,,Cantio ursina''

,,Piękna małżonko,

Pani dobra i przychylna,

Przybywaj łup nakierować

W stronę męża, który łowi,

Junaka polującego.

Tapiatar, dbała żono,

Hongas, przychylna włodarko,

Wypij leśną miodu czaszę

Spod ręki świętej Dziewicy,

Ale nie pij krwi człowieka.

Użycz mnie polującemu

Z matecznika przyjemnego,

Z bystrej i czujnej Tapioli,

Spod gałęzi choinowej,

Ze złotego kraju złota.

Przybądź do polującego,

Co gna za tobą na nartach,

Słodkie dać pocałowanie

I ręką rękę uścisnąć.

[...] Teraz to ja cię zabiorę

Z leśnej kępy na bagnisku,

Od Panny czystej bez zmazy,

Od jedynej dawczyni,

I tak skończę sprawę z tobą.

[...] Przybądź, złota gospodyni,

Przybądź wziąć ode mnie złoto,

Srebro ze mną powymieniać.

Mamy tu złoto troiste,

Srebro w rozlicznej postaci:

Jedno z niemieckiego kraju,

Drugie przyniesione z Rusi,

Trzecie etc.

Tym ciebie, Babciu, pocieszę.

W ten sposób zawiera biegły w czarach myśliwy fiński porozumienie z boginią Tapiatar. Jego runy są trudne do zrozumienia i wątpliwe, czy zrozumie je ktoś inny poza tymi, którzy się oswoili z gwarą z Rautalampi, jak mi wyjaśnił nauczyciel z tej miejscowości, znawca piśmiennictwa wielce zasłużony dla naszej Akademii w Turku. Żegnaj'' - Petrus Bång (1633 - 1696) ,,Cantio ursina'' [w]: Martti Haavio ,,Mitologia fińska''