O
włoskim
pisarzu Italo Calvino dowiedziałem się po raz pierwszy w pierwszej
klasie gimnazjum natknąwszy się na cytat z jednej z jego powieści
w książce o wodnych bezkręgowcach. W trzeciej klasie gimnazjum
wyczytałem o nim w encyklopedii co następuje:
,,Calvino, Italo (1923 – 85), wł. pisarz, publicysta i eseista. Obok D. Buzzatiego twórca antyrealistycznego nurtu współczesnej prozy włoskiej. Od obalenia Mussoliniego w 1943 partyzant antyhitlerowski, w latach 1946 – 56 komunista. 1 Prozę C. charakteryzuje baśniowość i fantastyka, widoczne już w debiutanckiej powieści, przetworzonych poetycko wspomnieniach z ruchu oporu Ścieżka pajęczych gniazd (1947, wyd. pol. 1957). Popularność zdobyły trzy powieści, tworzące cykl Nasi antenaci: Wicehrabia przepołowiony (1952, wyd. pol. 1961), Baron drzewołaz (1957, wyd. pol. 1964) i Rycerz nieistniejący (1959, wyd. pol. 1963). W późniejszym okresie eksperymentował z formą lit. w duchu postmodernizmu: Niewidzialne miasta (1972, wyd. pol. 1975), Jeśli zimową nocą podróżny (1979, wyd. pol. 1989). Żartobliwe science fiction Opowieści kosmokomiczne (1965, wyd. pol. 1968), refleksje o lit. Wykłady amerykańskie (1993, wyd. Pol. 1996)'' - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 23 Suplement A do Chiny''
W
czerwcu
2016 roku przeczytałem dwa pierwsze tomy trylogii omawianego Autora
- ,,Baśnie
włoskie. Zaczerpnięte z przekazów tradycji ludowej i opowiedziane
na nowo''
w tłumaczeniu: Stanisława Kasprzysiaka, Jerzego Popiela, Katarzyny
Skórskiej, Anny Wasilewskiej, Moniki Woźniak i Marcina
Wyrembelskiego. Owa antologia ukazała się we Włoszech w 1956 roku,
zaś przekład polski miał miejsce w latach 1968 – 2012. Zawiera
baśnie zarówno z rejonu Włoch jak też z zamieszkanych przez
Włochów ziem słowiańskich takich jak półwysep Istria2
i Dalmacja w Chorwacji.
Akcja tych opowieści
rozgrywa się w umownie potraktowanych czasach starożytnych,
średniowieczu i w nowożytności; pojawia się nawet wzmianka o XX
wieku. Miejscem akcji są zarówno Włochy jak i Francja (obdarzeni
nadludzkimi mocami bohaterowie jednej z baśni zwyciężyli w
wyścigach okrutną córkę króla Francji i ogołocili jego
skarbiec), Hiszpania (w tym Salamanka, gdzie miała się mieścić
szkoła magii), Portugalia, Anglia, Szkocja, Dania, Rosja
(Petersburg), Turcja (Turcy w jednej z baśni zostali ukazani w
obraźliwy sposób jako ludzie skrajnie leniwi; pewien Turek posłał
syna do nauczyciela, aby ten nauczył go jeszcze większego
lenistwa), Persja, Indie, a nawet Peru (władcą tego ostatniego był
Pawi Król).
Oprócz postaci baśniowych
pojawia się też garstka postaci historycznych. Istnieje cykl
opowieści o wędrówce Jezusa Chrystusa i św. Piotra po Friuli
(przypomina to nieco polskie baśnie o podobnej tematyce np. o
spotkaniu Jezusa i św. Piotra z podhalańskimi zbójnikami). W
jednej z tych historii św. Piotr w tajemnicy przed Jezusem zjadł
podroby zająca. Pojawia się też św. Józef, który w sporze ze
św. Piotrem wyjednał zbawienia dla swego wiernego wyznawcy, który
w życiu dużo nagrzeszył. Wreszcie mamy też historię o rzymskim
cesarzu Neronie, który nagrodził ziemią dobrą kobietę Bertę, za
to, że życzyła szczęścia temu znienawidzonemu władcy.
Jak na baśnie przystało
spotykamy na kartach omawianej antologii całą galerię istot
fantastycznych jak: olbrzymia ośmiornica porywająca królewnę,
duch znikający po kawałku (nie bał się go Giovanino Nieustraszony
– w ten sposób go odczarował), rozumne mrówki, szczury i sępy
(czyżby do tej baśni nawiązywał Feliks W. Kres, w którego
twórczości też spotyka się sępy obdarzone rozumem?), diabeł o
srebrnym nosie (odpowiednik Sinobrodego), królewna zaklęta w żabę
(ów motyw pojawia się również w baśniach rosyjskich i polskich),
książę zamieniony w papugę opowiadającą baśnie dziewczynie
(motyw zaczerpnięty z ,,Baśni 1001 nocy''), królewicz
zaklęty przez swą ukochaną w kanarka, Król Chrum (król zaklęty
w wieprza; ciekawa odmiana baśni o Pięknej i Bestii), książę
zaklęty w kraba (odczarowała go królewna lubiąca oglądać ryby;
kolejna wariacja na temat Pięknej i Bestii), przepołowiony człowiek
Połówek, wilkołak Wujek Wilk zjadający łakomą dziewczynkę
(baśń podobna nieco do ,,Czerwonego Kapturka''), Pierzasty
Potwór, siedmiogłowy smok, mieszkańcy zamku zamienieni w małpy,
krowia głowa (wychowywała dziewczynę i surową ją ukarała za to,
że się nie pożegnała z nią), władająca nadprzyrodzonymi mocami
córka Słońca (jej moce zniknęły gdy wyszła za mąż), Północy
Wiatr rozdający dary ubogiemu chłopu (pierwowzorem tej postaci był
rzymski bóg Akwilon, czyli grecki Boreasz), dziewczyny zaklęte w
jabłko i w trzy granaty (widać tu analogię do XVIII – wiecznej
baśni Carla Gozziego ,,Miłość do trzech pomarańczy''),
ptak zielonopióry (istota występująca w jednej z baśni Carla
Gozziego), Groszek – chłopiec zrodzony z ziarna grochu (niejako
włoski odpowiednik Tomcia Palucha), gigantyczna wesz, z której na
rozkaz króla zdarto skórę, a ten co odgadnie z jakiego jest
zwierzęcia miał poślubić królewnę (podobieństwo do XVI –
wiecznej baśni Giambattisty Basile o skórze pchły), ogry, wróżki,
czarownice, czarodziej, olbrzym Oko na Czole (jego pierwowzorem był
cyklop Polifem; został przechytrzony i oślepiony przez mnichów),
mieszkające pod ziemią rozumne koty, syreny wabiące śpiewem
żeglarzy itd.
Współczesnym zwolennikom
politycznej poprawności mogą się nie spodobać ,,islamofobia''
(tureccy korsarze porywający chrześcijan, aby obracać ich w
niewolników, baśń ,,Kości Maura'' o występnej królowej,
która z kości swego muzułmańskiego kochanka kazała zrobić
miskę, ramę lustra i nogi do krzesła), oraz ,,antysemityzm''
(zły Żyd ucinający swej córce Oliwce ręce za przyjęcie chrztu).
Podobnie jak w osławionych pod tym względem baśniach braci Grimm,
również we włoskich baśniach pojawiają się elementy
makabryczne. Czarne charaktery (w tym wiele kobiet) są uśmiercane
za pomocą koszuli nasączonej smołą, magicznymi artefaktami są
ramię nieboszczyka i trupia kostka dana przez grabarza swemu szwagrowi królowi, zaś piękna dziewczyna ukrywała swą urodę pod kostiumem
ze … skóry zdartej ze zmarłej staruszki (sic!).
Włoskie baśnie są więc
jak widzimy wdzięcznym źródłem inspiracji dla fantastów. W 1991
roku nakręcono włoski film fantasy ,,Fantaghiro'' na
podstawie opublikowanej w antologii baśni o królewnie, która
zapobiegła wojnie przebierając się za mężczyznę i rozkochując
w sobie wodza wrogiej armii.
2
W latach 40 – tych jugosławiańska partyzantka komunistyczna
zajęła Istrię mordując i wypędzając mieszkających tam Włochów
(dlatego Włosi nie lubią Chorwatów). Obecnie Istria jest
podzielona między Chorwację, Słowenię i Włochy (do tych
ostatnich należy miasteczko Muggia).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz