,,Gudrun (Kudrun) epicki poemat bohaterski napisany przez anonimowego Austriaka w dialekcie austriacko - bawarskim języka średnio - górno - niemieckiego ok. 1235 [...].
Trzecia część poematu [...] opowiada o Gudrun, pięknej córce Hetela i Hildy, o której rękę ubiegają się dwaj rycerze: pełen cnót i zalet Hartmut z Normandii i Herwig z Zelandii, z którym Gudrun zostaje wbrew chęci zaręczona przez srogiego ojca. Hartmut, który pragnie poślubić Gudrun zdobywszy uprzednio jej miłość, porywa ją, zabijając w pojedynku jej ojca. W Normandii Gudrun, sprowadzona przez matkę Hartmuta do roli praczki, wierna danemu słowu i niekochanemu narzeczonemu, odmawia uporczywie ręki uwielbiającemu ją Hartmutowi i w swym biernym bohaterstwie trwa, ciągle poniżana, oczekując odsieczy ze strony narzeczonego. Wreszcie, po 13 latach niewoli, Gudrun, w mroźnym marcu, boso na śniegu, piorąc bieliznę w morzu dowiaduje się o przybyciu Herwiga i wrzuca bieliznę do wody. Narzeczony na czele wojska wyzwala Gudrun, zabija matkę Hartmuta, a jego bierze do niewoli. Następuje wszakże kompromis polityczny, zakończony ogólnym przebaczeniem i dwoma weselami: Herwig poślubia Gudrun, a Hartmut Hildeburgę, towarzyszkę Gudrun z czasu niewoli. [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Leksykon wątków miłosnych''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz