,,Król
Salomon zbudował flotę w Esjon – Geber koło Elat nad brzegiem
Morza Czerwonego w kraju Edom. Hiram zaś przysłał do tej floty
swoje sługi, żeglarzy znających morze, [aby byli] razem ze sługami
Salomona. Po pewnym czasie wyruszyli do Ofiru i wzięli stamtąd
czterysta dwadzieścia talentów złota i przywieźli królowi
Salomonowi’’ - 1 Krl 9, 26 – 28

Filipiny
są archipelagiem w Azji Południowo – Wschodniej. W okresie przed
kolonialnym istniały na ich terenie takie tubylcze królestwa i
sułtanaty jak: Tundo, Caboboan, Mai, Madja – as, Cebu (Cibo),
Butuan, Maguindao, Lanao i Sulu. W 1521 r. tę nieznaną
Europejczykom krainę odkrył podczas podróży dookoła świata
Ferdynand Magellan (1480 – 1521). Zginął zabity przez wyspiarzy,
mieszając się od ich wojny domowej .
Nazwa archipelagu honoruje króla Hiszpanii, Filipa II Habsburga
(1527 – 1598). Wcześniej wyspy nosiły hiszpańską nazwę San
Lazaro na cześć św. Łazarza z Betanii (I wiek n. e.). Filipiny
były hiszpańską kolonią w latach 1565 – 1899. Efemeryczna I
Republika Filipin zaistniała w latach 1899 – 1902. W okresie 1902
– 1946 Filipiny stanowiły de facto kolonię amerykańską.
Archipelag zamieszkuje wiele grup etnicznych takich jak: Wisajowie,
Tagalowie, Ilokowie, Bikolowie, Pangesinen, Negryci i inni.

Datu
Kalantiaw, władca wyspy Panay był legendarnym prawodawcą. Kodeks
zawierający ustanowione przezeń prawa pochodzi z 1433 r. W
rzeczywistości było to fałszerstwo Jose Marco z początku XX
wieku. Wykazał to William Henry Scott w pracy doktorskiej ,,Critical
Study of the Prehistoric Source Materials for the Study of Philippine
History’’
z 1965 r.
Królestwo
Maharliki (filip. Tallano
Maharlikan),
najbogatsze i najpotężniejsze państwo starożytnego świata,
obejmowało rzekomo cały archipelag. Odgrywało ważną rolę w
państwowej propagandzie reżimu Ferdinanda Marcosa (1917 – 1989).
Przyszły dyktator Filipin otrzymał jakoby 192 000 ton złota od
rodziny królewskiej Maharliki jako zapłatę za usługi prawne
podczas II wojny światowej. W rzeczywistości maharlika
to nazwa kasty wojowników ludu Tagalog z wyspy Luzon (odpowiednik
indyjskich kszatriów). Obecnie rodzina Tallano podtrzymuje mit o
Maharliki, aby uzasadnić swoje roszczenia do władzy królewskiej
(Filipiny są republiką).

W
XXI wieku NB Maharlica International Foundation, Inc twierdzi, że
Filipińczycy pochodzą z zatopionego lądu Lemurii (Mu). Stworzone
przez nich imperium obejmowało swym zasięgiem: Filipiny, Jawę,
Sumatrę, Borneo, Nową Gwineę, Moluki i Półwysep Malajski.
Maharlikowie (nazwa znacząca Szlachetne Dzieło) byli krewnymi
Drawidów i przodkami wszystkich ludów Ziemi. Na Filipinach
znajdował się biblijny Eden (Złote Miasto), dziś ukryty pod
ziemia. Wyspy były znane templariuszom
jako Merica, nazwana tak na cześć Wenus. Utożsamia się ją
również z Avalonem, miejscem schronienia rannego króla Artura .
Arka Noego została zbudowana na wyspie Mindanao (Ziemi Obiecanej).
Monoteistyczna religia Abrahama, która legła u podstaw judaizmu,
chrześcijaństwa i islamu wywodzi się z Filipin. Pierwsi
Hebrajczycy byli ciemnoskórzy i wywodzili się z Filipin. Ciemna
karnację Sulamitki z Pieśni nad Pieśniami tłumaczy jej
pochodzenie z Jawy. Hiszpański hełm morion upamiętnia rzekomo
króla Salomona jako hodowcę koni, stąd podobieństwo do końskiej
grzywy. Budowniczowie świątyni Salomona pochodzili z wyspy Bahol,
zaś ich język zawierał słowa hebrajskie, greckie, łacińskie i
etruskie. Grecy nazywali Maharlike Chryse (Złotymi Wyspami), Hindusi
– Suvaradvipą, Chińczycy – Lusang Dao, zaś Hebrajczycy –
Ofirem. Nazwa Filipiny (Pili Pino) pochodzi rzekomo do dziesięciu
zaginionych plemion Izraela .

XX
– wieczne Filipiny słynęły na świecie z Tasadajów. To
pierwotne plemię, nie przejawiające żadnych form życia
religijnego, okazało się mistyfikacją reżimu Marcosa, mającą na
celu udowodnienie pierwotnego ateizmu (za: Andrzej Szyjewski
,,Etnologia
religii’’).
,,TASADAJE
niewielkie,
całkowicie odizolowane plemię odkryte przez antropologów w 1971 w
dżungli na filipińskiej Mindanao; odkrycie tej grupy jaskiniowców,
utrzymującej się ze zbieractwa, żywiącej się dzikim ignamem,
żabami, rybkami, krabami, gąsienicami, kokosami i dzikimi bananami,
używającej kamiennych siekier i skrobaczy, miało wpłynąć na
lepsze zrozumienie kultury neolitycznej. Jednak w 1986 okazało się,
że cała sprawa była zręcznie wyreżyserowaną sztuczką
propagandową, wymyśloną przez doradcę prezydenta Ferdynanda
Marcosa do spraw mniejszości narodowych’’ - Władysław
Kopaliński ,,Słownik wydarzeń, pojęć i legend XX wieku’’

Początki
identyfikowana Filipin z biblijnym Ofirem sięgają XVI wieku. Za
Ofir uznano wówczas tubylcze królestwo Lakawate Lawan. Lud Lequios
Waray (nazwany Datu Iberein), którego mężczyźni wyróżniali się
noszeniem bród i rosłą budową ciała, został uznany za potomków
Fenicjan, poddanych króla Tyru, Hirama, sojusznika Salomona. Z kolei
Hadi Ibereiz, król wyspy Samar został uznany za Samarytanina.
Według Isagani Tabiloga i dr Raymunda Naraga, Filipińczycy wywodzą
się od Ofira (brata Saby), syna Joktana (brata Izraela), syna
Pelega, syna Hebera, syna Sema, syna Noego. Filipiński Ofir był
źródłem złota i cennego drewna, a jego mieszkańcy nosili
niebieskie i purpurowe stroje. O istnieniu Maharliki wiedzieli greccy
uczestnicy wojny trojańskiej, w tym Odys, żeglujący w kierunku
Zamal, krainy olbrzymów ,
a także Sokrates i Platon .

Należy
dodać, że na przestrzeni wieków Ofir lokalizowano w bardzo różnych
zakątkach świata takich jak: Wyspy Salomona, Zimbabwe ,
Indie, Indonezja
(Jawa, Sumatra), Malezja, Sri Lanka, Japonia (Wyspy Riukiu), Armenia,
Hiszpania, Kartagina, Persja, Jemen, RPA, Mozambik (Sofala), Somalia
(starożytne miasto Opone), Etiopia, Erytrea, Arabia Saudyjska, Haiti
(według listu Piotra Męczennika z 1500 r. Krzysztof Kolumb uważał
za Ofir ówczesną Hispaniolę) i Peru
(w 1571 r. teolog Benito Arias Montano uznał rdzenną ludność Peru
za potomków Sema i Ofira).