,,Podboje 2. Podstęp Hetytów''

,,Romaje powiadali, że Mazonki pochodzą znad rzeki Termodont, czyli Cieplenicy. Nie jest to prawdą. Pochodziły znad Dźwiny i Dunaju. […]'' - Czesław Białczyński ,,Księga Ruty''

W sierpniu 2017 r. przeczytałem drugi zeszyt z belgijskiej serii fantasy ,,Podboje'' autorstwa Sylvaina Runberga (tekst) i François Miville – Deschanésa (ilustracje) zatytułowany ,,Podstęp Hetytów'' (tytuł oryginału: ,,Reconquetes. Le Piége Hittite'').

Komiks jest dalszą odsłoną przygód pięknej, babilońskiej kronikarki Thuszii. Dowiadujemy się o niej, że potrafi skutecznie walczyć nawet z wieloma, usiłującymi ją zgwałcić przeciwnikami jednocześnie, oraz, że kochali się w niej królowie Scytów, zwanych Kallipidami i Kimerów. Hatusilis – król tytułowych Hetytów nawiązał sojusz z fikcyjnym, murzyńskim królestwem Kermą, zaś jego dowódca Mursilis spiskował z równie fikcyjnymi, półnagimi Ludami Kurhanów. Tymczasem w Hordzie Żywych – federacji irańskich plemion Scytów, Sarmatek i Kimerów pojawiły się silne antagonizmy rozsadzające ją od wewnątrz – Sarmatki; plemię wojowniczek, zawiązało bunt przeciwko swej królowej z powodu wydanego przez nią niesprawiedliwego wyroku bez sądu.

Po stronie Hordy Żywych stanęli czarodzieje ocaleli z zatopionej Atlantydy i bojowe zwierzęta takie jak: mamuty cesarskie zwane słoniami, niedźwiedzie jaskiniowe, wielkie czarne dziki i tury, a nawet gryfy i hipogryfy (nawiązanie do greckich legend o gryfach żyjących w sąsiedztwie Scytii). Tymczasem Kerma dostarczyła Hetytom wielkich jak wieże, bojowych indrikoteriów z głębi Afryki. Zwierzęta te, bliscy krewni współczesnych nosorożców, nie miały rogów, za to przypominały krzyżówkę tapira z żyrafą. Jest to oczywisty, choć dopuszczalny w fantasy ahistoryzm, bowiem indrikoteria żyły w oligocenie i wymarły na długo przed pojawieniem się człowieka.

Jedną z rzeczy, które mi się spodobały był morał mówiący, by nie osądzać ludzi po pozorach (królowa Sarmatek została przymuszona przez pozostałych monarchów do egzekucji swojej niewinnej poddanej, oskarżonej o zabicie maga z Atlantydy, zaś chorobliwie zazdrosny król Scytów spalił na stosie swoje cztery żony niesłusznie oskarżone o zdradę małżeńską).