Adamas – elsynorski heros, który niegdyś walczył z gryfami po stronie Arymaspów. W czasie zarazy, wspólnie z Ordanem szukał panaceum – ziela w kształcie człowieka rosnącego na Wyspie Miedzianej, gdzie strzegł go smok Miedziany Potwór. Imię bohatera znaczy ,,Niezwyciężony''.
Alina – królowa nimf
bożeczek z wenedyjskiego królestwa Karpizji, leżącego w Górach
Karpizyjskich. Wojewoda Bosek w zamian za obietnicę pomyślności
chciał złożyć Alinę z ofierze drzewnemu potworowi Dębniakowi,
lecz uratował ją Ordan.
Asłan – król lwów z królestwa
Serenati. Zrazu walczył z Ordanem, potem przyjął go za syna. Ordan
żył i polował razem z lwami. Lwice chciały jego nasienia, lecz on
odmawiał. W czasie najazdu murzyńskiego plemienia Masima, Ordan
doprowadził do zgody ludzi i zwierząt.
Atałok – król Złotej Bani,
który odznaczył Ordana Orderem Turula za zabicie smoka Szarkany i
wiedźmy Borlangö.
Bolesław – król Kraju Traw ze
stolicą w Travunii, któremu Ordan pomógł odeprzeć atak Kris –
cara; człowieka o psiej głowie i orlich skrzydłach. Ordan i
Bolesław mieczem i kosą wycięli zasadzoną przez Kris – cara
trawicę – trawę zjadającą żywe istoty, oraz walczyli z
małpierzami; skrzydlatymi małpami – wampirami. Po pokonaniu Kris
– cara, Bolesław poślubił uwolnioną z lochu córkę jednego z
banów.
Celinus z Vranklandu – czarodziej
zwany Lipcowym Czarnoksiężnikiem Miodu, który na hucznym weselu
Ordana i Tygrysiej Lilii dbał, aby świętującym nie zabrakło
miodu. Jego pierwowzorem był czarodziej Celio z baśni ,,Miłość
do trzech pomarańczy'' Carla Gozziego.
Conn z Carvanu –
celetiński wojownik z murzyńskiego państwa Sambal – jarat.
Ilekroć obcował cieleśnie z kobietą, aby to uczcić malował i
tatuował swoje ciało. Gdy zakochał się w królowej Sanie, wyrzekł
się dla niej rozpusty i pozbył się upamiętniających ją
malowideł na skórze.
Cud Dziewczyna i Vanoj – władcy
wyspy Ilmatar swą linią brzegową przypominającą kobietę. Vanoj
z pomocą Konika Garbuska wydarł Cud Dziewczynę z rąk złego cara
Hastura z Leng. Władcy Ilmataru ugościli Ordana i Tygrysią Lilię
w drodze powrotnej z miesiąca miodowego spędzonego w Krainie
Wiecznego Lata do Asarmathu.
Dekla – samawijska
księżniczka, córka króla Branicza, którą Ordan uratował przez
zjedzeniem przez Żmija Trojegława.
Dimitr z Niżu – korsarz i
rozbójnik, ataman asarmackich Kozaków. Hatystańczycy powiesili go
na haku i chcieli zabić za bluźnierstwa, lecz Ordan go ocalił jako
swego rodaka i wyjednał mu darowanie kary. Jego pierwowzorem był
Dymitr Bajda.
Dionizjusz – młody rybak w
lamparciej skórze i jego ukochana, rusałka Najas mieszkali w
Krainie Wiecznego Lata. Czarownicy Kud i Kabat oskarżyli fałszywie
Najas o nasłanie potwora podobnego do koparki, lecz Ordan i jego
żona Tygrysia Lilia dowiedli jej niewinności.
Ea – bóg morza,
który zaprosił Ordana na dno Morza Nabatejskiego, gdzie gościł go
w kryształowym pałacu, strzeżonym przez rybio – ludzkie stwory
Abkallu. Do stołu usługiwały morskie nimfy i syreny. Później
Ordan i Ea zwiedzili pełną tropikalnych roślin i zwierząt wyspę
Dilmun.
Ewander – car Hadriatydy, której
Ordan bronił przed potworami i przed najzdem Koman – cara, władcy
Talji. Jego imię znaczyło ,,dobry człowiek''.
Garamantes z Pisy i jego żona Tupac
– inti – król Pisy i jego oblubienica zza morza, którzy
zaprosili na swój ślub Ordana i Tygrysią Lilię.
Iwan Kupała – król
Gór Świętojańskich, gdzie cały rok trwała Noc Kupały. Ugościł
Ordana i Tygrysią Lilię w drodze powrotnej z Krainy Wiecznego Lata
do Asarmathu.
Jan Prester – czarnoskóry cesarz
i arcykapłan Abistanu, który widział wszystko w magicznym
krysztale. Jego kościół kurczył się i powiększał. Pokazał
Ordanowi swój zwierzyniec, a w nim największy skarb swego cesarstwa
– ptaka ylleriona. Ordan udał się razem z cesarzem w Góry Smocze
, gdzie ród władcy odmładzał się w ogniu smoków, po drodze
przeżywając mnóstwo przygód.
Kara z Karantii – piękna królowa
mająca dwa duchy opiekuńcze w postaci tygrysów. Służyła jej
drużyna wojowniczek.
Kasib – poszukiwacz przygód
spotkany przez Ordana w gospodzie ,,Utrapienie'' w mieście
Seraj. Opowiadał jak w pustynnym mieście Ar – Szedu pracował
jako ogrodnik u sułtana Phistakijisa. Ów razem ze swymi poddanymi
jadł ludzkie mięso i kopulował ze zwierzętami, zaś przerażony
Kasib uciekł z miasta unosząc ze sobą skarb sułtana.
Kingu – olbrzymi goryl w złotej
koronie czczony jako bóg zarówno przez karłów Bambutów, jak i
olbrzymów Vatuna. Sprowadzony przez Ordana nakazał on pokój obu
czczącym go plemionom. Jego pierwowzorem był King – Kong.
Kirke – elsynorska czarownica,
która ze związku z bogiem Dionizosem powiła czarownika Comusa,
pana na wyspie Cyrze. Ów poczęstował Ordana nektarem zamieniając
go w niedźwiedzia, lecz Kirke odczarowała bohatera.
Kraina – wenedyjski książę,
który z pomocą Ordana i plemienia Lucerzy obronił Karą, królową
Karantii przed intrygami Pavlislava Pavlova, agenta cara Mosochu.
Kraina poślubił Karę.
Majonka – była niewolnica
Ranavalony, okrutnej królowej Mogdaszo. Objęła tron po jej
obaleniu przez Ordana. Jej pierwowzorem była XIX – wieczna królowa
Madagaskaru, Ranavalona II Majonka.
Mali – murzyński heros spotkany
przez Ordana w tajemnym, glinianym mieście Dione nad rzeką Nihar.
Po pojedynku obaj bohaterowie zawarli braterstwo krwi. Wspólnie
zabili hipopotama – ludożercę, ogromnego nietoperza olitiau,
polującego na ludzi, oraz wielkiego pawiana – ludożercę
Balabuna. Mali zmarł od jego zatrutych kłów.
Milindi – murzyńska dziewczynka,
którą Ordan obronił przed łowcami niewolników. Zaprowadziła go
do swojej wioski Nubal – siafu, gdzie ludzie, wyznawcy boga Mrowca
żyli w symbiozie z koczowniczymi mrówkami.
Płatek Śniegu – król białych
goryli z górskiego królestwa Kenaya, który ugościł Ordana. Jego
pierwowzorem był goryl – albinos z barcelońskiego zoo zdechły w
2007 r.
Saule – córka Słońca, boska
księżniczka odbierająca szczególną cześć od Istów. Z jej łez
powstały borówki. Mieszkała w Krainie Wiecznego Lata –
królestwie Słońca, gdzie Ordan i Tygrysia Lilia spędzali miesiąc
miodowy (towarzyszyła im Sonaya Malarka). Saule dała Ordanowi złotą
strzałę, którą bohater zniszczył żelaznego potowra podobnego do
koparki o trzech ramionach, nasłanego przez czarowników Kuda i
Kabata.
Sendelira z Asarmathu – piękna,
biała kobieta, którą Ordan spotkał w Czarnym Królestwie
Głodowych Ziem. Razem ze swą wierną, młodą niewolnicą z Armanu,
pomagała trędowatym, kalekom, głodującym, wdowom i sierotom.
Ordan pomagał jej w pracy, później zaś odbił z niewoli wodza
lipajskich koczowników, króla – czarnoksiężnika Catafalcusa.
Jej pierwowzorem była Irena Sendlerowa.
Set z Solimii – syn Adama i Ewy,
urodzony po śmierci Abla. Ordan spotkał go w Hatystanie i
pokonawszy w zapasach, zawarł z nim braterstwo krwi. Wspólnie
walczyli z Kain – carem i wywołaną przezeń z piekieł sułtanką
Lisą – horganą.
Soliman Prawodawca – sułtan
Hatystanu, na którego prośbę Ordan zabił rozbójnika Musę
Kesedżiję o trzech sercach. Pierwowzorem tego władcy był turecki
sułtan Sulejman Wspaniały.
Tar – Azan i jego żona Joanna
Sevena – biali władcy negrejskiej puszczy. Dla Joanny z rodu
Sevenów, Tar – Azan odrzucił zaloty królowej ludzi –
lampartów, więc ta zemściła się, wywołując wojne. Ordan
pomagał Tar – Azanowi w walce z ludźmi – lamartami. Jego
pierwowzorem jak łatwo się domyśleć był Tarzan.
Tija – murzyńska dziewczynka z
Samibi, Czarnego Królestwa zamieszkanego przez same dzieci, żyjące
bez opieki dorosłych. Służyła Ordanowi za przewodniczkę po tym
miejscu.
Vlad Czarny – murzyński wampir z
osady Al – Dżarak w królestwie Bandulu. Poświęcił życie
zabijaniu swych pobratymców; zamiast krwi ludzkiej pił tylko
zwierzęcą. Ordan i Vlad Czarny wspólnie walczyli z murzyńskim
królem – czarownikiem Disartem, który miał moc zapalania oczami.
Disart podpalił nimi wieżę swego wasala Dingona, pełną kobiet i
dzieci, a wtedy Vlad Czarny chodząc po gładkiej ścianie wyniósł
przez okno dziecko, które bało się skakać. W nagrodę za swe
czyny został zamieniony w człowieka. Jego pierwowzorem był Blade.
Vobo – dziki kot –
ludożerca, którego Ordan wyciagnął z dołu pułapki i darował mu
życie w zamian za zaprzestanie pożerania ludzi. Wspólnie bronili
ludu Vagimów przed najazdem Al – Zamburów mających słonie
św. Zbigniew – wybrany przez
Złotą Babę znachor, mający w Biesogórach Lodową Jaskinię pełną
lodu stanowiącego panaceum. Pomógł odnaleźć ją Ordanowi. Zaczerpnąłem go z książki Marii Kownackiej ,,Rogaś z Doliny Roztoki''.
