W fantazji o Ordanie z Brustaborga, główny bohater przemierzając zaczarowaną, rakuską
puszczę na czele dusz zmarłych uwolnionych z Sanatorium Pod Klepsydrą, spotkał
Tarcusa z Asarmathu – białego króla Sud – Afaranu; jednego z Czarnych Królestw
Nirów. Jego pierwowzorem był Staś Tarkowski. Jego matka poczęła go pod wpływem
ciepła, zagrzebana w gnoju (pomysł zaczerpnięty z mitologii afrykańskiej).
Tarcus panował razem ze swą żoną, białą królową Nelisławą (jej pierwowzorem
była Nel Rawilson). Ich rozkazów słuchały wojska murzyńskie jeżdżące na
słoniach i magiczne zwierzę Iredo, przybierające postać mastyfa, lwa, gryfa i
hipogryfa (jego pierwowzorem był pies Saba). Wszyscy oni razem z Ordanem i jego
podopiecznymi zjedli upieczonego na ognisku Wilka z Romacji, którego mięso się
mnożyło. W czasie burzy król Tarcus dał wszystkim schronienie wewnątrz sięgającego
nieba Drzewa Silindi, najwyższego z drzew Dalekiego Południa (jego pierwowzorem
był baobab ,,Kraków’’). Tarcus opowiedział jak został królem Murzynów po
zwycięstwie nad sułtanem Dżeber – aśri (jego pierwowzorem był Gebhr).
Wenedyjski bohater był początkowo niewolnikiem sułtana, który kazał mu walczyć
na arenie, zaś Nelisława była jego tancerką.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz