,,Zaginiony Świat'' (serial)

 

,,Na przełomie XIX i XX wieku na mapie Ziemi pozostało niewiele białych plam. Wkrótce i one miały zniknąć dzięki wyprawom przedsiębiorczych podróżników i odkrywców. Te ostatnie niezbadane skrawki naszej planety pobudzały wyobraźnię nie tylko poszukiwaczy przygód i podróżników, ale również pisarzy. Pojawiały się opowieści o światach zaginionych i starożytnych cywilizacjach, o ostatnich świadkach upadku Atlantydy egzystujących w niedostępnych dla cywilizacji ustroniach Ziemi. Dopóki wszakże miejsca takie istniały a nauka nie potrafiła w sposób racjonalny wytłumaczyć zjawisk z nimi związanych, dopóty autorzy popularnych gatunków literackich pełnymi garściami wrzucali weń płody swojej wyobraźni’’ Jacek Wójciak ,,Posłowie’’ [w]: E. R. Buurroughs ,,Tarzan i klejnoty Oparu’’

W latach 2020 – 2021 obejrzałem kanadyjsko – australijsko – nowozelandzki serial science fantasy/ lost race fiction ,,Zaginiony świat’’ (ang. ,,The Lost World’’) z lat 1999 – 2002, zrealizowany na podstawie powieści Sir Arthura Conan Doyle’a pod tym samym tytułem.

Akcja rozgrywa się w latach 1921 – 1923, oraz dalekiej przyszłości (lata 2033 i 4666) na tajemniczym płaskowyżu w Amazonii (odkrył go już włoski podróżnik Antonio Giovanni w 1836 r.), w Niemczech w 1827 r. oraz w Londynie.

Bohaterami są członkowie brytyjskiej wyprawy badawczej. Cześć z nich pochodzi z powieści Doyle’a , cześć zaś pojawiła się dopiero w serialu.

Prof. George E. Challenger (grany przez Petera McCauleya) nosił mówiące nazwisko (ang. challenge – wyzwanie). Był wybitnym, wszechstronnie uzdolnionym naukowcem, który stanął na czele ekspedycji do Zaginionego Świata zamieszkanego w XX wieku przez dinozaury. W Londynie na jego powrót czekała żona.

Dr. Arthur Summerlee (Michael Sinelnikoff) był sędziwym botanikiem (jego nazwisko znaczy po angielsku ,,letnia łąka’’). Gwałtownie zwalczał teorie Challengera o istnieniu Zaginionego Świata i udał się z nim na wyprawę po to by dowieść mu kłamstwo. Na miejscu przekonał, że jednak dinozaury przeżyły. Obaj uczeni z wrogów stali się przyjaciółmi. Był jedynym bohaterem serialu, o którym wiadomo, że był wierzący (wyznawał protestantyzm i tak jak wielu innych protestantów w jego czasach, niezbyt lubił katolików). Wierzył też w telepatię. Po śmierci dr. Summerlee, jego dusza przechadzała się po ogrodach botanicznych i wspominała przeżyte przygody. Rzeka i wodospad, do którego spadło jego ciało, wyschły w ciągu dwóch miesięcy. Challenger nazwał jego imieniem hodowanego przez siebie żuka.

Lord John Roxton (William Snow) był zapalonym myśliwym, człowiekiem odważnym i wiernym. przeżywającym traumę po postrzeleniu brata na safari. Nie chciał zabić brata; celował w małpę, która go zaatakowała. Po tym tragicznym wydarzeniu zaszył się w tybetańskim klasztorze. Skrycie kochał Marguerite. W ostatnim odcinku został napadnięty przez hiszpańskich konkwistadorów, którzy wzięli go za jego przodka; angielskiego korsarza, który otrzymał tytuł lorda od królowej Elżbiety I.

Marguerite Krux (Rachel Blakely) była piękną, ciemnowłosą kobietą po przejściach, która skrywała wiele tajemnic. Uwielbiała klejnoty (samo jej imię oznacza perłę). W swoim życiu wiele podróżowała. Miała wielu mężów. Często też popadała w konflikt z prawem i ścigał ją niemiecki wywiad za działalność w czasie I wojny światowej. Posiadając ogromny majątek sfinansowała wyprawę Challengera, w której wzięła udział. Często kierowała się chciwością i egoizmem, ale była też zdolna do miłości i przyjaźni. Kochała Lorda Roxtona, choć nie okazywała tego.

Ned Malone (David Orth) był młodym, amerykańskim dziennikarzem z Nowego Jorku, który udał się do Zaginionego Świata, aby zdać relację z wyprawy. Przeżywał dylemat miłosny, rozdarty między uczuciem do swej narzeczonej Gladys, która czekała na niego w Nowym Jorku, a poznaną na miejscu ,,półdziką pięknością’’ Veronicą. Ostatecznie zdecydował się odłączyć od innych członków wyprawy i samemu podróżować po płaskowyżu.

Veronica Layton (Jeniffer O’Dell) było zjawiskowo piękną blondynką, wychowaną w dżungli, córką pary badaczy – botanika i artysty Thomasa i Abigail Laytonów. Ciekawostka; rodzice Veroniki byli wegetarianami. Abigail urodziła się na płaskowyżu, zaś Thomasa poznała w czasie badania podziemnego świata. Thomas oddał życie w walce z Mordrenem – wysłannikiem Zana; bossa chińskiej mafii z Szanghaju w obronie żony i córki. Po matce Veronika odziedziczyła godność Protektorki płaskowyżu. Była silna, dumna i odważna, a do tego inteligentna i uzdolniona plastycznie. Potrafiła rysować jak sam John James Audubon. Kochała dzieci, choć nigdy nie została matką. Przyjaźniła się z dziewczyną imieniem Assai z plemienia Zanga. Pozwoliła uczestnikom wyprawy mieszkać razem z nią w jej domu na drzewie. O jej rękę zabiegał tubylec Nico, który uważał się za jej męża, bowiem jako chłopiec ujrzał ją we śnie. Nico próbował ją kupić za garść drogich kamieni, co spotkało się z oburzeniem Malone’a. W ostatniej scenie ostatniego odcinka Veronica wzywając pomocy matki próbowała powstrzymać burzę otwierającą okna czasu, która niszczyła płaskowyż (zakończenie nierozstrzygnięte).

Finn (Lara Cox) była dziewczyną z XXI wieku; młodą sympatyczną blondynką ubierająca się na czarno. Jej uzbrojenie stanowiła metalowa kusza. Challenger sprowadził ja z 2033 r. ratując przez łowcami niewolników. Miał nadzieję, że gdyby zawiózł ją do Londynu, jej opowieść mogłaby powstrzymać ludzi przed prowadzeniem wojen grożących zniszczeniem Ziemi.

Zaginiony Świat zamieszkiwały liczne zwierzęta z minionych epok geologicznych, wymarłe w innych częściach globu. ¹

Tyranozaur zaatakował uczestników wyprawy Challengera już w pierwszym odcinku. W Nowym Camelocie sąd Boży polegał na walce z tyranozaurem. Roxton miał za zadanie zabić bestię samym mieczem (próba szczerego serca), zaś jego ,,giermek’’ Malone zabił zwierzę zrzucając na nie lawinę kamieni. Veronica powiedziała: ,,Samica tyranozaura prędzej zginie niż porzuci gniazdo’’. Samica tyranozaura polowała na dr. Summerlee, Malone’a i Veronicę, ponieważ w spustoszonym przez welocyraptora gnieździe pozostał zapach dr. Summerlee, którego samica obwiniała o śmierć potomstwa. Veronica, Roxton i Sumerlee sporządzili dla niej kukłę doktora (zadziałało). Tyranozaur goniąc Veronicę spadł w przepaść. We śnie Malone’a prof. Challenger przywiózł do Londynu jajo tyranozaura, z którego nocą w Londyńskim Towarzystwie Zoologicznym przy próbie kradzieży przez uratowanego marynarza wykluł się mały dinozaur. Młody tyranozaur błyskawicznie urósł i zagryzł Roxtona, po czym zaczął pustoszyć Londyn. Veronica, która przeniosła się do snu Malone’a zraniła londyńskiego tyranozaura. Veronica i Gladys były identyczne (różniły je tylko ubiór, doświadczenie i charakter). Challenger, Roxton i Marguerite weszli do snu Malone’a i Veroniki po czym zastrzelili tyranozaura. Zwierzęta te polowały również nocą. Tak jak inne dinozaury były zmiennocieplne. Zabijało je zimno emanujące z meteorytu.

Welocyraptory (groźne nawet dla tyranozaura) zaatakowały przyjaciół Challengera idących do świętej jaskini po kości męża lady Yorkton – byłego króla Monomanów. Atakowały trójkami, były bardzo inteligentne i nauczyły się chować na widok strzelby. W magicznym królestwie Roxton musiał walczyć z siłaczem nad dołem z welocyraptorem. Zwycięski myśliwy darował życie przeciwnikowi. Stado tych dinozaurów zaatakowało bohaterów serialu przy źródle – wodopoju. Welocyraptory jadły swego towarzysza zastrzelonego przez Malone’a. Jeden z nich zapędził Challengera i Veronicę na drzewo. Veronica odnalazła na nim gniazdo pterodaktyla z trzema jajami i zrzucając je, odwróciła uwagę napastnika.

Ankylozaur stał na straży świętej jaskini Monomanów i był odporny na kule. Inny ankylozaur zaszarżował nocą na obóz podróżników poszukujących rodziców Veroniki, aż zapędził ich do jaskini mieszczącej drzwi do Edenu.

Podróżnicy lecąc balonem ujrzeli z góry diplodoka.

Tygrys szablozębny był ubarwiony tak jak współczesne tygrysy i zginął zabity przez wampira.

Veronica uciekając przed parazaurolofem, zwabiła go pod strzelbę Challengera. Dinozaur miał być zjedzony.

Trzy herrerazaury zaatakowały na plaży Marguerite, Malone’a i Roxtona. Jakiś czas potem herrerazaur skradał się do Marguerite mierzącej ze strzelby do Veroniki, która w porę dostrzegła dinozaura i ostrzegła fundatorkę wyprawy. Potem herrerazaur gonił obie kobiety.

Kiedy ornitozuch (należący do tekodontów; przodków dinozaurów) zastrzelony przez Challengera, Veronica podziękowała gadu, ,,że oddał życie, abyśmy mieli co jeść’’. Jego mięso smakowało jak kurczak. Challenger ubolewał, że nie mógł przekazać ornitozucha Londyńskiemu Towarzystwu Zoologicznemu.

Dr. Summerlee prosił Malone’a, aby pozował do zdjęcia z apatozaurem.

Veronica polowała na kazuara (współczesnego ptaka) razem z Roxtonem. Swoją drogą kazuary żyją nie w Ameryce Południowej, ale na Nowej Gwinei.

Pterodaktyl wyglądał w serialu bardziej jak pteranodon. Prof. Challenger zlecił Roxtonowi kradzież jaja pterodaktyla, aby je zawieźć do Wielkiej Brytanii. Nie udało się i latający gad uniósł myśliwego w powietrze. Innym razem pterodaktyl pochwycił w szpony Malone’a. Jasno ubarwiony pterodaktyl żyjący pod ziemią zaatakował balon, którym podróżnicy chcieli wydostać się z płaskowyżu. Alice – piękna kobieta mieszkająca pod ziemią nazywała pterodaktyle ,,demonami niebios’’.

Malone powiedział do Veroniki: ,,Na obiad znów będzie żylasty iguanodon’’.

Triceratops zaszarżował w dżungli na uzbrojoną Marguerite, która zastrzeliła go. Inny triceratops zaszarżował na Roxtona na cmentarzysku dinozaurów, a myśliwy zastrzelił go. Cmentarzyskiem opiekowała się ubrana na czarno gadokształtna czarodziejka Ossina (łac. oss – kość), która nacięła pazurem ramię Roxtona i przeklęła go, przez co musiał walczyć ze sobowtórem. Triceratops zaatakował w dżungli Veronicę i niemieckiego muzyka Tomasa Dukarta z XIX wieku.

Dwa kecakoatle (gatunek największych pterozaurów o 10 – metrowej rozpiętości skrzydeł) krążyły nad wyczerpanym Malone’m jak sępy, aby go pożreć.

Na cmentarzysku dinozaurów znajdowały się ciosy mamutów z wyrytymi hieroglifami.

Plezjozaur zaatakował Roxtona i Marguerite płynących łódką po rzece. Gad rozbił łódź, zaś jej pasażerowie musieli wskoczyć do rzeki. Challenger po utracie pamięci próbował złowić rybę na wędkę, a wtedy zaatakował go plezjozaur i wciągnął pod wodę.

Z postaci historycznych pojawia się Winston Churchill (1874 - 1965): Pierwszy Lord Admiralicji. Challenger, Roxton i Marguerite spotkali go w Wielkiej Brytanii przeniesieni w czasie do 1915 r. Churchill kazał im ochraniać amerykańskie konwoje zaopatrzeniowe. Marguerite była kochanką Churchilla, który nie pozwolił im na odlot sterowcem. Wówczas obezwładniła go. Churchill zgodnie z jej przepowiednią został przez premiera Lloyd George’a zwolniony z urzędu Pierwszego Lorda Admiralicji.

Kuba Rozpruwacz właśc. John Nettle nie występował bezpośrednio. Malone odnalazł jego nóż i po dotknięciu go miał wizję, że był Rozpruwaczem. Zyskał zdolność psychometrii (poznawania historii osoby przez kontakt z jej przedmiotem).

Innym nawiązaniem do historii jest Dieter – pilot – rozbitek z niemieckiego samolotu z czasów I wojny światowej, którym zaopiekowali się Marguerite, dr. Summerlee i Malone. Dieter próbował wziąć Marguerite jako zakładniczkę, lecz odleciał kiedy Malone i Summerlee uruchomili jego samolot.

Brytyjski marynarz powiedział: ,,Prof. George Challenger jeśli się nie mylę?’’ (nawiązanie do spotkania Stanleya i Livingstone’a w Afryce).

Challenger testując maszynę do teleportacji powiedział: ,,Mały krok dla nauki, a zarazem wielki sus dla mnie’’ co stanowi nawiązanie do słów amerykańskiego astronauty Neila Armstronga wypowiedzianych podczas lądowania na Księżycu w 1969 r.: ,,To tylko mały krok człowieka, ale wielki skok ludzkości’’. ²

W serialu została zawarta ogromna ilość odniesień do mitów, legend i literatury z różnych miejsc i epok.

Challenger powiedział, że Gilgamesz – król sumeryjskiego miasta Uruk i bohater najstarszego mezopotamskiego eposu ³ w czasie jednej z podróży spotkał wilkołaki.

Challenger przeszkodził murzyńskim kanibalom w wykopaniu mumii z chronionego egipską klątwą grobu. Mumia ożyła i zaatakowała profesora, który chciał ją pokazać światu nauki. Marguerite odwinęła ją z bandaży i okazało się, że był to żywy człowiek; faraon Ramzes XIII. Imię to nosił główny bohater powieści Bolesława Prusa ,,Faraon’’ (w rzeczywistości nazywał się Ramzes XI). Były władca Egiptu wspomniał o Izraelitach wędrujących sto lat po pustyni, którzy przybyli na płaskowyż. Powiedział, że bogowie umożliwili mu przetrwanie w grobie, strzegł go zaś wąż. Siostrą Ramzesa XIII była Nefretete, która kazała pochować brata żywcem. Faraon zakochał się w Marguerite. Na płaskowyżu mieściła się osada Egipcjan. Była tam też piramida strzeżona przez szkielet jej architekta, który złożył się w ofierze. Osadą władała królowa Nefretete ukoronowana założeniem węża na szyje. Insygnium władzy stanowiło berło Ra. Zdetronizowany faraon początkowo chciał zabić siostrę, lecz wobec oporu Challengera, Marguerite i Malone’a zgodził się jedynie zabrać jej berło Ra. Dzięki pomocy badaczy odzyskał władzę. Nefretete oskarżała Ramzesa XIII o zamordowanie swojego ojca. Berło Ra oślepiło królową laserem. Faraon uwięził siostrę i podróżników w piramidzie, skąd uwolnili się rozwiązując zagadkę (odbicie promieni słonecznych). Ramzes XIII zginął od lasera z berła Ra odbitego od luster z piramidy.

Negroidalny demon – olbrzym Książę Apep zawdzięczał swe imię wężowi Apopisowi; wcieleniu zła z mitologii egipskiej. 300 lat temu został razem ze sługą uwięziony wewnątrz góry. Proroctwo głosiło, że,,uwolni go dziewica z innego świata, a jego zemsta będzie straszna’’. Apep ostatnim razem na wolności zabił tysiące ludzi. Próbował uwieść Veronicę i obiecywał jej godność królowej. Gdy w luksusowo urządzonej jaskini Veronica odrzuciła zaloty Apepa, ten przybrał swój prawdziwy wzrost i zaatakował ją. Był nieśmiertelny, lecz można go było sparaliżować trucizną, aby uwięzić wewnątrz góry. Został rażony prądem przy szturmie na dom na drzewie. Porwał Marguerite i chciał jej odgryźć głowę. Trucizna została zaaplikowana za pomocą dmuchawy. Veronica rzucając dwoma nożami zabiła zmiennokształtnego sługę Apepa, który zamienił się w staruchę. Następnie uwięziła go w tej samej jaskini, w której dotąd spał.

Demon uwięziony w starożytnym dzbanie zaatakował trzech archeologów; Hamiltona, Campbella i pannę Harper, którzy dostali się na płaskowyż. Przed jego uwolnieniem ostrzegał napis w języku protofenickim (nawiązanie do teorii, że Fenicjanie dotarli do Ameryki Południowej). Stał on na czele hordy demonów. Opętał Challengera, lecz ostatecznie został uwięziony w zawalonej jaskini w ciałach Hamiltona i Harper.

W serialu pojawia się sporo nawiązań biblijnych. ⁴

Raj był krainą przypominającą Eden, znajdującą się w zamkniętym kanionie. Zamieszkiwali go ludzie w białych i kolorowych szatach świętujący dożynki. Raj nie był prawdziwy. Kwitło w nim donosicielstwo, zaś starcy byli w nim trzymani w klatkach i wrzucani do kamieniołomu, gdzie pożerał ich potwór. Zarządzał młodzieniec Kiren, który miał uczennicę Talibo. W Raju rosły narkotyczne owoce (podobne do małych, czerwonych jabłek). Kiren kazał pochwycić swą kochankę Talibo, która chciała pomóc Veronice w poszukiwaniu rodziców i rzucić ją na pożarcie bestii. Talibo połknęła drapieżna roślina. Malone też został pojmany, podczas gdy inni uczestnicy wyprawy wesoło ucztowali odurzeni narkotycznymi owocami. Roxton poszedł szukać Malone’a. Narkotyczne owoce rodziło drzewo – ludożerca. W czasie dożynek karmiono je co 12 godzin. Malone wrócił z wnętrza drzewa wypluty jako starzec. Marguerite udała, że zgadza się na współpracę z Kirenem, lecz zabiła go nożem w czasie pocałunku. Drzewo wypijało z ludzi esencję życia. Marguerite uwolniła przyjaciół z klatki. Roxton i Veronica za radą dr. Summerlee odrąbali korzeń drzewa, aby uschło, zaś Marguerite odrodziła Neda jego owocami.

Dr. Summerlee powiedział: ,,Lento poświęcił się dla ludzi. Nie różni się zbytnio od pewnego Cieśli, który oddał życie za nasze dusze’’, co stanowi nawiązanie do Jezusa Chrystusa.

Demon Lucyfer (,,niosący światło’’); czyniący zło pod pozorami dobra, może być symbolizowany prawdopodobnie przez ... Świetlistą Grotę pełną fioletowego światła emitowanego przez pasożyty dążące do odebrania ludziom ich ciał. Grotę zamieszkiwały ożywione i uzbrojone kościotrupy, w które zamienili się napromieniowani członkowie plemienia Zanga. Jej ofiarą padła Marguerite (po naświetleniu stała się miła, uczynna i pracowita). W rzeczywistości fioletowe światło sprawiło, że oczy stawały się całe czarne, zaś ciało zamieniało się w galaretę. Poddana jego działaniu Marguerite mogła bez szkody wkładać rękę do wrzątku. Zaprowadziła Roxtona do Świetlistej Groty, gdzie też został naświetlony (ogłosili, że chcą się pobrać). Choroba powodowana przez fioletowe światło nie zabijała ludzi, lecz stwarzała ich sobowtóry w celu wyhodowania szkieletów. Challenger wysadził Świetlistą Grotę wraz z uzbrojonymi szkieletami.

Tytuł odcinka ,,Mark of Beast’’ (ang. znak Bestii, nawiązuje do Apokalipsy św. Jana. Był to szmaragd z napisem po dotknięciu zostawiający na dłoni znak czaszki tyranozaura. Należał do Kamu; plemienia zielonych ludzi uważających się za potomków dinozaurów i przodków ludzi. Para złodziei klejnotu zamieniła się w małpę i papugę. Marguerite po dotknięciu klejnotu z wolna zaczęła zamieniać się w gada (myszy w pracowni Challengera wydały jej się apetyczne). Ona sama, Challenger, Roxton i Malone źle się poczuli (mieli dreszcze i zawroty głowy) po dotknięciu kamienia. Veronica nalegała by odłożyć go na miejsce. Tymczasem jej przyjaciele zamienili się w zwierzęta: Marguerite w węża, Challenger w kozła, zaś Malone w orła. Odczarowała ich Veronica idąc na bagna i wkładając kamień do posągu bożka. Wówczas Kamu zamienili się w ropuchy (ta ostatnia scena może nawiązywać do greckiego mitu o niegościnnych wieśniakach ukaranych zamianą w żaby za przepędzenie ciężarnej Latony ⁵).

Szatan był znany na płaskowyżu występujący jako bóg oszustów Omac, czczony przez plemię Chaco tysiące lat temu (doprowadził do jego zagłady w bratobójczej walce). Marguerite spotkała go jako podróżującego w czasie i przestrzeni XVII – wiecznego francuskiego rozbójnika, który razem z dwoma towarzyszami uratował ją przed dzikusami. Towarzyszami Omaca byli chciwy buchalter Condilac i Blum – kucharz Ludwika XIV. Zbójcy domagali się okupu za Marguerite, choć odnosili się do niej z kurtuazją. Ich herszt władał magią i znał drogę wyjścia z płaskowyżu. Potrafił dokonywać takich sztuczek jak znikające namioty, czy konie nie zostawiające śladów. Omac zaprowadził Marguerite do swojej świątyni i obiecywał jej nieśmiertelność. Wcześniej chciał ją utopić tak jak wcześniej Condilaca i Bluma (parodia chrztu). Pokonana banda Omaca uciekła przez portal do Londynu.

Niejako laickim odpowiednikiem Antychrysta był Zat; demon chaosu. Zat i dwa inne demony przybyłe z próżni, podszywały się pod Challengera, Roxtona i Marguerite, aby zniszczyć świat bombą atomową. Uwięziły w próżni ludzi, których postać przybrały. Finn chciała zagonić demony z powrotem do próżni, a uwolnić przyjaciół. Zat w ludzkiej postaci nosił imię Kayle i w przyszłości miał doprowadzić do zniszczenia świata. Finn strzelając do demonów wypędziła je z ciał swoich przyjaciół.

W folklorze żydowskim dybuk to duch zmarłego powodujący opętanie. W seriali Marguerite, Roxton i Malone zostali opętani przez dybuki; duchy zmarłej hrabiny Arianne, hrabiów Valois i Derjean.

Szaman ludu Zanga umieścił na ciałach odbywających oniryczną podróż Malone’a i Veroniki trójkąty z okiem; znaki podobny do katolickiego symbolu Trójcy Świętej potem zawłaszczonego przez masonerię. Do Abigail Layton należał wisiorek Oko Niebios dający władzę nad płaskowyżem. Z jego pomocą Veronica zniszczyła Uroborosa (wąż jako symbol szatana).

Ukazanie złego ducha Apepa jako Murzyna może nawiązywać do apokryficznej tradycji, w której diabły miały postać negroidalną.

W mitologii indyjskiej awatary to postaci, w które wcielali się bogowie (zwłaszcza Wisznu). ⁶ W serialu Wojownicy Avatar byli posłuszni Abigail Layton i jej córce Veronice jako Protektorkom płaskowyżu. Na rozkaz Abigail przegnali Mordrena z płaskowyżu.

Chińskie triady łączą w sobie cechy zarówno mafii jak i sekty. ⁷ Marguerite popadła w Szanghaju w konflikt z mistrzem Zanem; bossem chińskiej mafii. Jego wysłannik Ka Lum odnalazł ją w Zaginionym Świecie. Inny chiński gangster – Mordren był zdolny do teleportacji, zaś medalion z uroborosem czynił go odpornym na kule. Chciał obalić rządy Protektorów i przejąć władzę na płaskowyżu. Veronica pokonała go mszcząc śmierć ojca.

Do kręgu kultury japońskiej nawiązują zamaskowani i uzbrojeni w broń białą Strażnicy Świątyni, wzorowani na ninja. ⁸ Współpracowała z nimi Catherynne Raily przybyła z XXI wieku.

Atlantyda pojawia się zarówno w mitologii greckiej jak też teozoficznej. Na płaskowyżu znajdowały się ruiny Atlantydy przypominające pozostałości budowli greckich i rzymskich z linią kolejową i modelem atomu. Kiedy Challenger dotknął szklanej kuli, poraził go prąd przez co zyskał władzę nad elektrycznością. Profesor zdobywszy moce z Atlantydy popadł w pychę i dosłownie uznał się za boga. Ostatecznie wybudzony ze śpiączki, podczas której przeżywał alternatywne przygody, zniszczył prochem kryształ z Atlantydy.

Królowa nimf i skrzatów; tajemnicza staruszka ze słuchawkami na szyi uśpiła proszkiem Marguerite, dr. Summerlee i Malone’a. Uznała Marguerite za wybraną i powiedziała o sobie, że była władczynią nimf i skrzatów, która padła ofiarą klątwy i aby ją zdjąć potrzebowała kropli dziewiczej krwi Malone’a. Dzięki rytuałowi staruszka odzyskała młodość.

Naga najada Kaja była piękna, lecz na plecach miała pomarszczoną skórę. Wyszła z jeziora i pocałowała Malone’a. Uwiodła go, a on przyprowadził ją do domu na drzewie. Na jego plecach pojawił się ten sam dziwny wzór. Kaja nie miała pulsu a roślinny wzór na jej plecach był niebezpiecznym pasożytem, którym zaraziła Malone’a. Ned przestał myśleć racjonalnie. Kaja powiedziała, że ona i Malone są Adamem i Ewą. Najada była ,,ostatnią z wymierającego gatunku’’ i chciała mieć dziecko z Malone’m.

Amazonki były plemieniem wojowniczych kobiet z mitologii greckiej. ⁹ Challenger, Roxton i Malone próbowali obronić jedną z nich przed welocyraptrem. Potem królowa Amazonek zaopiekowała się samym Challengerem. Nie było u nich żadnych mężczyzn. Płodziły dzieci z mężczyznami z sąsiednich wiosek. Chłopców wychowywali ojcowie, a dziewczęta – matki. Nie zabijały dzieci. Malone odkrył, że wojowniczki uwięziły mężczyzn, aby oddać ich kanibalom i uwolnił ich. Amazonki wymieniały uwięzionych mężczyzn z kanibalami na różne przedmioty. Veronica w dzieciństwie wychowywała się wśród Amazonek, lecz uciekła od nich, aby szukać rodziców. W czasie plemiennej uroczystości królowa uprawiała seks z Challengerem, Hipolita z Roxtonem, a bliźniaczki z Malone’m, aby zapewnić sobie potomków. Veronica i Marguerite przebrały się za Amazonki, aby uwolnić przyjaciół. Królowa kazała ich wszystkich spalić na stosie, a wtedy na odsiecz przybyli uwolnieni przez Malone’a jeńcy wojowniczek. Challenger nie pozwolił mężczyznom pozabijać Amazonek. Proponował królowej, aby połączyła z nimi siły przeciwko kanibalom.

W mitologii rzymskiej (inaczej niż w greckiej) za śmierć odpowiadała bogini Mors. Również w serialu była to postać żeńska. Jej atrybutami były szara szata z kapturem, oraz kosa. Zjawiła się w dżungli po Roxtona i powiedziała: ,,Oszukałeś mnie po raz ostatni, Johnie Roxton’’. Cięła myśliwego kosą i trafił w mgliste zaświaty. Śmierć była piękna, rudowłosą kobietą w czarnej sukni (nawiązanie także do bogini Hel z mitologii skandynawskiej). Uwięziła Roxtona w swoim królestwie i kazała mu grać ze sobą o życie jego i przyjaciół. Najpierw poleciła Roxtonowi szukać niebieskiego kamienia z duszą Challengera (myśliwy sprostał próbie mimo ścian ognia, jednak czas minął i Śmierć ścięła kosą profesora). Potem kazała mu przynieść nieuszkodzone jajo welocyraptora w zamian za życie Veroniki (jajo się stłukło i Veronica umarła; jest to nawiązanie do rosyjskiej baśni o Kościeju ukrywającym swoją śmierć w jaju umieszczonym w ciałach kilku zwierząt). Śmierć kusiła Roxtona wyszukanymi potrawami (bażantem, szparagami, ostrygami). Na koniec kazała mu wskazać naczynie z ostrygami w zamian za życie wszystkich. Roxton się pomylił i wskazał bażanta, więc Marguerite musiała umrzeć. Podczas ostatniej próby Roxton musiał stoczyć pojedynek z mordercą zabranym spod szubienicy. Okazało się, że po jego postacią skrywała się Marguerite. Roxton nie chciał jej zabijać. Kiedy Śmierć kazała mu zastrzelić się, aby uratować pozostałych, myśliwy strzelił w klepsydrę i tak wszystkich ocalił.

W mitologii rzymskiej Diana była boginią łowów; odpowiednikiem greckiej Artemidy. W serialu jej imię nosiła królowa Amazonek, której opiece Thomas Layton powierzył swą córkę Veronicę.

Druidzi, celtyccy kapłani, na których czele stał Bolcza, pochwycili Marguerite. Dostrzegli na jej ciele znamię (Słońce, Księżyc i węża) i uznali za swą najwyższą kapłankę; wcielenie celtyckiej bogini wojny Morrigan. Jej zadaniem było włożyć dwa szmaragdy w dwa otwory jednocześnie, aby uratować druidów od zagłady. 2000 lat temu Morrigan ocaliła swych wyznawców przed zagładą przenosząc ich do innej czasoprzestrzeni. Marguerite idąc po moście z lodu nad przepaścią i przez barierę ognia przyniosła szmaragdy. Wówczas druidzi powrócili do swego miejsca i czasu. Warto tu zwrócić uwagę na ahistoryzmy: Marguerite była brunetką, podczas gdy bogini Morrigan była ruda, zaś druidzi używali krzyża celtyckiego.

Pierwowzorem Balera – złego doradcy króla Sigurda, który nękał królestwo zamieniając się w smoka, może być irlandzki jednooki i zabijający wzrokiem bóg Balor (sugeruje to podobieństwo ich imion).

Do legend arturiańskich ¹⁰ odnosi się odcinek, w którym młody król Gawen podglądał Marguerite w kąpieli i uznał ją za nimfę (nawiązanie do Pani Jeziora). Królowi towarzyszyli rycerze z kwiatem lilii na piersi (franc. fleur de lis). Gawen chciał poślubić Marguerite. Jego doradcą był Mordred. Przodkowie Gawena przybyli na płaskowyż poszukując Świętego Graala i założyli królestwo Nowy Camelot. Rodziców Gawena zabiły ,,smoki’’ (tyranozaury). W godle Nowego Camelotu widniał czerwony tyranozaur. Mordred uknuł spisek w celu obalenia króla. Marguerite przeszkodziła Morderdowi w otruciu Gawena,. W czasie rycerskiego pojedynku Roxton na prośbę króla darował życie Morderedowi. Jednak gdy ten rzucił sztyletem w Marguerite, zabił go mieczem. Gawen zrozumiał, że Marguerite woli Roxtona.

Kryształowy Miecz osadzony w skale był odpowiednik Excalibura, miecza króla Artura. Asryk; chłopiec – czarodziej kazał Roxtonowi go wydobyć.

Avalon to nazwa celtyckich zaświatów, gdzie trafił król Artur. Abigail Layton została sprowadzona do Avalonu, skąd opiekowała się płaskowyżem.

Doppelgänger; zmiennokształtny demon z niemieckiego folkloru, przybrał postać Marguerite, aby zmylić Malone’a i Roxtona. Następnie w kobiecej postaci wyrwał drzewko i zaczął nim bić Anglika i Amerykanina. Rzucił się na nich z nożem. Doppelgängerów było więcej.

Barbarzyńcy przypominający dawnych Germanów chcieli złożyć w ofierze Marguerite.

Germańskie plemię Gotów zniszczyło cywilizację Majów (białych ludzi; ubranych na czarno mnichów czczących rubin zwany Gwiazdą Nadziei). Roxton i Marguerite zaopiekowali się adeptem Gideonem po śmierci jego mistrza. Gideon był wybrańcem mającym walczyć z Gotami. Po przybyciu do kryjówki gdzie zebrani byli przeciwnicy Gotów, Gideon dowiedział się, że to on jest Gwiazdą Nadziei.

Sigurd Volsung (niemiecki Zygfryd) był germańskim bohaterem, który zabił smoka Fafnira. W serialu występował król Sigurd. Wierzono, że zginął w zamachu zorganizowanym przez doradcę. Wdową po nim była królowa Claire, którą miał poślubić Roxton. Okazało się, że Sigurd przeżył ukrywając się jako żebrak i Roxton oddał mu władzę.

W wierzeniach germańskich koboldy stanowiły odmianę skrzatów. W serialu były to szare, łyse humanoidy o wysokim i wzroście i nadludzkiej sile, mieszkające pod ziemią i odporne na kule z broni palnej. Ich wodzem był podróżnik Alex udający zabłąkanego w dżungli członka ekspedycji szukającej źródeł Amazonki. Alex potrafił się rozgrzewać tak mocno, że niszczył metal i wypalał dziury w ziemi. Unikał wody mogącej go zabić. Zaginiony naukowiec Lion Le Holt z pomocą koboldów zbudował pod ziemią pierwszą na świecie elektrownię atomową, chciał bowiem zaatakować Sztokholm (miała to być zemsta za to, że nie otrzymał Nagrody Nobla). Challenger początkowo z nim współpracował, bo w przeciwnym razie Le Holt pozabijałby wszystkich jego przyjaciół. W rzeczywistości jedynie udawał chęć współpracy z Le Holtem, aby zepsuć jego silnik uranowy (maszyna zaczęła zabijać koboldy). Chcąc przeżyć, koboldy musiały wrócić do wnętrza Ziemi. Challenger dał Holtowi szansę poprawy, lecz szalony naukowiec zginął zabity przez rozżarzonego kobolda, zaś zepsuty przez Challengera silnik uranowy wybuchł.

Półnagi wampir w biały dzień ugryzł w szyję Roxtona. Zastrzelił go prof. Challenger i kazał Marguerite pochować go pod stosem kamieni. Roxton z wolna zamieniał się w wampira. Miał ochotę pić krew z Marguerite. Jako wampir własnoręcznie zabił welocyraptora i pił jego krew. Błąkając się trafił na zamek zamieszkany przez piękną wampirzycę Cristal, która chciała doprowadzić do końca transformację Roxtona w wampira. W tym celu dała mu czerwony płyn, po którego wypiciu oczy lorda stały się pomarańczowe. Zyskał też nadludzką szybkość i refleks. Wampirzyca namawiała Roxtona, aby wyssał Challengera i Marguerite, lecz on kazał im uciekać. Rozgniewana wampirzyca chciała go zastrzelić z kuszokołownicy. Challenger wyleczył Roxtona aplikując mu belladonnę (atropinę). Odczarowany Roxton powrócił do zamku i zaproponował wyleczenie wampirzycy, lecz nie chciała. Próbowała zabić lorda, lecz on ją zranił. Gdy Cristal chciała zastrzelić go z pistoletu, sama zginęła zastrzelona przez Marguerite, a po śmierci jej ciało rozwiało się jak dym.

Nocą w lesie Challengera i Veronicę ścigały świetliste zjawy. Zastanawiam się czy ich pierwowzorem mogły być słowiańskie świecące demony takie jak świetle czy ogniany.

Koczownik Danu; przyjaciel Veroniki z dzieciństwa był wilkołakiem. Polując na zakazanym terenie został zraniony przez wilkołaka i stał się jednym z nich. Zranić mogło go tylko srebro i ogień. Wilkołaki zamieszkiwały Dolinę Cieni (możliwe nawiązanie do biblijnej ciemnej doliny). Danu jako wilkołak zabił trzech koczowników i uciekł do dżungli. Malone również został zraniony przez Danu. Zachorował; leżał w gorączce i śnił koszmary z wolna zamieniając się w wilkołaka. Danu i Malone napastowały Veronicę i Marguerite, aby je zgwałcić. Malone jako wilkołak uciekł do dżungli i bronił Veroniki przed Danu. Veronica zabiła Danu przebijając go srebrnym grotem włóczni, a wówczas został odczarowany. Z kolei Challenger odczarował Malone’a azotanem srebra.

Marguerite w kusym orientalnym stroju zabawiała olbrzyma Apepa (nawiązanie do jednej z ,,Baśni 1001 nocy’’ o związku dżina z niewierną kobietą). Marguerite namówiła Apepa do zmniejszenia się, a gdy ten całował ją, został zastrzelony z dmuchawy.

Nawiązaniem do cywilizacji islamu może być scena, w której łowcy niewolników podobni do ubranych na czarno muzułmanów pojmali brytyjskich marynarzy.

Roxton uzbrojony w miecz stanął do walki z prawdziwym smokiem zionącym ogniem, lecz nie mógł go pokonać. Otrzymał pomoc George’a Challengera (nawiązanie do św. Jerzego). Smok został oszukany sygnałami świetlnymi (niczym bazyliszek pokonany za pomocą lustra) zionął ogniem na jezioro pełne metanu i sam zginął w wybuchu.

W ponurym, średniowiecznym zamku w dżungli znajdowała się rzeźba gargulca. Arianne (Marguerite) wysłała ożywionego gargulca, aby zabił Challengera, Roxtona, Malone’a i Veronicę.

Czarownica Alice mieszkająca w zamku kazała swym dwóm adeptkom zabić Challengera, aby nie zniszczył magii. Młode wiedźmy próbowały uwieść Malone’a i Roxtona, gdy tymczasem ich pani rozmawiała z Challengerem o magii i nauce (możliwe nawiązanie do Salomona i królowej Saby). W końcu próbowała go zarżnąć. Roxton i Malone zostali zwabieni do zamku czarownic, gdzie mieli być pożarci przez kanibali (dotąd zaklętych w psy). Zła czarownica zginęła w wyniku samozapłonu gdy Malone wyrwał jej różdżkę.

Lud Podróżników stanowił odpowiednik Cyganów. Ich królową była piękna Isadora jeżdżąca wozem cyrkowym. Kiedy uciekała przed łowcami głów, Roxton uratował jej wóz przed spadnięciem z krawędzi płaskowyżu. Isadora była również wróżką i przepowiadała przyszłość odkrywcom. Dała Roxtonowi napój nasenny i ukradła mu broń. Okradła też Marguerite i Malone’a i uciekła. Napadli ją rozbójnicy. Tymczasem wyruszył pościg. Zbóje urządzili po udanym napadzie tańce w maskach. Malone, by uratować przyjaciół, stoczył pojedynek z ich hersztem Keisenem, który założył skórzaną zbroję i rękawicę z pazurami. Veronica ocaliła Malone’a strzelając do herszta z dmuchawki (truciznę przygotowała Izadora).

Niektóre plemiona afrykańskie (np. Masajowie) uważają kowali za nieczystych. W podziemnym świecie metalurgią zajmowali się wygnańcy, uważano ją za zajęcie uwłaczające męskiemu honorowi.

Nawiązaniem do mitologii azteckiej był fikcyjny bóg Jesucoatl (połączenie Jezusa Chrystusa z Quetzalcoatlem) czczony przez plemię Christeków. Składano mu ofiary z ludzi poprzez palenie ich na stosie. Christekowie uznali podróżników za pogan i czarowników. Używali hieroglifów i wznosili piramidy jak Aztekowie. Zasady udzielania pierwszej pomocy uważali za magię (,,tylko Bóg może wskrzeszać zmarłych’’). Na ich czele stał Tolmac - ,,święty inkwizytor’’ i nauczyciel, którego całowali w pierścień. Christekowie uważali kobiety za gorsze od mężczyzn. Znali sakrament ostatniego namaszczenia. Tolmac chciał złożyć w ofierze dziewczynkę uratowaną przez dr. Summerlee przed utonięciem. Gdy fanatyk zaczął ją palić, zginął zastrzelony przez Roxtona.

Do mitologii haitańskiej ¹¹ nawiązuje Królowa Voodoo nazywająca się Daniele; piękna, półnaga kobieta w czarnym płaszczu, która nocą w lesie usiłowała uwieść Roxtona. Sporządziła przedstawiającą go lalkę (do czarów). Kłamała, że jej wioskę wymordowali jaskiniowcy (w rzeczywistości ci bali się jej jako swojej królowej). W domu na drzewie owinęła sobie wokół palca wszystkich mężczyzn, tylko Veronica i Marguerite pozostały nieufne. Daniele tymczasem podkradała różne drobiazgi (np. guzik Malone’a), aby wykorzystać je do czarów. Zabrała Veronice grzebień. Za pomocą lalki złamała nogę Roxtona. Przyzywała przy ognisku ,,duchy śmierci i ciemności’’ (podobne do potwornych Murzynów). Zesłała ból brzucha na Malone’a i Veronicę. Zaraz potem zachorował na to Challenger, w końcu zaś Marguerite. Daniele usiłowała zabić Malone’a doprowadzając do załamania się dachu. Miała na swoje usługi zombies (Trogów, Murzynów itd.). Zamieniały się w nie osoby potraktowane narkotykiem. Zombie dostawały szału pod wpływem soli (w tym stanie potrafiły niszczyć całe wioski). Kiedy Roxton chciał wrócić do przyjaciół, Daniele kazała zombie, aby powstrzymały go. Myśliwy został pokonany w walce i wtrącony do klatki. Tymczasem Marguerite za pomocą lalki voodoo powstrzymywała go na odległość przed jedzeniem i piciem zaprawionym narkotykiem. Daniele napiętnowała swojego więźnia rozżarzonym żelazem. Roxton zamienił się w zombie i miał zabić Veronicę i Marguerite. Tymczasem Challenger i Malone w strojach Barona Ghede dostali się do wioski, posolili wodę, aby zombies wymknęły się Daniele spod kontroli. Lord gdy usłyszał strzały Challengera i Malone’a zaatakował zombies. Sól podziałała i żywe trupy dostały szału, rzuciły się na Daniele i rozszarpały ją. Okazało się, że Roxton tylko udawał zombie.

Biali Indianie z licznych legend południowoamerykańskich ¹² byli pierwowzorem plemienia Zanga, do którego należała Assai; przyjaciółka Veroniki. Zanga używali hełmów i puklerzy, czcili boga Atungę, a ich wioskę chroniły zaostrzone pale. Gdy podróżnicy zjawili się w Zaginionym Świecie, uratowali Assai – córkę wodza Jacoby z rąk małpoludów, którzy chcieli ją zjeść. Zanga obiecali im pomoc w wydostaniu się z płaskowyżu. Chciwa Marguerite sprzedała Veronicę za kosztowności wodzowi Jacobie jako żonę; na szczęście nie doszło do zaślubin. Droga wyjścia prowadziła przez jaskinię gdzie przodkowie Indian Zanga sporządzili malowidła naskalne przedstawiające narodziny Atungi. Niestety wyjście zawaliło się z powodu chciwości Marguerite, która wyrywała klejnoty ze skały.

W hiszpańskich legendach Eldorado było krainą złota leżącą gdzieś w Nowym Świecie, której na próżno poszukiwały całe pokolenia konkwistadorów. ¹³ Starucha okłamywała Veronikę, że jej rodzice tam zawędrowali i kazała jej iść tam samej. Była to zasadzka na jej życie. W drodze do Eldorado Veronica została pojmana i związana przez mężczyznę i kobietę, lecz przecięła sobie więzy kamieniem. Tymczasem jej porywcze chcieli ją zabić. W Eldorado czekał na nią 300 – letni, murzyński demon , którego miała wyzwolić. Postać staruchy przybrał zmiennokształtny sługa negroidalnego demona. Kira przekonała Veronicę, że Eldorado (Złote Miasto) istniało jeszcze 300 lat temu, lecz demon uwiódł królową i zniszczył je gdy odmówiono mu korony.

Konkwistadorzy poszukiwali w Nowym Świecie również Fontanny Młodości. Piękna czarownica Anna Pizarro mieszkała w pueblu, a jej przodkowie opuścili Hiszpanię w 1504 r.. Znała drogę wyjścia z płaskowyżu i posiadała magiczną wodę, od której błyskawicznie rosły kwiaty. Uwodziła Malone’a co niepokoiło Veronicę. W rzeczywistości była szpetną staruchą, która utrzymywała pozory młodości dzięki magii (Malone przeraził się gdy odkrył prawdę). Anna przyznała, że żyje od XVI wieku. Fontanna Młodości, którą pragnęła odnaleźć Marguerite znajdowała się w grocie po drugiej stronie doliny. Niestety wszystkie drogi wyjścia z płaskowyżu zalała lawa. Anna uleczyła czarodziejką wodą ranę od siekiery na udzie Challengera, który ponadto zyskał siłę, by pokonać gołymi rękami licznych Jeźdźców. Niestety dla Anny zabrakło już wody. Został sam piasek, zaś dobra czarownica błyskawicznie zestarzała się i obróciła w pył. Sam Challenger przekonał się, że działanie wody było jedynie tymczasowe.

Amerykański pisarz R. E. Howard (1906 – 1936) wprowadził do fantastyki rasę Reptilian. ¹⁴. W serialu występuje rasa humanoidalnych gadów znających wozy kołowe i noszących zbroje oraz jeżdżących konno. Byli to potomkowie ,,najszlachetniejszych bestii’’ (dinozaurów). Owe istoty trybem życia przypominały starożytnych Rzymian i nosiły takie imiona jak Kasjusz czy Melchior. Posiadały swojego cesarza i były wśród nich rzymskie urzędy np. trybuna. Zmuszały ludzi do niewolniczej pracy w kopalni oraz do śmiertelnych walk na arenie jako gladiatorów. Przegrani byli zjadani przez zwycięzców. Trybun jaszczuroludzi nauczył rozbójników korzystania z prochu, ci postrzelili go i zestrzelili balon, którym Challenger, Summerlee, Roxton i Marguerite próbowali wydostać się z płaskowyżu (Malone postanowił zostać z Veronicą). Mieszkańcy wioski nad jeziorem chcieli upiec i zjeść Trybuna, przeszkodzili im Roxtone, Malone i Veronica, mimo że ten spowodował ich wypadek wysadzając most. Innym razem Trybuna ścigali siepacze wdowy po Imperatorze; cesarzowej Centurii. Gadokształtna władczyni wysłała swego dowódcę Tarka, który pojmał Marguerite, Malone’a i Roxtona, aby ich zmusić do produkcji prochu, chciała bowiem podbić cały płaskowyż. Malone na dworze Centurii udawał prof. Challengera. Centuria miała niebieski język jak scynk australijski. Pokaz prochowy Malone’a stworzył szansę na ucieczkę z pałacu. Trybun pożarł Centurię. Jaszczuroludzie mieli zdolność regeneracji utraconych kończyn. Trybun dziwił się, że Roxton nie miał tej zdolności. W końcu został cesarzem.

Do cyklu fantasy ,,Tarzan’’ E. R. Burroughsa ¹⁵ nawiązuje scena, w której nastoletni Rob uratowany przez Veronicę przed welocyraptorem powiedział: ,,Ja być Tarzan, ty być Jane’’.

Z kolei hołdem dla ,,Pellucidar’; innego cyklu powieściowego Burroughsa jest podziemny świat, gdzie ekspedycja Challengera dostała się balonem. Należy zwrócić uwagę na takie podobieństwa jak pterozaury i piękna kobieta. Lud Alice dostał się pod ziemię balonem. Jego protoplaści ,,podawali się za Laytonów’’ i nazywali się Thomas i Abigail jak rodzice Veroniki. Później odlecieli spod ziemi balonem. ,,Wygnańcy – niewarci miana wojownika’’ pracowali w podziemnej hucie żelaza, która nazywała się Jaskinią Arjaxa. Kiedy Alice ukradła żelazo, Malone walczył w jej obronie. Ostatecznie przekonano Arjaxa, aby dał żelazo w zamian za obietnicę lotu balonem. Tymczasem Malone ofiarował Veronice odnaleziony dziennik jej rodziców. Arjax chciał ukraść balon, aby odzyskać dobre imię. Udało mu się dostać na płaskowyż, gdzie zginął wypadając z balonu w walce z Veronicą.

Do powieści H. G. Wells ,,Wyspa dr Moreau’’ ¹⁶ nawiązuje odcinek, w którym szalony naukowiec; dr Hardrove żył w dżungli z przybraną córką Renatą i prowadził przerażające eksperymenty. Veronica zajrzała za ogrodzenie jego laboratorium i ujrzała małpoludy w klatkach, które badacz zamieniał w ludzi. Szaleniec nauczył małpoludy strzelać z broni palnej. Uwolniony z klatki małpolud zagryzł Hardrove’a, zaś Renata spaliła jego notatki.

Ponadto Marguerite uważała ,,Wojnę światów’’ za najlepsze dzieło Wellsa.

Herszt rozbójników posługujących się prochem nazywał się Drakul (nawiązanie do ,,Drakuli’’ Brama Stokera).

Do powieści R. L. Stevensona ,,Dr. Jekyll i Mr Hyde’’ ¹⁷ nawiązuje odcinek, w którym Challenger na potrzeby walki z głodem wynalazł eliksir, po którym naszła go zjawa; jego młodsza wersja pobudzająca w nim niezdrowe ambicje i żądzę sławy. Kusiła go obietnicą powrotu do Londynu kosztem porzucenia przyjaciół. Zjawa opętała Challengera. Potem profesorowi ukazała się zjawa jego żony Jessie i upominała go. Wycieńczonego Challengera ocaliła transfuzja krwi Finn.

Malone mówił o ,,Opowieściach niesamowitych’’ (ang. ,,Weird Stories’’), zaś Roxton tłumaczył Marguerite, że to była książka. ,,Weird Tales’’ to tytuł czasopisma fantastycznego wydawanego w USA od 1923 r.

W powieści fantasy Ursuli Le Guin ,,Czarnoksiężnik z Archipelagu’’ opisana została konfrontacja czarodzieja Geda z demonicznym Cieniem. W serialu cień Roxtona wywołany przez Ossinę przygotował na niego zasadzkę. Wpadła w nie Veronica lecz nie nadziała się. Pełen złości cień próbował z zasadzki zastrzelić Roxtona, lecz postrzelony został Challenger. Wreszcie stał się jego sobowtórem i pod jego nieobecność wszedł do domu na drzewie. Uprowadził Marguerite na cmentarzysko dinozaurów. Roxton pokonał w walce wręcz swój cień, darował mu życie i tym samym zdjął klątwę. Ossina odesłała cień i uwięziła go wewnątrz Roxtona.

Challenger zagrzewając Tintów do walki wykorzystał fragment dramatu Williama Szekspira ,,Henryk V’’.

Marguerite nazwała Challengera imieniem Prospero (imię czarodzieja z dramatu ,,Burza’’ Williama Szekspira) i oczekiwała odeń zdjęcia zaklęcia z zamku. W odcinku tym Roxton znalazł się w średniowiecznym zamku gdzie nosił strój z XVIII wieku (razem z peruką). Marguerite kąpiąc się w wannie odczytała na głos zaklęcie z medalionu, czym ożywiła rzeźbę gargulca. Zamieniła się w XVIII – wieczną hrabinę Arianne, zaś Roxton w hrabiego. Prawa do Arianne rościł sobie hrabia w czarnej peruce i czarnym płaszczu. Arianne (Marguerite) uważała Prospera (Challengera) za swego alchemika. Zamek został czarami przeniesiony do Zaginionego Świata w czasie wielkiej zarazy w Londynie w 1495 r.

Ukłonem w stronę ,,Boskiej komedii’’ Dantego są słowa : ,,Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją’’ napisane pismem celtyckim na kamieniu w jaskini (w poemacie napis ten widniał nad bramą Piekła.

Challenger po utracie pamięci mówił Veronice i Finn, że brał udział w łowach na Moby Dicka – tytułowego białego kaszalota z powieści Hermana Melville’a.

Nawiązanie do cyklu kryminałów Arthura Conana Doyle’a o przygodach Sherlocka Holmesa pojawia się w odcinku, w którym dr William Gall (Watson) chciał kontynuować ,,dzieło’’ Kuby Rozpruwacza i też mordował prostytutki. Razem ze śledzącym go detektywem Robertem Andersonem (Sherlockiem Holmesem) ze Scotland Yardu dotarł aż na płaskowyż. W rzeczywistości obaj byli wspólnikami. Gall zabił i wypatroszył welocyraptora, zaś Anderson otruł przy ognisku Roxtona kurarą. Obaj zbrodniarze chcieli rzucić na pożarcie dinozaurom ogłuszonych Malone’a i Challengera. Veronica pokonała obu uzbrojonych w noże psychopatów. Anderson wypadł z balkonu, zaś Galla osaczyły welocyraptory i zjadły go żywcem. Malone wyrzucił nóż Kuby Rozpruwacza do lawy.

Dwa odcinki łączą konwencję westernu z fantasy.

W osadzie przypominającej Dziki Zachód gdzie grasowała zamaskowana rozbójniczka (żeński odpowiednik Zorro), Roxton i Marguerite aresztowani przez szeryfa za znalezienie worka pieniędzy zgubionego przez poszukiwaną. Groziło im powieszenie. W miasteczku rządził nieuczciwy prokurator Edgar Grey. Osada ta była częścią równoległego świata, który łączył się z naszym poprzez promienie Słońca odbijane przez skałę po drugiej stronie jaskini. Przejście miało się zamknąć gdy Słońce przestanie padać na skałę.

Innym razem Roxton ujrzał w dżungli swój nagrobek i przeniósł się na Dziki Zachód gdzie był min. wieszany. Przeżywał przygody złodzieja bydła Jeremiaha Roxtona spoczywającego w znalezionym grobie. Szeryfem był Jack Challenger. Marguerite nazywała się Mayleen Montgomery i była wdową po ranczerze rzekomo zabitym przez Jeremiaha Roxtona (uratowała Roxtona z szubienicy). Veronica nazywała się Violet i była właścicielką saloonu. NedMalone był rewolwerowcem i nazywał się John Ringo. Szeryf współpracował z rewolwerowcem. Okazało się, że Martina Montgomery – męża Mayleen zabili szeryf i rewolwerowiec. John Ringo i Violet zabili się nawzajem z rewolwerów. Kiedy Roxton zastrzelił szeryfa Challengera i trzymał w dłoni jego gwiazdę, przeniósł się z powrotem na płaskowyż, a stryczek i nagrobek zniknęły.

Do konwencji filmu wojennego nawiązuje odcinek, w którym Malone walczył na froncie I wojny światowej razem z brytyjskimi żołnierzami.

Filmy szpiegowskie przypomina odcinek o tym jak w 1917 r. Challenger pracował nad irydem mającym zakończyć wszystkie wojny. Metal ukradł Parsifal (Roxton). Po latach na płaskowyżu odnalazł się jego podwładny; pilot strzegący sztabek irydu. W 1917 r. Challenger i Marguerite byli przesłuchiwani w sprawie tajnej broni. Marguerite wzięła winę za kradzież na siebie, aby ocalić Roxtona przed jego dawnym podkomendnym. Pozorując pracę dla Niemiec kobieta w rzeczywistości działała na rzecz Wielkiej Brytanii. Ceną za powodzenie operacji było zaprzepaszczenie badań Challengera nad irydem (przyczynił się do tego dr Summerlee zasiadający w komisji finansującej badania wojenne). Finn i Veronica wróciły do domu i powstrzymały szalonego żołnierza. Finn zraniła go z kuszy, zaś dobił go piorun ściągnięty przez radio.

Hardrove zamknął Veronicę w klatce, bo chciał, aby zapłodnił ją genetycznie zmodyfikowany małpolud z sąsiedniej klatki. Stanowi to nawiązanie do sowieckiego zoologa Ilji Iwanowa, który chciał krzyżować małpy z ludźmi. ¹⁸

Alchemiczny symbol Uroboros przedstawia węża gryzącego własny ogon. Mistrz Zan pokazał Marguerite srebrną plakietkę z połową tego węża. Cały medalion miał dawać magiczną władzę nad czasem i przestrzenią. Zan powiedział Marguerite o płaskowyżu w Ameryce Południowej gdzie miała znajdować się druga połowa. Marguerite okradła Zana i zawiozła połowę medalionu do Zaginionego Świata, gdzie cały czas nosiła go w obcasie. Razem z Roxtonem odnalazła drugą połowę w wulkanicznej jaskini gdzie w dzieciństwie bawiła się Veronica. Ich śladem podążał Ka Lun. Kiedy Marguerite połączyła obie połowy medalionu, Ka Lun zabrał go i uciekł (dzięki mocy artefaktu teleportował się do Szanghaju).

Olbrzymi kwiat – ludożerca był czczony przez plemię półnagich ludzi, którzy składali mu ofiary (min. z prosiaka). Ludzie ci byli wegetarianami. Challenger, Marguerite i Veronica mieli być rzuceni roślinie na pożarcie. Kwiat izolował wioskę swych czcicieli za pomocą oparów amoniaku. Wioskę zamieszkiwali sami ludzie młodzi i dzieci, bowiem starcy i chorzy zostali dani kwiatu na pożarcie. Roślina pozwalała opuszczać wioskę tylko trzem myśliwym dziennie. Do osady przyszli Roxton i Malone i zniszczyli kwiat strzelając doń. Obumierająca roślina zaatakowała wioskę amoniakiem, więc trzeba ją było dobić odcinając jej korzeń. ¹⁹

Pierwowzorem olbrzymiej gąsienicy mającej kwas siarkowy zamiast krwi mógł być mongolski robak śmierci; jedno z legendarnych zwierząt, którymi zajmuje się kryptozoologia.

Inną kryptydą był olbrzymi ,,wąż’’ zniszczył wioskę rybacką (zjadł wszystkie ryby, zniszczył łodzie, zaczął atakować ludzi). Gdy był jeszcze mały, sprowadził go Namak. Teraz wszyscy mieszkańcy wioski pracowali w jego kasynie. Wąż wodny okazał się plezjozaurem co stanowi nawiązanie do XIX – wiecznej legendy o plezjozaurze z Patagonii. ²⁰ Podróżnicy walczyli znim nocą na jeziorze. Veronica rzuciła mu kotwicę jako haczyk. Gad holował łódź. Gdy wypluł kotwicę, Veronica rzuciła w jego głowę latarnią, która wybuchła, zaś gad zginął od oparzeń.

Poruszony został też temat UFO i cywilizacji pozaziemskich. ²¹

Humanoidalni kosmici Prinowie o groteskowo wielkich głowach, uzbrojeni w broń emitującą związki światła, mieli swoich niewolników, którzy dla nich pracowali; ludzi ubranych na biało (nie mogli mieć imion, własności ani uczuć). Nadzorcy niewolników (słudzy Prinów) ubierali się na czarno, torturowali, a nawet zabijali niewolników. Prinowie pojmali Veronicę i Neda. Byli podatni na zranienie z broni palnej i mieli błękitną krew. Ich niewolnicy tak naprawdę byli robotami wyglądającymi jak ludzie i mającymi ludzkie uczucia. Prinowie rozbili się na płaskowyżu i dążyli do naprawy statku kosmicznego, aby móc wrócić na swoją planetę. Przylecieli zaś na Ziemię jako odkrywcy. Znali hologramy i fotokomórki. Wraz z odbudową statku kosmicznego roboty miały ,,posłużyć wyższemu celowi’’: ich obwody miały być wmontowane z powrotem do pojazdu. Zbuntowane roboty chciały zniszczyć statek kosmiczny, jednak Challenger im nie pozwolił. Chciał bowiem ocalić życie zarówno robotów jak i Prinów. Po śmierci Lary – jednej z robotów, Prinowie zaproponowali kompromis: roboty zostaną później przywrócone do swej ludzkiej postaci już na obcej planecie.

Prof. Challenger i Roxton badali kręgi w zbożu na polu plemienia Zanga. Szaman ludu Zanga bał się kręgów w zbożu, twierdząc, że są znakiem Sarosa; ,,okrutnego pana i władcy, który ćwiartował wrogów i wypijał ich krew’’ (słowa Assai, przyjaciółki Veroniki). Saros żył setki lat temu i zginął spalony. Challenger i Roxton na własne oczy widzieli jak kule niebieskiego światła wypaliły piktogramy w trawie.

Kosmici obu płci z planety Verty podróżowali wewnątrz lodowego meteorytu. Razem z nimi była ich królowa Zaizo. Challenger, Roxton i Marguerite zabrali ją do domu, aby ją rozgrzać. Lodowi kosmici żyli na wzór pszczół (były wśród nich trutnie). Ich planeta wybuchła z powodu podwyższenia temperatury. Upadek meteorytu omal nie sprowadził epoki lodowcowej grożącej wymarciem wszystkich mieszkańców płaskowyżu, bowiem jego odłamki zabierały ciepło. wreszcie Challenger pojął, że Zaizo nie jest człowiekiem i potrzebuje zimna do życia. Kosmici uprowadzili Marguerite, aby była ich nową królową. Roxton wymienił Zaizo na Marguerite, zaś Challenger wysadził meteoryt czym zażegnał nową epokę lodowcową (wcześniej kosmici chcieli zabić Roxtona i Marguerite).

W serialu obecne są również bardzo kontrowersyjne z uwagi na biblijny zakaz wywoływania duchów, wątki spirytystyczne. Spirytyzm był bardzo modny w XIX i na początku XX wieku, w wśród jego zwolenników był sam Arthur Conan Doyle.

Lorda Roxtona prześladowała zjawa jego zastrzelonego brata Williama (obwiniał go o swoją śmierć), zaś Margaret spotkała zjawę swej matki. Wizje te pojawiły się pod wpływem halucynogennego grzyba w jaskini.

Wampiry energetyczne podszywające się pod Adrienne i Williama, wprosiły się do domu na drzewie i chciały wyssać wszystkie siły z ich mieszkańców. Były to upostaciowione wyrzuty sumienia Marguerite i Challengera, które chciały wyssać z nich siły witalne, aby uzyskać własne ciała.

Marguerite używając tablicy ouija chciała pomóc Veronice w skontaktowaniu się z duchem Malone’a. Ouija działała w Zaginionym Świecie, ale nie w Londynie. Jej użycie sprowadziło do domu na drzewie dwóch poltergeistów. Wywołany duch miał postać łysego draba w skórzanym kaftanie. W domu na drzewie Assai ostrzegała Veronicę i Marguerite przed urządzeniem seansu spirytystycznego grożącego przywołaniem demona Sarosa – potępieńca, który po zastosowaniu ouija ukazał się w lustrze. Challenger zdecydował się na seans spirytystyczny, w którego trakcie trakcie Saros przemówił przez Marguerite (medium), po czym ją opętał. Gdy wszyscy leżeli nieprzytomni na podłodze, zjawił się duch Malone’a i przepraszał ich za narażenie na niebezpieczeństwo. Ostrzegł Veronicę przed jego dalszym wywoływaniem i pocałował ją gdy spała, a następnie znikł. Przed wyprawą do Zaginionego Świata, Challenger razem z Harrym Houdinim (1874 – 1926) demaskował fałszywe media. ²² Podczas seansu spirytystycznego w jaskini, Marguerite wezwała Malone’a a przybył Saros. Malone zjawił się zaraz potem. Roxton bił się z Sarosem, zaś Veronica chciała złapać rękę Malone’a, aby powrócił do świata żywych. Udało jej się, zaś fotografia ducha Sarosa została spalona. Zły duch powrócił w zaświaty, zaś Malone znów był ze swymi przyjaciółmi.

W serialu przewija się ogromna ilość fikcyjnych ludów.

Monomanowie – czarnoskórzy kanibale, którzy pochwycili prof. Challengera poszukującego siarki na cmentarzysku, zamiast go zjeść obwołali królem. Plemieniem rządziła biała kobieta Kasandra Yorkton. Challengerowi groziła śmierć za sprofanowanie cmentarza Monomanów, zaś odkupić winę mógł tylko wydobywając z jaskini kości męża lady Yorkton. Kobieta chciała zatrzymać u siebie Challengera jako kochanka i niewolnika. Halucynogenny grzyb wywoływał męczące wizję w jaskini, kiedy Kasandrze przyniesiona czaszkę jej męża. Dostała halucynacji i zaczęła strzelać. Zabiła kilku Murzynów i sama została zabita przez plemię, które dotąd ją czciło.

Bantu - łowcy głów – ludzie pomalowani cali na biało (łącznie z włosami), używający dmuchaw, zatykali czaszki swych ofiar na kijach, zaatakowali Marguerite, Malone’a i Roxtona. Dr. Summerlee nauczył łowców głów palić fajkę. Gdy zabrakło tytoniu, Veronica nasypała im prochu do fajki, a wówczas nastąpił wybuch, a potem bitwa.

Plemię ludzi przypominających Indian żyło na drzewach (cała ich wioska mieściła się wśród gałęzi). Szaman imieniem Lento uzdrawiał ,,energią elektryczną ludzkiego ciała’’ (bioenergoterapia). Ratując Malone’a zatrutego kurarą przekazał mu swoją energię co jemu samego zaszkodziło (poświęcił się). Oczy wyczerpanego leczeniem szamana stały się żółte i został przez naczelnika wioski uwięziony w klatce. Jura – naczelnik wioski chciał zabić szamana, który pod wpływem trucizny zamienił się w potwora. Plemię nadrzewnych ludzi nie używało leków polegając na samej mocy szamana. Tymczasem uzdrowicielem zawładnął demon. Jura chciał powiesić Lento, zaś Malone pragnął go uratować. W ostatniej chwili Amerykanin przestrzelił stryczek Lento. Opętany szaman stał się groźny dla swoich wybawców (min. dmuchnął trującym pyłem w oczy Challengera). Potem gdy minął atak demona, szaman uzdrowił naukowca. Ostatecznie Lento został uwolniony, gdy Malone zastrzelił go w samoobronie, za co sam szaman był mu wdzięczny. Wzrok profesorowi przywróciło dotknięcie nowo narodzonej dziewczynki – przyszłej szamanki.

Istniała podziemna społeczność ślepych dzieci w białych habitach, które śpiewały w chórze. Byli też dorośli podziemni mnisi i mniszki, którzy od 300 lat żyli pod ziemią. Na czele ich wspólnoty stała stara kobieta Gana. Tam gdzie mieszkali było pełno złota i srebra, które nie przedstawiało dla nich wartości. Podziemni mnisi byli wcześniej obracani w niewolników przez konkwistadorów. Wierzyli, że Ziemia mści się zsyłając choroby i śmierć. Ich prorokiem był łysy, niewidomy chłopiec, który miał zadecydować o losie uwięzionych Challengera, Marguerite i Neda. Podziemni mnisi ocaleli w czasie wybuchu wulkanu dzięki wysadzeniu skały przez dr. Summerlee, Roxtona i Veronicę.

Nadmorskie plemię Tintów było prześladowane przez Hitari przypominających samurajów. Tintowie żyli z rybołówstwa i handlu. Nie prowadzili zaś wojen. Hitari chronili Tintów w zamian za haracz, który polegał na ofiarach z ludzi topionych przez przypływ. Na mocy układu Hitari dostawali dziewice Tintów, które składali w ofierze bogom w zamian za handel. Veronica, Roxton i Challenger uczyli Tintów walki z Hitari.

Barbarzyńcy w skórzanych strojach, czciciele bożka Ratara, który miał postać abstrakcyjnej rzeźby złożonej z białej twarzy, piły i grzebienia, porwali Veronicę jako jedną ze swoich niewolnic. Ich wódz nazywał się Dirkon. Prof. Challenger uwolnił Veronicę i stopił posąg Ratara strumieniem ognia.

Horthowie byli okrutnym plemieniem przypominającym Maorysów i władającym magią. Jeden z nich, imieniem Kartas zamierzał rzucić tyranozaurowi na pożarcie oszusta Largo (podszywającego się pod Toma Laytona) za karę za zamordowanie i ograbienie swojego wybawcy.

Jaskiniowcy Trogowie (od troglodytów) – podobni do neandertalczyków, napadli na Marguerite i Veronicę. Innym razem ekspedycja poszukiwawcza, która miała odnaleźć wyprawę Challengera zaatakowała strzelbami neandertalczyków łowiących raki w strumieniu. Na czele ekspedycji stał Every Burton z Międzynarodowego Konsorcjum. Veronica broniła Trogów przed Burtonem, który chciał uczynić z nich eksponaty. Neandertalczycy zaatakowali w lesie Roxtona (,,Skąd u nich taka kondycja’’? - dziwił się myśliwy). ²³

Jeźdźcy – kanibale poruszający się konno i zabijający wszystkich przybyszów, wlekli swoje ofiary za końmi, aż odpadały im nogi. Oskarżali mieszkającą na ich terytorium Annę Pizarro o bycie wiedźmą i ,,kradzież wody’’. Chcieli ją zabić, aby spadł deszcz.

Haganowie – łowieckie plemię jasnowłosych barbarzyńców ubranych na czarno i uzbrojonych w kusze, byli potomkami Holendrów. Mieli nad sobą królową - ,,podejrzliwą i nieufną wobec obcych’’. Uwięzili w lochu Veronicę, Malone’a i Challengera. Okazało się, że władcą Haganów był zaginiony podróżnik Pierson Rice. Jego przyszłą żoną była Joma; córka królowej. Rice wmówił Haganom, że jest ich bogiem z gwiazd. Zamierzał wykorzystać deszcz meteorytów do uśmiercenia królowej i ugruntowania własnej władzy. Haganowie dysponowali prochem (Rice chciał nim wysadzić w powietrze królową zwalając winę na deszcz meteorytów i ogłosić się królem). Uzurpator zginął z beczką prochu w dłoniach wysadzony w powietrze przez meteoryt. Jego ostatnie słowa brzmiały: ,,Jestem królem, jestem bogiem!’’

Wędrowni Łupieżcy strzelali z dmuchawek po czym okradali swoje ofiary.

Nie zabrakło również fantastycznych zwierząt.

Olbrzymia pszczoła użądliła dr. Summerlee badającego gigantyczne kwiaty. Veronica zabiła owada rzucając w niego nożem. Użądlonego botanika mógł uleczyć tylko nektar królowej znajdujący się w samym środku ula gigantycznych pszczół zajmującego całą górę. Królowa pszczół była największa i najstarsza z nich wszystkich i osiągała gargantuiczne rozmiary. Veronica, Roxton i Malone ukradli im nektar. W ulu mieszkała Elura; córka uzdrowicielki Adamy, która teraz uważała się za pszczołę. Roxton podpalił ul, lecz Elura nie chciała się ratować i wybrała śmierć w płomieniach. Nedowi udało się ocalić z pożogi nektar królowej.

Ludzie – małpy były pokrytymi czarnym futrem małpoludami, agresywnymi wobec ludzi i mającymi zwyczaj zjadać swoich zmarłych. Prof. Challenger do ich odstraszania użył prądnicy. Kiedy prądnica zawiodła, Margaret odpędziła małpoludy miotaczem płomieni. Z czasem prądnica została udoskonalona. Innym razem ludzie – małpy zaatakowali dom na drzewie gdzie Veronica, Challenger i Summerlee przebywali z dzieckiem znalezionym w dżungli. Veronica bardzo zżyła się z dzieciątkiem i nazwała je Tommy. Sądziła, że ludzie – małpy zabili jego rodziców. Tymczasem małpoludy zabrały ze sobą dziecko. Okazało się, że Tommy był synem kobiety – małpy, porzuconym przez resztę hordy, bo za bardzo przypominał człowieka. Kobieta – małpa kochała jednak swe maleństwo i nie chciała go oddać. Veronica początkowo chciała odebrać kobiecie – małpie Tommy’ego, lecz w końcu opamiętała się.

Wytworem fantazji jest motyl o skrzydłach przekraczających pół metra (największy rzeczywisty motyl, ćma mamucia osiąga ,,zaledwie’’ 30 cm rozpiętości skrzydeł).

Ciekawie prezentują się również nawiązania do legend miejskich i teorii spiskowych.

Olbrzymi piorun kulisty uderzył w wiatrak wytwarzający prąd zbudowany przez prof. Challengera. ²⁴

XIX – wieczny pirat, kapitan Boney dostał się przez Trójkąt Bermudzki na płaskowyż. ²⁵ Jego statek spadł z nieba. Pirat ostawił po sobie skarb obłożony klątwą, który Marguerite chciała zachować dla siebie.

Na płaskowyż przyleciał sterowiec – widmo. Podróżujący nim porucznik Asquit wymordował załogę. Chciał tam osiąść z Marguerite, zaś resztę zmusić do zajęcia jego miejsca w sterowcu – widmie. Asquit wyskoczył za burtę, aby ponownie stać się śmiertelnikiem, a sterowiec rozbił się o skałę i stanął w ogniu. Podróżnicy nie zginęli, lecz zamienili się w zmarłych członków załogi sterowca. Znaleźli się w widmowym porcie lotniczym w północnym Norfolk w 1915 r.. Sterowiec posłużył się Veronicą, aby sprowadziła z powrotem Asquita. Porucznik próbował zatrzymać Challengera w wybuchającym sterowcu, lecz profesor wyskoczył na spadochronie. Malone zginął przy upadku, lecz Veronica nie mogła pogodzić się z jego śmiercią.

Anna Pizarro mówiła o swoich przodkach; hiszpańskich Iluminatach (mistykach szukających osobistego kontaktu z Bogiem), którzy uciekali przed Inkwizycją i poszukiwali Fontanny Młodości.

James Camper; przybysz z XXI wieku przybył do opuszczonej świątyni w dżungli, aby odnaleźć Marguerite. Z jego czasów przybyła też Catherynne Raily, która usiłowała przeszkodzić Marguerite w powrocie do domu. Według jej słów Roxton po powrocie do Londynu w 1920 r. miał zginąć jako ofiara epidemii. ,,Marguerite stanie się nosicielką zarazy, która opanuje cały świat’’. Przeznaczeniem Marguerite było odkryć kryształ przetwarzający światło słoneczne w energię elektryczną i zbić majątek. Catherynne okazała się jej praprawnuczką, po której odziedziczyła odporność na zarazę. Tymczasem James Camper strzelił do Catherynne, ponieważ chciał wywołać pandemię, aby zarobić na lekach, kusił Marguerite zyskami, lecz odmówiła mu i Roxton zastrzelił Campera. Marguerite zrezygnowała z powrotu i zamknęła portal. Wówczas Catherynne umarła, bowiem prawdopodobieństwo jej narodzin wyniosło zero.

Amerykańscy turyści z 30 czerwca 2000 roku pochodzący z Chicago przylecieli helikopterem do Zaginionego Świata. Miejscowe barbarzyńskie plemię uznało ich maszynę za boga Ritaha, zaś Challenger pomógł im wrócić do ich czasów.

Wreszcie nawiązaniem do postapokalipsy jest motyw świata XXI wieku zniszczonego przez wojnę atomową i ponurego miasta Nowej Amazonii będącego ostatnią pozostałością Zaginionego Świata.

Serial stanowi prawdziwą ucztę dla wyobraźni. Oglądając go nasuwa się pytanie, jakim cudem niemal wszyscy mieszkańcy płaskowyżu znali język angielski (pytanie to powraca zresztą przy wielu innych tworach anglojęzycznej popkultury). Ukazana została w nim przyjaźń oraz szacunek do rozumu i nauki (rzecz coraz bardziej rzadka w XXI wieku), zaś przykład Marguerite Krux pokazuje, że nikt nie jest zły do końca i każdy może się zmienić. Ostrzega przed sektami i pychą każącą człowiekowi stawiać się w miejscu Boga. Moją ulubioną postacią jest Veronica. Zastrzeżenia budzi jedynie wątek spirytystyczny i mocno rozczarowujące zakończenie (zagłada Zaginionego Świata).

1 Odsyłam do posta: ,,Dinozaury i inne zwierzęta prehistoryczne’’.

2 Odsyłam do posta: ,,Lądowanie na Księżycu’’.

3 Odsyłam do posta: ,,Gilgamesz’’.

4 Odsyłam do posta: ,,Biblia’’.

5 Odsyłam do posta: ,,Mit o żabach’’.

6 Odsyłam do posta: ,,Mitologia indyjska’’.

7 Odsyłam do posta: ,,Triady chińskie’’.

8 Odsyłam do posta: ,,Ninja’’.

9 Odsyłam do posta: ,,Wojowniczki’’.

10 Odsyłam do posta: ,,Legendy arturiańskie’’.

11 Odsyłam do posta: ,,Voodoo’’.

12 Odsyłam do posta: ,,Biali Indianie’’.

13 Odsyłam do posta: ,,Eldorado’’.

14 Odsyłam do postów: ,,Reptilianie’’, ,,Kull – banita z Atlantydy’’ oraz ,,Królestwo cieni i inne opowiadania z mitologii Cthulhu’’.

15 Odsyłam do posta: ,,Tarzan i klejnoty Oparu’’.

16 Odsyłam do posta: ,,Wyspa dr Moreau’’.

17 Odsyłam do posta: ,,Dr Jekyll i Mr Hyde’’.

18 Odsyłam do posta: ,,Małpoludy Iwanowa’’.

19 Odsyłam do posta: ,,Kryptobotanika’’.

20 Odsyłam do posta: ,,Patagoński plezjozaur’’.

21 Odsyłam do posta: ,,UFO i cywilizacje pozaziemskie’’.

22 Odsyłam do posta: ,,Harry Houdini’’.

23 Odsyłam do postów: ,,Ewolucja’’ i ,,Jaskiniowcy’’.

24 Odsyłam do posta: ,,Piorun kulisty’’.

25 Odsyłam do posta: ,,Trójkąt Bermudzki’’.