,,Władca Puszczy’’ – fantazja z 2008 roku, opowiadająca
o jednym z herosów fantastycznego świata zwanego Cudomirią. W Cudomirii, nad
Puszczą Prawdzicką, porastającą tereny późniejszego Asarmathu, ukazała się nowa
gwiazda, znak przybycia bohatera co oswobodzi puszczę od Czarnoboga i jego
sługi, króla wąpierzy Darbusa. Tymczasem w naszym świecie, dwudziestoletni
Polak, Paweł Szumilas udał się do lasu, gdzie zabłądził w czasie burzy i
niepostrzeżenie przeniósłwszy się do Cudomirii, natknął się na drewnianą chatę,
gdzie mieszkał żmij Beran. Żmij ugościł wędrowca i zapowiedział mu, że zostanie
królem. Paweł rozebrał się do naga i natarł swoje rany ziemią, aby czerpać zeń
siłę, potem w tym stanie zabił ogromnego wilka Wulfa strzegącego zaczarowanego
miecza Korda, upiekł nad ogniskiem i zjadł wilka, po czym ubrał się w jego
skórę, na szyję zaś założył wielki rubin z wilczej czaszki. Tak odbyła się jego
inicjacja na wojownika. W czasie uczty w chacie żmija, przybyły rusałki z
okolicznych stawów i jezior. Podczas święta Kupały, żmij przedstawił leśnym
zwierzętom i stworom Pawła jako ich króla. Ten, aby potwierdzić swe prawa
musiał stoczyć pojedynek z dzikiem – niedowiarkiem. Darbus dowiedział się o
przybyciu bohatera, przez Dziewannę pasowanego na Rycerza Lasu i usiłował go
zabić. Paweł wbrew radom żmija, przez ciekawość chciał zobaczyć sabat
czarownic, te zaś uśpiły go i wydały na pożarcie Babie Jadze, mieszkającej w
domu z kości, który był otoczony kościanym płotem, na którym ludzkie czaszki
świeciły oczodołami. Żmij Beran zdołał obronić swego przyjaciela przed
zjedzeniem przez Babę Jagę. Paweł ubił liczne potwory służące Darbusowi, takie
jak Bawół z Hindu (z jego krwi rodzili się wojownicy), Latająca Głowa, ogromny
Malachitowy Smok, chodzący na tylnych łapach, trolle, Frankenstein, sprowadzona
z naszego świata z XVII wieku armia Olivera Cromwella uzbrojona w armaty i
atakująca pewną wieś, sprowadzony z naszego świata z XVIII wieku Maximillian
Robespierre, wszystko co się rusza ścinający na gilotynie, ognisty potwór
Dymek, grożący spaleniem puszczy, niedźwiedź demoniczny, groźne demony, zwane
niewinnie leśnymi lisami, diatryma Arimaspoktones, Minotaury, Čarty – plemię
nagich ludzi o koźlich głowach, Trojan, rzymsy cesarze Komodus i Neron,
demoniczne samochody – moskwicz i czajka, prowadzone przez diable ślepia (po
jednym w każdym samochodzie), myśliwy Niemierza, zwany Nemrodem, walczący
widłami książę Denasov, którego rydwan ciagnęły dziki (jego postać przybrał
Harab, Paweł zabił go i uwolnił dziki), szpek – grzyb ludożerca (bohater upiekł
go i zjadł), a także wielkie nietoperze i wielki, zębaty wąż.
Do lasu w
naszym świecie przyjechała Joanna – piękna, była dziewczyna Pawła, o długich,
czarnych włosach. W czasie burzy natrafiła na stado wilkołaków, które odpędziły
jej nowego chłopaka, a ją samą chciały zjeść. Uratował ją Szumilas (nowe imię
Pawła), oraz żmij, który zapowiedział jej koronę. Joanna wykąpała się w
zaczarowanym źródełku, dającym jej nadludzką siłę i wieczną młodość. Mogła
teraz bez szkody nosić ogień na głowie jak menada. Nago zabiła czarną, szablozębną
panterę strzegącą z woli Darbusa zaczarowanego łuku, zaś zwierzęta i rusałki
złorzyły jej hołd. Potem Szumilas i Joanna przez łoże dostali się na planetę
Nową Ziemię, gdzie walczyli z wielkim nietoperzem olitiau, tyranozaurem o
trzech głowach, harpagornisem dwugłowym, wielkim pająkiem o skrzydłach czarnego
orła i latającą ośmirnicą. Spotkali ludzi pierwotnych i liczne plemiona ludzi z
głowami zwierząt. Powrócili na Ziemię przez łoże czczone przez jaskiniowców. Po
powrocie do Puszczy Prawdzickiej, Dziewanna nadała Joannie godność Pani
Zwierząt, oraz związane z nią zdolność rozumienia ich mowy, pierścień i berło,
oraz włócznię o drewnianym grocie. Szumilas i Joanna Dziewicza pobrali się, a
ślubu udzielił im kapłan – Centaur. Następnie Dziewanna koronowała ich na króla
i królową Puszczy Prawdzickiej. Nowożeńcy w bitwie pod Kołodarem pokonali
wojska króla Darbusa złorzone z wąpierzy i strzyg. Darbus został schwytany i
zabity. Przebito go osinowym kołem, ucięto mu głowę, którą ułożono między
nogami i spalono. Leśny bóg Boruta na cześć zwycięzców zorganizował turniej.
Szumilas wszedł na Szklaną Górę i tam został zabity przez południce strzałami z
promieni słonecznych. Biały orzeł przynosi jego ciało z góry, a Dziewanna i
Joanna ożywiają je za pomocą żywej wody, do której żona bohatera dodała swych
łez. Szumilas i Joanna mieli synów Czarnowiła i Mitamira, oraz córki – Miktę i
Krysławę. Niedługo potem do Puszczy Prawdzickiej zawitał misjonarz, św. Sysun,
od którego nasi bohaterowie przyjęli wiarę w boga Isasa Masama, przedstawianego
jako biały, skrzydlaty jeleń, którego chram został wybudowany w chacie żmija.
Wiecznie młodzi Szumilas i Joanna, gdy ich dzieci stały się dorosłe i założyły
własne rodziny, któregoś dnia odeszli ku Morzu Sinemu i odlecieli rydwanem
ciągniętym przez łabędzie.
Dalej
następuje saga o potomkach Szumilasa i Joanny, od których wywodzą się plemiona
Wenedów (cudomirski odpowiednik Słowian), które położyły podwaliny pod
późniejsze Królestwo Asarmathu.
W tej sadze:
- Czarnowił zabił syna Frankensteina, zaś Mikta jego córkę.
- Mitamir miał syna Chorywa, który przyjaźnił się z
tygrysem, któremu wyjął kolec z łapy. Razem zwyciężyli demona Leśnika, który z
naszego świata sprowadził i uzbroił czarną wołgę.
- Czarnowił z rusałką Vietnicą miał synów Urocha, Symeona i
Asena. Ten ostatni został zabity przez potwornego węża o żelaznych zębach, lecz
bracia pomścili go.
- Mikta z leśnym człowiekiem Socimierzem miała syna Asfratela, który zamieniał się w
błękitnego sokoła, oraz córki – Jelenę Prześliczną – pasterkę dzikich zwierząt,
Dobravę i Svatavę.
- Krysława z księciem leśnych ludzi Volinem miała córki
Rosnę, Mladkę, Śnieżanę i Nevanę. Ilekroć Rosna sławiła Wielkiego Ageja, Isasa
Masama, św. Gospę i cały Dwór Niebiański, z jej ust wydobywały się róże. Śnieżana
zamieniona w rusałkę służyła na zamku
Zimy. W nagrodę otrzymała dar sprowadzania śniegu i mrozu.
- W Puszczy Prawdzickiej osiedliły się nowe plemiona:
Kolice, Łowczynie i Junaczki. Początkowe waśnie ustąpiły zgodzie. Plemiona
wojowniczek pomagały tubylcom w obronie przed Dzikimi Elfami Łowcami,
polującymi na ludzi dla ich mięsa.
- Pojawia się Lud Anny – Aldonicze, wywodzący się od
dziewczyny Anny Nowak z naszego świata. Anna pomogła w walce z plemieniem Jeżan
i otrzymała imię Aldona. Miała synów Mezamira i Luba.
- Dengowie odpierali najazd Tęczowej Ordy i Tęczowej Sotni.
- Plemię Leniczów wyniszczyło rasę Kulików (ludzi o głowach
tych ptaków), za co zostało wyklęte, a jego drzewo uschło.
- Brusowie wywodzili się od herosa Brusa z Ostrogoth, który
walczył z Rumem, Elsynorem, Hatystanem i Talją. Od podboju Rumu odwiodła go
rusałka Jelka. Brus został przyjęty do plemienia leśnych ludzi i zabił grobnika
– ogromnego wija o głowie wampira.
- Hrybunowicze wywodzili się od Hrybuna, który strzałą zabił
wielką żmiję Bajbuzę, ukrytą wśród grzybów.
- Asenicze wywodzili się od Asena, pogromcy Minotaurów,
strzyg i wąpierzy.
- Bratunicze wywodzili się od braci Stanisława i Władysława,
walczących ze strzygami.
- Giżyce wywodzili się od syna kobiety i lwa, herosa Giży, pogromcy
olbrzymów.
- Miedźwiedzice – Mieszkowie wywodzili się się Mieszka
Niedźwiedzia, syna kobiety i niedźwiedzia, który bronił ludzi przed
wilkołakami.
- Wilczanie wywodzili się od Wilka, herosa wykarmionego
przez wilczycę. Jak łatwo się domyśleć mieli zdolność przemiany w wilki.
- Jastrowie wywodzili się od Jastrusa – herosa wykarmionego
na Wielkim Dębie przez Jaroga Cara Ptaka. Ich wszystkie kobiety były Paniami
Ptaków.
- Początek nowym plemionom dały też siostry Radka, Hodka i
Vradka.
- Z ziem późniejszej Bojemy przybyło wenedyjskie plemię
Libiczów, wypędzone przez króla nemijskich Markwadów. Libicze zbudowali tajny
gród Libicę, zwaną Rożanym Grodem, bo fundamentem były rogi potwora Czudy –
Judy.
- Wenedowie bronili Puszczy Prawdzickiej przed Mężożercami
(Samojedziami), wspieranymi przez plemię Naradów (odpowiednik
neandertalczyków).
- Plemię Gerohów odparło najazd Czarnej Sotni.
- Plemiona Puszczy Prawdzickiej złorzyły hołd królowi
Asarmathu, który obiecał ochraniać ich puszczę po wieczne czasy.
W dodatku
do tej nienapisanej powieści, wódz leśnych ludzi Smuga udzielił w swej puszczy
schronienia młodemu Tomisławowi Wilhelmowi (jego pierwowzorem był Tomek
Wilmowski), który zrąbał kumir cara Mosochu. Smuga uczył go walki, zaś Tomisław
Wilhelm skompletował drużynę i wyruszył odszukać ojca. W innej opowieści,
rodzina Sewenów z Bożej Łości wylądowała w Puszczy Prawdzickiej latającym
statkiem Neurów. Sewenowie opowiedzieli o swych przygodach na Atlantydzie i na
Terra Java, oraz zapobiegli bitwie plemiennej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz