Władysław
Kopaliński (1907 – 2007) był wybitnym erudytą i autorem
słowników. Opowiadano o nim legendę miejską, w której pod jego
nazwiskiem publikował zespół uczonych, bowiem niektórym ludziom
tak trudno było uwierzyć w jego rozległą wiedzę.
W
kwietniu 2024 r. przeczytałem jego antologię ,,125
baśni do opowiadania dzieciom’’.
Zawiera bardziej lub mniej znane baśnie, legendy, a nawet mity,
klasyczne utwory braci Grimm, Perraulta, Andersena, Carla Gozziego,
,,Baśnie 1001 nocy’’,
ludowe opowieści z Polski, Czech, Rosji, Finlandii, Francji, Włoch,
Chin i Indii.
Na
jej kartach znajdziemy takie postaci jak: Jaś i Małgosia, Czerwony
Kapturek, Tomcio Paluch, Brzydkie Kaczątko, Świniopas, Ali Baba,
Eros i Psyche, Rama i Sita, Kopciuszek, królewna Śnieżka, Ośla
Skórka, Sinobrody, Aladyn, Ahmed i wróżka Pari Banu, Siakuntala,
Merlin, Janosik, Turandot, królewna na ziarnku grochu, Madej,
Twardowski, Jan Baptysta i jego kochająca żona, Małgorzata,
Paryzada i jej dwaj bracia i wiele innych.
Można
w niej przeczytać o takich istotach jak: słowik, który ocalił
śpiewem chińskiego cesarza od śmierci, potworny koń i kobyła
terroryzujące ludzi, indyjski wampir (vetala) opowiadający bajki
radży, społeczność muzułmanów mieszkających w morzu (jednym z
nich był Abdallah, który handlował ze swoim imiennikiem z lądu),
dżiny, anioły, diabły (w tym Boruta i Belzebub), gliniany człowiek
(pożarł ojca, matkę i wszystko co napotkał, aż został rozbity
kopytem łosia), biały kos przywracający młodość, królewna
zaklęta w żabę, Helena – królowa gołębi, poślubiona przez
żołnierza, którego diabeł zamienił w … telewizor, olbrzym nie
znający wódki, który przeniósł kupca przez morze itp.
Autor
preferował wersje złagodzone np. Śnieżka przebaczyła macosze,
siostry Kopciuszka też wyszły za mąż. Uwspółcześniony przez
niego Dzielny Ołowiany Żołnierzyk stał się plastikową zabawką,
kochającą lalkę Barbie.
