Mity o mrówkach

,,Według Rigwedy indyjski bóg, Indra, w chwili zagrożenia przedzierzgnął się  w tego owada, co pozwoliło mu pokonać wrogów. On także miał dokonać wskrzeszenia człowieka zjedzonego przez mrówki. Zeus, aby uwieść jedną ze śmiertelniczek, córkę Myrmidona, Eurymeduzę, przybrał postać mrówki (od tej pory w Tessalii mrówki są uważane za święte) [...]. Jedna z wersji legendy mówi, że ród Myrmidonów (Mrówek) miał dopiero powstać ze związku  śmiertelniczki z bogiem. Inna wersja pochodzenia rodu także wskazywała na owady: gdy wymarła ludność pewnego kraju, Zeus zgodził się zaludnić go zamieniając mrówki w ludzi. Podobną opowieść antropogeniczną znają Indianie - zgodnie z ich przekonaniami wszyscy ludzie byli niegdyś mrówkami [...].
Grecy opowiadali, że w mrówkę zamieniona została nimfa Myrmeks. Była to kara za przechwalanie się, iż to ona a nie Atena, wynalazła pług [...]. Północnoamerykańscy Indianie wierzyli, że w czerwone mrówki zamieniają się Indianki, które związały się z białym mężczyzną (...) i miały z nim dziecko [...]
[...] w mrówkach często widziano strażników skarbów. Mity hinduskie opowiadają, że zimą pewien gatunek mrówek wykopuje w podziemiach złoto. Człowiek, aby posiąść cenny kruszec, musi im go stale wykradać. Wersja średniowieczna legendy mówi o mrówkach wielkości małych psów, które łapami wykopują złoto. Aby je zdobyć należy im podsunąć kufry przytroczone do grzbietów klaczy. gdy mrówki wierząc w solidność zabezpieczenia, naładują kruszec do kufrów, człowiek wabi klacze, pozwalając im usłyszeć głosy swych źrebiąt. W ten sposób zwierzęta przenoszą skarby  daleko od niebezpiecznych owadów'' - Piotr Kowalski ,,Kultura magiczna. Omen, przesąd, znaczenie''