyc zamienił Hydrocefalosa i inne potwory w kamień kropiąc go wodą z Sobotniej Góry,

- Słebos – syn wodnika Viadrusa z Odirny, bohater i eponim Suebów, czciciel Jastrzeboga, miał przybraną córkę, księżniczkę Łebę, na której cześć nazwał założone przez siebie miasto,

- heros Maciek Siekiera uzbrojony w topór zabił czarownicę Faję pod postacią lochy i został królem Cytrynowego Miasta w Tracji, które wyrosło z pestki magicznej cytryny,

- Gland Lambika – książę z Burus, pokonany przez gockiego króla i maga Kartausa, który dosiadał wielkiego, czarnego pająka, schronił się wśród Antów, gdzie pokonał leśnego ludożercę odzianego w futro z ludzkich skalpów, stał się przodkiem rodu Romanowów,

- Kazimir, ojciec Vasyla walczył z czarownikiem Dwulicznikiem o dwóch twarzach, który porwał narzeczoną Kazimira, Vasyl Kazimirowicz uratował piękną Kalinę, którą porwał i uwięził w podziemnym królestwie czarny, demoniczny jeleń Hołowonia z blizną na głowie, Vasyl Kazimirowicz poślubił Kalinę,

- Niemra i Don, Nieprzystój kusił Dona, aby zdradził Niemrę zakropiwszy mu do oczu eliskir, po którym witeź ujrzał swą żonę bardzo brzydką,

- Bajan; syn króla – poety Baja; władca Bolgarów, był czarodziejem, który zamieniał się w zwierzęta, zwyciężył wilkołaka Gzaka i poślubił porwaną przezeń księżniczkę; aby pokonać potwora musiał się wyrzec magii (jego moc magiczna mieściła się w śledzionie),

- stary skrzat Dido mieszkający pod krzakiem czarnego bzu przepowiedział herosowi Hucułowi, że jego potomkowie podbiją Egipt, oraz uleczył ból zębów Hucuła i jego dzieci,

- czarownica Rzędzicha, córka Rzędziana buntowała kobiety przeciwko mężczyznom, miała żelazne sidła w pochwie, z ich pomocą wykastrowała Artamona, ojca herosa Potapa Artamonowicza, namawiała kobiety do zabijania dzieci i do czynów lesbijskich, żoną Potapa była Dropia, którą ten odczarował gdy była zamieniona w dropia, mieli syna Jura – Uranosa – bohatera Antów, który wykluł się z ptasiego jaja,

- Pokusa kusił (a) Potapa Artamonowicza pod postacią dziewczyny, a jego żonę Dropię – pod postacią młodzieńca, kuszenie pomógł im odrzucić mówiący koń, Potap Artamonowicz walczył z potworem Potępnikiem – olbrzymią kobrą plującą gotującą się smołą,

- heros Baal założył gród Baaligrad w Biesogórach, jego potomkami byli Balowie,

- herosi Kojata i jego syn Milan, oraz wojowniczka Welena (kapłanka Welesa) razem walczyli ze złym wodnikiem Czernuchem, po śmierci Weleny, Milan pochował ją pod Szklanym Kopcem,

- słowiański heros Hnat (matka poczęła go wysysając szpik kostny z gnata) był nadludzko silny, zbój Dobosz namawiał go do przyłączenia się doń, lecz on odmówił, bo był ucziwy, miał zamek w Biesogórach, cieszył się szczególną opieką Swarożyca i był odporny na ogień, co pozwalało mu walczyć ze smokami,

- dwoje dzieci – brat i siostra zabłąkało się w lesie w krainie Słowińców; chciała je zjeść koszmarna czarownica Zocerka, lecz uratowała je Borowa Ciotka, córka Dziewanny i dała im słodycze,

- księżniczka Oxana z plemienia Antów poślubiła złego czarnoksiężnika Czerwonego Horwatha w zamian za obietnicę udzielenia jej ludowi schronienia przed najazdami Scytów w grodzie Zaleszczyki, mąż stale ją bił i upokarzał, ona znosiła to w cichości, a gdy zmarła, przeniosła się do Nawi Jasnej,

- wyprawa sumeryjskiego króla Gilgamesza do Malain

- walka Samona z potworem Taronem (olbrzymia żaba rogata), który bronił mu dostępu do Sklawinii,

- 5 – rycerzy króla Samona walczących z Awarami i ich przygody: Vogast, Mirusza, Sobiń, Zahor i Trebata,

- Chołdzic ze Śląża – rycerz celtyckiego króla Słowian, Kilitina i jego córki Ślągwy, pan na zamku Vlenus miał na usługach Żytniego Żmija strzegącego wielkiej skorupy orzecha z Orzechowej Ziemi wypełnionej zbożem,

- Moszk – siwy, gruby karzeł z wężem zamiast penisa, którym gwałcił kobiety, mężczyzn i zwierzęta, aż zabiła go królowa Ślągwa (jeszcze nim poznała Lecha)

Era trzynasta

- czasy Lecha I Dalmackiego: rybakowi Daczykowi z ziemi Sławińców zły czarowni uprowadził córkę i wywiózł do fenickiej faktorii na wyspie Brytanii, Daczyk razem z wioskowym głupkiem Strumieniem, wyruszył szukać córki, spotkał Damka – niemego sfinksa o długim, widełkowatym języku, którym odbierał mowę, Heretnik namawiał go do porzucenia córki, mowy i wiary, Daczyk spotkał Hermesa Truciciela, który mieszkał w wielkim ogrodzie zamieszkanym przez jadowite węże, żądłówki, komary i mrówki, prześladował go Kóbel – lichwiarz zamieniony w wąpierza (Čort Mëtk namówił Kóbela do podpisania cyrografu w zamian za bogactwa), Latawc porwał Daczyka w trąbę powietrzną, potwór Móch (mający postać wielkiej złoto zielonej muchy) uwięził w zamtuzie, uwolniła go Pólnica – córka Mokoszy (Enka urodzaju, jeźdżąca konno, życzliwa ludziom, miała postać dziewicy ubranej na biało w wieńcu kłosów na głowie), wraz ze swym mężem Rujawcem – opiekunem pielgrzymów, Strumień omal nie został zjedzony przez ghula Modżilnika na kurhanach, zwabiła go tam piękna Mórlena – kapłanka Mar – Zanny, córkę Daczyka porwał Paralusz – czarnoksiężnik zamiast różdżki mający trupią kość używaną jako paralizator, przez Fenicjan nazywany był Baal – Peronem, porwał córkę Daczyka, aby uczynić z niej złą czarownicę, w Brytanii Daczyk i Strumień walczyli z potworem Wekrekusem (miał postać hybrydy kruka z dzikiem) służącym czarownikowi Paraluszowi

- najazd Inków na Urvegię, bronił jej heros Uhyr z Madunii, który walczył z Szypowatym – Władcą Pokrzyw (nosił szatę z pokrzywy i torturował ludzi pokrzywami),

- na Ślążu żył chłopiec ze złotym zębem, poniewierany sierota, który ocalił swą wioskę przed potworem Jerzykiem (podobnym do ptaka jerzyka),

- Kij i Igor, synowie Rusa ocalili z niewoli Baby Jagi ludzi zaklętych w tabun koni,

- w czasach króla Kija na Rox napadły złe nocnice pod wodzą carycy Kryksy jeżdżące nocą na demonicznych, czarnych koniach; bitwa pod Kijowcem,

- król Poznan zabił złego Neura Rinda – z pochodzenia germańskiego kupca, który pożerał ludzi,

- w czasach króla Opolona żył perski heros Kserkses, praojciec Czerkiesów,

- w czasach króla Opolona w analapijskiej dzielnicy Śląż, wojownicza księżniczka Anniki ze Svamii obroniła matkę z dzieckiem przed potworem leinem, na jej cześć nazwano Górę Anniki,

- w czasach króla Opolona w grodzie Torenco pojawił się Złoty Cielec, który brykał, straszył ludzi i czynił ich chciwymi i skąpymi, cielca zjadł lew (w owym czasie w okolicach Opolis żyły lwy),

- Nebra – saska królowa przez Greków zwana Uranią, założyła przy pomocy Słowian obserwatorium astronomiczne w Nebrze, była za młodu damą dworu królowej Analapii, na jej cześć karły wykuły dysk – mapę nieba, Nebra poślubiła Kserksesa, praojca Czerkiesów,

- wyprawa trojańskich kupców w rejon Pasma Gorynycza po żelazo i szmaragdy,

- w Slawii jytnas królowa Tatra spotkała 3 straszące rusałki pozbawione twarzy (kara za wywoływanie duchów); królowa ulepiła im z gliny nowe twarze, a one przestały straszyć,

- perski heros Kambyzes (Kambudżija) założył Kambodżę,

- czasy Wizimira – analapijską prowincję Pomori zaatakowało indiańskie plemię Serenów, których kolonią w Europie było Tarszisz, murzyński wojownik Tonger, zbiegły niewolnik Serenów walczył po stronie Wizimira, poległ w bitwie, a jego grób znajdował się w prowincji Küjv,

- analapijscy herosi Jar i Jaxa w Sorabii Połodniowej walczyli z carem wampirem, który rzucił zły czar na Sorabów, uratowali królewnę i przywrócili jej tron,

- w Roxie ojciec Gorcza radził synowi pojechać do Moxu i złowić siecią w stawie kaczkę; była to rusałka zaklęta w ptaka, młodzieniec odczarował ją i poślubił,

- Becz – analapijski rozbójnik, w niemowlęctwie wykarmiony przez owcę, syn Słowianki i Pieczynga, po śmierci z jego skarbów wybudowano Biecz,

- heros Sulirad, syn Sulimąda zabił gigantyczną żabę – ludożercę z lochu w Gostyninie i poślubił księżniczkę Iłżę, która zrodziła się z łzybezpłodnej czarodziejki Sulirady,

- żupan Straba ze Slawii, przez Greków zwany Strabonem z rejzy do Bohemii przywiózł brankę, jego macocha – czarownica kazała mu, aby ujść z życiem z bitwy pod Żalem uciąć uszy żywemu wrogowi i uciec z nimi do domu, Straba posłuchał, gdy wrócił do domu, przekonał się, że jego przeciwnikiem, któremu uciął uszy, była jego branka Czestmira,

- wyprawa Etrusków do kraju Azteków, brał w niej udział królewicz Witeon – późniejszy król Analapii, po latach Witeon poślubił Uročnicę z Sorabii Południowej,

- w Analapii działał Zakon Trupiej Głowy; założył go czarownik Azyren z Roxu (jego życie było zaklęte w długim nożu), służyły mu 3 Greczynki – Basia, Kasia i Zosia, uzbrojone w łuk, młot i nóż, którymi na chwałę Mar – Zanny zabijały ludzi w zamian za własną nieśmiertelność, bracia Sławosz, Tarłosz i Świtoń złamali nóż Azyrena (zabili go) i odczarowali 3 siostry, które poślubili, Świtoń był przodkiem Kazimierza Świtonia,

- Boguczar II – król Roxu walczył z Oferami w Kazangradzie; króla Oferów wspierał czarownik Nigrin i piękna czarownica Sumbieka, Oferowie składali jeńców w ofierze i zjadali z czerwoną kapustą, po stronie Roxu walczył analapijski wojownik Opolitanus (Opolen) mający 7 palców u dłoni i stóp, Nigrin wskrzesił złego króla Neurów Jiówna, lecz Opolitanus (Opolen) zabił wilkołaka, Sumbieka uwodziła go w Gaju Rozkoszy, Opolen opuścił Gaj pod wpływem starca Besaraba, Sumbieka chciała się zabić – spalić na stosie, lecz Opolen ją ocalił, Sumbieka przyjęła wiarę w Ageja i Enków, Oferowie czcili potwora Kyukesuki – sagawę (deifikowanego ludożercę z Cipangu), Boguczar II zdobył Kazangrad i uwolnił zakładników,

- Wielisław – król Roxu, który niegdyś był paziem na dworze króla Bharacji, wprowadził kult bogini Kali i składał jej ofiary z ludzi, junak Miłodrug obronił swą wybrankę Wierzchosławę z Nowego Grodu Północy przed złożeniem w ofierze i obalił króla Wielisława,

- Kassateryd – egipski rycerz przeżywający przygody w Bohemii, jeździł na rudym i kudłatym słoniu syryjskim, w Żarkach w Analapii murarze pomogli mu pokonać smoka o 6 łapach; Kassateryd przepowiedział narodziny Jezusa i zniknął,

- egipski odrywca Harkchuf był praojcem słowiańskiego ludu Charków, którzy założyli Charkov w Roxie,

- Lassota – król Analapii, czciciel Boruty, pochowany na górze Lassotyn; pokochał prostą dziewczynę Najenę (wyszła po wodę i została czarami przeniesiona na Księżyc), mieszkała tam razem z Zajęczanine – gospodarzem Twarogiem z rodu Bielaków, który rozrzuca gnój widłami, pasterzem Neseberem wypasającym gorgonovisy (owce mające węże zamiast runa), oraz Giptem – właścicielem magicznego lustra, kowadła i niedźwiedzia, który myślał, że Księżyc jest z chleba i dostał się nań, aby go zjeść, król Lassota ujrzał twarz Najeny na Księżycu, sprowadził na Ziemię i poślubił, mimo, że była chłopką, na Ślążu stoczył walkę z Ognistym Koniem – zamienionym w potwora duchem złego pana, który podstępem zabierał chłopom ziemię, król zabił potwora, lecz zmarł od oparzeń,

- roxyjska chorągiew z Mox (Moskowie) walczyła po stronie Trojan w wojnie trojańskiej (na podstawie zagionionej kronki Trojan),

- w Bohemii za króla Sierdzigniewa Wścieklicy (w czasie wojny ze szpekami – grzybami z Yuggoth) w lesie żył hejkal (karłowaty, rogaty goryl, o ostrych kłach i szponach, mający czerwone oczy), który pożądał pięknej Mileny Jasnolicej i gonił ją, aby zgwałcić, w końcu stał się dla niej człowiekiem, Milena w czasie snu odpiłowała mu rogi i poszedł na wojnę ze szpekami,

- w Analapii za króla Sędzigosta junak Drogosław obronił swą dziewczynę Żywię Kaspianę przed pożarciem przez Antrovisa – króla Zielonych Ludzi, który miał swą siedzibę na szczycie Ślęży i planował atak na Nestę,

- Argelus – syn Włościka – króla Analapii i greckiej księżniczki, wielki książę Śląża, strażnik złotej jabłonki, pilnując jej, spotkał księżniczkę zaklętą w łabędzicę i udał się z nią w podróż do Czarnego Miasta w Persji, gdzie obronił ją przed dewami, smokami i złym magiem, po czym poślubił,

- za panowania Janusza – 2 – głowego króla Analapii, bartnik Przemyszko zastrzelił z łuku demonicznego niedźwiedzia – olbrzyma (na grocie strzały był wyryty znak kras), Przemyszko pociął skórę potwora i w okrytym nią miejscu założył gród Niedźwiedź,

- Analapowie odpierali najazd faraona Snofrena, analapijski król Witosław potrzebował pieniędzy na opłacenie wojsk zaciężnych, więc pomógł mu Pieniężny Chłopczyk, który prosił, aby go uderzyć, a gdy to się stało, rozsypał się w stos złotych i srebrnych monet,

- Vitalis – król Bohemii utożsamiany z Witalisem – Enkiem gościnności; poślubił Brdę; córkę Lubomira III; króla Analapii, miał z nią syna Borodzieja, na jego panowania Morzyngowie założyli Solovię – Kłodzko w Puszczy Jaworowej,

- potwór Niedrug z Roxu mający zamiast penisa trąbę słonia, zabiły go lampart i jaguar z Biśnika w Analapii broniąc przed nim Żytniej Panienki (rusałki mieszkającej na opuszczonym polu w chatce ze słomy),

- Stafylos – założyciel Lubeki i Foroneusz – założyciel Kolonii,

- Chazar, praojciec Chazarów, potomek patriarchy Rubena, wyruszył do Krainy Ciemności, aby ujrzeć Drzewo Kabały, o którym opowiadał fałszywy prorok Zohar, Drzewo Kabały rosło na bagnie, było czarne i rodziło zatrute owoce, mieszkały w nim potwory Sefiry: Fleurety, Baal, Aarel. Marbas, Aamon, Barkalos, Buer, Vobis, Balthin, Abiger, Valafer, Foron, Ayperos, Glastoboros – przybierające postać kruków, Chazar pozabijał je wszystkie, na koniec zaś po powrocie pokonał proroka Zohara, który objął tyrańską władzę nad Chazarami; potomkami Żydów i Tartarów,

- w krainie Hucułów – Hyksosów na żalniku mieszkał nagi chłopiec z lwim ogonem, jeżdżący na czarnym źrebcu,

- dwóch huculskich – hyksoskich braci pokłóciło się o połonię, za karę za bratobójstwo zostali zamienieni w wilki,

- najazd Hyksosów na Inków, bitwa pod Charin, brał w niej udział królewicz Radgoszcz – późniejszy król Analapii,

- Kurzyk – wódz Hucułów – Hyksosów, którzy najechali Egipt, pokonany przez egipską czarodziejkę zielem pharmakon (oblany wywarem z tego ziela spłonął w dymie; nic innego nie mogło go zabić),

- Osynowiec – wódz Hucułów – Hyksosów, którzy najechali Egipt; miał paznokcie na kolanach i latał na wielkim sępie o 12 szponiastych skrzydłach; pokonał go egipski kapłan dowodzący mumiami wojowników,

- układ handlowy egipskiego wezyra – patriarchy Józefa z Windo – Korutanami; słowiański książe Wiźnieca długie lata przebywał na wygnaniu w Egipcie, za Echnatona uratował z Kusz jego córkę Adonissę, król Kusz chciał ją dać za żonę bożkowi Mbielu – Mbielu – Mbielu (wodny stegozaur), lecz Wiźnieca nie pozwolił,

- czasy II imperium Sarmatów – Sromotnik (potwór przypominający skrzyżowanie muchomora sromotnikowego z ośmiornicą) chwytał w lesie dziewice i więził je w miejskim zamtuzie, skąd uwolnił je sarmacki następca tronu,

- Jabłoń – książę analapijskich kinnerów (ludzi z końskimi głowami) przybyłych z Bharacji,

- Szczyt – król Analapii, na którego cześć Sedinum nazwano Szczecinem, latał na gryfie i miał zaczarowaną tarczę,

- faraon Herhor był Słowianinem ze Śląża w Analapii i nazywał się Chęchor, bo urodził się w krzakach, władał czarami i miał 4 cienie, władzę pomogły mu zdobyć Pokrzyki – czarne skrzaty zrodzone przez korzeń mandragory, które po śmierci zaciągnęły jego duszę do Nawi Čortów,

- analapijski zbójnik Dobosz zabił Biesa głazem i w miejscu gdzie stoczył walkę założył Królestwo Czarnogóry,

- Łarokopiej – król Roxu pokonał czarnego wilkołaka z toporem i dwa czarne Čarty (cała trójka ucinała sobie głowy toporami i podrzucała je), potem odparł najazd Jednookiego Wikinga z Nürtu,

- skazaniec zabił gryfa z piwnicy zamku w Svidnicy w zamian za darowanie życia,

- Otmet – czarny, jadowity wąż oplatujący serce junaka Otmucha, co uczyniło go głupim, podróż bohatera na dwór cara Salomona Mądrego po rozum (po drodze towarzyszył mu Marchołt z Irlandii, gruby i sprośny, lecz w sumie dobry),

- Pawlimir II Długi – król Czarnogóry walczył z Midasem i obronił Saropolis przed Kimerami,

- Batszeba była pół – Słowianką, pół – Żydówką, mieszkała w Barnowie, jej ojciec ją uwięził i postawił na straży smoka , który dręczył ludzi, aż przybył Uriasz, zabił smoka, uwolnił Batszebę i zabrał ją do Izraela, a jej ojciec umarł,

- Hetyci najechali Rox, pomagał im czarodziejski Stalowy Smok, pomocy udzielił Listyg (Lisz) z Zakonu Lisa– król Analapii znany z forteli, poślubił księżniczkę liguryjską, która przybrała słowiańskie imię Sudjaja,

- Joel – żydowski podróżnik z czasów króla Salomona przybył do Bohemii, gdzie założył faktorię handlową, nadał odkrytym przez siebie górom nazwę Góry Izerskie na cześć Izraela, słuchał pieśni o rusałczej księżniczce Izerinie, która władała tymi górami już w erze dziewiątej, Izerina miała siostrę Magielonę, Joel odnalazł ich groby i spotkał obie rusałki jako jytnas,

- żeglarz Mojsław z Nowego Grodu Północy i Żyd Jakub – syn króla Salomona wypłynęli statkiem na Morze Dyszące, gdzie dostali się do Nawii (wizja Nawi Jasnej, Nawii Ciemnej i Nawii Čortów, oraz Wyraju i Rajku),

- Haldwiryk – król Analapii pokonał rozbójnika Chamleta kolekcjonującego ludzkie czaszki; Chamletowi służyły Smędy – 3 – głowe szczury wielkości wilków, mające kolczaste ogony i zionące trującym dymem,

- analapijski książę Wszebor z Ząbkowic, przodek Adolfa Hitlera, założył Szkołę Czarnej Magii w Babilonie,

- Grecy w czasie Wielkiej Kolonizacji założyli w Analapii miasto Polis (Police),

- w czasie Wielkiej Kolonizacji Grecy założyli gród Minos w Roxie (obecnie Mińsk); do rodziny Greków przybłąkał się czarny kot Wargin – syn Boruty i Dziewanny, który stał się Čortem; Wargin zsyłał na grecką rodzinę szaleństwo i napełniał głowy owadami; wygnać pomógł go wołwch Lekovnik zajmujący się leczeniem; opowiedział Grekom o pochodzeniu Wargina, oraz o Budzimirze – królu kogutów i Podnorze – królu myszy,

- heros Krek; Słowianin pochodzenia greckiego założył w Analapii gród Krokowę,

- Rolisław – król Analapii zabił potwora Kaka (założyciela grodu Kakomina, zamienionego w potwora za karę za rozboje) i uwolnił porwaną przezeń córkę arcykapłana,

- Mazur – król Analapii, latał na ogromnym krogulcu, pokonał Remusa – wodza bandy rozbójników z Italii, którzy dosiadali wilków,

- Imko Visanus – woj analapijskiego króla Mieczysława Cieszymirowica, był synem węglarza, wychowywany na rycerskim dworze, wygnany i napiętnowany przez królewicza za to, że nie chciał z nim współżyć cieleśnie, na wygnanie zabrał magiczny, srebrny topów, zamieszkał w pustelni, gdzie założył gród Visanę, swoim magicznym orężem pozabijał wąpierze i strzygi zagrażające dziewczynie mieszkającej w szałasie z dziadkiem,

- Sałtan – król Roxu wraz ze swym synem Gwidonem Wygnańcem odpierał atak czarownic – łuczniczek z Burus,

- sorabski witeź Damian odpierał atak Epulona, króla Krobacji, jego matka, wyprosiwszy u Mokoszy łabędzie skrzydła szukała ciała syna, a gdy kruki przyniosły jej zakrwawioną dłoń, umarła z żalu,

- Chęsa – król Analapii bronił królestwa przed upiornymi Staliniakami, które przypłynęły żelaznym korabiem, dzielny rycerz Jerikton z Presopolis shańbił się zabijając króla Chęsę, aby posiąść jego żonę,

- król Analapii Płakosz wybudował Kiełczę, pobierał nauki w Egipcie, najechał Bohemian, ci zorganizowali powstanie, powstanie, Bohemianie oddali mu córkę – zakładniczkę Kasję; ta została pierwszą kapłanką Kadzielnicy,

- Kasja Płakoszówna, kapłanka Kadzielnicy odczarowała greckiego rycerza Bazyliosa z Sedinum zamienionego w bazyliszka,

- heros Czeszek Wilkobójca, który pokonał demonicznego Żelaznego Wilka i pojął za żonę jego brankę, założył Czeszkowo,

- Zelnik – król Bohemii miał przygody na Wyspie Grochowej u wybrzeży Danai,

- Perdyło – król Analapii i Roxu poślubił czarownicę Kybele – królową Syrii, która miała oswojonego koziorożca Pana z gór Bohemii, w ciele Pana zaklęte było życie Kybele, po śmierci Kybele, Perdyło poślubił germańską księżniczkę Palatię, córkę Mena,

- Slobodan Vampirović – mag z Sorabii Południowej, pół – człowiek, pół – wampir, uczył się w Szkole Czarnej Magii w Babilonie, pokochała go Aminta – babilońska dziewica, niewolnica biblijnego proroka Daniela, jej pan, który kochał ją jak córkę, udowodnił, że Vampirović jest zły; przebił go osinowym kołem,

- Perc; król Bohemii wychowany na dworze Cyrusa I Wielkiego, króla Persji, miał zielone wąsy,

- bohemijski książę Pyszniczek Kojatovic z pomocą rusałki Zirvy, córki złego wodnika, pokonał demonicznego, czarnego konia o żelaznym sercu, zionącego ogniem,

- Vasyl Złotowłosy – król Bohemii, syn Perca, walczył z demonicznym pasterzem Pasturem; zabił go, a wtedy jego owce odzyskały ludzką postać i poszły do Nawii (były to dusze ofiar Pastura),

- Piteasz dopłynął do Analapii, był w Canum, na przylądku Różewie, gdzie rosły róże poświęcone Juracie,

- plemię Mogilan ze Slawi – jytnas królowa Tatra obroniła je przed Morladem – królem Markomanów i obroniła też Analapię przed księciem heskim,

- Zajdlicz – twórca ciężkiej jazdy Analapii, sługa króla Wojciecha III, po ukończeniu służby (zwycięstwo nad księciem Hesji), udał się na wyprawę po żonę, poślubił Murzynkę Ketubi mieszkającą w dolinie szarych jaszczurek jedzących żelazo (owe jaszczurki nazywały się żelazożery),

- heros Nasuta ocalił króla Wojciecha III przed wołem – ludożercą z kosmosu, Nasuta miał włochate serce dające dużą siłę i pokonał zbójnika Yoro, który pożerał serca dzieci,

- dzikie plemię Alpajów z Mogolu, dosiadające koziorożców z Białopolski, oblegało zamek Czocha w Górach Mędrców w Analapii, najeźdźcy zostali wyrżnięci nocą przez wypad herosa Półkozica,

- Faros – król i kapłan Analapii wydał ucztę, na której Ptolemeusze i Seleucydzi podzielili się władzą,

- Wsiesław Czarodziej – król Roxu, syn króla Briaczesława, urodził się w czepku zapewniającym mu moc magiczną, potrafił zamieniać się w wilka, w grodzie Polox zabił potwora Ira Gadacza (kolorowego, o wielu mackach i jednym oku),

- analapijski królewicz Leszek Smokobójca, syn Lestka Złotnika zabił 7- głowego smoka za pomocą owcy wypchanej siarką, nie odziedziczył tronu, bo gdy nocą, gdy wracał do zamku po zabiciu smoka, rozszarpały go strzygi,

- legenda o analapijskim księciu Mikicie zamienionym w lisa i odczarowanym przez wiejską dziewczynę,

- krywicka czarownica Bezbrewa nie miała brwi, czciła kota Wargina i szkodziła ludziom, aż Dobrochoczy rzucił ją na pożarcie wilkom,

- Jatva – pramatka bałtyjskiego ludu Jatvów, zabiła czarnego barana Kuwasa z Rajgrodu, który w lesie dusił ludzi,

- Żałtis – jatvijski książę zamieniony w wielkiego zaskrońca, mieszkającego w kryształowym zamku na dnie jeziora; zakochał się w księżniczce Jegle i poślubił ją; Jegle odczarowała węża i sprawiła, że zamek znów znalazł się na powierzchni,

- w czasach Kraka żył czarownik Marut, który chciał zabić kupców żydowskich, aby ich kośćmi leczyć tyfus; Krak skazał go na śmierć,

- smok z domostwa we Vratislavie odczarowany przez księżniczkę Wandę chustą św. Weroniki (był to człowiek zaklęty w smoka),

- książę Korołan z Grakchova współczesny Krakowi, został zamieniony w czarno – białego mówiącego kruka i poleciał do Roxu, gdzie pokochała go i odczarowała dziewica Irosławna,

- królowa Wanda ratuje przed stosem potworne dziecko z Grakchova (miało długi nos, ogon i psie mordy na kończynach); chłopiec okazał się być kosmitą i zamieszkał u ojcowskich rusałek,

- Libusza w liście do Wandy wspominało o tym jak w dzieciństwie uwięziły ją bubaki – straszydła podobne do strachów na wróble, które wabiły ludzi płacząc jak dzieci, aby ich zjadać,

- Krakowi i Wandzie służył rycerski Zakon Gołębicy (wojowie wykluci z gołębiego jaja, którzy mogli zamieniać się w gołębie); w czasach Wandy Zakon Gołębicy przyjął chrzest i poniósł śmierć męczeńską w Rzymie,

- w Simajdii (Litena) żył pszczelarz, który zawarł pakt ze smokiem Otvorem (czerwonym i podobnym do krocionoga), który wymagał ofiar w zamian za miód, gdy chciał pożreć córeczkę pszczelarza, ten zabił Otvora,

- rzymski wódz Marek Agryppa z rozkazu Oktawiana Augusta walczył z Roxem i Sarmatami nad rzeką Danu, wspierał go Herod I Wielki z kilkoma okrętami, wyprawie towarzyszyła Julia – żona Marka Agryppy, a córka Oktawiana Augusta, chciała zwiedzić Aleksandrię Trojańską, lecz Słowianie wzięli ją do niewoli, próby odbicia,

- przyjaźń Latyki z białym jeleniem mającym moc uzdrawiania i odmładzania; przepowiedział jej ślub z Rodegastem, gdy jeleń odszedł od niej w dniu wesela, okazało się, że był to Teost,

- Thiess – Neur z Latyki nawrócony przez Światłosławę Światłorodzicę i odtąd służący Rodegastowi, zabrał drużynę do Čortieńska i choć Čorty biły go żelaznymi prętami, odebrał im zboże ukradzione przez czarownika Moerisa,

- w Latyce książę Janis zakochał się w Zanie – kapłance Boruty – Leszego, Zana chciała dochować wierności ślubom, więc Boruta spełniając jej prośbę zamienił ją w storczyk, Janis wpiął kwiat we włosy i czerpał zeń natchnienie poetyckie (Janis próbował posiąść Zanę w Noc Kupały),

- tracka księżniczka Żaganna (Saganna) adoptowana przez Wandę po śmierci rodziców; wyrosła na wojowniczkę i czarodziejkę, po zabiciu Wandy przez arcykapłana Wisława, wsiadała na olbrzymiego bobra i założyła gród Sagan, nie chciała przyjąć chrztu, bo winiła Boga, że pozwolił umrzeć Wandzie, mimo to broniła prześladowanych chrześcijan w Analapii i w końcu pod ich wpływem przyjęła chrzest, olbrzymi bóbr wymógł na Żagannie obietnicę ślubu, odczarowany przez ścięcie głowy zamienił się w księcia – wodnika,

- w czasach królowej Messaliny w Messalii – Moravii w grodzie Hranicach kobieta urodziła słoniątko, zaś w tym samym czasie w grodzie Glogov na Ślążu w Analapii inna kobieta urodziła osła, obie zwierzęta znały ludzką mowę i zaprzyjaźniły się,

- Tycjan – wielki książę Krywiczów, wykluł się z ptasiego jaja, latał na olbrzymim kruku i poślubił Wężałkę,

- smok z Voixy w Górach Czarownic został pokonany przez mówiącego lwa Dobraja; w miejscu gdzie zginął smok, powstało cuchnące bagno,

- Filar – król Analapii za pomocą srebrnego sierpa Mokoszy pokonał potwora Płonnika niszczącego zboże (miał postać psa z pyskiem mandryla i czterema rękami uzbrojonymi w sierpy),

- Lubran – król Analapii walczył z Partami, czcicielami smoka z Łysego Garbu, smok ten zabijał wzrokiem jak bazyliszek, król Lubran dał mu krowę wypełnioną wapnem i podpalił legowisko potwora, a wtedy smok wybuchł,

- analapijski król Żyrosław I założył Żmigród w miejscu gdzie zabił 7 – głowego smoka Żmija Siedmiogłowa (ów początkowo jadł ofiary ze zwierząt, potem gdy zjadł złodzieja pilnowanej przez siebie korony, zasmakował w ludziach, tubylcy karmili go jeńcami, a nawet rzucili mu na pożarcie samego Żyrosława).

- analapijski król Smogor Żyrosławic założył Smogorov na Ślążu w miejscu gdzie zabił smoka domagającego się ofiar z dzieci, spalił smoka, a ten spłonął z hukiem, który ogłuszył mieszkańców Głuszycy; Smogor był wieszczem i przewidział chrzest Analapii i założenie biskupstw w Smogorovie i Ryczynie wcześniej niż we Vratislavie,

- Sulimir I Psi – król Analapii odebrał klucze 7 demonicznym psom i oswobodził z zaklętego zamku germańską księżniczkę Alutę, która go otruła i urządzała orgię,

- Sulimir II wyzwolił czerkieską księżniczkę Atalię z haremu zbuntowanego bojara z Ludu Roksany; Atalia została bardzo dobrą królową Analapii,

- Sław – król Analapii, założyciel grodu Famopolis, czciciel Świętowita, miał syna Choszcza, założyciela Choszczna, Choszcz pobierał nauki od 7 żerców zrodzonych przez lipę i miał władzę nad leśnymi zwierzętami, po nim panowali w Analapii królowie: Wszemir, Myślibor, Lipan, Reczko, Świętobór, Radomir i Dobiegniew,

- król Myślibor uwięziony w Roxie w Kościanej Wieży, uratował się dzięki pasowi ze skóry wszy.

- król Lipan poślubił księżniczkę Usławę z Roxu (miała trzewiki ze skóry wszy i kazała odgadnąć z czego są zrobione; Lipan uwolnił ją z niewoli olbrzyma i poślubił),

- król Reczko w Biesogórach został w jaskini poczęstowany piwem przez niedźwiedzie, gdy się napił, zapadł w sen trwający całe tysiąclecia, obudził się dopiero w 1996 r.,

- król Radomir I obronił poddanych przed dwiema wielkimi, demonicznymi gęśmi (ich postać przybrało dwóch czarowników),

- król Dobiegniew miał uwolnić wieś od groźnej niedźwiedzicy, odmówił jej zabicia, bo rozpoznał w niej przyjaciółkę z dzieciństwa (razem ssali pierś matki) i wprowadził pokój między ludźmi a niedźwiedziami,

- Svetanna – księżniczka Krywiczów, miała 12 braci, których macocha – czarownica zamieniła w wilki, Svetanna zamieszkała z nimi w lesie, odczarował ich scytyjski książe Masagetes,

- analapijski król Staszko założył w Górach Czarownic gród Stasso w miejscu gdzie uwięził zielonego smoka pod lawiną kamieni, których deszcz sprowadził z nieba modlitwą do Perperuny Gromorodnej; smok żyje do dziś i powoduje wstrząsy tektoniczne,

- król Kodan założył Kodno w Analapii, miał syna Gedana, który odbudował Canum po zniszczeniach spowodowanych przez piratów i potwora morskiego, oraz zabił tegoż potwora, Gedan zginął od ciosu zatrutym, pirackim sztyletem,

- analapijski król Reszk, brat pięknej Subisławy, nadludzko silny, latał na gryfie, jego giermkiem był Zajęczanin o głowie zająca bielaka; wspólnie walczyli z bandą 13 rozbójników mieszkających w zamku, Reszk wiele razy zabijał tych zbójów, lecz ich matka czarownica ożywiała ich maścią, owi zbójce zamienili się w 13 – głowego smoka, którego król zabił,

- Ludwik Lebediusz – król Roxu – zwyciężył Chazarów i Turków nad Volgą z pomocą analapijskiego księcia Tugumira ze Zgorzelca, który miał mówiącego tygrysa, gdy król Roxu zachorował chciał zjeść serce wielkiej, czarnej ryby Kary

- rzymski cesarz Decjusz przez pewien czas mieszkał w Analapii gdzie zbudował Willę Decjusza,

- Konstantyn Wielki po zamordowaniu syna i żony udał się na pokutę do Kurska, gdzie walczył z ogromnym kuroliszkiem strzegącym skarbu, w kuroliszku znajdowało się jajo, a w nim był zamknięty Mamón, Konstantyn Wielki wrzucił jajo z Mamónem do ognia,

- wojna Analapów z Hunami – zdrajcą okazał się wojewoda Poloniusz z Analapii, jego córka swą niewinną śmiercią odkupiła zdradę ojca, Analapowie i Roxowie walczyli z Hunami pod Bełzem, Suczawą i nad Sinymi Wodami, Hunowie oblegali w Bieżuńcu Osija Pomorskiego; króla Roxu i spalili go, na tron wstąpił jego brat Welemir i obronił Rox,

- Wietrzych – syn Dytryka z Bern i Słowianki, otrzymał siłę od Pochwista zaklętą w muszli i zabijał złe olbrzymy,

- Miedziana Stopa – kulawy górnik wydobywający miedź i ołów w Górach Czarownic, umówił się o córkę z bogaczem w zamian za miedź, lecz córka bogacza (nazywała się Kalina) odrzuciła go bo był kaleką, Goci chcieli by Miedziana Stopa zaprowadził ich do miedzi, on zaś sprawił, że zginęli w wybuchu,

- Późnomir (Wandal Pozner) zerwał z rozbojem gdy goccy najeźdźcy porwali jego ukochaną, Późnomir przeszedł nad rzekę Trupieniec i zmusił zamieszkujące ją duchy do walki z najeźdźcą,

- Hvala – słowiański bohater walk z Burgundami, jego syn Vodan służył w Brytanii pod Uterem Pendragonem, Hvala został pochwycony przez Burgundów i rzucony na żer wielkiej żabie mieszkającej w zalanych wodą podziemiach zamku, którą zabił,

- za króla Bogdala zły wodnik pod postacią wielkiej ryby, która donośnie beczała, szkodził ludziom, aż irlandzcy misjonarze przegnali go wodą święconą i kadzidłem,

- św. Utrzynos – woj króla Bogdala, który został pustelnikiem, lecz potem wyruszył walczyć z czarownikiem Nikitą z Canum, czcicielem lisiego bożka Mikity (leśnego lisa),

- Kalevipoeg – król Czudów współczesny Arturowi, walczył z Febrą jadącą na demonicznym koniu,

- wódz arabski Abu – Muslim w walce z Roxem zdobył Kurski i Dendropolis, został pokonany przez Analapów pod Płockiem,

- Sindbad Żeglarz (chrześcijanin obrządku chaldejskiego) odkrył wielkie murzyńskie miasto Salahi na terenach dzisiejszego Mozambiku,

- rok 762 – Analapowie w Czarnym Lesie nad Seretem pokonali arabskiego kalifa Almanzora i władcę Turków – Oguza, Analapom pomagali Bohemianie, a Arabom i Turkom – Awarowie,

- Chościsko – ojciec Piasta odczarował księżniczkę ze Ślęży zamienioną w smoczycę; pobrali się, a ich synem był Piast, po śmierci Chościsko zamienił się w ziele koszycko chroniące przed jadem żmii,

- Topczyk – 7 – letni wodnik, który płatał ludziom figle, przyjaciel Ziemowita, syna Piasta, wodniki przepowiedziały Ziemowitowi koronę, chrzest Polski i wielkich Piastów,

- czasy Mieszka I: heros Dwernik z Biesogór, który w Noc Kupały poślubił Łopiankę – rusałkę jako dziecko znalezioną w łopianach, walczył z olbrzymami pożerającymi ludzi; strzelał im z łuku w oczy, gdy wybił olbrzymy, zginął od ciosu włóczni w plecy od Juraszka, który pożądał Łopianki, a ta z żalu zamieniła sie w łopian,

- wojownik św. Włodzimierza I Wielkiego, Wołczi Chwost w wyniku klątwy zamieniony w wilkołaka, był zmuszony co roku pożerać dziewicę, lub dziecko, ochrzcił go grecki mnich Sofoniasz, odczarowany poprzez przyjęcie chrztu, dał świadectwo w cerkwi, w ludzkiej postaci zachował ogon wilka,

- Spienigniew – syn św. Włodzimierza I Wielkiego, walczył z 7- głowym smokiem, schronił się w kuźni, gdzie z pomocą św. św. Borysa i Gleba wyorał smokiem bruzdę Żmijowej Wały,

- Bolesław Chrobry walczył z Jarosławem Mądrym, Rusinów wspiera czarownik Jamedyk Błud, który latał balonem, raził Polaków prądem i zwalczał olbrzymim magnesem (Bolesław Chrobry założył przeciwko niemu szklaną zbroję),

- pod Legnicą Mongołowie użyli sterowców spuszczających trujące gazy,

- w 1241 r. Polacy zwycięsko walczyli z Tatarami w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach,

- Michał Cholewa – polski żeglarz z XV wieku (1494 r.) odkrył Kalifornię, gdzie bronił czarnoskórych wojowniczek przed japońskim czarownikiem rozkazującym armii gigantycznych pająków,

- polski admirał Jan Skalski w XVI wieku był na Haiti gdzie walczył z czarnym olbrzymem,

- car Iwan Groźny otrzymał od sułtana Sulejmana Wspaniałego kokon z jajami olbrzymich, czarnych pająków, które wyrosły wielkie jak woły, car wykorzystał je do walki ze Stefanem Batorym, pająki zabijał szlachcic Jan Wąsicki ze Lwowa,

- car Piotr I kazał wymordować ostatnich Zajęczan żyjących na Wyspie Zajęczej,

- wojna Vedów (ludzi) i Nitteanów (australopiteków) na wyspie Cejlon w XVIII wieku,

- w 1812 r. kiedy Tadeusz Soplica ruszył razem z Napoleonem na Moskwę, Zosię porwał Farel i uwięził na Merkurym w zamku pilnowanym przez szkieletohieny, Tadeusz ocalił Zosię,

- przedwojenna prostytutka Czarna Mańka z Warszawy została sprowadzona czarami do starożytnej Analapii przez demony Pustyja (człowieka z głową pustułki) i Bieta (wielkiego jeża z wężami zamiast kolców) służące czarownikowi Jaryncowi (Jarzyńcowi) z Ludu Ledy, który nosił koronę z noży i miał miał jarzące się oczy, oraz zamek na szczycie wysokiej góry, Jarynec uczynił ją swą niewolnicą i znęcał się nad nią, aż uratował ją chłopski junak Chełmir, który zabił Pustyja i Bieta, poślubił Czarną Mańkę, a tej Mokosza dała nowe dziewictwo i białą suknię (Czarna Mańka stała się Białą Mańką),

- Lasożyd – leśny demon wyglądający jak Żyd w chałacie i jarmułce, hitlerowcy chcieli go zabić, lecz on się nie dał; uwolnił transport śmierci.

- Warszawa 1994 r. - współczesny, polski czarownik, owiany legendą Czarny Roman, który zawsze ubierał się na czarno, a jego oczy były krwistoczerwone i świeciły w ciemności, sprowadził czarami z przeszłości ludożercze karły z rasy Tcho – Tcho, które jeździły po Warszawie czarną hondą i polowały na ludzi, potwory pokonał mieszkający w Polsce Wietnamczyk, pan Lung, który za radą wietnamskiego świętego, który objawił mu się we śnie, zniszczył czarną hondę wodą święconą, po tym wydarzeniu przyjął chrzest.