,, [...] Ptak wg najdawniejszych tekstów wedycznych - sympatia bogów do ludzi. Ptak leci na niedostępną górę, aby odnaleźć tam somę, boską roślinę, której sokiem dzielili się wyznawcy, kapłani i bogowie (ulewano im kilka kropel w libacji). Atakując węże ptaki zapewniły zwycięstwo Ariów nad barbarzyńcami. Epopeja Ramajana wysławia wierność ptaka Jataju, który poświęca życie usiłując przeszkodzić demonowi Rawanie w porwaniu Sity. [...]
Król Nemrod miał latać w skrzyni niesionej przez sępy, król Salomon - na latającym dywanie, przy czym ptaki służyły mu jako parasole i wachlarze. Według mitu muzułmańskiego archanioł Gabriel zmienił się na 23 lata w gołębia, aby szeptać Mahometowi do ucha polecenia od Allacha. [...]
[...] utrzymywano, że albatrosy, mewy i burzyki krążące wokół statków na pełnym oceanie to dusze zatopionych marynarzy. [...]
Gdy Mahomet dostał się do nieba, zobaczył Drzewo Życia stojące pośrodku wielkiego placu, drzewo, którego owoce przywracają młodość. Wokół niego rosły rzędy drzew liściastych, a na ich gałęziach siedziały niezliczone, cudnie śpiewające ptaki o jaskrawo kolorowym upierzeniu; były to dusze wiernych. Dusze grzeszników natomiast wcieliły się w ptaki drapieżne. Indyjskie Upaniszady rozróżniają dwa rodzaje zaświatowych ptaków. Jeden je owoce Drzewa Życia - to symbol aktywnej, indywidualnej duszy; drugi ich nie kosztuje, tylko się przygląda - to symbol ducha absolutnego i czystego poznania (...). Oba rodzaje przedstawiane są niekiedy jako jeden dwugłowy ptak. [...]
Jeden z największych perskich poetów mistycznych, Farid un - Din Attar (ok. 1142 - ok. 1220), napisał poemat Mowa ptaków; ptaki postanawiają na wielkiej naradzie obrać sobie króla i wyruszają pod wodzą dudka na poszukiwanie mitycznego ptaka - króla, tajemniczego Simurgha (opiewanego przez irańską poezję epicką). [...]
Z rąk Achillesa zginął król Etiopii, Memnon, bohater wojny trojańskiej, sprzymierzeniec króla Priama; towarzysze Memnona rozpaczali po swoim wodzu tak gwałtownie, że zmienieni zostali w widmowe ptaki, memnony albo memnonidy, które co roku gromadziły się przy grobie Memnona i opłakiwały go. [...]''
- Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz